Tíminn - 20.03.1974, Qupperneq 14

14
TÍMINN
Miðvikudagur 20. marz 1974.
var sú, að sprungan, sem myndazt hafði, þegar akkerinu
var stungið i isinn, stækkaði, unzt stórt brot klofnaði úr
jakanum. Um leið tók báturinn á rás, að vísu í sömu átt
og jakinn, en með miklu meiri hraða.
Eiríkur gerði sér undir eins I jóst, hvað um var að vera.
Hér mátti engan tima missa. Hann reif sig úr jakkanum
og skónum og stakk sér í sjóinn.
Svala vissi, að bátinn gat ekki hafa rekið langt og að
ástæðan til þess, að hún sá hann ekki, væri sú, að land-
gangan væri í vík inn í jakann, svo að útsýni var tak-
markað.
Hún beið án nokkurs ótta. Svala hafði aldrei á ævi sinni
fundið til ótta. Dauðinn er hluti af Breiðafirði, alveg
einsog nóttin, dögunin, sólarljósið og mávarnir. Dauðinn
er í sjónum, í loftinu, í þokunni. Hún hafði att kappi við
dauðann allt sitt líf, og hún óttaðist hann ekki f remur en
hún óttaðist lífið.
Hún beið, og meðan hún beið, heyrði hún söng ísjakans
til hafsins og klukkuslátt öldunnar umhverfis jakann.
Tvær mínútur liðu — þrjár — f jórar — fimm. Fimm
minútur geta verið átakanlega langur tími undir vissum
kringumstæðum. Svala hafði fundið fyrir nístandi
áhyggjum, og allt í einu fannst henni eins og andi íssins
gripi hendi sinni um hjarta hennar, og í fyrsta skipti á
ævinni fann hún til ótta-— ekki vegna sjálfrar sín, heldur
vegna förunautar síns.
— Það hefur eitthvað komið fyrir hann!
Hugsuninni laust skyndilega niðurí hana, og heimurinn
varð dimmur umhverfis hana. Hafði sjórinn við
isjakann gert út af við hann?
Þannig spurði hún, en eina svarið, sem hún fékk, var
rödd íssins, sem ekki var mannlegri en rödd fossbúans í
ánni.
Nokkrar mínútur liðu enn, og spurningin tók að veita
sér svar. Það var enginn vafi á því, að eitthvað hafði
komið fyrir hann. Ef hann hefði fundið bátinn, var
vandalaust fyrir hann að komast um borð.
Hún var rétt i þann veginn að stinga sér í sjóinn og
synda í sömu átt og hann, þegar hún heyrði áratog, og á
næsta andartaki kom stefnið á bátnum i Ijós.
Eirikur var rennblautur, og svipur hans gaf til
kynna, að hann hefði lent í miklum raunum. Hann lagði
bátnum að, og Svala stökk um borð. En fætur hennar
höfðu naumast snert bátinn, þegar hún laut áfram og
kom við Eirík til þess að ganga úr skugga um, að þetta
væri hann í raun og veru.
Þessi snerting talaði máli sínu. Fólk, sem komizt hefði
úr háska á þurru landi, hefði haft ótal margt að tala um,
en þessi börn hafsins höfðu um næsta lítið að tala, þegar
hættan var afstaðin.
— Hann hafði rekið frá jakanum, og ég stirnaði allur í
ískuldanum í sjónum. Ég hélt, að það væri úti um mig, en
komst þó út úr sjónum næst jakanum, og hann var þá
eins og sjóðheitur. Síðan komst ég upp i bátinn.
Svala hafði kastað jakka hans og skóm niður í bátinn,
áður en hún kom um borð, en hann f ór ekki í f ötin.
— Nú skal ég róa til baka, því að þá hlýnar mér og fötin
þorna um leið. Ég finn næstum fyrir ískuldanum ennþá.
Báturinn var helzt til stór til að einn maður gæti róið
honum, en það skipti Eirík engu máli, því að hann hafði
jafnað sig að f ullu, þegar hann hafði róið hálfa sjómílu.
, Þrek hans og hæf ileikinn til að beita því hafði fengið
að njóta sín hvern einasta dag;f rá því hann var lítill. Það
mátti segja, að hann væri ódrepandi. Það er aðeins í
norðurhöfunum—og ef til vill í franska flotanum á Mið
jarðarhafi — sem maður hittir fyrir slíka menn, sem
geta róið í tíu klukkustundir, ef með þarf, og fá aðeins
stutta hvíld viðog við, menn, sem geta afborið þjáningar
næstum þvi án þess að vita af þeim. Þetta eru hinir raun-
verulegu herrar heimsins, þvi að þeir eru herrar
haf sins.
Það var enginn niðri í f jöru til þess að taka á móti
þeim, enda þótt margir bátar væru komnir að, þar á
meðal bátur Jóns Súrssonar.
Meðan Eiríkur festi bátinn, svipaðist hann um til þess
að gá að, hvort Jónas væri í grenndinni. En hann var
hvergi sjáanlegur, svo að Eiríkur fylgdi Svölu heim að
dyrum hennar og hélt siðan heimleiðis.
Jónas var hvorki úti í garði né á stakkstæðinu, svo að
Eiríkur hélt inn í dagstof una. Þar var umhorfs eins og í
flestum íslenzkum stofum, hvort heldur var í sjávar-
plássum eða sveit. Úti í horni var rúm, þar sem Eiríkur
svaf, auk þess var þarna kolakyntur of n, borð og nokkr-
ir stólar. Á hillu var hlutur, sem enginn getur verið án,
útskorin, íslenzk tréaskja, og uppi á vegg var myndin af
Jóni Sigurðssyni, sem ekkert heimili er án.
Föðurlandsvinurinn og stjórnmálamaðurinn Jón
Sigurðsson er átrúnaðargoð þjóðarinnar, og það er
naumast til það hús i landinu, þar sem mynd hans f innst
ekki. Jónas átti þessa mynd. Svala hafði gefið honum
hana, en hún var ákfaur ættjarðarvinur sjálf. Það var
hennar framlag til skreytingar í húsinu.
Jónas sat og sneri baki við Jóni Sigurðssyni. Hann
hafði olnbogana á borðinu og reykti pípu sína.
— Jæja, svo að þú ert kominn, sagði Eiríkur. Hvernig
gekk?
— Þorskurinn tekur ekki lengur, svaraði Jónas.
— Hann byrjar aftur á morgun, svaraði Eiríkur og
kveikti í pípu sinni.
Jónas svaraði ekki. Hann virtist vera í versta skapi, en
HVEll
m.
Hérna er sama efnaNj
^ friehileaa samsetning
' og á loftinu á jörb
Ef unní, Dáná.;
Lofi,semhæg! 1
er aft anda aft sér
Ætar plöntur Siór
kostlegt.Samt-
K.og undrist,hvaða\
ávextir hafa dottið /
^Taktu
hann,
Djöfull
A sömu stundu slitur
Dreki ólarnar af sér með
ofurmannlegum kröftum.
j’Þú neitar að
j-ivr*ganga i félagj
okkur.
',Viltu heldur
Dreki hvislar
gráskepna læðist in
i herbergið....og sýnir
tennurnar......
■
tlM
I
1
Miðvikudagur
20. marz
7.00 Morgunútvarp Veður-
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.30 Með sínu lagi Svavar
Gests kynnir lög af hljóm-
plötum
14.30 Siðdegissagan: „Föstu-
hald rabbians” eftir Harry
K a m e 1 m a n n S é r a
Rögnvaldur Finnbogason
les (8).
15.00 Miðdegistónleikar:
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15. Veðurfregnir.
16.25 Popphornið
17.10 Útvarpssaga barnanna:
17.30 Framburðarkennsla i
spænsku
17.40 Tónleikar.
18.00 Til umhugsunar Þáttur
um áfengismál i umsjá
Sveins H. Skúlasonar.
18.15 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 Orð af orði Hefur rikis-
stjórnin þingstyrk til
áframhaldandi setu?
20.00 Kvöldvakaa. Einsöngur
Jón Sigurbjörnsson syngur
islenzk lög: Ólafur Vignir
Albertsson leikur á pianó. b.
Söguslóðir Sigvaldi
Jóhannesson bóndi i Ennis-
koti i Viðidal flytur erindi
um landnám Ingimundar
gamla: fyrri hluta. c. Liðins
tima lýsigull 'Elin Guðjóns-
dóttir flytur annan hluta
hugleiðingar Bjartmars
Guðmundssonar frá Sandi
umþingeyskar stökur og
höfúndá þeirra. d.
Æ v i m i n n i n g a r E i r i k s
G uðlaugssona r. Baldur
Pálmason les fjórða hluta
frásögu húnvetnsks erfiðis-
manns. e. Um islenzka
þjóðhætti. Arni Björnsson
cand. mag. talar. f. Kór-
söngur Karlakór Akureyrar
syngur: Askell Jónsson stj.
21.30 Útvarpssagan: „Ditta
mannsbarn” eftir Martin
Anderson Nexö Einar Bragi
skáld byrjar lestur
sögunnar i þýðingu sinni.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusálma (33).
22.25 Framhaldsleikritið:
„lians hágöfgi” eftir Sigurð
Róbertsson Fyrsti þáttur
endurfluttur. Leikstjóri:
Baldvin Halldórsson.
23.15 Nútimatónlist Halldór
Haraldsson kynnir.
23.55 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
Ilíi
I ÍBjj
Miðvíkudagur
20. mars 1074
18.00 Skippi
Ástralskur myndaflokkur
fyrir börn og unglinga.
Þýðandi Jóhanna Jóhanns-
dóttir.
18.25 Svona eru börnin — i
Tyrklandi
Norskur fræöslumynda-
flokkur um börn i ýmsum
heimshlutum.
Þýðandi og þulur Ellert
Sigurbjörnsson.
18.45 Gitarskólinn
Gitarkennsla fyrir byrjend-
ur. 7. þáttur.
Kennari Eyþór Þorláksson.
19.20 Hlé
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Konan min i næsta liúsi
Breskur gamanmynda-
flokkur.
iljuskaparafmælið
Þýðandi Jón Thor Haralds-
son
20.55 Krunkaö á skjáinn
Þáttur með bliinduðu efni.
Umsjónarmaöur Magnús
Bjarnfreðsson.
21.30 „M.vllah”
Bandarisk ádeilumynd
byggð á heimildum meö
léttu ivafi.
23.10 Ilagskrárlok