Mánudagsblaðið - 20.12.1948, Qupperneq 6

v» íisvr
r 'ir-'I'í-
hr'iV.j.>* • Itíí nnv ,)b n; -yj A y~ V\í
. . . , , MANL’DAGSBIxAÐIÐ 4 ... ^ . MýiudggurJiO;,d^semb^r 13%
Ö-
FRASKILIN
eftir Anonymous
Framhaldssaga
11.
j'
„Skynsamlega athugað,
Bát. Fyrirgefðu, ég vil ekki
vpra að stríða þér....... en,
hvað sem því líður, þá hélt
ég, áður en ég vissi þetta, að
hánn mundi fá nóg af Huldu
áfpni á nokkrum vikum og
■^tkast þá..... og verða ró-
Iggur um stundarsakir. Þú
ltjur út fyrir að vera hrifin
áf- honum ennþá, þrátt fyrir
öíl ósköpin sem milli ykkar
hafa verið og það hefði vel ir
mátt koma á sáttafundi með
ykkur.“
Hún teygði út furðulega
hvíta hendi og náði sér í kon
fektmola, nartaði í hann um
Míð og 'hún lofaði Guð með
nokkrum orðum fyrir að
A'þra nógu grönn til þess að
geta borðað eins mikið af
sst^gæti og hún vildi, og leit
á ;pig til þess að sjá, hvort
égj væri að grátiríikomin eðá
þ^íumlíkt. : "h ’ .
hann fallegur
..Anzi
1
„Júdid er engin hnattferð.
Hún er, satt að segja, ekki
eins viðfelldin og Hulda og
alls ekki eins lagleg.“
,,Eg skal koma að henni
efitr eina mínútu. Svo við
tölum um kynnisfarir og
hnattferðir — það sem ég
vildi sagt hafa er, að karl-
maður, sem er í raun og veru
ástfanginn af einni konu,
getur oft bg tíðum orðið fyr-
,,skoti“ frá annarri,
skémmtilegu en skamm-
vinnu, blátt áfram af því að
hún hefur eggjandi rödd og
stór sakleysisleg augu. Hánn
kemur þá heim aftur til hinn
ar einu, engu verri fyrir,
stundum jafnvel betri. En
þegar hann á annað borð
leggur upp í langferð, ga>zk-
an mín, þá á hann eftir áð
koma við í svo mörgum hÖfn
um, að 'hann-.gleymir ef til
viíl ’frá hvaðá borg hann
lag&i af stað, og vissulegá
því hvað sú borg hafði, sem
klnverski sloppuripn, segpjþú uVáTiélíkt ölíutó öðrUm,.og'itók
ert; í, Pat“ þélt hún; áfraím. l framjölly., Igndfelagi sém síð-
er
„Ég hló. Eg var farin að
bp:kja útúrdúra Lúsíu. Þeir
þjtddu: ,,Ef þér er þetta um-
r|ípuefni á móti skaj)i, þá
slajlum við undir eins taka
ul annað tal.“
^Anzi er hann fallegur
gjípni náttmöttulinn, sem þú
e#í, elskan, sagði ég. „Haltu
áfrkm. Mér er sama þótt ég
t af,! við þig um Pétur. Satt
•í-ðvsegja, þá er mér fremur
hi^ýfró að því en ekki. Eg
sabjði honum, að ég mundi
r-rúfei gefa honum skilnað,
c v: mér er farið að finnast
fremur löðurmannlegt
.þhplda fast við það, fyrst
í raun og veru vill skiln
an hefur fyrir augu hans bor
ið. Hann Pétur þinn virðist
á stöðugri útsiglingu, Pat.
mín.“
Eg get ekki trúað því,
Lúsia.“
Hún fékk • strax samúð
með mér. „Auðvitað ekki.
Reyndu ekki heldur til þess.
Mér gæti skjátlazt og, hvort
sem er, þá eru ráðleggingar
til þess eins, að maður stingi
þeim í yasann og geymi þær
þarigað tií, - ef svo ber undir
að þær eru nothæfar . .. Hef-
ufðú nokkurn-tíma-hitt Júd-
id?“
,;Á skrifstofunni, nokkrum
j sinnum — hijn hefur li
! stiind á tízkuteikningu
sjónarmiðum. Hún haf$i stíl,
hún var skemmtileg). '
„Patjricia, vertu nú vfep
stúlka og taktu þetta kon-
fekt frá mér. Annars hætti
ég ekki, fýrr en mér verðúr
flökurt. Og réttu mér sígár-
ettuveskið, það gamla.“
Svo hóf Lúsia máls: „Það
er aðallega eitt lítilræði, sem
ég hef að athuga við Júdid,
og það er málfar hennar.
Auðvitað er notkun almúga-
málsins — í daglegu tali:
kláms — ekki annað en einn
af þeim löstum karlmann-
anna, sem, líkt og reykingar
og víndrykkja, hefur upp á
síðkastið orðið tvikynja. En
þó er, að mínu viti munur
hér á. Konur, fagrar. konur,
eru,-j jjlfaMj;! jfyiiir ;állt sem;
bindindikþcisrt.iilarriif * öegjai
ekki vitund miður kvenlegar
eða girnilegar með cþchtail-
glas í annárrri héndi. og síg-
áf ettu í hinni, heídur eri örtiin
ur þeirra voru með blævæng
í hsfegíl' íhéndi og’. biómyöndi í
vinstri. (Jocktaihg)asið og
sígaj?ettaþ;.éru ; eggjj-
andi, líflegri, það er allt og
sumt. Eg á þar, auðvitað,
alls ekki við þær konuf, sem
maður
■K'
>um
51
saj
:.*ið
nS V,
ði Lúsia, „öll
um síðir skyn-
vð taki dálítinn
. Svo við sriúum okk-
údicl, það sem átti
itthvað hefrii’)
;.;'ið fyrir Hu!du“- eins og
orðar þða, og haim ey
'lnn til Júdid .í stað þess
V.ó
DOÖ
ekk'i
skilnaðinn,
. Og einu
u vel við h:
. en við bví
að búast.
siöan
ems og
sinni í
i ?“
-
ipaliri.
cáá.|
Ep- er
hrædd um, að ég sé mjög a-f-
brýðissöm . mauneskja, Lús-
ia.“
: . i:oma aftur til þín . . . barn J „Allir eru það, og enginn
ib mitt, þá er eins gott fyrir (læzt vera það .. . ég kann
þ’g:-,að fara til lögfræðings j ekki við Júdid heldur, en hún
' n-a strax eins og að bíða í
hefur sínar hliðar. Er þér
sarna, þó að ég fari út í það
e:ts ar.
ÍEg hugsaði: „Ekki enn- ■ því _að mig langar til .að út-
þáýjég læt ekki undari strax; jskýra, hvers vegna ég held
ógj'get biðið, meðan ég hef hún eigi éftir að bola þér frá
vori'um að þetta sé ekki ann-
aö ren milliþáttur, sem bíða
— svo.ég sé eþkert, að hlífa
þér — fyrst Pétur er farinn
vefpi eftir og. ekki meira“). að sækjast'eftir henni.“
íaúsia hélt áfram: „Karl- j „Haltu áfram.“ (Pétur að
mcrin ... karlmenn eru sí og ; „sækjast eftir“ þessari konu
æ áð koma aftur heim úr með hörkulega andlitið. Það
sfriS-kynnisförum — en þeg- .var blátt áfram hlægilegit.
ar þeir á annað borð leggja og samt vissi ég, að ég leit
upp í hnattferðir ..!a þann frá' 50-ára gömlum
sér 'útúrdr
ranglcyíylljjjþiihj* a
þrið ’ næ'turkmbömn.
Karlmenn af þeirra tagi eru
þreytandi.
En svo við víkjum að itíáljj
farinu. Almúgamálið er ef til-
vill myndauðugt, ekki eins
bragðda-uft, á einkaklúbbum
karlmanna og á bjórstofum,
Ííkt og hinar mjög svo dylgju
fullu óskammferlnu ’skfitlur
sem þeir eru byrjaðir -að
segja okkur. Engu að síður
finnst mér samt, að það eigi
ekki heima í munni konu,
sem á að heita vel
Það kemur mér fyi
þegar ég heyri Jþdi
veður-athuganir,.s
aðrar átþúþanir mlíhá ■ hve¥l:í
dagslegs eðlis, með setning-
um, sem m,áður ósjaldan sér
krotaðar á veggina í auð-
um byggingum, eins og hún
birtist í sinni mjög góðu stæl
ingu á frönskum fartnaði
tyggjandi skro og spýtandi
þess á milli.“
„Eg veit það, Lúsia. Þess
vegna héld ég, að Pétur geti
ekki tekið hana alvarlega."
„Það er alls ekki þar með
sagt, Pat mín. Þú veizt, að
þú hefur valdið þessum unga
manni þínum skelfilegu á-
falli, ef þú vilt fyrirgefa mér
fyrir að minnast á það.“ Eg
fór hjá mér; hún varð þess
áskynja, en ákvað að halda
áfram.
„Ó, það var ákaflega
I drengilegt af þér að segja
honum, að þú hefðir verið
honum ótrú, og þú verður
ekki svo ung í annað sinn,
að þú gerir annað eins aftur
... Þú hefðir átt að einsetja
þér að láta ekki slíkt koma
fyrir aftur og aldrei átt að
minnast á það. Drengskapur
er dýrkeyptur. Hve dýrkeypt
Srir Haiin verðuíííþér, hvort
hann kostar þig Pétur að
fullu og öllu, vitum við ekki
ennþá. En sennilega gerir
það. Þú’hlýtur að hafa vendi
lega hrist aílar hugsjónagrill-
ur um kvenfóÍK úr þessum
öfvaxna skólapilti.“ r
(Pétur, „ofvaxinn skóla(
piltur.“ Það hafði mér ekki
dottið í hug. Kannske var
hann það).
„Vertu ekki að setja það
fyrir þig, Pat. Mér varð á-
líka bernskubrek á gagnvart
Arkibald einu sinni. Eg skaí
einhvern tíma segja þér frá
því. En svo við höldum á-
fram með Júdid. Það má vel
vera, að kvenmaður eins og
hún, sem tekur Pétri, sem
bara — einum — af piltun-
um, sé einmitt það sem hann
ác'þessri augrt^ifei,: eink)
í :
að segija al->
menna kyn-þokka. Jafnskjótt
sern þú ferð að sýna mönn-
■iþinjjþó ejr$úsé njjrtrtú örtlítirin
jáhuga, áifiúír; í átaðJþfesSiÆo
vera bara til skrauts cn ekki
skrafs, þá færðu ótal karl-
mérin,‘sé‘m mælast til þess að
fá að ,,elska“ (Það var hæðn-
ishreimur'í rö'dd hönnar) þig
í eina nótt, eða einn eða tvo
mánuði eða jafnvel lengur.
Eg hef áhyggjur út af því,
Eg hef afarlitinn kyn-
þokka sjálf, Pat. Ekkert á-
striðulegt vio mig nema hára
liturinn. Sálarsvipur minn
ump ög «én ! lagí ef -feiniiveh
bobbi er kominn í bátinn með
,hina hreinu ástina hans.
.íú&d' - á^' sé’ri góð'ájj
kyíifþbkka; skiptilágðári kyri-
þokka. A.uðvitað annars
konarj en:þmri,.)Pæfc,mín.“ (a
ijöjEg hef ekkljneinn: kyr£
;^a.:,Ga(t áWíi, §j%isSgi
haldiö mahninum mínum.“
„Vertu ekki að búa til
svona algildar reglur út frá
eÍBU dæmi,v,sem jjkki er held
'ffijife&iar^b)'íl
$ (Þúfáfefu
ekki?) og þokkalegan, grann
an, mjúkan vöxt. Andlits-
dráttunum er blátt áfram
dreift um andlitið. Manstu
yfirleitt hvernig nefið á
henni er, hendurnar, munn-
urinn eða hakan? Eg á miklu
betra með að muna knéin.
Hún -krossleggur þau ævin-
lega mjög ofarlega. Þau eru
líka löguleg. Eg á bezt með
að muna þau og svo hárið,
því að hún tekur ofan hatt-
irin á öllum mögulegum og o-
möþulegurh tímum, til þess
að láta ljpsið skína á það.
Mér þætrti gaman að \ftá,
hvérs vegna ég man eftir
augunum. Ó já, hún kiprar
þau saman til þess að líta á
fólk syfjulega.“
Eg hló. „Þú ert snillingur,
Lúsia .. . Hefur hún nokkurn
tímann tekið nokkurn frá
þér?“
Nei, sannarlega ekki. En
önnur af hennar tagi gerði
það þó ... Þessi tegund af
kvenfólki segir á sínu hróp-
lega máli og með öfgafullu
andlits-málun og lokkandi
fótamennt: „Eg er aðgengi-
leg. Eg er aðgengileg, og ég
’ér Hka ágæt skemmtun."
•Þær eru líka ágæt skemmturi.
Þær veita karlmönnunum þá
notalegu tilfinningu, að þeir
séú: 1 snöggklæddir í ná-
vfst jóeirrá'. Eg er viss um að
Júdidryériðuh þægilegri fp-
lági fyrjr Pétur en bæði þú
og .'Hulda voru. Hann er lag|;
legur, er þa^ ekki? Og húi^
'riyfúr sfri’ íririan um blaðáé
mennina ... Patricia, barnior
mitt, hún getur ugglauJp
haid^Ó honum um aldir og^
ripþjþangað til hann fæf;
sÁááí kast af bláméðurófj:
mantík. Það getur jafnveh
farið svo, að hún lækni hann'
|tf:j jjrekari köstum. í þá áttj.o
Kórinr af hennar tagi gerap
slíkt oft.“ ’;;
„Lúsia, þú ert hreinasta
véxrétt í dag.“
„Við skulum' fá ok-kur
einn -rr-., það' varður ekkerf ,
vín á boðs'tólum á Stefáns-
Café — þeir hafa samt hina
furðulegustu Rús'sa þar, sem
við minnsta tilefni byrja að
syngja af öllum lífs og sálar
kröftum. En .þa-ð er
bar, veniulega. ^
xan
rdiri k
mn
liKa.
má
n.„'
pra'
fMv&i
xf
veroa að hiaupa. t;
urn sér undan . lártlausri á-
-sókn er svo skelfing þreyt-
andi .. .- En við' getum þó
brúkað það í aðra sunnu-
dagsþrédekun.
„Júdid, og konur af henn-
ar tagi, leggja. rækt við kyn-
þokka sinn af því að þær
þurfa á honum að halda.
Konur af hennar tagi — ekki
bemlínis kvenlegar, ekki einu
sinni fallegár, lcoma samt
sem áður ár sinni fyrir borð
við karlmenn með því að
leggja áherzlu á það sem þær
'hafa frá nátturunnar hendi.
Tökum hana til dæmis. Hún
hefur fallegt jarpt hár, ekki
afleit augu (brún, er það
'Þpí
gott á
vera
d til
gðið.
Lúsia, fínnst þér ég ætti áð
skrifá Pétri og. spyrja hann,
hvört hann vilji ennþá skiln-
að?“
„Því þá skrifa honum?
Það væri hrein óg bein. ó,að-;
MNUDAGSBLAÐIÐ
Ritstjórj qgaábyrgðarniaður:
Agnar Bogason.
Blaðið kemur út á mánu-
dögum. — Verð 1 króna.
Afgreiðsla, Kirkjuhvoli 2
hæð, sími 3975. v<- - -
Frentsmiðja ÞjóðvUjans h.f.