Alþýðublaðið - 15.08.1922, Page 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hestamannafélagið ,Fákur‘
eíair til kappreiða þ»nn 20. þ. m. Þeir sem vilja reyna hesta snúl
sér tii Dan Daníelssonar fyrir 18 þ. m. StjÓrnfB.
Tllkyxming.
Neítóbak cr billegast og bezt á
Garði.
Þeir, sem ei eru’ á þvi hreina,
settu að koma, sjá og reyna.
Tapaast befir Manchettu
hasppur uueð mánasteini- Fmn
aodí vimamlegast beðin að skiia
a afgreiðslu Landsimans.
Kl. 7%
a morgnana er tilbútð nóg af heitu
kaffi hjá Lltla katfihúsinn.
Laugavegi 6
Hentugt fyrlr þá> sern byi ja viunu
kl. 8, molakaffi 30 aura. Eitgir
diykkjupeningar.
2 fa.e*l>e*gi með fo«tofu
inngangi til ieigu á Ltugaveg
43 B
Pathéplötur
eru lang endingarbeztar, og þó
heldur ódýrarí eu aðrar plötur.
Hljóðframleiðir (.hijóðdós*) með
gimsteinsoddi kostar ekki meira
en eytt er i nálar á nokkrum
mánuðum, og má nota á hverj*
um grammiófón.
Stórt úrv«i af Pithéíónplötum
nýkomið, þar á nteðai harmontku-
plötum (HiWiiangftar).
Komið og heyrið. þéssar plöt-
ur næstu daga
Hljóðfterahús Reykjaríknr.
Útbreíðið Alþiðubiaðið,
hvar sem þið eruð og
hvert sem þið fariði
fæst i
Kaupfélagiiiu.
f frakkastíg 12
er gummivinnustola mín flutt.
Áður á Laugaveg 22.
I. Kjartansson.
Kitatjóri og ábyrgðaraitður:
Olaýur Friðrikssm.
Prentsmiðjlan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
reglunni birginu, hljótast að eins af þvi óþægindi fyrir
þig og vini þína. Eg get skýrt þetta fyrir þeim 1 eitt
s skifti, og það geri eg í dag, en framvegis verðurðu að
hlýta lögum. Ef fulltrúar þeirra segja: „Komdu“, verð-
urðu að koma; ef þeir segja: ,Farðu“, verðurðu að fara.
Nú skulum við heimsækja vin minn, deildarforingjsnn,
og segja honum atburðina i Maulegötu. Komdul“
Hálfri stundu siðar komu þeir inn á lögreglustöðina
og hittu sveitarforingjann. Hann var hinn alúðlegasti.
Hann mundi eftir Tarzan frá þvi að þeir félagar nokkr-
um mánuðum áður höfðu heimsótt hann út af fingra-
förunum.
Þegar d'Arnot var búinn að segja frá atburðinum,
sem gerst hafði kvöldið áður, glotti lögregluþjónninn.
Hann studdi á hnapp rétt hjá sér, og meðan hann
beið blaðaði hann 1 bréfum á borðinu, unz hann fann
það sem hann leitaði að.
, „Hérna, Joubon*, sagði hann þegar maður kom inn.
„Náðu í þessa lögregluþjóna, og iáttu þá strax koma
til min", og hann rétti manninum blaðið, sem hann
haföi leitað að. Þvi næst snéri hann sér að Tarzan.
„Þér hafið gert yður sekan um mjög alvarlega yfir-
sjón“, mælti hann, ekki óvingjarnlega, Hog það er áð
eins vegna frásagnar þessa vina okkar, að eg dæmi
yður ekki hart, þó eg ætti að gera það. En einmitt
vegna hennar er eg að hugsa um að fara að, alt öðru
visi, en venja er til. Eg hefi kvatt hingað lögregluþjón-
ana, sem þér misþyrmduð. Þeir fá að heyra sögu d’Ar-
nots, og skal eg síðan láta það vera á valdi þeirra,
hvort málsókn verður hafin gegn yður.
Þér eigið enn margt ólært um háttu menningarinnar.
Þér verðið að sætta yður við ýmislegt, sem yður finst
óþarft, unz þér hafið lært hvað á bakvið býr. Lögreglu-
þjónarnir, sem þér réðust á, voru að eins að gera
skyldu sfna. Þeir vissu ekkert um hvernig á stóð. Á
hverjum degi hætta þeir ltfi sínu eða eighum. Þeir
mundu gera hið sama fyrir yður. Þeir eru mjög hug-
rakkir og eru nú sárgramir því, að einn maðUr vopn-
laus skyldi hlaupast frá þeim og berja þá.
Gerið þeim sem léttast fyrir að gleyma því, sem þér
gerðuð. Ef mér skjátlast ekki, þá eruð þér mjög hug-
rakkir; og hugrakkir menn hafa aðdráttarafl".
Frekari samræður voru truflaðar af fjórum lögregln-
þjónum. Þegar þeir sáu Tarzan, mátti sjá uudrunar-
svip á andlitum þeirra allra.
„Börnin góð“, sagði sveitarforingjÍDn „þarna er mað-
urinn, sem þið hittuð í gærkvöldi í Maule-götu. Hann
hefir komið af fúsum vilja. Eg óska að þið hlustið á
brot úr æfisögu þessa manns, sem d’Arnot herfoiingi
ætlar að segja ykkur. Það mun skýra fyrir yður athæfi
hans 1 gærkvöldi. Hefjið máls, herforingi góður*.
1 hálfa stund talaði d’Arnot við lögregluþjónaoa.
Hann sagði þeim nokkuð frá skógarlífi Tarzans. Hann
skýrði fyrir þeim, að hann hafði lært að berjast sem
villidýr 1 sjálfsvörn. Þeir sáu, að maðurinn hafði fremur
barist við þá af eðlishvöt en ætlun. Hann hafði ekki
skilið ætlun þeirra. Honum hafði fundist þeir svipaðir
öðrum lifandi dýrum, sem hann hafði vanist 1 skógin-
um, og venjulega voru öll féndur hans.
„Stolt ykkar hefir verið sært“, mælti d’Arnot að lok-
um. „Það er satt, áð ykkur svíður sárast, aðþessimað-
ur skyldi yfirbuga ykkur. En þið þurfið ekki að skamm-
ast ykkar. Þið munduð ekki hafa staðist snúning, ef
þið hefðuð verið lokaðir inni hjá ljóni, eða górillaapa.
Og nú hafið þið fengist við vöðva, sem margoft hafa
reynt sig við bæði þessi dýr, og ætíð fengið sigur. Það
er engin minkun að llða lægri hlut fyrir yfirnáttúileg-
um kröftum Tarzans apabróður".
Mennirnir litu fyrst á Tarzan og slðan á yfirboðara
sinn. Þá gerði Tarzan það eina sem vantaði til þessað
þeir gleymdu öllu saman. Hann gekk til þeirra með
framrétta hendi.
„Mér falla misgripin illa", mælti hann blátt áfram.
„Við skulum vera vinir". Þetta urðu endalokin á öllu
saman, nema Tarzan var umræðuefni meðal lögreglu-
þjónanna langan tíma á eftir.
Þegar þeir komu heim, beið d’Arnots bréf frá ensk-
um vini hans, William Cecil Claýton, lávarði af Grey-
stoke. Þeir höfðu skrifast á frá því þeir kyntust fyrst l
9