Tíminn - 09.08.1973, Blaðsíða 8

TÍMINN
Hér fá menn magafylli aö verki loknu.
arnir vinna undir stjórn leiöbein-
enda aö fegrun skógarins. Dauö
tré eru klippt burt og borin i
bálköst, sem siöan er notaöur
sem varöeldur. Tjaldsvæöi eru
hreinsuö og einnig lagfært
umhverfi Þrastalundar, sem er
eign UMFI, i skóginum. Unniöer
viö hiröingu iþróttasvæöisins og
margt fleira kemur til, svo sem
tiökast á stóru heimili.
tþróttir. íþróttir eru mikiö
stundaöar og þær þykja þátt-
takendum einna skemmti-
legastar ásamt ööru gamni.
tþróttasvæöi er nú oröiö nokkuö
gott i skóginum og er þar ágætis
aöstaöa til iðkunar frjálsra
iþrótta og knattleikja. Er áherzla
lögb á að kenna börnunum undir-
stööuatriöi iþróttanna.
Leikir og kvöldvökur. Þaö er
ekki ný bóla, aö unglingarnir
þurfi að leika sér, og er hin gullna
aöstaöa, sem skógurinn er, vel
fallin til iðkunar fjölmargra
leikja, svo sem fallin spýtan, felu-
leikja o.fl. A kvöldin eru oftast
kvöldvökur, ýmist gamanleikir
inni eöa þá, að setiö er úti við
varðeld og dáðst að afreki
dagsins veröa eldi aö bráð.
Unglingarnir skemmta sér
sjálfir á kvöldvökum, þar verður
hver að leggja fram sinn skerf
öðrum til ánægju.
Enda þótt söluskálinn Þrasta-
lundur sé i næsta nágrenni, þá
freistar hann ekki nema ef vera
skyldi fyrsta daginn, þvi það er
eitt boðorð búðanna, að sælgæti
skapi ekki hraustan likama, og
þvi er bannað að fara i skálann án
leyfis.
Aðspuröur um hvaö væri helst
einkennandi fyrir starf unglinga-
búðanna og dvölina þar sagði
Sigurður Geirdal, aö ekki væri
fullvist, að hinir einstöku starfs-
liðir væru aðalatriöi, heldur veitti
fríðsæld og fegurð skógarins
unglingunum vafalaust mestu
andlegu og likamlegu velliöanina.
Athafnasamir unglingar að starfsdegi loknum.
námskeiöshópur telur aö jafnaöi
um 15 þátttakendur, bæði drengi
og stúlkur. Búiö er að nokkru i
tjaldbúöum ásamt sumarhúsi i
skóginum. Matseld og boröhald
er i vagni sem sérstaklega er
byggður til þeirra þeirra nota.
Umsjón og leiðsögn i búðunum
annast þau Siguröur Geirdal og
Ólafia Ragnarsdóttir.
Starfið i búðunum er mjög
margþætt, þvi verkefnin eru
óþrjótandi. Þó eru aöalþættirnir
þessir: Vinna, iþróttir, leikir og
kvöldvökur. Vinnan. Ungling-
UNGMENNAFÉLAG Islands og
Ungmennasamband Kjalarnes-
þings starfrækja í fyrsta sinn i
sumar unglingabúðir i Þrasta-
skógi i Grimsnesi.
Ungmennafélag tslands á sem
kunnugt er um 46 ha land i
Þrastaskóg, sem Tryggvi
Gunnarsson gaf UMFI fyrir um
50 árum.
Ungmennafélagar hafa á þessu
50 ára timabili unniö mikið starf
viö gróöursetningu 1 skóginum og
hefur svæöiö veriö sannkölluö
paradis ungmennafélaganna.
I langan tima hafa forustumenn
hreyfingarinnar hugleitt á hvern
veg hægt væri aö skapa æsku
landsins möguleika á þvi aö njóta
dvalar i friösæld skógarins til
ræktunar likama og sálar.
Unglingabúöir i Þrastaskógi er
tilraun i þessa átt og hafa þar
ribib á vaöið Ungmennafélag
Islands og Ungmennasamband
Kjalarnesþings, en UMSK annast
rekstur búöanna.
I sumar veröa fjögur sex daga
námskeið og hófst starfsemin 22.
júli og stendur til 18. ágúst. Hver
Fimmtudagur 9. ágúst 1973.
Fimmtudagur 9. ágúst 1973.
TÍMINN
9
Ólafia Ragnarsdóttir kallar á börnin sin i mat.
Ræktun lands og lýös
m
Könguló, könguló, vísaðu mér...
P
Ég hefi sagt ykkur áður, að ég
er svarinn óvinur allra köngu-
lóa, hverrar tegundar sem er og
hvar sem er i heiminum. Mér
finnst þær allar upp til hópa
ógeðslegar, og ég hef ekki enn
heyrt um, að þær hafi visað
neinum á berjamó. Aftur á móti
fæ ég varla svo martröö á nóttu,
að ekki komi þar við sögu ein-
hverjar hryllingsköngulær,
risastórar og ógeöslegar köngu-
lær.
Þegar við erum að státa
okkur af ættarhólmanum kæra,
segjum við gjarnan útlenzkum
aö á Islandi séu hvorki eitur-
snákar né skordýr, sem orð sé á
hafandi. Mér finnst persónulega
að köngulóin eigi alls ekki
heima á tslandi. Hún hefir lik-
lega borizt með vikingum frá
Frakklandi eða einhvers staðar
annars staöar frá. Það hefir
verið alveg upplagt að fela sig i
brynjunum eða hjálmunum.
Hérna i henni Ameriku sér
maöur aldrei svo köngulóarvef,
aöhannsé ekki uppfullur af alls
kyns smá skordýrum, sem
ánetiast hafa, og biða þess að
veröa etin af illfyglunum. A Is-
landi er ekki fyrir hendi þessi
mýgrútur af fæöu fyrir þarlenda
köngulóarstofninn. Á hverju lifa
þá kvikindin?
Það er náttúrlega ekki hægt
að skafa það af þessum skor-
dýrum, að þau eru fjölhæf og
búa yfir margvislegum brögð-
um. Svo eru þær lika af mörgum
gerðum. Sumar hafa örlitinn
búk, rétt eins og tituprjónshaus
og feiknar langar lappir. Þær
geta hlaupið hraðar en nokkur
önnur padda, sem ég þekki.
Aðrar hafa sveran skrokk og
stuttar, loðnar lappir. Þær siga
oft i þráðum niður úr loftinu, og
þykir mér það einn óhugnanleg-
asti eiginleiki þéssarra óféta.
Get ég nefnt þar dæmi til
skýringar.
Þegar ég var strákur i skóla,
vann ég á sumrin i hvalstöðinni i
Hvalfiröi. Dag nokkurn fórum
viö upp i bragga eftir hádegis-
mat, hölluðum okkur i fletin og
vorum að hlusta á fréttirnar
klukkan hálfeitt. Þannig vildi
til, að tvær tölur höfðu dottið af
buxnaklaufinni á vinnubuxun-
um minum og var hún þvi hálf
opin. Lá ég nú þarna aftur á bak
I rúminu og var að hlusta á,
hvað gerzt hafði úti i hinum
stóra heimi. Sá ég þá skyndi-
lega, hvar könguló nokkur sveif
fyrir ofan mig og stirðnaöi ég
upp eitt augnablik við þá sjón. I
sömu andránni lætur skordýrið
sig skyndilega siga leifturhratt
niður og áður en ég get áttað
mig er það horfið inn um opna
buxnaklaufina!
Það, sem gerðist næst var
það, að ég hentist i loftköstum
upp úr rúminu og setti siðan
heimsmet i buxnaúrfærslu.
Félagar minir i bragganum
héldu i fyrstunni að ég hefði
misst vitið, þegar þeir sáu
aðfarirnar, en svo hlógu þeir
eins og fifl. Mér fannst þetta
ekki fyndið, og verst var það, að
ég gat ekki fundið ófétið. Þær
hafa nfl. þann eiginleika, að
geta dregið að sér lappirnar,
þegar þær falla niður á jörðu
eða gólf og lita þá út eins og
litlar kúlur. Til vonar og vara
fór ég nú samt i aðrar buxur, og
hefi gætt þess vel siðan að
ganga ekki með opna klauf.
Tegundin með tituprjónshaus-
búkinn og löngu lappirnar er sú
sama er einlægt var það fyrsta,
sem maður sá, þegar vaknað
var i tjaldi á Islandi. Þær voru i
hornunum við tjaldsúlurnar og
teygðu lappirnar til að láta nú
taka eftir sér. Eftir það gat
maöur aldrei á heilum sér tekiö
og hélt að þær væru komnar i
svefnpokann og bakpokann og
um allt. Þær lappalöngu eru
mikið fyrir útilegur og flýta sér
augsýnilega á vettvang, þegar
þær sjá einhvern reisa tjald.
Það er feikn mikið af köngu-
lóm á Þingvöllum, bæöi sigandi
og hlaupandi. Ég er ekki frá þvi,
að þær hafi haft truflandi áhrif á
þingstarfsemina og jafnvél átt
sinn þátt i þvi, að þingið lagðist
þar niður. Auðvitað hafa þær
lika spillt fyrir mörgum ástar-
fundinum, en þið eruð vonandi
ekki svo barnaleg i ykkur að
halda, að allt haii verið alvar-
legs eðlis, sem þingað var á
Þingvöllum. Persónulega
myndi ég ekki leggjast þar nið-
ur þótt mér væri borgað fyrir
það.
Ég varð hér vestra fyrir
reynslu, sem synir að köngu-
lærnar eru ekki nein lömb að
leika sér við. Fyrir utan húsið
hjá okkur var all stór runni af
einiberjaætt, en úr berjum hans
er búið til bragðefni, sem notað
er i gin. Þetta er sigrænn runni
og er hægt að klippa hann til og
er hann oftast hafður knöttóttur
og verður mjög þéttur að utan. I
hitteðfyrra tók ég eftir þvi,
þegar ég var að snyrta runnann,
aö þar var allt fullt af köngulóa-
vefum. Samt sá ég enga köngu-
ló. Nokkru seinna tók ég eftir
þvi, að eitt kvöld eftir að dimmt
var orðið, að mikið var af
köngulóm utan á runnanum.
Þær fóru sem sé á stjá eftir
myrkur, einsog þeirra var von
og visa, en á daginn skriðu þær
inn á tréö. Ég úöaði með eitri,
eyðilagði vefina og reyndi aðrar
útrýmingaraðferðir, en allt kom
fyrir ekki.
Leið svona heilt ár, og var ég
áhyggjufullur og gat vart á heil-
um mér tekið. Ég var hreint út
sagt, með köngulóafabrikku rétt
viðdýrnarhjá mér! Ég óttaöist,
að þær myndu gera innrás i
húsiö og jafnvel ráðast á mig i
rúminu. Þegar ég kom út á
morgnana, voru þær oft búnar
að gera ^ræði frá runnanum og
festa á bilinn hjá mér, sem stoö
eina tvo metra burtu. Einn
morgun kom svo að þvi, að eitt
kvikendið hafði einhvern veginn
skriðið upp bakið á mér og tók
aö klifra upp hálsinn á mér,
þegár ég var kominn á 60 milna
hraða út á þjóðveginn. Ekki
mátti muna, að þar yrði dauða-
slys i umferðinni, þvi ég missti
næstum stjórn á bilnum.
Næstu helgi tók ég á leigu
stóra rafmagnssög og fékk
Kalla vin minn i lið með mér.
Við felldum köngulóafabrikk-
una og lauk þar með kapitulan-
um um veldi óvinarins i eini-
berjarunn
Þórir S. Grondal.
8

r
r
FRA FAF OG
SVENDBORG
A myndinni eru Guðmundur Karlsson frkvstj. Viðlagasjóðs. L. Vestergaard-Madsen, H.I. Hansen,
konsúll, Magnús Magnússon bæjarstjóri S.A. Andersen borgarstjóri. Páll Zóphaníassn , frkvstj. Við-
lagasjóðs og Gisli Theódórsson aðstfrkvstj. Innfiutningsdeildar Sambandsins.
Ræjarstjórinn og borgarstjórinn ræðast viö.
GOÐIR GESTIR
NÚ FYRIR skömmu dvöldust
hér á landi I nokkra daga borgar-
stjórinn i Svendborg á Fjóni S.A.
Andersen, forstjóri fóðurverk-
smiðjanna FAF, H.I. Hansen og
stjórnarformaður FAF, L.
Vestergaard-Madsen ásamt
eiginkonum sinum.
Innflutningsdeild Sambandsins
hefur nú I nokkur ár keypt mikið
af kjarnfóöri frá FAF fóðurverk-
smiöjunum, sem er samvinnu-
fyrirtæki og námu þau kaup um
70% af útflutningi Dana á fóðri til
tslands s.l. ár
Vegna þessara miklu kaupa
hafa skip Sambandsins margar
viðkomur i Svendborg i hverjum
mánuði og fara nú ílestar vörur,
sem Innflutningsdeildin kaupir,
frá Danmörku og Sviþjóö, um þá
höfn.
Þessi miklu viöskifti og mörgu
skipakomur hafa sett sinn
islenzka svip á Svendborg og þvi
þótti heimsmönnum þar eðlilegt
að safna fé til hjálpar Vest-
mannaeyingum eftir eldgosið
þar. Söfnuðust allt 145.630.00
danskar krónur hjá fyrirtækjum
og einstaklingum, eða sem
svarar rúmlega 2.1 milljón
islenzkra króna og var aðalerindi
gestanna að afhenda þetta fé
Magnúsi Magnússyni bæjar-
stjóra.