Mánudagsblaðið - 27.09.1971, Qupperneq 7

Mánudagnr 11 áepCember 1971
Mánudagsblaðið
7
MERKILEGAR DULSAGNIR
Vofur úr stríðinu ? — Dularfullir atburðir — Hrekkja-
lómur gengur aftur — Atburðir í Karachi
i.
Hvernig stendur á því, að sumt
fólk verður fyrir ýmsum dularfull-
um fyrirbrigðum á ævinni, en aðrir
sjá hvorki né heyra neitt óvanalegt?
Sennilega er um að ræða mismun-
andi næmleik fólks. Það er eðlilegt,
að sumu fólki, sem lítur efnis-
hyggjuaugum á hlutina, skuli lítið
þykja til koma eða sjást alveg yfir
ýmis fyrirbæri, sem öðrum með
næmari skynjanir og meir ígrund-
andi eðlisfar þykja í hæsta máta
undarleg.
Enskt blað bað Iesendur sína að
skýra frá reynslu sinni í þessu efni.
Hér eru nokkur dæmi:
Kona ein á heima í Sauthamton.
í síðasta stríði vann hún í stórri
nýlenduvöruverzlun, sem hafði
misst aðalverzlunarhús sitt í Ioft-
árásum og var nú til húsa í hálf-
ónýtum hjalli. Voru efri hæðirnar
notaðar sem birgðaskemmur, og
var þar oft skuggsýnt, almennilega
lýsingu vantaði. Einu sinni síðla
dags var kona þessi -og starfsfélagi
hennar sendar upp á Ioft að sækja
mjöl. „Við vorum í þann vegin
að Iyfta upp kössunum, þegar við
sáum einhverja hreyfingu líkast því
sem lyft væri hendi gegnum rifu
á dyrunum", skrifar hún. „Ekkert
hljóð fy'Igdi, bara skuggi af því sem
við héldum vera handlegg. Og þá
birtust fjórir bláir locar, á stærð
-ilKIII'-lll ' l.'lt! ° ’
við baun, á veggnum gegnt dyrun-
um. Félagi minn sleppti kassanum
og flýði. Ég slökkti ljósin og flýði
líka!" í fyrstu voru þær á því, segir
hún, að tveir strákar, sem unnu í
búðinni hefðu verið að reyna að
hræða þær — þangað til verzlunar-
stjórinn fullvissaði þær, að strák-
arnir væru úti í sendiferðum. Fjórir
smáir brunablettir voru eftir á
veggnum, sem merki um það, að
þetta var ekki ímyndun, sem þær
sáu.
Þó ekki sé til nein nærliggjandi
skýring á þessu fyrirbrigði, verður
að hafa í huga, að sjálfkveiktir eld-
ar eru eitt af algengustu einkenn-
um á poltergeist (hrekkja-) drauga-
gangi.
Sá siður var hafður í búðinni, að
fleygja tómum kössum niður í
kjallarann, og átti einn af starfs-
fólkinu að taka til ónýtu kassana
með vissu millibili. Einu sinni var
kona þessi að slíkum störfum, þeg-
ar hún varð fyrir annarri slíkri
reynslu á þessum sama stað. „Eg var
rétt að ljúka við að fleygja ruslinu,
þegar mér fannst sem horft væri
á mig," segir hún. „Ég leit upp og
sá stúlku, fremur unga að sjá og
laglega, standa aðeins nokkur fet
frá mér. Mér fannst hún fremur
dapurleg að sjá. Hún var í mjög
ljósum rósóttum „tækifæris" kjól.
Einhvern veginn var ég ekki hrædd,
bara dálítið máttlaus í hnjánum.
Meðan ég horfði á hana, hvarf hún
sjónum. Seinna heyrði ég, að eftir
að húsið varð fyrir loftárás, hefði
fundizt barnslík falið í reykháfn-
um.
Annað dulrænt fyrirbrigði, sem
henti þessa konu átti sér stað, eftir
að hún gekk í kvennaherinn —
hún var ógift — og var í sveit,
sem hafði bækistöðvar í afskekktu
sveitasetri.
Eftir „háttatíma" eitt kvöldið,
komu stúlkur úr nálægum her-
bergjum hlaupandi inn til hennar
Blekking á vegunum
— Ökuhraðinn ekki alltaf sökin
Hvað ætlar lögreglan lengi
að halda áfram við blekkinga-
áróðurinn um að of mikill öku-
hraði sé orsök umferðarslys-
anna? ökuhraðinn er í sjálfu
sér ekki orsök árekstranna,
heldur eru það brotin á umferð
arreglunum og athugunarleysi
yfirleitt. Það ætti að senda
þessa umferðarspekinga til
einhverrar borgar á meginland
inu og sýna þeim, hvað um-
ferð er. Þar er ekið um göturn
ar á 70—80km hraða, en um-
ferðarslys eru sárafá. Þar gild
ir líka ein regla, regla, sem
gildir alls staðar: HÆTTA TIL
HÆGRI.
Þessi einfalda regla ásamt
tillitssemi og kurteisi í umferð-
inni 'Virðist vera fullnægjandi
annars staðar.
Vitanlega verða alvarlegri
slys, þegar hraðinn er mikill.
Það segir sig sjálft. En það er
hrein blekking, að hraðinn sé
frumorsök slysanna.
og töluðu um skelfileg högg og
brothljóð, sem þær sögðu að kæmu
úr kjallaranum. Leitarflokkur var
gerður, en fann allt í röð og reglu,
nema að einn kettlingur var þar
að leik. „Þarna, hugsuðum við, er
draugurinn okkar", skrifar konan.
„En stúlkurnar uppi á stigapallin-
um voru á öðru máli, því meðan
þær stóðu og horfðu á, tók einn
blómsturvasi, sem var á borðinu,
sig til og snerist heilan hring í
lofdnu!"
— O —
Önnur kona, frá Birmingham,
skýrði frá óvenjulegum atburðum,
sem áttu sér stað eftir dauða
mannsins hennar fyrir þremur ár-
um. Maðurinn hafði verið hrekkja-
lómur hinn mesti og átti það oft til,
þegar hann hafði verið heima á
kvöldin, að læðast inn í húsið og
slökkva ljósin í herberginu, þar
sem konan hans sat.
Hann varð bráðkvaddur. Konan
hans fann líkið á legubekk frammi
í dagstofunni, en þangað hefur
hann farið einhvern tíma um nótt-
ina, sennilega verið Iasinn. Kvöld
eitt fyrir nokkrum mánuðum hafði
konan hans slökkt öll ljós og var
gengin tli náða að venju, þegar hún
sá sér til mikillar undrunar, að
Ijós logaði undan hurðinni í borð-
stofunni á neðri hæðinni. Hugði
hún, að ein af dætrum sínum væri
á ferli og kallaði fram. Hún fékk
ekkert svar. Fór hún því fram og
opnaði dyrnar — en þar var niða-
myrkur. En ekki var hún fyrr kom-
in aftur í rúmið, en kveikt var
á ljósunum í annað sinn. í þetta
skipti kraup hún á kné og gægð-
ist undir hurðina — og sá, að
raunar voru ljósin kveikt, en strax
og hún opnaði dyrnar, var aftur
myrkur. Um leið og hún fór upp
í rúmið aftur, kviknaði enn á Ijós-
unum. „Þegar hér var komið, vissi
ég hvað um var að vera", skrifar
hún. „Ljósið kom frá herberginu,
sem maðurinn minn dó í. Áður
en það gerðist, hafði ég oft heyrt
fótatak í stiganum og komiÖ var
að svefnherbergisdyrunum og snerl-
inum snúið þrisvar sinnum. Einnig
höfðum við fundið neftóbakslykt.
Maðurinn minn var neftóbaksmað-
ur".
— O —
Ein kona skrifaði frá Karachi í
Pakistan, og sagði, hvað hefði kom-
ið fyrir sig og mann sinn, eftir að
þau hjónin fluttu inn í íbúð í
Locknow. Húsplássið var bjart og
loftgott og hreinlæti í bezta lagi,
en rétt eftir komu þeirra, byrjuðu
alls konar smákvillar að hrjá þau.
Þetta var í samræmi við sögur ná-
grannanna um þettan stað. Svo urðu
þau þess vör, að mikill hávaði
fylgdi einum dyranna uppi á lofti.
Hurðin „skalf og hryktist til", þó
hún væri læst, og stundum var bar-
ið á hana, þó slíkt væri óskiljanlegt.
Svo fóru að heyrast brothljóð úr
eldhúsinu. „Glösin hoppa og brotna
af sjálfu sér", sagði þjónustupiltur
þeirra og glennti upp augun. Og
þegar hún var ein í borðstofunni
skömmu síðar, sún hún eitt af glös-
unum fara alveg þannig að.
Atgangur þessi náði hámarki
eina kvöldsmnd, þegar bjart var af
tungli. Golan þaut í Iaufum trjánna
ufi fyriir.'bg kónan lá í rúmihú og
horfði á hina síkviku skuggamynd-
ir, sem trjálaufið brá á veggina
fyrir framan hana, er það bærðist
fyrir vindinum.
„En eftir stutta stund bættist nýr
skuggi í spilið, sem dansaði ekki,
né lék sér eða iðaði. í stað þess
hringaði hann sig þunglamalega
eins og þykkur, límkenndur reyk-
ur eftir því sem hann reis hægt
eins og súla upp úr gólfinu. Ég
æpti upp yfir mig af hryllingi,
og maðurinn minn hristi og skók
stjafran líkama minn og sagði að
ég hefði fengið martröð. En svð
sá hann líka martröðina — hverfa
út um dyrnar".
Tíu árum eftir að þessi atburður
varð, hittu þau hjónin vin sinn,
lækni, í Karachi. Þeim til undrun-
ar sagði hann þeim frá nákværn-
Iega sams konar atburði, sem fyrir
hann hafði borið. Það kom í Ijós,
að þegar þetta varð, hafði hann
átt heima í sömu íbúðinni, sem
þau höfðu áður haft í Lucknow!
Fyrirbærin voru eins, nema að því
leyti sem konan sá það ekki, fyrr
en það var komið í hæð við rúmið
og þar upp fyrir, en læknirinn sá
það á byrjunarstigi, er það var
eins og svartur hnökri á gólfinu
og feyktist fyrir súgnum — þangað
til það stöðvaðist og byrjaði að
hringa sig og vaxa upp á við.
Litlar líkur virðast á því, að
brögð séu í tafli, þegar svona fyr-
irbrigði eru vottfest af ýmsu fólki,
sem hefur séð þau á ólíkum tímum.
Kakaii
Framhald af 4. síðu.
hæg blessun yfir þau töp
sem lið okkar verða fyrir.
i Við getum ekki talað um
framför þd æfingum fjölgí
meðan hryggurinn er brot-
■ inn. • •: ' -'.r.im:: r.r;, .
iafnvel vallarverðir og
forustumenn íþróttamál-
anna ættu að geta skilið
það.
Einföld hægri regla, ekki of
lítill hraði, sem ætti að standa
á heilli tölu, 50, 60. 70, vegna
auðveidari aflestrar af hraða-
mælum, áróður fyrir tillitssemi
og varkárni, og loks alvöru
aðgerðir gegn ökuníðingum
og tjónavöldum, eru atriði.sem
umferðaryfirvöldum ber að
einbeita sér að.
Að lokum þetta til öku-
manna: Nú fer skammdegið í
hönd með vætu, hálku og lé-
legu skygni. Verið varkárir og
flýtið ykkur hægt. Sumarið
með betri akstursskilyrðum er
liðið.
Það er ágætt að vita hvenær
maður á réttinn. En það eru
ökubullur einar, sem aka eins
og villidýr bara til þess eins
að standa á honum. Beztu öku
mennirnir aka oft greitt, en
eru tillitssamir og kurteisir og
eru fúsir að hliðra til. Þeir eru
ekkert að rembast við réttinn.
Þeir fara leiðar sinnar greið-
lega en eins og siðaðir menn.
Ul
Suður í löndum skín sólin
enn í heiði, þótt sumri halli
hér heima.
Grípið því tækifærið og verðió
yður út um sólríkan sumarauka
á hinum lágu haustfargjöldum
Loftleiða á tímabilinu Ib.sept.
til 31.okt.
Haustlækkunin nemur frá 22 °/o
til 37°/o eftir áfangastað.
LOFMIDIR
LUrlLtlBSfí
SMURBRAUDIÐ FRÁ 0KKUR
á veizluborðið hjá yður — Munið að panta tímanlega
í síma: 18680 — 16513.
BRAUÐBORG, NJÁLSGÖTU 112.