Tíminn - 02.12.1973, Qupperneq 12

TÍMINN
Sunnudagur 2. desember 1973.
a
\ þessari mynd má greinilega sjá hvernig umhorfs er viö húsiö. Þarna er is og vatn yfir öllu og hversu mikiö magn þaö er má gleggst sjá á
bflnum, sem óvart var skilinn eftir á lóöinni I haust. Þegar þetta bráönar allt verður ekki komist aöhúsinu nema siglandi. (Tlmam Gunnar)
Heimili þeirra
fer d kaf í
næstu leysingum
— Ég kviði þeim degi,
þegar leysingar koma
og allt fer hér á flot
utanhúss og innan. Ég
get ekki annað séð en að
allt okkar innbú og húsið
verði ónýtt, ef ekkert
verður aðhafzt i þessu
máli, annað en að sér-
fræðingar standi hér á
veginum og klóri sér i
höfðinu.
Þetta voru orö Gunnars Guö-
mundssonar, sem býr i húsinu
Fagranesi viö Suðurlandsveg,
eftir aö árfarvegi Hólmsár var
breytt vegna byggingar hrað-
breutarinnar austur.
Gunnar býr þarna ásamt konu
sinni, Jensínu ólafsdóttur, og má
með sanni segja, að aðstaða
þeirra þarna sé langt þvi frá að
vera glæsileg. Þaö fengum viö
bæði aö sjá og finna, er við kom-
um þar i heimsókn nú i vikunni.
Frá aðalveginum sáum við, aö ó-
gjörningur var að komast að hús-
inu nema vera i klofháum vað-
stigvélum, þvi að þar hafði áin
brotið sér leið I gegnum klakann,
sem var allt annað en traustur að
sjá.
Litið betra var að komast að
húsinu hinum megin frá. Þar var
yfir rétt mannheldan is að fara. 1
miðju þessu klaka- og vatnsflæmi
stóð svo húsið eins og eyja upp úr
hafinu og þegár er farið að renna
inn i það að austanverðu.
Gunnar sagði, að þau hjónin
hefðu keypt þetta hús árið 1968 og
þá hefði vegurinn verið fyrir ofan
húsið og áin runnið allt aðra leið.
— En þegar þeir hófu fram-
kvæmdir við nýja veginn, sem nú
er hér fyrir neðan húsið, breyttu
þeir farvegi Hólmsár og réðu svo
ekkert við hana, eftir að þeir
veittu Suðurá einnig i hana, en
hún rann áður i Gvendarbrunna.
Var hún sögð of menguð til þess,
að hún mætti renna þangað, en
það virðist hafa verið allt i lagi, þó
við fengjum hana á okkur, sagöi
Gunnar.
Við fáum okkar drykkjarvatn
beint úr Hólmsá, sem var nú
sæmilega menguð fyrir, og ekki
bætir þar úr, að rotþróin okkar er
hér undir nýja árfarveginum.
Þetta verðum við hér efra að
gera okkur að góðu, en á sama
tima er borað eftir vatni með
miklum tilkostnaði fyrir kindurn-
ar, sem hér er i fjárhúsunum
upp i heiðinni.
Það hefur aldrei komið vatns-
dropi inn á þessa lóð fyrr en nú,
enda flæddi hún hér áður fyrr yfir
Hólmsárengjarnar. En nú I frost-
unum bóglnar hún upp og nú er
þetta eins og þiö sjáið.
Lóðin er öll á kafi og sjálfsagt
ónýt. Það er byrjað að flæða inn i
geymsluna hér að austanverðu,
og þar eru tvær dælur, sem ég
notaði, þegar stórskemmdar eða
ónýtar af völdum vatnsins.
Svo má búast við, að þegar
leysi-flæði vatnið hér inn i ibúð-
ina, og það má ætla að verði mik-
ið magn, ef maður miðar við það,
sem á undan er gengið. Þegar að
þvi kemur, sjáum við ekkert ann-
aö ráð en að flýja — spurningin
er bara hvert.
Það hafa verið hér menn að
mæla og skoða og benda i allar
áttir, en það hefur ekkert komið
út úr þvi. Þá hafa komið hér
menn frá tryggingunum og einnig
frá borgarlækni til að taka sýnis-
horn af drykkjarvatninu okkar.
Ég býst ekki við þvi að fólkið
þarna niðri i borginni láti bjóða sé
svona. En við hér efra verðum að
gera okkur þetta að góðu og ýmis-
legt annað þar að auki.
Við verðum að drekka mengaða
vatnið beint úr Hólmsánni og við
urðum að sætta okkur við, að
strætisvagnaferðirnar voru að
mestu teknar af okkur, og ýmis-
legt þar fram eftir götunum. En
þegar kemur að þvi að borga til
þess opinbera, þá erum við loks á
sama báti og aðrir borgarbúar!
— klp —
t.
Þaö er allt annaö en þægilegt aö komast frá nýja Suöurlandsveginum og inn um hliöiö I Fagranesi eftir aö árfarvegi Hólmsár var breitt.
Ritverk
skáldsins
á Þröm og
Gunnars
M.
Magnúss
Nýiega er komin út á vegum
Skuggsjár ný bók eftir Gunnar M.
Magnúss, er hann nefnir: Ósagöir
hlutir um skáldiöá Þröm, Gunnar
M. Magnúss hefur áöur ritað bók
um þennan þekkta skrifara og
fræðaþul, sem varö Ilalldóri Lax-
ncss að miklu skáldskaparefni. t
þessari nýju bók eru birtir kaflar
úr dagbókum og ýmsum ritum
Magnúsar og m.a. birt nokkur
bréf hans.
Eitt þessara bréfa er til Hann-
esar Hafsteins, sem var sýslu-
maður i tsafjarðarsýslum, og
hljóðar það á þessa leið:
„4. desember 1897.
„Göfugi sýslumaður.
Þótt ég sé yður mjög litið
þekktur, leyfi ég mér nú að tala
við yður i bréfi þessu sem þann
mann, er ég væri nokkuð orðinn
kynntur, og þar sem ég þekki yð-
ur vel i anda, hika ég ekki heldur
viö að segja yöur hugsun og löng-
un mína.,Viljiö þér nú ekki, ef þér
getið, gjöra svo vel og útvega mér
þénustu við ritstörf, eða þá við
innanbúðarstörf (afgreiðslu).
Helzt vildi ég óska, að ég yrði svo
heppinn, að þér gætuð látið mig
hafa starf við skrifannir hjá sjálf-
um yður.
Ég hef frá æsku verið mikið
hneigður fyrir ritstörf og starfa
nokkuð mikið i þá átt, en til þess
hafa kringumstæður minar verið
svo, að ég hef orðið að vera sem
erfiðismaður, sem ég er þó ekki
maður til, þvi ég er heilsuveikur
og get ekki unnið þunga vinnu.
Ég hef verið sveitakennari 3
vetur fyrirfarandi; i fyrravetur
var ég á Mýrum og þar sáuð þér
mig. Ég er 23ja ára gamall, og hef
mikla löngun til að komast eitt-
hvað áfram til þeirra starfa, sem
ég hef áður vikið á.
Það væri ósegjanlega mikill
velgjörningur af yður, ef þér gæt-
uð útvegað mér þénustu við rit-
störf. Ég vil geta þess, að ég kann
ekki að rita útlenzkt mál.
Mikið þætti mér vænt um, ef
þér vilduð gjöra svo vel og rita
mér sem fyrst.að þér ættuð hægt
með, og að þér létuð mig þá vita,
hvort ég mætti vona nokkurs
styrktar, þar sem þér eruð.
Þér munuð ekki geta svarað
með manni þeim, er flytur yður
þetta bréf?
Að lyktum bið ég yður fyrir-
gefa þetta tilgrip mitt.
Með alúð og virðingu.”
Magnús tók að sér ritstarf fyrir
ýmsa og fer hér á eftir bónorðs-
bréf, sem hann skrifaði fyrir
lausamann á Suðureyri:
„Heiðraða ungfrú.
Hjartanlega heil og sæl.
Eigi er óliklegt, að þig furði að
fá bréf frá mér i þessa átt. En ég
hef ásett mér að skrifa þér
þannig, en engri annarri. Ég ann
þér i anda — elska þig. Fyrir þvi
vil ég mega spyrja þig: Viltu eiga
undir þvi að gefa mér hönd þina
og hjarta og vera min elskuleg
unnusta og siðan eiginkona?
Ég ætla ekki að lofa þér neinum
glæsikostum, en vil láta reynsl-
una skera úr, hvernig ég mundi
reynast þér. Ég vona þú svarir
mér — skrifir mér sem fyrst og
gleðjir mig með góðu svari. Að
svo mæltu kveð ég þig með
alúð og virðingu.
(nafnið)
Magnús lýsir sjálfum sér á þessa
leið:
„Ég þekki einn mann, sem er
þannig: Hann er tæpir 70 þuml-
ungar á hæð, en heldur mjór eftir
hæðinni og fremur mittismjór,
skrefhár með ávalt bak, axlahár,
hálslangur í meðallagi, höfuðlit
ill, munnfriður, með nef I stærra
Framhald á bls. 37