Mánudagsblaðið - 22.03.1965, Blaðsíða 4

4
Mánudagsblaðið
Mámxdagur 22. marz 1965
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR
Þjófar, lík og falar konur
LÖÐRÉTT
2 Tónn
3 Á fötum
4 Spil
5 Þráður
6 ÓsamstaeSir
7 I hesthúsi
9 Afklæddist
11 Farfuglinn
13 Rithöfundur
15 Iðn
17 1 hreiðri
21 ílát
22 Grafa
25 Ránfngl
27 Fangamark
28 Hrcyfing
Höfundur: Dario Fo. Leikstj. Christian Lund.
ðvenjulega skemmtileg sýning í Iðnó.
Frumsýning Leikfél .Reykja-
víkur á ítalska leiknum .,Þjóf-
ar, lík og falar konur,“ eftir
Dario Fo, vakti í senn mikið
klapp og mikla athygli. Hér er
um að ræða þrjá einþáttunga,
sjálfstæða, en þó má greina ör-
lítið samband milli þeirra er
vel Cr leitað. Allir byggjast
þeir á farsa, yktum leik, en
þó aldrei á hreinum absurdisma,
og sannarlega eru viss mein
hvers þjóðfélags tekin til með-
ferðar og sum þeirra á býsna
skemmtilegan og frumlegan
hátt. Fo notar til hins ýtrasta
þau leikbrögð, sem aðeins sá,
sem þaulþekkir leikhúsið nær
fullum tökum á. Honum er ljóst
hve langt má ganga og hve
mikið bjóða leikurunum. En til
vara eru t.d. þessir þættir svo
lausir í böndum, að leikstjóra
er gefið skemmtilega vítt at-
hafnasvið, og tækifæri til að
sýna snilld sína.
Það er óþarfi að ræða efnið
í þessum þáttum. Fyrsti þátt-
urinn er þó einna daufastur, en
þar valda nú ekki leikarar verk
efnum sínum sem skyldi, og
þátturinn sjálfur heldur losara-
legur og yfirborðskenndur til
að vera metin með hinum tveim
síðari. Þó gætir þar talsvers
fjörs og kátínu, söngvar góðir
og hressileg sviðsmynd.
Annar þátturinn fjallar um
spilamennsku, banditta, drykkju
skap og allt það skemmtilega
flályndi, sem vel þekkist á
ruslakrám erlendis og þá ekki
sízt hjá vinum vorum Itölun-
um. Hnuplið, svindlið og hin
algjöra spilling, sem víða ræð-
ur þar ríkjum, verður að
skemmtilegu efni í höndum Fos,
sem tekur það mjög svo réttum
og eftirminnilegum tökum,
blandar alvörunni saman við
farsann í lokin og gerir upp.
Þriðji þátturinn er langbezt-
ur, þátturinn um mannlífsfíló-
sófíuna, sögð fram af tveim
götusópurum, aðalsmanni, lög
regluþjóni, tveim vændiskon-
um og blómasala. Þessi þáttur
er sérstaklega vel saminn, blátt
áfram í einföldu yfirbragði sínu
en ekki síður djúpur og sann-
ur. Fo lætur orð sín í upp-
hafi þátarins smátt og smátt
sannast með hárfínum augna-
bliksmyndum úr næturlífi stór-
borgar í þann tíma, sem götu-
sóparar hefja næturvinnu og
nátthrafnar næturlífsins eru á
heimleið til sín eða frillu sinn-
ar. Mynd Fos verður snilld,
samtal sóparanna um lífsspek-
ina, skyndihlaup annars þeirra
á brott með vændi sínu og
reynsla hins af þeim lífssann-
indum, sem elzt eru orðin.
Undantekningarlítið mun
leikstjórinn, Christian Lund,
hafa ramma við *að styðjast
er hann færir upp verkið. En
ramminn er viður og leikstjór-
inn leggur alla áherzlu á gróf-
gerðan farsa í fyrstu 2 þátt-
unum, en nær allvel hinu hár-
fina úr þeim þriðja, enda vanda
samt. Hann nýtir sviðið einkar
vel, hraðinn er eitt bezta vopn
hans, jafnvel of mikill á köfl-
um, en persónurnar svíkja ekki
og sízt í útliti í 2. þætti. Svo
skemmtilega bregður nú við, að
áhorfandinn fær sérstakar
„trakteringar" í leikbrögðum,
litríki, mímik og raddbrigðum.
1 fyrsta þætti skeði raunar lítt
hvað leik snerti, þættinum var
rispað af í hvelli með einföld-
um hávaða og tilburðum, sem
eiginlega höfðu ekki áhrif á
nokkurn mann, en svæfðu þó
engan.
Strax i öðrum þætti byrjar
VEGALENGDIN ER ÓBREYTT
EN VERÐIÐ
ER
FJÓRDUNGI
LÆGRA
Flugfélagið treystir sér
ekki til að stytta vegalengdina
til nágrannalandanna. Þess í staS hefir
f>ab lækkað fargfaldid um 25%
heilan fjór'öung!
syngur þama ástarsöng til þess
sem bæði elskar hana og ber
hana og selur, sem hún allt
þolir til að njóta samfara við
hann. Nú, nú þetta er raunar
ekki ný bóla í skýringum sál-
fræðinga á ást hórkvenna á
meglurum sínum og sönn eða
ekki, skilar Guðrún þessu dá-
vel — hefur þó ekki þá líkams
mýkt, sem æskilegt væri slíkum
rekkjunaut. Guðmundur Páls-
son, nakinn aðalsmaður í sorp-
tunnu, með pípuhatt og ein-
glymi, bregður upp ákaflega
góðri mynd, og Borgar Garð-
arsson, lögregluþjónn, er mjög
sannfærandi og skemmtilega
sannur í hlutverki sínu. Harald
ur Björnsson, datt einhvemveg-
inn úr báðum hlutverkum sín-
um í fyrsta atriði og því þriðja
og virtist aldrei ná yfir tíl á-
horfenda. Skrítið með Harald,
en máske hann sé of kúltiver-
aður til að eiga heima í hrjúfu
farsahlutverki ?
Tjöldin þ. e. leikmyndir voru
mjög vel gerðar af Steinþóri
Sigurðssyni, hreinustu snilldar
verk, einföld og áhrifarík í
lokaþætti, sérkennilega skemmti
leg í öðmm þætti.
Sveinn Einarsson hefur þýtt
leikinn á ágætt sviðsmál, en um
nákvæmni get ég ekki sagt.
A. B.
Auglýsið
r
i
Mánuðtgsblaðinu
og hreyfingum, lymskulegur af
bezta tagi, slóttugur og sann-
færandi. Leikur þrímenning-
anna er með ágætum hver á
sínu sviði. Bríet Héðinsdóttir
og Pétur Einarsson, nýliðar
vinna ágætlega, en heldur við-
vaningslega hlutverk sín. Hlut
verk Brietar er ærið vanda-
samt og stúlkan skilar því fram
ar vonum, en hana skortir enn
sviðsmýkt reynslunnar og ör-
yggi. Pétur hefur ek'ki, að mínu
viti, leikið öllu samfelldar og
hispursleysi hans var í senn
eðlilegt og framkoman örugg.
Leikið bak við gervi farsans
veitti leikurunum öryggi, en
dró þó hvergi úr vandvirkni.
1 þriðja þætti koma þeir svo
Gísli og Arnar Jónsson fram,
sóparar í næturvinnu. Gísla hitt
um við nú aftur, gervislausan,
en í ólíkum ham, og ekki veld-
KROSSGÁTA

Vr7ýr
//./?
ICJE JLAWJDÆIJR.
Gísli, Guðmundur óg Hasraldur í 3. þættinum. — Merkileg lífs-
fðosófia.
1 Hýða
8 Sönglag
10 Upphafsstafir
12 Sjór
13 Kam auka á
14 IHgresi
16 Klæðleysi
18 Lágspil
19 Aðgæzla
20 Fellt
22 Fugl
23 Alþjóðasamtök
24 Pípa
26 Samstæðir
27 Vopn
29 Lengdist
maður að setjast upp og taka
eftir. Þrír þaulvanir atvinnu-
menn, Gísli Hlaldórsson, Brynj-
ólfur Jóhanesson og Erlingur
Gíslason, bregða upp skínandi
myndum af drykkjumanni og
tveim skúrkum, spilasvindlurum
og skepnum í hvívetna. Leikur
Gísla í hreinum farsa er af-
bragðs góður, Gísli sjálfur í
góðu gervi, óþekkjanlegur í fasi
og röddu, snilldarlega unnið
verkefni leikaranum til verðugs
sóma. Brynjólfur skapar nú enn
einn af þessu sérlegu karakt-
er-um sínum, lipurtá, brennandi
af fégimi, hlakkandi yfir óför-
unum, tilbúinn að fórna öllu.
Augnaskotin og hreyfingar eru
kostulegar. Erlingur býst eins-
konar risakrypplingsgervi, næst
um frankensteiniskur í útliti
ur Gísli okkur síður ánægju nú
en fyrr. Samtölin takast alveg
snilldarlega, Arnar er léttur og
talsvert öruggur á sviði, máske
fljómæltur á köflum en ber sig
vel og nær talsverðum svip-
breytingum. 1 hlutverki götu-
sóparans skapar Gísli aukvun-
arverða, sjálfglaða, ómenntaða
og raga persónu, hinn typiska
af sinni sétt, hræddur við hugs
un, en þó aðeins forvitinn á þá
miklu speki, sem talandinn,
Arnar, ber fram. Margrét Ól-
afsdóttir, vændiskonan, bregður
upp dapurri mynd af stéttar-
systrunum, ekki vond stúlka
innst inni, en verður að lifa.
Margrét gerir hlutverki sínu
góð skil, en ekki meira. Guðrún
Ásmundsdóttir (vændi no. 2)
Spilaviti —
brennivín. —Úr öðrum þætti.
Vorfargföldin ganga í gildi 1. apríl. Þá er unnt að velja
um afaródýrar flugferöir til 16 stórborga í Evrópu.