Mánudagsblaðið - 14.07.1969, Blaðsíða 2

I
2
Mánudagsblaðið Mánudagur 14. júlí 1969
MYSTICUS:
Á R Á S I N
Ljómandi og nýtízkulegt
kynlíf í Nevada (USA)
Vændishús blómgast — Skólar víkja — Vaxandi iðnaður
Það er löngum hneykslazt yfir því hér á landi, þegar mál
eins og þessi eru rædd á prenti. Flest, eða öll stórblöð ver-
aldar ræða þessi mál í öllum afbrigðum kinnroðalaust. Time
er eitt virtasta og víðlesnasta vikurit heims, og ófeimið að
ræða öll þau mál, sem fyrir koma og athygli vekja. Þótt ís-
lenzka heimspressan sé feimin, þá þýðum við þetta afsökun-
ar- og kinnroðalaust. — Ritstj.
Aauglýst vændi
Það er skemmtilegt ástand í
Nevada, einkum hvað móralinn
snertir, ef trúa má frásögn Time,
vikuritinu, þann 27. júní. Eins og
öllum er kunnugt, þá er í því ríki
fjárhættuspilmannska í flestum
myndum algjörlega leyfileg. En
það er ekki eins vel vitað, að í 15
af sautján sýslum ríkisins, er vændi
Ieyfilegt, jafnvel auglýst, og þykir
það mikil bragarbót í Bandaríkjun-
um, en þar hefur alltaf verið ein-
hver tregða og laumuspil í þeim
efnum.
Vegvísar — Skólar —
Pútnahús
í skilnaðar- og spilaborginni Las
Vegas, sem heimsfræg er, virðist
eitthvað erfitt að ná sér í konu-
garm, á viðskiptalegan hátt, en upp
finningasamir „business"-menn
hafa gert sitt ýtrasta til að ráða bót
á þessu og, satt bezt sagt, ,v,erður
ekki annað en dáðst að ráðsnilld
þeirra og hugmyndaauðgi. íbúarnir
skiptast raunar í ýmsa flokka varð-
andi þörf þessara stofnana, en ekki
er mikið gert í þessum málum til
að hindra rekstur pútnahúsa. Það
er t'd. fært í frásögur, að þegar
íbúarnir í Well-þorpinu, fundu út
að ferðamenn áttu í smáum vand-
ræðum með að finna „rauðu Ijósa"
hverfin, aðalaðsetursstað vændis-
kvenna, þá brugðu þeir skjótt við
og settu upp götuspjöld, sem vís-
uðu villtum gleðimönnum á þessa
þarfastaði. Þegar gamaldags aftur-
haldssamir íbúar, einnar borgarinn-
ar mótmæltu því, að leigt yrði
pútnahús við hliðina á skóla stað-
arins, þá hrópaði aðalblað borgar-
innar í leiðara sínum: „Flytjið ekki
pútnahúsið, en flytjið þið skólann".
„Eini atvinnuvegurinn“
Svo er að sjá, sem vændishúsa-
reksturinn sé alltaf að færast í auk-
ana. Samkvæmt „Los Angeles Tim-
es" er „vændi orðið að einni
stærstu iðngrein í smáborgum fylk-
isins". Einn af frægari slíkum stöð-
um er við svokallaða Lida Junction,
milli Reno og Las Vegas. Ekki er
hægt að finna Lida Junction á flest
um vegakortum, því þar er ekki
annað að finna en smá lendingar-
völl og hjólabíl (trailer), sem merkt
ur er „Cotton tail Ranch". Satt bezt
sagt, þá er þetta eini atvinnuveg-
urinn í því bæjarfélagi.
„Halló piltar“!
„Halló piltar, hvað segið þið um
einn gráann" segir „húsmóðirin ',
Beverly Richards, við hóp af ó-
kunnum mönnum, sem þangað rek-
ast. Meðan hún hellir í glösin
birtast fjórar léttklæddar stúlkur.
„Veljið ýkkur félagá" þrumar
Beverly. Þetta er sem sagt, aðeins
ný aðferð í elztu atvinnugreininni.
Stáðúnnn (ránch''þýíSÍr raunar
sveitabýli, stórbú), hefur jafnvel
eigin flugþjónustu. Tvær Cessna-
flugvélar, í eign varalögregluþjóns,
fljúga milli Las Vegas og Tono-
pah, stoppa sjö sinnum á leiðinni
í álíka hóruhúsum og Cottontail
Ranch. Auk þess, að fljúga kyn-
þurfandi mönnum á milli, þá er
vændiskonum flogið til læknisskoð-
unar einu sinni í viku. Auk þess
tekur hann fingraför kvennanna til
geymslu í skjölum lögregluyfir-
valdanna.
„Þetta er viðbjóðslegur og rotinn
business" segir hann glaðlega. „Það
er ekki til neinn siðferðisgrundvöll
ur til að verja þetta. Við erum
ekki að reyna að auglýsa þetta, að-
eins halda því í skefjum".
20 dollara „skrens“
Það kostar, að meðaltali, 20 doll
ara, að skreppa í Cottontail Ranch.
Mellurnar eru á aldrinum 22—24
ára, og eru á vakt 12 klukkustundir
á dag, og deila launum sínum með
Beverley. „Þegar lítið er að gera
lesum við mikið, eða spilum" segir
ein þeirra. „Og á hverjum degi ger
um við Iíkamsæfingar undir stjórn
Beverleys". En oftast er mikið að
gera samkvæmt sögn ríkisskatta-
yfirvaldanna, sem fjalla um bók-
hald fyrir starfsmenn okkar, segir
skattayfirvaldið í Las Vegas. „Hús-
in taka aðeins staðgreiðslu og verð-
lagið er ekki neitt ákveðið. Eg veit
heldur ekki til að þar sé skrifað, og
þær taka ekki við greiðslukortum".
(Time, stytt og endursagt).
Auglýsið
I
Mánudagsblaðinu
Eg var að ganga yfir Miklatúnið I
frá Lönguhlíðinni niður á Rauðar-;
árstíg. Það var komið kvöld og
orðið skuggsýnt. Og ég sá hvergi
neina lifandi manneskju, ég held,
að ég hafi verið aleinn á öllu túr.-
inu. Og allt í einu setti að mér ein-
hvern óljósan geig. Eg var að hugsa
um að snúa við ag fara aftur upp í
birtuna og umferðina í Lönguhlíð-
inni. Eg nam staðar og var eins og
á báðum áttum. Þá sá ég allt í einu
mann koma upp að hliðinni á mér,
það var rétt eins og hann hefði
sprottið upp úr jörðinni. Hann
hlau’t að hafa verið í felum einhvers
staðar á bak við runnana. Og þetta
var ískyggilegur maður, það sá ég
strax. Hann var dökkur á brún og
brá, skítugur og órakaður. Og i!I-
mennskan skein út úr öllum svipn-
um. Mér brá í brún, þegar ég sá
þennan skuggalega mann þarna lijá
mér. Og enn meir brá mér, þegar
ég sá, að hann hélt á skammbyssu
í hendinni. „Upp með hendurnat"
hvæsti hann út úr sér og glotti
illmannlega.
Nú var ég orðinn dauðskelkaður
og þorði ekki annað en hlýða hon-
um algerlega. Svo fór hann í vasa
minn og tók úr honum veskið, en
í því voru á fimmta þúsund krón-
ur. Hann stakk þvx með vinsrri
hendinni í rassvasa sinn, en hætti
aldrei að miða byssunni á mig. Svo
fór gamla úrið mitt, sem ég hafði
átt svo lengi og þótti svo vænt um.
En auðvitað þorði ég ekki annað en
að gera eins og hann sagði. Eg
hugsaði um það eitt, að sleppa lif-
andi úr þessari eldraun. Og nú var
hann búinn að ræna mig öllum
þeim verðmætum, sem ég hafði á
mér. Upp úr mér var ekkert meira
að hafa, nú hlaut hann að fara sína
leið og lofa mér að komast burtu.
En það var ekkert fararsnið á hon-
um. Hann miðaði enn á mig byss-
unni og virti mig fyrir sér, íbygg-
inn og illmannlegur. Það var eins
og hann væri að íhuga eitthvert
mál eða taka einhverja ákvörðun.
Svo var allt í einu eins og hann
væri búin að gera þetta upp við
sig. Hann sagði: ,.Eg þori ekki að
treysta þér, helvítis hundurinn
þinn. Þú ert alltaf að stara á andlit-
ið á mér til þess að geta þekkt mig
aftur og komið mér í klærnar á lög-
reglunni. Nei, ég tek enga sjansa.
Dauðir menn segja engar sögur".
Og nú vissi ég, að hann ætlaði að
skjóta mig eftir allt saman. Það
greip mig óstjórnleg hræðsla. Eg
skimaði í örvæntingu allt í kring-
um mig, en hvergi var neina lifandi
sálu að sjá. Og í sama bili skaut
hann mig. Skotið kom ofarlega í
magann og ég fann, að það fór
þvert í gegnum mig. Eg hneig til
jarðar og ég fann það glö^glega,
að nú var ég að deyja. Þar sem ég
lá þarna deyjandi á jörðunni sá ég
enn einu sinni andlitið á illmenn-
inu glottandi út að eyrum. Svo
hvarf hann í burtu, öruggur um
sinn hag. Og nú fann ég, að ég
var að gefa upp öndina. í angist
minni rak ég upp óp, ógurlegt
angistaróp. —
Eg hrökk upp við ópið. Eg lá
í einu svitabaði og var með mikinn
hjartslátt. En ég var heima í rúm-
inu mínu, og mikið var ég feginn.
Svona er að vera að éta mikinn
humar. Mér þykir hann svo góður,
og í gærkvöldi hámaði ég hann
í mig. En mér hefur svo oft verið
sagt, að menn geti fengið hroða-
lega martröð af því að éta mikinn
humar. Og nú fer ég að trúa þessu.
Mysticus.
Sommerliche
Frísuren zum
Selbermachen
Luftig,
; beschwíngt
und
farbenfroh:
: ideaie Made
j fiirden
i Hochsommer
Kosmetik:
Urlaub ohne
Sonnenhrand
7 JUti tm
gssjsMa'gzx
Hraði,
þœgindi
í sumar annast hinar hraðfleygu Friend-
ship skrúfuþotur allt áætlunarflug milli
Reykjavíkur og annarra landshluta.
Farþegar njóta þægilegrar ferðar með
þessum vinsælu flugvélum og komast
skjótt á leiðarenda.
68 ferðir í viku hverri frá Reykjavík —
áætlunarferðir bifreiða, í tengslum við
flugið, milli flestra flugvalla og nærliggj-
andi byggðarlaga.
FLUCFÉLAG ÍSLANDS
FORYSTA í ÍSLENZKUM FLUGMÁLUM