Mánudagsblaðið - 01.03.1971, Síða 7

Mánudagur 1. marz 1971
Mánudagsblaðið
7
Heljarmáttur Sowjet vopna
Framhald af bls. 8.
margoft hefir birzt í fjölda blaða,
tímarita og bóka eins og nærri má
geta, og alls staðar samhljóða þar
sem ég hefi rekizt á hana, birti ég
hana hér á eftir í þýðingu minni,
að því leyti er eldflaugarausnar-
gjafir Bandamanna til kommúnista
í greindu tilviki varðar.
Wladimir Sjabinsky, fyrrverandi
höfuðsmaður í tækni- og vísinda-
rannsóknardeild Rauða hersins,
skýrir þannig frá :
„Fjöldi fólks varð yfir sig undr-
andi, þegar Rússarnir urðu á undan
Bandaríkjamönnum að skjótaSputn
ikunum sínum upp í himingeim-
inn. Eg varð ekkert hissa. Fyrir
tólf árum, áður en ég flýði af sow-
jazka hernámssvæðinu x Þýzka-
landi, átti ég þess kost að fylgjast
nákvæmlega með því, hvernig Rúss
unum tókst að ná forhlaupinu í
keppninni um háloftaeldflaugina.
Enn þann dag í dag er mér ó-
mögulegt að skilja, hvernig á því
stóð, að Bandaríkin skyldu gera
Rússum kleift að öðlast yfirburði
sína í eldflaugasmíði .... Banda-
ríski herinn hafði sótt langt inn í
Þýzkaland og hafði héruðin Sach-
sen og Thúringen á valdi sínu.
Nokkrum mánuðum eftir ósigur
Þjóðverja hörfuðu Bandaríkjamenn
irnir burt af þessum svæðum og
afhentu Rússum þau
Þegar Bandaríkjmenn hurfu a
brott frá Sachsen og Thúringen,
var mér falið að rífa sementsverk-
smiðju. í Nordhausen. Eg kom bein
línis á hæla hinna hörfandi Banda-
ríkjamanna til Nordhausen. Dag-
inn eftir hélt ég með herflokk minn
<51 smáþorps, sem nefndist Dora,
sex kílómetra frá Nordhausen, þar
sem sementsverksmiðjan var. Hún
var raunalega lítil það svaraði naum
ast kostnaði að flytja hana til Rúss-
Iands ....
Þegar ég svipaðist um í nágrenn
inu, rakst ég á .mynni jarðganga,
sem .lögð voru járnbrautarteinum
og akvegi. Við fótum inn í göng-
in ogj komumst að raun um, að aðr-
ir jarðgangar lágu til hliðanna. Allt
í einu rákum við augun í breiða
vörufíutningavagna í birmnni af
ljóskö$turum okkar. og virtust þeir
vera hlaðnir •tröllauknum sprengj-
um. Þessir silfurlim vindlar vom
um 15 m að lengd og 2 m að um-
máli. Éa við nánari athugun vatð
okkur ljóst.'að þetta vora alls ekki
neinar sprengjur. Af tilviljun höfð-
um við ráfað inn í vopnabúr þýzku
V-2-eIdfIaugasmiðanna ....
Þetta var nafntogaðasta leyni-
vopn Þjóðverja og Bandaríkja-
mennirnir höfðu skilið okkur það
eftir. Hreint ekki sem verstir ná-
ungar, Bandaríkjamenn, en oft og
iðulega ákaflega barnalegir. Mér
varð hugsað um sowjetfyrirskipun-
irta varðandi ránin í Vestur-Berlín:
„Látið Bandamönnum okkar ekkert
rúmstæði heilt eftir til þess að sofa
í!"
Bæjarstjórinn sagði okkur, að
þetta jiðnver í Dora væri einasti
staðurinn í Þýzkalandi, þar sem
V-2 væru séttar saman. Bandarísk-
ar og brezkar sprengjuflugvélar
höfðu leikið Nordhausen illa í stríð
inu, í því skyni að stöðva fram-
Ieiðslu V2-eldflauganna. Neðan-
jarðarverksmiðjuna höfðu þeir þó
aldrei megnað að skadda. Þegar því
Bandaríkjamennirnir hertóku stað-
inn fundu þeir og rannsökuðu
vopnabúrið ....
Að verksmiðjunni lágu tvö aðal-
jarðgöng, bæði um 1,5 km löng,
og 62 smtt tengijarðgöng. Á mörg-
um stöðum var bilið til lofts um
tvær til þrjár húsahæðir. í öðram
aðaljarðgöngunum höfðu Þjóðverj-
arnir smíðað Vl-eldflaugina, í
hinum V2. Engin sprengja hefði
getað valdið tjóni á þessu vopna-
búri: það var 800 m undir yfir-
borði jarðar. Eg taldi rúmlega
1.000 smíðavélar, sem notaðar
höfðu verið til þess að framleiða
eldflaugar. Allt var þarna í fyrir-
myndar röð og reglu alveg eins og
verksmiðjunni hefði verið lokað
yfir nóttina. Birgðaskemmurnar
voru fullar af eldflaugavarahlutum,
brynstáli, koparþynnum og hinum
flóknasta fjarstýriútbúnaði. Þvert
á móti því, sem ég hafði óttast,
hafði ekki verið komið fyrir nein-
um sprengjum, hvorki af hálfu
Bandaríkjamannanna né Þjóðverj-
anna.
Einn viðstaddra sowjetofursta
rak upp skellihlátur og sagði:
„Þetta allt hafa Bandaríkjamenn-
irnir gefið okkur. En innan tíu ára
munu þeir naga sig í handabökin.
Hugsið ykkur, þegar eldflugarnar
okkar taka að þjóta yfir hafið!"
.... Margir verkamenn og verk-
fræðingar eldflaugaverksmiðjunnar
voru þefaðir uppi í nágrenni Nord-
hausen og fluttir með verksmiðj-
unni til Rússlands .... Banda-
ríkjamennirnir höfðu skilið eftir
næstum því fullkomnar teikningar
og verklýsingar að smíði V2-eld-
flauganna; auk þess frumuppdrætti
að stærri eldflaugum, þ. á. m. að
milli-meginlanda-eldflaugunum A9
A 10.
Annars höfðu Bandaríkjamenn-
irnir látið eftir sér dálítið skoplegt
prakkarastrik á meðan þéir héldu
sig þarna. Enda þótt þéiír hreyfðu
ekki við Dora-verksmiðjunúm þá
gáfu þeir sér tíma ttl þess að
sprengja Sauer-veiðibyssuverksmiðj
una í Suhl í loft upp. Á stríðsáran-
um hafði hún ekki framleitt neitt
hættulegra en hermannaskamm-
byssur .... Bandaríkjamennirnir
höfðu sprengt þessa smáverksmiðju
í loft upp, af því að hún framleiddi
nafnkunna veiðibyssu, sem veitt
hafði hinum bandarísku og brezku
veiðibyssum harða samkeppni á
heimsmörkuðunum. V2-eldflaugarn
ar eru ekki boðnar fram til sölu á
heimsmarkaðinum; þær eru þess
vegna engin samkeppnissöluvarn-
ingur. Aðalatriðið í Vestrinu er
kaupsýslan.
Flestir hæfustu eldflaugasérfraéð
ingarnir yfirgáfu Nordhausen um
leið og Bandaríkjamennirnir. Þrátt
fyrir það tókst sowjetlögreglunni
að komst á slóð nokkurra geim-
vísindamanna á austursvæðinu með
því að fínkemba landið. Aðrir
vora fengnir í Vestur-Þýzkalandi
með mútum, hótunum eða mann-
ránum.
Þegr á árinu 1946 var fjölda
V2-eldfíauga skotið á loft í Sowjet-
lýðveldunum. Og sowjezka hermála
ráðuneytið gortaði af því, að rúss-
nesku háloftaeldflaugarnar myndu
verða hræðilegar í komandi stríði.
Sú ógn yrði að öllu leyti afleiðing
af þeirri ráðstöfun Bandaríkja-
manna að skilja hina þýzku upp-
drætti að milli-meginlandaeldflaug-
unum eftir handa Rússum í Dora.
Þegar ég skömmu síðar fór aftur
frá Nordhausen til Berlín, var ég
eitt sinn meðal gesta í samsæti á
vegum hersins. Við skáluðum í til-
efni af töku V2-verksmiðjunnar.
Og við það tækifæri hóf Tarak-
anow undirofursti glas sitt á loft og
hrópaði: „Hvílíkir fábjánar geta
þessir Bandaríkjamenn verið!"."
Var nokkur furða þó að mannin-
um blöskraði? Og það gekk vissu-
lega fram af fleiram.
En það, sem hvorki Sjabinsky né
Tarakanow vissu þá og reyndar að-
eins örfáir fyrr en alllögnu síðar,
var, að hér var ekki um eðlilega
heimsku og fávísi gangsterkorpór-
als Eisenhowers að ræða. Hann var
bara handlangari sér ennþá glæp-
samlegri fáráðlinga.
Eisenhower var aðeins að fram-
kvæma fyrirmæli, sem Stalín hafði
gefið húskörlum sínum þeim Chur-
chill og Roosevelt, á Jaltaráðstefn-
unni dagana 4,-—12. Febrúar s. á.
NIXON Á f
HEILABROTUM
Það hlakkaði í sowjetofurstanum
við tilhugsunina um, „þegar eld-
flaugarnar okkar taka að þjóta yfir
hafið", sem hann vonaðist til að
gæti orðið „innan tíu ára". Reynd-
ar hefur hann orðið fyrir lítilshátt-
! ar vonbrigðum, því að síðan hann
ól þá von fyrst í brjósti sér, eru
sem kunnugt er liðin tvisvar sinn-
um tíu ár og bráðum sex ár betur.
Þar með er hins vegar engan veg-
inn víst, að öll von sowjetofursta,
um að sýna lífgjöfum sínum þakk-
læti í verki, sé úti, að þeim auðnist
ekki að færa hinum gjafmildu vel-
unnurum heim áþreifanlegar sönn-
ur þess, að kommúnistar hafi hygg-
indi til að ávaxta sitt pund. Af á-
vöxtunum eru þeir nú þegar nóg-
samlega þekktir, og til eru a. m. k.
þeir menn í lýðræðinu, sem telja
sig hafa gildar ástæður til að óttast,
að Rússar efli gjöreyðingarvopna-
búnað sinn með notkun fyrir aug-
um — en ekki aðeins til þess að
hreykja sér af yfir glösum af góð-
um vínum í sendiráðayeizlum
Á meðal þessara manna er
bandaríski stjórnmálablaðamaður-
inn heimsþekkti, Stewart Alsop,
sem ávallt hefir átt sérstaklega
greiðan aðgang að áreiðanlegum
heimildum í Pentagon og Hvíta
húsinu. í grein, er nýlega birtist
eftir hann (NEWSWEEK", Atlan-
tic Edition; London, 15. þ. m.)
undir fyrirsögninni „What would
you do?", skýrir hann svo frá, að
á skrifborð Nixons forseta hafi fyr-
ir skömmu verið lagðar þrjár skýrsl
ur, sem „hljóta að hafa orðið for-
setanum tilefni til að staldra við
og hugsa — og hugsa betur."
Aðalatriðin í nefndum skýrslum,
segir Alsop, má draga saman í
þessa þrjá meginbálka:
1. Á því eru miklar líkur, þó að
ennþá séu ekki fyrir hendi ó-
yggjandi sannanir, að Sowjet-
ríkin áformi að víghúa hinar
300 SS-9-eldflaugar sínar, sem
þau eru nú talin eiga tiltœkar,
sex kjarnorkusprengjum í stað
þriggja eins og áður var œtlað.
2. í Október síðastliðnum gerðu
Rússar víðtœkar tilraunir í
ellefu daga samfleytt í þeim til-
gangi að geta grandað njósna-
hnöttum yfir yfirráðasvceði sínu
an þess að nota til þess kjarn-
orkusprengjur. Svipaðar tilraun
ir, en þo ekki ncerri því jafn
árangursríkar, höfðu verið
gerðar árið 1968.
3. Margs konar frumgerðir af
flugvélategund þeirri, sem
Bandaríkjamenn nefna lykil-
heitinu „Foxbat", hafa verið
reyndar í Rússlandi, og með
þeim árangri, að nú er fcert að
hefja fjöldaframleiðslu þeirra,
en „Foxbat" er tvímcdalauu
fullkomnasta flugvél sambcsri-
legrar tegundar í heiminum",
segiy Afsop. . .
Um heljarmátt hinna þýzkætt-
uðu sowjetvopna nefnir AIsop
mörg dæmi í grein sinni. Til dæm-
is: „ef Rússar vígbúa hinar ógn-
vekjandi SS-9-eldfIaugar sínar sex
kjarnorkusprengjum hverja, þá sé
það vottur þess, að þeir geti hæft
skotmark með nákvæmni, er ekki
skeiki fram yfir 275 m geisla. „Það
þýðir aftur á móti", segir Alsop,
„að þeir myndu ekki þurfa fleiri en
300 SS-9-eldflaugar til að þurrka
út allt „Minuteman"-varnarkerfi
Bandaríkjamanna, sem nú er búið
rétt rúmlega 1.000 eldflaugum, í
fyrstu atrennu."
Ef svo fer, þá er ekki alveg ó-
hugsandi, að einhvers staðar leynist
lýðræðisvera, sem ósjálfrátt yrði á
að efast um, að Churchill og Roose-
velt hafi verið gæfulegustu niðjar
óða apans.
Eða jafnvel, að sú hugsjón þeirra
Hitlers og Görings, að drekkja
kommúnismanum í hans eigin
blóði, hafi ekki verið svo afskap-
lega óhræsisleg, þegar allt hefði
verið athugað öfgalaust.
En auðvitað myndi engri lýðræð-
ismanneskju koma til hugar að Iáta
sér slíkt guðlast um munn fara —
fyrir kjarnorkustyrjöld.
}. Þ. Á.
Þeir, sem vilja
koma greinum
og öðru efni í
Mánudagsblaðið
hafi samband
við ritstjóra eigi
síðar en mið-
vikudag næstan
á undan útkomu-
degi
— Með litprentuðu sniðörkinni og hár-
nákvæmu sniðunum!
— Útbreiddasta tízku- og handavinnublað
Evrópu!
— Með notkun „Burda-moden“ er leikur
að sníða og sauma sjálfar!
4