Tíminn - 11.04.1979, Qupperneq 7

Miðvikudagur 11. april 1979

Sigurfinni svarað
1 Timanum hinn 31. mars s.l.
sendir Sigurfinnur Sigurðsson
undirrituðum kveðju sina og
umvandanir. Tvennt hefi ég
unnið mér til dómsáfellis, að
mati Sigurfinns. 1 fyrsta lagi að
hvetja félaga mina i BSRB til
þess að segja nei við Nýja
sáttmála og Hrokkinskinnu
þeirra forvigismanna BSRB og
stjórnvalda. í öðru lagi, að
nefna starfsheiti mitt, auk
nafns, er ég reit greinarstúfa i
blöð um málefni BSRB og
samninga. Telur Sigurfinnur
það sprottið af fordild minni og
sé ætlunin með þvi að hnykkja
málstað minum til hagræöis i
augum alþýöu. Getsakir Sigur-
finns I þessu efni tel ég naumast
svaraverðar. Mér er það furða
ef Sigurfinnur ætlar félögum
okkar það hugarfar, að láta
starfsheiti eitt hafa áhrif á
almenna umræðuum kjaramál.
Astæðan fyrir þvi að ég hefi i
greinum er ég hefi ritað um
ýmis málefni tengt starfsheiti
nafni minu er einfaldlega sú, að
nafni minn einn hafði ritað
pistla i Velvakandadálka
Morgunblaðsins, án þess að láta
starfsheitis getið. Varð ég fyrir
ýmsu ónæði af þeim sökum og
ritaði áréttingu I dálka blaðsins.
Siðan hefi ég jafnan einkennt
greinar minar meö starfsheiti,
til þess að ekki færi milli mála
hver höfundurinn er. Nú telur
Sigurfinnur að málstaöur minn
sé fráleitur. Af þvi sér hann að
ég hefi tekið þó riokkra áhættu
hvaö undirtektir varðar svo aö
ekki er starfsheitið eitt nægilegt
til þess að finna sigur i
málefnabaráttu
Sameinað afl samtaka okkar
eitt og félagsmálaþroski er þess
megnugt að hrinda áformum
stjórnvalda um kjaraskeröingu.
Undanbrögö og orðhengilshátt-
ur verðbólguvaðalsmanna færir
félögum okkar engin réttindi,
þótt veifað sé nýjum dagsetn-
ingum.
Um þessar mundir sendir
stjórn BSRB jábræður sina á
kostnað samtakanna um land
allt með Nýja sáttmála sinn og
Hrokkinskinnu nýrrar kjara-
skerðingar. Svo traustur er
grundvöllurinn, að sjálfum for-
sætisráöherranum og formanni
BSRB ber ekki einu sinni saman
um tilhögun talningar að lokinni
væntanlegri atkvæðagreiöslu.
Stangast yfirlýsingar þeirra
gjörsamlega á svo sem segir i
visunni: „Eitt rekur sig á
annars horn”.
Þar sem Sigurfinnur er
áhrifamaður I forystusveit
BSRB sting égupp á þvi að hann
hlutist til um að starfs- og
stéttarheitin ein ráöi ekki þvi,
hverjir fá að ávarpa félags-
menn okkar á fundum þeim,er
forystumenn efna nú til um land
allt. Þar er verkefni fyrir hann
að sjá um aö almennir félagar
úr röðum samtakanna, þeir sem
andvfgir eru samkomulapinu,
fáieinnigaðlýsa málstað smum
og njóti fyrirgreiðslu BSRB. Ég
tel réttast að formaöur vor,
Kristján Thorlacius, svari sjálf-
ur Sigurfinni og öðrum skoöana-
bræðrum sfnum. Ég hefi hér
tiltæka forystugrein i málgagni
opinberra starfsmanna,
Asgarði, 1. tbl. 1978. Þar segir
Kristján svo: „Ef stjórnendur
landsins halda áfram á þeirri
braut að litilsvirða og ógilda
gerða samninga, minnkar
traustið sffellt og þaö verður
undirrót annars ábyrgðarleysis
I þjóðlifinu.
Það væri sist af öllu nein
Pétur
Pétursson
þulur:
dyggð né merki um kjark
forystumanna samtaka
launafólks að styðja þá hug-
mynd að rjdfa gerða samninga,
eins og nú klingir I eyrum
manna. Þvert á móti væri þaö
merkium skortá manndómi og
heiöarleika.”
„Enn ein kjaraskerðingar-
sveiflan meðafnámi verðtrygg-
ingar kaupgjalds væri óþolandi.
Slikt má ekki gerast.”
leinfeldniminni héltég aö orð
er formaöur vor reit á
s t jó r n a r dö g u m Geirs
Hallgrimssonar 1978 ættu einnig
viö I tið Ólafs Jóhannessonar
1979.
Nú er boðiö upp á nýjar dag-
setningar varðandi ýmsa samn-
inga. og mismunandi tíma-
lengd. Telur Sigurfinnur að
stjórn, er ekki vill uppfylla
augljós samningsákvæði, verði
liprari i samningum siðar? Má
ekki búast við þvi aö stjórnvöld
reyni með ýmsu móti að vikja
sér undan samningum þá og
vitna i að önnur félög séu eigi
með lausa samninga og þvi sé
fjarstæða að semja um breyt-
ingar við opinbera starfsmenn?
Svosem þeirvita er þekkja til
Sigurfinns er hann raddmaður
góður. Ég leyfi mér aö vekja
athygli á honum sem ágætum
þul. Þrátt fyrir þá kosti er hann
hefir til að bera i þvi efni, er
ekki þar meðsagt, að málstaður
háns sé réttur. Þar um veröur
Framhald á bls. 19 !
Þann 20. mars birtist grein
hér i Tímanum eftir Friík'ik
Þorvaldsson, athyglisverð að
vanda. Vil ég þvi benda fólki á
að lesa hana. Það er alltaf
hressandi blær yfir þvi sem
þessi heiðurskempa segir. Þar
er enginn úrtölumaður á ferð.
Þeir voru margir framsýnir
aldamótamennirnir. Friðrik á
sannarlega þakkir fyrir sitt
framlag til þessa þjóðþrifa-
máls. Fyrir rúmu árifékk ég frá
honum langt og fróðlegt bréf og
myndir. Fyrir það færi ég hon-
um beztu þakkir, ef hann skyldi
lesaþessarlinur. Ég hefði skrif-
að honum, ef ég hefði fundið
heimilisfangið hans.
1 sinni grein minnist Friðrik á
hugmynd mina um ferju af
Grundartanga yfir á Hvaleyr-
ina, sem hreint „fúsk, saman-
borið við að ganga hreint til
verks og brúa Hvalfjörð”.
Vissulega get ég heilshugar
tekið undir þessi orð, hef reynd-
ar skrifað fleiri en eina grein
um þaö álit mitt í blöð,
einnig ætið tekið fram að brú
væri framtlðarlausnin. En þar
semhugmyndinum brú er álitin
draumórar einir, enn sem kom-
ið er, hjá öllum fjöldanum, þá
datt mér I hug, að við mundum
liklega veröa fara eins að og
Norðmenn og fikra okkur
áfram, nota ferju um stundar-
sakir, siðan brú, þegar augu
manna opnast fyrir framtiðar-
lausninni.
Auðvitað vituð við öll að brú
kemur á Hvalfjörðinn og það
vonandi fyrr en siðar. Eins og
kemur fram i grein Friðriks og
hefur reyndar áður heyrst, þá
eru erlendir sérfræðingar reiðu
búnir til að koma þessari brú á
fyrir okkur, og það sem meira
er að, útvega peningana til þess
á góðum kjörum, eins og einnig
kemur fram. Þvi má segja að
þarna bi'ðigefiðtækifæri. Þaðer
bara beðið eftir að menn vakni.
Sérfróður maður um þessi mál
sagði mér um daginn að talið
væri að slikar brýr ættu að geta
borgað sig á lOárum. Reynslan
hefði sýnt að viða erlendis heföu
þær borgað sig á allt niður i
tveimur árum. Eins og fram
kemur I grein Friðriks er brú á
Hvalfjörð litil framkvæmd i
augum útlendinga, sem búnir
eru að byggja fjölda brúa við
hin verstu skilyrði, sumar tug
km langar.
Norðmenn standa okkur feti
framar i þessum samgöngubót-
Valgaröur L.
Jónsson
Eystra-Miðfelli
um. Þeir eru að leggja niður
ferjurnar og brúa bæöi suna
milli eyja og fjarðarmynni og
það i útkjálkahéruðum. Þvi var
það að mér datt i hug að þessar
ferjur lægju kannski á lausu
fyrir litinn pening og þar sem
lendingaraðstaðan er komin á
Grundartanga og auðunnin að
sunnanverðu viö Hvaleyrina,
vegalengdin yfir örfáar skips-
lengdir, þá gæti þetta orðiö auð-
leystog ódýr bráðabirgðalausn.
Við verðum stundum að gera
okkur þær að góðu, þó betri
kosturinn verði að biða.
Ég man að þegar ég var að
byrja hér búskap fyrir rúmum
25 árum, þá átti ég enga
dráttarvéí. Bændur hér i kring-
um mig voru að kaupa sér nýj-
ar. Einn henti þeirri gömlu i
draslið. Hana fékk ég keypta og
gat notast við hana i mörg ár
með allgóðum árangri. Vitan-
lega hefði ég keypt nýja ef get-
an hefði leyft. Viö Islendingar
erum margir aldir upp I fátækt
og þess vegna stöndum viö öðr-
um þjóðum stundum að baki
varðandi stærri framkvæmdir,
þó þaö valdi okkur fjárhagslegu
tjóni þegar til lengri tima er lit-
ið, þvi miður. Þetta fer vonandi
aðlagast.
Éf það þykir eitthvað skrltið
að ég skuli hugsa um þessi mál
og leggja orð I belg, þá mega
þeir sem það undrast vita það,
að ég átti heima á norður bakk-
anum i 15 ár, svo bráðum 26 hér.
Ég er búinn að fara mörg-
hundruð ferðir á bil fyrir Hval-
fjörð, bæði sem flutningabíl-
stjóri og bóndi. Um fermingar-
aldur var ég ásamt öðrum
dreng yngri látinn fara á bát
fram með mjólkina i' veg fyrir
áætlunarbátinn, sem hafði ferð-
ir úr Reykjavik hér upp eftir.
Ég var á Hvalfjarðarsildveið-
unum, einnig I transporti á
hernámsárunum fyrir herinn á
Enn um brú
á Hvalfiörð
mótorbát, hef sem sagt verið i
öllum veðrum þar á ferð bæði á
sjó og landi og tel mig þvi
þekkja mig hér á þessum slóð-
um. Ég var einnig á Fagranes-
inumeð Armanni Halldórssyni i
gamla daga á leiöinni Akra-
nes—Reykja vik, svo ég hefi
reynslu af þessu öllu saman.
Ég hefi orðið að sætta mig við
það, sem fleiri bændur, að
krækja allan krókinn fyrir
Hvalfjörð með alla aðdrætti að
og frá heimilinu, mjólkurflutn-
inga, fóðurvöruflutninga, áburð
og aút annaö. Oft er ég búinn að
þrá að komast stystu leið yfir
fjörðinn.
Lífið er lika nám
Við sem verðum að brjótast
áfram i lifinu við hin ýmsuskil-
yrði, vitum svolitið hvað erfið-
leikar eru og getum þvi verið
áhugamenn fyrir úrbótum.
Hvort við eigum erindi i' blöðin
með okkar áhugamál, læt ég
aðra um að dæma um. Meðan
málfrelsi er við lýði á tslandi og
blöðin birta greinar okkar, þá sé
ég enga ástæðu til að blygðast
sin fyrir það. Okkurhefur öllum
verið gefinn réttur til að lifa i
þessu landi þó skólagönguna
Þurrkstig kornsins
vanti og stlílinn verði við-
vaningslegur, miðaö viö þá bók-
lærðu og stóru. Það veröur bara
hver að krunka með slnu nefi.
Hitt getur lika verið einhvers
virði sem við þessir vinnulúnu
höfum lært úti i athafnalifinu.
Það er lika nám.
Astæðan fyrir þvi að ég sest
niður ogtekmérpenna i hönd er
i fyrsta lagi sú, að loks gafst
mér timi til þess frá minu
bóndastarfi, reyndar i' veikinda-
frii. I öðru lagi er hitt að hóp-
ur fólks hvetur mig til að koma
þessum áhugamálum mi'num á
framfæri, vegna þess að þetta
fólk er mér sammála, en hefur
ekki komið sér að þvi að láta til
sin heyra.
Svo sannarlega er ég Friðrik
sammála aðbrúin séframtiðar-
lausnin, en hitt teldi ég mjög
athugandi, vegna breyttra að-
stæðna varðandi lendingarað-
stöðu. Hver hugsandi maður sér
að strax þarf aö ráða hér bót á.
Akraborgarferðirnar eru úrelt-
ar. Aö þræða leiöina inn fyrir
allan Hvalfjörð með alla um-
ferðina getur varla talist sparn-
aðarráðstöfun sú, sem nú er af
öllum krafist, vegna oliukreppu
o.fl. Vonandi veröur besta
lausnin valin af glöggum mönn-
um.
Gísli Kristjánsson:
Siðast liðið sumar var sérlega
votviðrasamt á ýmsum svæðum
Norðurlanda. Olli það miklum
vanda við björgun uppskerunn-
ar.
Þess vegna urðu hey ónýt i
Norður Noregi svo að flytja
varð gróffóður þangað viðs
vegar að,m.a. frá tslandi. í
Danmörku komu votviðrin
harðast niðurá uppskeru korns-
ins. Var mjög mikill vandi á
höndum um björgun þess. Það
stóð lengur en skyldi og við
uppskeru fékkst sjaldan svo
mikið þurrviðri að ekki væri
vandi i notkun sláttuþreskivél-
anna við uppskeru. Og auðvitað
varð öll þurrkun framkvæmd á
þurrkunarstöðvum. Vegna við-
horfanna var svo fyrir mælt, að
korniðskyldiþurrkaö þaö vel að
aðeins 14% raki væri i þvi þegar
sett var I birgðageymslur. Við
þetta rakastig var svo miðað i
almennri kornverslun, þvi að
gert var ráö fyrir að fyrirmæl-
um yrði hlitt. Með þessum
ráðstöfunum var til þess ætlast,
að unnt yrði að forðast myglu i
geymslum.
Allviða hafði kornið spirað i
axinu á akri og það korn er sér-
lega vandgeymt.
1 vetur hefur þaö sýnt sig að
umrædd fyrirmæli hafa ekki
verið tekin til greina eða kornið
hefur annars dregið I sig loft-
raka eftir þurrkun, nema hvort
tveggja sé.
Efnagreiningar hafa yfirleitt
ekki sýnt minni raka en 16% og
þaðan af meira, en verð korns-
ins á markaði annars miðað við
umrædd 14%.
Það er þvi ekkert smávegis,
sem komverslanirnar hafa selt
notendum vörunnar sem auka-
vatn'i stað mjölvis. Hve mikið
danskt vatn við Islendingar höf-
um þannighlotið að greiða fram
yfir það sem reiknað var með.er
ekkivitað, en talsvert mun það,
og raunar i öllum árum mun
meira en gerist.þegar korn er
keypt frá þeim heimshlutum,
sem að öllu jöfnu hafa hin
ágætustu uppskeruskilyrði i
hlýju og þurru veöurfari, svo
sem gerist á meginlöndum.
Hitt er þó liklegt, að i þetta
skipti hafi litið af byggi verið
skemmt af myglu,eins og stund-
um hefur við borið þegar
bjargaö hefur verið og geymt
við mun hærra rakastig en um
ræddi að þessu sinni.
Um liðin ár hefur stundum
komið hingað til lands bygg,
sem mengaðhefur veriö myglu-
sveppum og annarri ólyfjan,
sem gert hefur það litt eða ekki
hæft til fóðurs og ekki er grun-
laust um að kom af þvi tagi hafi
við og viö verið i fóðurblöndum,
sem keyptar hafa verið tilbúnar
erlendis og haföar til skepnu-
fóðurs hér.
Bygg, sem myglað hefur eða
hitnað hefur i, veröur yfirleitt
ekki notað til annars en í fóður-
blöndur,þótt ekki sé slikt athæfi
til neinna heilsubóta nokkurri
skepnu,nema siður sé.