Tíminn - 09.09.1977, Side 6

Föstudagur 9. september 1977
Föstudagur 9. september 1977
Maður
inn.
dauð-
inn skilaði
var af skornum skammti,
og ég reyndi að draga and-
ann hægt og seint.
Hjálpin kom eftir 97
klukkustundir.
— Ég heyrði mannamál,
segir hann, og þá hrópaði ég
á hjálp. Enginn heyrði til
min, og þá trylltist ég i
fyrsta skipti. En svo blind-
aði ljósið mig allt i einu, það
flæddi inn til min, 'og ég rak
höndina upp i birtuna. Ég
vissi, að mér var borgið.
ára gamail, og allir höfðu
gefið upp von um að hann
fyndist lifandi. Eigandi
kornturnsins hafði simað til
konu hans og föður i
Júgóslaviu og beðið þau að
koma til Austurrikis. Eng-
um kom til hugar, að hann
fyndist á lifi.
Dragisa var fluttur i
Það er talað um krafta-
verkið i Linz. Júgóslavneski
verkamaðurinn Dragisa
Manojlovic lá meira en
fjóra sólarhringa undir
rústum kornturns, sem
hrundi i þessum austurriska
bæ. Svo kom loks að þvi að
björgunarsveit ruddi burt
bita, og undir honum var
dálitil gryfja. Þar niðri var
maðurinn.
— Allt i einu var hönd
rekin upp úr gryfjunni,
sögðu þeir, sem viðstaddir
voru og fingumir hreyfðust.
Sumir ráku upp óp.
Dragisa Manojlovic er 22
i spegli tímans
sjúkrahús, og við rannsókn
þar fundust ekki á honum
neinir áverkar. Hann var
ómeiddur.
— Þetta gerðist allt
snögglega, sagði hann, þeg-
ar hann hafði jafnað sig. Ég
heyrði skruðninginn, þegar
turninn hrundi, og allt i einu
lá ég þarna innilokaður i
þröngri holu. Andrúmsloftið
Lillian Skauen frá Þórsnesi fann marga
metra af nælonlinu i gömlum skúr, þar
sem björgunartæki voru geymd.
— Ég get gert mér hengirúm úr þessu,
sagði hún við sjálfa sig.
En þá vantaði hæfilega prjóna. Hún kom
auga á stuttar árar, og upp á þær fitjaði
hún 74 lykkjur, og hóf prjónaskapinn. Og
nú vilja allir fá frá henni eitthvað, sem
hún hefur prjónað á nælonsnæri með ár-
um.

f Þeim likar ekki viö hitann
frá okkur! Ekki frekar en viö)
viö frystigeislann þeirra!
' Þeir beygja
sigtilaöforöast
hitann!
Viö erum aö
'veltadragöu úr
hraöanum Lars!
Ég er aö reýna
Vorsk! i ~ '
/ Hann er illa sólbrunn
inn.látiðhann ekki —;
~~~1 r~Td rekast i!
stráknum!
pr,SkjaldbakanN;
Mi ætlar að kafa
íHg. Svalur! £
* Þaö^r-ítty.
hefur
liöið yfir -^^
^hann,
svonanú næ ég
? honum um
borð?
Skull, foringi glæpamannanna!
Komdu! Ef þúlerð N[
Efþérer sama, vil > >
snemma i rúmið og snemma (ég heldur fara seint að
' áfætur, verðurðu hraustur, \sofa og verða veikur, .
rikur og vitur! ^fátækur og vitlaus! á
í rúmið
Kubbur!
Ég skal
láta
hann
detta'
0' ^ '-Æ
V«j

Sa
Æf-
Tíma-
spurningin
— Áttu eða ætlarðu að
kaupa þér litasjónvarp?
Helga Jensdóttir, verzlunarkona:
Égernýbúinaökaupa mér það
Það varvegna þessaöég áttiekki
sjónvarp fyrir.
Kristln Guðmundsdótir, I sumar-
frii:
Ég á ekki litsjónvarp og ég
hugsa að ég hafi ekki efni á að
kaupa mér það.
Stella Magnúsdóttir, afgreiðslu-
kona:
Nei, þvi miöur en ég mundi fá
mér það við fyrsta tækifæri. Ég á
svo gott svart-hvitt sjónvarp sem
vill ekki verða ónýtt.
Guömundur Hauksson, tré-
smiður:
Ég á ekki litsjónvarp og ætla
ekki aö fá mér þaö.
Steinþór Jóhannsson:
Ég á ekki litsjónvarp og ætla
ekki aö fá mér þaö. Þaö eru svo
léleg skilyröi hjá okkur á Kirkju-
bæjarklaustri, aö þaö sést varla i
svart-hvitum tækjum.