Tíminn - 06.04.1973, Síða 15

Föstudagur 6. aprfl. 1973
TÍMINN
15
Fanney stundi lágt. Rob gekk
til hennar, kraup hjá henni og tók
hendurnar frá andlitinu á henni.
— Þau eru heil á húfi, Fanney. Ég
er viss um það. — En hún fann, að
hann titraði. — Við skulum biða i
fáeinar minútur, sagði hann. —
Ef við sjáum þá ekki til þeirra,
sendum við út neyðarkall. —
Fyrstu dagana, sem þau Rob
voru ein á sveitasetrinu, hafði
Fanney fagnað storminum, en
hún varð að játa, að ef til vill hefði
hún verið öllu fegin. Meðan hún
hlustaði á hvininn, þegar stormur
inn skók húsið, hafði henni fundizt
hún vera lengra burtu frá
umheiminum og óhultari, og stof-
an með bókunum, blómunum,
málverkunum og snarkandi oliu-
viðareldinum varð heimilislegri
og þau nátengdari hvort öðru. Nú
var eins og þau væru að borga
þessa daga. Það var eins og allt
húsið væri á valdi stormsins.
Hann lamdi það utan og sleit þau
Rob hvort frá öðru. — Ég vildi, að
pabbi væri kominn, sagði Caddie
allt i einu. Bænahvislið, kjökrið i
Giönnu, en þó fyrst og fremst
fótatak Robs, sem gekk fram og
aftur, varð henni um megn. Faðir
hennar mundi aldrei hafa leyft
þeim að haga sér svona. — Ég
vildi óska, að pabbi væri kominn.
— Uss, Caddie. En Fanney óskaði
þess einnig, að hjá þeim væri ein-
hver óbifanlegur eins og klettur,
hugsaði hún ósjálfrátt, ekki ein-
hver, sem var aðeins þátttakandi,
heldur tæki stjórnina. Darrell
hefði ekki titrað, hugsaði hún, en
hataði sjálfa sig fyrir það. Hún
bægði hugsunina frá sér. Rob
gerði allt, sem i hans valdi stóð. —
Við verðum að biða, þangað til
mestu ósköpin eru afstaðin. Það
er ekki hægt að fara útá vatnið i
þessu veðri, sagði hann hvað eftir
annað, en eftir fáeinar minútur
gat hann ekki beðið. Hann sótti
kápu og brá henni yfir höfuðið og
herðarnar. — En hvert ætlarðu?
Hvert geturðu farið? — Ég get að
minnsta kosti farið til Malcesine.
Fanney, þegar storminn lægir, þá
ferðu á Hótel Lidiu, og biddu þar.
Ég hringi til þin eftir hálftima til
þess að vita, hvort það hefur sézt
til þeirra. — Og ef það hefur ekki
sézt til þeirra hvað ætlarðu þá að
taka til bragðs. — Fá báta til þess
að leita. Kalla á lögregluna.
Komið þig, Marió og Giacomino
og hjálpið mér við að opna
bilskúrinn. „Signora, La Fortuna
é una piccola imbarcazione, un
semplitse dinghy”. Fortuna er
aðeins smábátur, sagði Rob. —
Komið þið Fanney hljóp upp á loft
og horfði til skiptis út um glugg-
ana, en ekkert sást fyrir rigning-
unni. Oliutrén bylgjuðust eins og
haf, og kýprustrén svignuðu
næstum tiljarðar. Stormurinn i
Skálaóperunni var ekki alvöru-
stormur, hugsaði Caddie. Freyð-
andi öldurnar brotnuðu á klettun-
um. Vatnið var eins og ólgandi
haf, svo langt sem augað eygði.
Það er ógerningur að sjá segl
innanum þessarhvitfryssandiöld-
ur, sagði Caddie. — Það getur
ekkert segl verið uppi núna, var
næstum komið fram á varirnar á
Fanneyju, en hún stillti sig. —
Storminn lægði, og það stytti upp
svo skyndilega, að það var eins og
einhver hefði teygt fram risa-
hönd og skrúfað fyrir. Kýprustrén
stóðu bein, blöðin á oliutrjánum
lömdust ekki lengur til og frá, en
þau titruðu, og regnið lak af þeim.
Fyrir ofan fjallið sendi sólin
daufa geisla gegnum skýja-
þykknið, áður en hún hvarf sjón-
um. Fanney og Caddie gengu út á
svalirnar. Dyrnar á bilskúrnum
voru opnar. Rob var farinn.
Mario hafði hlaupið til þorpsins.
Giacomino stóð á höfðanum og
horfði rannsakandi út á vatnið.
Fanney og Caddie fóru út á gras-
flötina ásamt Giuliettu og
Celestinu og horfðu á, hvernig
hvit froðan á öldunum sjatnaði.
Þær rýndu út á vatnið. Giulietta
bar hönd fyrur augu, en Fanney
og Celestina notuðu kikinn til
skiptis. Celestina hrópaði einu
sinni upp og benti á dökkan dil úti
á vatninu. Þær sáu að hann
hreyfðist. Það er oliutunna. Það
er ekkert merki á henni. — Ég
ætla að fara til hótelsins, sagði
Fanney. — Ég ætla að sima. Hún
hafði lært þessa itölsku setningu,
þegar Rob var að skrifa kvik-
myndahandritið um Saladin. —
Já, já. Fanney kom Celestinu i
skilning um, að Marió ætti að fara
niður að vatni, en Gicamino ætti
að koma upp að sveitasetrinu. —
Leitaðu. Spyrðu. Alls staðar. Já,
já, sagði Celestina. Fréttin barst
eins og eldur i sinu um þorpið.
Hjónin, sem afgreiddu i búðinni
komu hlaupándi og sögðu, að
tveir smiðir, sem voru að ljúka
við að byggja matsöluhús, hefðu
séð seglbát, sem sigldi i áttina til
Riva, rétt áður en stormurinn
skall á. — Þau hafa ekki komizt
þangað, sagði F’anney. — Margt
fólk drukknar á Garda, sagði
Celestina, eins og hún nyti þess að
segja frá þvi, og siðan kom hver
sagan af annarri á einhverju
hrognamáli, sem var blendingur
af ensku, þýzku og itölsku. —
Fimm fiskimenn, sagði Celestina.
— Fiskimenn úr þorpið drukkna
fimmtiu metra frá sveitasetrið.
Við hérna i húsið heyra, þegar
þeir hrópa á hjálp, og við geta
ekkert. Ekkert! Það verða
dimmt, hrópin hætta, siðast bara
konur að gráta og biðjast fyrir i
garðinum, kjökra. Allir drukkna,
sagði Celestina. — „Ef maður
sökkva þrisvar þá koma maður
aldrei upp aftur, sagði Celestina.
Aldrei koma upp. Bátur með
þýzkum liðsforingja. Hann halda
hann getur siglt. Ein litill bátur
um nótt. Þeir finna stigvél hans i
tómum bát. Báturinn missa siglu-
tréð. Hann hugsa hann getur
synt. Þeir finna likið. Ekkert
höfuð, — sagði Celestina og dró
fingur þvert yfir hálsinn. — Ég
vildi að pabbi væri kominn, sagði
Caddie aftur. — Likin oft ekki
finnast. Úti á mitt vatnið. Djúpt
djúpt, sagði Celestina og lék það,
að hún ræki höndina á bólakaf i
vatnið. — Þrir hundrað metrar
niður. Hellar, stórir hellar. Vatn-
ið sterkt — soga þá svona. Aldrei
finnast, sagði Velestina. Hún
kom nær. — Seinasta ár. Þrir
læknar þrir á vélbát. Hornir. Bát-
ur ónýtur. Litil stúlka. Aldrei
finnast. — Ég ætla að fara á hótel-
ið, sagði Fanney. Hún greip svo
fast i höndina á Caddie, að Caddie
kenndi til. Bátarnir i þorpinu voru
komnir út á vatnið þó að það
væri til litils gagns. Þær sáu
Marió og Giaromino á róðra-
báti og fleiri fiskimenn á
bátum sinum. Mannfjöldi
hafði safnazt saman kringum
búðina, og það þurfti- ekki að út-
skýra neitt á Hótel Lidiu. Gestirn-
iráhótelinu höfðu flykkzt saman
og þýzki forstjórinn, Unter-
mayer, kom sjálfur á móti þeim.
— Þau finnast áreiðanlega. Þau
finnast áreiðanlega, sagði hann
til hughreystingar, en hræðslan
skein úr svip hans. Hann fór með
Fanneyju og Caddie burt frá fólk-
inu inn i skrifstofuna sina og beið
þar, þangáð til siminn hringdi.
Fanney var þarna hjá Untermey-
er, þegar rödd Robs sagði i
simanum: — Hefur nokkuð sézt
til þeirra? Fanney sagði honum
frá smiðunum. — Þeir halda, að
Hugh hafi ætlað til Riva, og ef til
vill getað lent þar. — Ég efastum
það. Það er of langt þangað, jafn-
vel þótt þáu væru á Fortunu. Þau
hafa kannske reynt .að snúa við.
Þau hefur kannski rekið langt.
Jæja. Það er bezt fyrir þig að fara
heim aftur. Ef þú sérð eða fréttir
eitthvað þá farðu aftur til hótels
ins og hringdu til lögreglunnar i
Macesine. Ef ég frétti eitthvað,
sima ég til Untermeyers hótel-
stjóra. Við fáum fréttir von bráð-
ar, sagði Rob. Það er fólk á varð-
bergi i hverju þorpi við vatnið.
— Halda menn ..tók Fanney til
máls, en Rob greip fram i fyrir
henni. „Þeir vita, hvað þeir eiga
að gera. Þessi slys gerast oft. —
Halda menn, að þau finnist? —
En Rob vildi ekki svara þessu.
Það var næstum orðið dimmt, og
kvöldið var eitt þeirra, sem
minnti á gimsteina. A vatninu
voru enn þungar öldur, sem
hrundu að klettunum, en það var
safirblátt með hvitum bárufaldi á
stöku stað. Fjöllin bar við himin-
inn, sem minnti á ópal, og kvöld-
stjarnan var komin hærra á loft,
en nokkru sinni fyrr. Meðan
Fanney og Caddie stóðu og horfðu
á stjörnuna, hvarf hún bak við
fjallið, eins og hún hefði verið
dregin niður með ósýnilegum
þræði. Innan skamms skinu ljósin
i Limone og á vatninu sáust leift-
ur eins og eldflaugar. Það voru
ljósin á bátnum, sem voru að
leggja af stað. En vatnið er svo
stórt, sagði Fanney. — Þrjátiu og
tvær milur á lengd og ellefu á
breidd, sagði Caddie, sem var
nákvæm. — Fiskibátarnir á vatn-
inu skipta tugum. — Signorinn
hefur heitið milljón lirum i verð-
laun, sagði Celestina. — Milljón,
sagði Caddie. — Lögregluþjónar
voru komnir á vettvang og stönz-
uðu i hverju fiskiþorpi. Pipið i
bifhjólunum þeirra rann saman
við hávaðann i hraðbátunum,
riii
1378
Lárétt
1) Málun,- 6) Lás,- 8)
Öhreinindi,- 10) Gróða,- 12)
Guð.- 13) Tónn.- 14) Gruna.-
16) Veizla,- 17) Kona.- 19)
Gangur,-
Lóðrétt
2) Angan,- 3) Nes.- 4) Stór-
veldi.- 5) Undanbrögð.- 7)
Snjódyngja.- 9) Afar.- 11)
Nögl.- 15) For,- 16) Agnúi,- 18)
Númer,-
Ráðning á gátu No. 1377
Lárétt
1) Katla,- 6) Róa,- 8) Ali,- 10)
Góa,- 12) Pó,- 13) Röð,- 14)
Æða,- 16) Þak,- 17) LIV,- 19)
Strok,-
Lóðrétt
2) Ari,- 3) Tó,- 4) Lag.- 5)
Kapal.-7) Hanka.-9) Lón.- 11)
Óma,- 15) Alt.- 16) Þvo,- 18)
Ir,-
Fyrst samstarfsmaö^ Þaggaö niður |
ur okkar hér á Medusa'* þeim báðurr.
og nú þessi skytta.' ) á rlult!? e®l
Eiturlyfjadreifarnireru á þessari]
stjörnu og við veröum að hafa upp(
á þeipi.

horfin, Geiri
liill I
1
i
7.00 Morgunútvarp
Þingfréttir kl. 9.45. Létt lög
á milli liða. Spjallað við
bændurkl. 10.05. Tónlistar-
saga kl. 10.25: (endurt.
þáttur A.H.S.) Fréttir kl.
11.00- Fimmti og siðasti
dagur búnaðarviku: a.
Verðlags- og framleiðslu-
mál landbúnaðarins:
Gunnar Guðbjartsson form.
Stéttarsambands bænda
flytur erindi. b. Umræðu-
þáttur um framleiðslu- og
verðlagsmálin.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.15 Með sinu lagi.Svavar
Gests kynnir lög af hljóm-
plötum.
14.15 Búnaðarþáttur (endur-
tekinn) Óli Valur Hansson
ráðunautur talar um klipp-
ingu trjáa og runna.
14.30 Siðdegissagan: „Lifs-
orrustan” eftir Óskar Aöal-
stein.Gunnar Stefánsson les
(9).
15.00 Miðdegistónleikar
Maureen Forrester syngur
„Ariadne auf Naxos”,
kantötu eftir Haydn. John
Newmark leikur á pianó.
Blásarasveitin i Filadelfiu
leikur Kvartett nr. 4 i B-dúr
eftir Rossini. Kammer-
hljómsveitin i Slóvakiu
leikur Concerto Grosso op. 6
eftir Corelli: Bohdan
Warchal stj.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.25 Popphornið
17.10 Þjóðlög frá ýmsum
löndum
17.40 Tónlistartimi barnanna
Sigriður Pálmadóttir sér
um timann.
18.00 Eyjapistill. Bænarorð.
Tánleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill
19.35 Þingsjá- Ingólfur
Kristjánsson sér um
þáttinn,
20.00 Tónleikar Sinfóniu-
hljómsveitar tslands i
Háskólabiói kvöldið áður.
Stjárnandi: Vladimir
Asjkenazý . Éinlcikari á
pianó: Misha Dichter frá
Bandarikjunum a. Pianó-
konsert nr. 2 i B-dúr op. 83
eftir Johannes Brahms. b.
Sinfónia nr. 5 i e-moll op. 64
eftir Pjotr Tsjaikovský.
21.45 Um siglingu á
Lagarfljótsós Gisli
Kristjánsson ritstjóri talar
við Þorstein Sigfússon
bónda á Sandbrekku.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusálma (40).
22.25 Útvarpssagan:
„Ofvitinn” eftir Þorberg
Þórðarson Þorsteinn
Hannesson les (25).
22.55 Létt músik á síökvöldi
Flytjendur: Gracie Fields,
Count Basie og hljómsveit
hans, André Previn og Russ
Freeman.
23.50 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Karlar i krapinu. Þýð-
andi Kristmann Eiðsson.
21.20 Sjónaukinn. Umræðu-og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
22.05 P.G. & E. Upptaka, sem
gerð var i Stokkhólmi i
fyrrasumar, þegar popp-
hljómsveitin Pacific Gas &
Electric kom þar við á ton-
leikaferð sinni um Evrópu.
Hljómsveitina skipa fjórir
menn, og einn þeirra er
söngvarinn vinsæli Charlie
Allen. Tveir sjónvarpsþætt-
ir voru gerðir með hljóm-
sveitinni i Stokkhólmi, og er
þessi hinn fyrri. (Nordvis-
ion).
22.35 Dagskrárlok.