Alþýðublaðið - 18.08.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
I
Skðjatiaiur.
Ef þér eigið ldð íjw Lauga- ^
H wg, þá gerið swo wel og lítið fe
H & skófatn.ðifin í giugganum |j
| h)i mét. |
| SYeinbjörn Arnason |
H Laugaveg z jff
Ódýra hveitið.
Hafið þér spurt utn það
í Kaupfélagfinu?
Hafj?».§jifauí'ULB? og rojólk
pkyr og »r:jóiií, kaffi ttseð pönnu*
kökum og kieinum íae«t alian
daginn í „Litla kaíflhtisinu“ á
Lrugaveg 6. — Engir drykkju-
peningar.
Borgarnes-kjötútsalan
sem áðnr hefir verlð á Laugaveg 17, er í ár flutt f kjötbúð
Milner s
og íæat þar kjöt fríiEnvegis hvern dag, með lægsta verði. Sömu-
leiðis er þar ávaít fyrirliggjandi ágætt íjóínabússiBjör.
Ókey pis
Víð höíum fengið nokkur htsudr
uð eiufald® feengilarapa og eldbús-
bmpa fyrir rafljós, sem við seijutn
er-jög ódýrt, og setjum upp
óbeypi s.
— Notið tækifæríð o;r kaupíö
laœpa yðar hjá okkur.
Hf. Rafmf. Miti & LJ*o
Liugaveg 20 B. Sfmi 830
Eanpið
„Every' Day“
<1 ósamjólk.
íæst í
Kaupfélaafinu.
Gúmmí-vinnnstoía
IEteyli3avíls;u.i*, Laugaveg
76, hefir íeagið gummískó, aliar
Stærðir. Gúmmí-iím í dóautsi, og
túpum Hjól'aestadekk og slöngur,
sfar ódýrt.
Ritstjóri og ábyrgðármaðar;
Qlafur Friðrikssm.
Presrtsrniðflín GútenDers?
Edgar Rice Burrcughs: Tarzan snýr aftur.
hann var herforingi. Pað var svívirðing að því, og um*
tal mikið um það í bili, en innan skamms gleymdist
það að mestu, og pabbi fékk stöðu handa honum í
njósnaraliðinu.
Margir htæðilegir glæpir hafa verið raktir að dyrum
Nikolas en hann hefir ætfð getað komið sér undan
hegningu. Upp á síðkastið héfir hann einkum borið
drottinssvik á fórnarlömb sin, því bæði keisarinn og
rússneska lögreglan eru alt af fljót til þess, að dæma
menn seka fyrir slíkt, enda þótt litlar sannanir séu fyr-
ir hendi“.
„Hafa ekki ofsóknir hans gegn yður og manni yðar
numið brott allan rétt er frændsemisbönd ykkar á milli
gátu veitt honum?" spurði Tarzan. „Þrátt fyrir það, þó
þér séuð systir hans, hefir hann ekki hikað við, að
reyna að spilla mannorði yðar. Honum eigið þér ekk-
ert gott upp að unna".
„En svo er hiq ástæðan. Ef eg á honum ekkert gott
npp að unna, þó hann sé bróðir minn, þá get eg ekki
varist þess, að óttast hann nokkuð vegna sérstaks at-
viks 1 lífi mlnu, sem hann þekkir.
Það er bezt að eg segi yður alt saman“, mælti hún
eftir litla þögn, „því eg finn, að það liggur einhvern-
veginn 1 mér, að segja yður það fyr eða síðar. Eg var
alin upp 1 klaustri. Meðan eg var þar kyntist eg manni,
sem eg hélt að væri heiðursmaður. Eg þekti karlmenn
lítið eða ekkert og ást enn þá minna. Eg tróð því inn
í mínn heimska haus, að eg el^kaði þennan mann, og
að ósk hans strauk eg með honum. Það átti að gefa
okkur saman. , .
Eg var að eins með honum í þrjár klukkustundir.
Allar að degi til og á almanna færi — járnbrautarstöð
og í eimlest. Þegar við komum á ákvörðunarstaðinn,
þar sem átti að gefa okkur saman, gengu tveir lögreglu- ~
þjónar til leiðsögumanns míns, er við stigum út úr lest-
inni, og tókú hann fastann. Þeir tóku mig lfka, en
þegar eg hafði sagt þeim sögu mína sleptu þeir mér
lausri og sendu mig tii klaustursins undir eftirliti kerl-
ingar. Maðurinn, sem vildi tæla mig, var enginn sóma-
maður, heldur þvert á móti útsmoginn þorpari, kunnur
um þvf nær alla Evrópu fyrir lagabrot.
Málið var þaggað niður af stjórnendum klaustursins.
Foreldrar mínir fengu aldrei að vita um það. En Niko-
las hitti manDÍnn síðar, og fékk að heyra alla söguna.
Nú hótar hann að segja hana greifanum, ef eg geri
ekki að óskum hans".
Tarzan hló. „Þér eruð enn þá að eins stúlkukrakki.
Sagan, sem þér sögðuð mér, getur á engan hátt sett
blett á yður, og það munduð þér vita vel, væruð þér
ekki barn f lund. Farið til bónda yðar í kvöld, og segið
honum söguna, alveg eins og þér hafið sagt mér hana.
Ef mér skjátlast ekki mjög, rnun hann hlægja að yður
fyrif ótta yðar, og þegar í stað gera gangskör að þvf,
að koma þessura dýrmæta bróður yðar í fangelsið, þar
sem hann á heima".
„Eg vildi bara að eg þyrði það", sagði hún; „en eg
er hrædd. Eg lærði snemma að óttast karlmenn. Fyrst
pabba, svo Nikolas og loks munkana í klaustrinu. Því
nær allar vinkonur mínar óttast menn sína — því skyldi
eg þá ekki óttast minn“.
„Það virðist ekki rétt, að konur hræðist karlmenn",
mælti Tarzan, og var vandræðasvipur á honum. „Eg
þekki betur skógardýrin, og þar er þetta venjulegast
öfugt, nema meðal svertingjanna; en að mínum dómi
eru þeir í flestu lægri verur en rándýrm. Nei, eg skil
ekki hvers vegna mentaðar konur ættu að óttast karl-
menn, verurnar sem skapaðar eru til þess að vernda
þær. Eg mundi verða sárgramur, ef eg vissi að kona
óttaðist mig".
„Eg held, að engin kona mundi hræðast yður, vinúr
minn", mælti Olga greifaynja mjúklega. „Eg hefi að
eins þekt yður stuttan tímá, og þó heimskulegt sé frá-
sagnar, verð eg að viðurkenna það, að þér eruð eini
maðurinn, sem eg hefi kynst, sem mér hefir aldrei dott-
ið í hug að óttast — og það er skrítið, því þér eruð
imjög sterkir. Mig furðaði á því, hve léttilega þér fór-