Alþýðublaðið - 15.08.1922, Blaðsíða 2

a
tnánuði er hann stusdaði þar at
vinnu, og sendu oddvita sinn
hingað suður til að kreíja inn
gjaldið hjá honum og flsirum, er
þar höfðu dvaiið um sumarið.
Hvað skyldu margir öifusingar
stunda atvinnu hér í bæ og sleppa
við útsvar?
Niðurjöfnunarnefndinni f Rvlk.
er ekkí hælt, eu ekki hefir henni
komið til hugar að leggja hærra
útsvar á þennan gasnia mann fyrir
atvinnu hans alt árið, en ölfus
ingar tóku fyrir tveggja mánaða
dvöl hans þar. (Frh.)
Uppvakningnr.
Það er alkunnugt, að um það
leyti sem ólafur Friðriksson, rit
stjóri var i hringför sinni kring
um Iandið í vor, i tilefni af Iands-
kosningum þeim er þá stóðu fyr
ir dyrum; að andstæðingar Ái-
þýðuflokksins blésu út þeirri flugu,
að Olafur Friðriksson værí ekki
síður að vinna fyrir B listann en
Aiistann I þeirri ferð. Haria fáir
munu hafa fest trú á þessum sögn
um, sem ekki var heldur við að
búast, þar sem ekki einu sinni
sögumennirnir sjálfir trúðu þessu,
þvi þeir vissu að þarna voru þeir
að fara með vísvitandi iygi
Gn f hvaða tilgangi gerðu þeir
þá þetts? Jú, það var svo aem
auðvltað, þeir ætiuðu sð reyna
að slá tvær flugur í einu höggi.
Þeir ætluðu að koma af stað
sundning innan Alþýðuflokksins
og í&I-a menn frá að kjósa B iist
ann, með því að Jónas væri Bol
siviki.
Failegur var tilgengudan, enda
var árangurinn góðurll
Alþýfiuflokksmenn viasu það,
að engin hætta varvar á því að
þeirra forvígismenn svikju þá, með
því sð vinna fyrir aðra flokka.
Það gera aðeins Kapitalistar, og
vegna þess að það er ekki óal
geugt hjá auðvaidinu, að foringj
ar þess skifti um skoðun eítir þvi
sem þeim er mestur fjárhagslegur
hagur að 1 það og það skiítið.
Peningamennirnir troða uppi
með stórar byrðir af fögrum lof
orðnm avoaa rétt fyrir kosningar,
sem þeim auðvitað hefir aldrei
dottið í hug að eína.
A-L !íf BOBLA81B
Menn muaa kannské eftir því
hversu mjög 'andiitæðingar okkar
Jafnaðarmanna ætluðu a@ slá sér
upp á mjólkurieysiwu hér i Reykja
vik við alþingiskosningarnar 1921,
ea eftir að þeir herrar komuit
inní þingsalinn hafa þeir ekki lát-
ið neitt til sín heyrá í þá átt, að
þörf væri á því að meiri mjólk
kæmi hingað til bæjarins i*að cr
þvi sýniiegt f hvaða tilgang þeir
vorc að taia vra þetta fyrir kosn-
ingarnar, auðvitað aðeins til þeas
að vita hvoit þeir gætu ekkí tal
ið einhverjum fávísum kjósendum
trú mn, að þeir væru að berjast
fyrir bættum kjörum almennings.
Og vegna þess að þeir vita
sjáifir að þeir eru þektir að því
að segja ait annað en þeir meina,
þá bjpggust þeir fautlega við því
að hægt værí að fá fólk tii að
trúa þvf, að Ölafur Friðriksson
gerði það líka. Ea þar brást þeim
hraparlega, þessi uppsþuni þeirra
varð aðeins til þess að gera þá
sjálfa hlægll.ega, og ekki ósenni
iegt að sá fyrverandi hafi tapað
fylgi við þetta; þegar fóik sá
hversu óvandaðir menn atóöa að
þeim lista.
Nú ( Morgunblaðinu á laugar
daginn er þessi gamli uppvakn-
ingur kominn á krdk, um sam-
band miili ólaís Friðrikssonar og
Jónasar frá Hriflu. Kvartar höf.
þeirrar greinar ues að hann kafi
ekki vitað kvoit þetta væri satt,
fyr en hsnn hefði ieslð grein um
sama efai í Morgunbl., sem heitir
»Grímunai kaitað*. Þetta er skemti.
iega vitiaus hugsanagangur hjá
höf. Morgunbl. greinarinnar. Það
er sama hugsun og ef einhverj
um óvöaduðuES manni dytti í hug
að ijúga upp einhverju um náuug
asn. En það væri nokkuð ósenni-
legt, svo hana héldi að það
mundi ekki þýða að iáta þ.,ð
koma íyrir almenningssjónir, en
svo þegar hann værí búinn að
sjá einhvern Ijúga þvf sama, þá
þætti honum það ekki eingöngu
sennilegt, heldur tryði hr.nn því
sjáifur, eitas og það væri óskeik-
uli sannieiki.
Svo fer þsssi Egiil, sem kom
með uppvakningiaa í Morgunbl.
á laugardaginn, sð berja sér á
brjóst yfir því að ekki skuli vera
búið að þakka Ókfi að makleg-
leikum fyrir agitation hans fyrir
Jónasi frá Hriflu.
Morgunbi hefir bú verið aS*5'
myndaat við það, nú undanfarið,
en Alþýðuflokknum hefir ekki
dottið það i hug aí þeirri einiöldir
ástæðu, að ailir Alþýðuflokksmenn
vita það að ólafi heflr aidrei
dottið í hug að vinna fyrir aðra
en þá, sem Alþýðuflokkurinn ke(<
ir valið.
En Mogga er nokkur vorkua
þó hann byrti þetta ósanninda-
rugl, því það virðist svo sem hann
sé hættur áð getá gert greinaf
mun á réttu og röngu. En þ*ð
má Moggi vita að ekki er það tll
þess að auka honum álit, að ijúga
svo ótrúlega að enginn trúi. E
Stein ojia-einkasalan.
Landsstjórnin auglýsti 10 þ. m,
í Lögbirtingablaðinu, «ð frá 10,
febr. n. k. tæki hún ailan stein-
oiíuinnflutning hingzð tii iands £
f sínar hendur, og hefst frá þeim
degi einkasala sú- á steinoliu, sem
iög 14. nóv. 1917 heimiia- Mun
Landsverzlunin nú hafa fengið þá
samninga erlendis um steinolíu-
kaup, að þessi ráðstöfun verði
möguieg og þannig komist f höfn
þetta steinolfumái, sem lengi hefír
verið vandræðamálið meata i ís-
ienzkri verzlun. Steinolíufélagið.
verður aö hverfa burt úr landi
því, sem það hefír svo iengi
drotnað yfir á sinu sviði með
harðri hend!, en í stað þess kem-
ur þjóðarverzlunin. Landsverztun-
in hefir nú í 1 */* ár kept við
Steiuoliuféiagið, fært verð þeia
niður hvað eftir annað og þá á-
vait verið töluvert Iægri. Því má
treysta, að með einkasölunni verði
enn betur hægt að halda i þá
átt, að gera oliuna ódýrari til
ijósa og véla og koma á verk-
iegum framtörum í þessari at-
vinnugrein, olfugeymum, sem aí«
nemi hina miklu rýmun, sem nú
á sér stað, en ssem hin margiof-
aða svoncfnda frjálsa samkepni
hefir aldrei getað skapað. Þess
sjást einnig greinlleg merki hvert
Landsverzlun stefnir í þessu efni,
þvf að sfðasti olfufarmuriim með
Villemoes var allar f stáltunnum,
sem útiloka alia rýrnun og sem
er millistig tii olfugeyma og tank-
skipa, sem hljóta aðkoma á eftir,
þegar einkasalan er komin á iegg.