Ísafold - 10.08.1875, Blaðsíða 1

|Kemurút2—3ámánuði. Kostar þrjár krónur uml , f iSkrifstofa Isafoldar erí húsinu nr. 1 á Hlíðarhúsalandi)
11. 15. (árið (32 blöð), stök nr. 20 aura. Ársverðið greiðist í> lO.tt g'USt. j(Doktorshúsi). Auglýsingar eru teknar í blaðiðj
* (kauptíð. eða fiá iiálft á sumarmálum. hálft áliaustlestum.) (fynr 10 aura smáleturslínan eða jafnmikið rúm. )
O! sú dásamlega póstafgreiðsla!
J»að er inerkilegl, að blöðin, sem eru sno óspör á pakkará-
vörputh, skulu aldrei þakka póststjórninni íslenzku fyrir neitt af
inum mörgu afreks og snildar-verkum hennar; það er þó sann-
arlegt vanþakklæti. — Það er tilgangur þessara lina, að halda
þó á loft til verðugs lofs og dýrðar, frægðar og frama að
minnsta kosti einu eða jafnvel tveimur af þessmn snilldar-verk-
um póstsljórnarinnar. — lír því að hið opinbera lætursjer ekki
við koma að gjalda sltkt makiegum iðgjöldum, þá má þó ekki
miuna vera, en að almenningur fái færi á að færa þökk fyrir
dásemdarverkin á sfna vísu.
í fyrra sendi bókmennta-fjelags deildin í llöfn bókapakka
upp til íslands í gegnum póstinn, og átti sendingin að fara
austur í sýslur. Bækurnar koroa eigi til skila, mennirnir kvarta,
deildin skilur ekkert í, hversu á þessu staudi, og allt stendur
í vitleysu, þar til í sumar, að forseti þeirrar deildar kemur út
hingað á þing, og honum verður reikað á póststofuna hjer;
þá Onnur hann þar sendingar-aumingjann, sem þá var víst orð-
in ferðafær fyrir þreytu, þvf hún hafði hvflzt þar í eitt ár til
að hafa úr sjer sjóruggið. Nú með þvf póstmeistarinn hefir
alls ckki sett upp neina húsaleigu fyrir að hýsa sendinguna all-
an þann tíma, þá vona jeg að allir vinir bókmennta og bók-
memitafjelagsins in specie sje mjer samdóma um, að verðugt
sje að halda á lopt þessu veglyndi póstmeistarans og þessari
aðhlynning hans að bókmenntunum. Lengi lifi póstmeintarinn l
(Lesandinn hrópi 9-fallt «húrra»!).
í annan stað er til máls að taka, að send voru brjef o. s.
frv., sem lög gera ráð fyrir, úrMúlasýslum um krossmessu f vor,
þau er skyldi fara til Reykjavikur og til útlanda. Komust þau
klakklaust norður að Akureyri. Póstmeistarinn þar er vlst
góðmenni og hefur þótzt vita, að í þeim brjefum væri «fjöld
feiknstafa", hryðjusögur umösku-fall, eldgang og öll þau ósköp,
er náttúran hefir látið dynja yfir vesalings Austurland; hefir
hann hngsað sem svo, að frestur væri á illu bestur, og að vinir
og vandamenn Múlasýsltimanna mundu fullsnemma fá að heyra
hörmungarsögu þeirra; kann ske lika, að ef brjefin drægjust
hálft missiri, þá gætu menn Irjett allt í einu, hörmungarnar og
hilt, að þeim væri af Ijett. Hann stingur brjefunum niður aptur,
sendir þau til baka austur í Múlasýslur með pósti, svo þau
komu fyrst til Reykjavíkur f júlí-lok ásamt brjefum frá næstu
ferð á eptir. Jeg vona að aðrir, sem hafa átt hlut í máli, eins
og jeg, sje mjer samdóma um, að slíkt sje meir en meðal-
nærgætni við tilfinningar náunga sinna. Að allar embættis-
skýrslur og brjef sælti sömu forlögum var og vel til fallið og
nauðsynlegt, því hvorttveggja er það, að víst í sumum þeirra
hefði frjettirnar getað borizt, t. d. þeim, er beinlínis snerta
öskufnllið; svo er líka víst mála sannast, að embættismenn í
Reykjavík hafi nóg að amstrast í, þegar póstar og póstskip er
á ferðum, svo það verða víst allir að játa, að þar hafi lýst sjer
hin sama mannúð hjá póslafgreiðslumanninum, að gefa þeim
einu sinni hvíld eina ferð yfir.
Lengi lifi póstafgreiðslumaðurinn á Akureyril (Lesandinn
hrópi 21-fallt «húrra»l). Amtanvjeri.
IJtlendar írjettir.
6. Frá Vesturheimi. (Niðurlag).
19. dagur aprilmán. var haldinn hátíðlegur víða í austur-
ríkjunúm til minningar um fyrstu orrustu, er háð var þennan
dag fyrir hundrað árum (1775) allra fyrst í frelsisstyrjöld Banda-
manna gegn stjórnarher Breta. Stóð orrustan, sem mörgum
mun kunnugt, við Lexington, lítinn bæ austan til f rikinu
Massachusetts (massetsjúsettsl í námunda við Boston, og fengu
Bandamenn þar sigur. Eitlhvað um 8 þúsundir aðkomandi
manna söfnuðust nú þennan dag sainan í Lexington og hjeldu
þar dýrðlega fagnaðarsamkomu. Mörg mestu stórmenni lands-
113
ins tóku þar þátt í, t. a. m. Grant forseti og grúi af þing-
mönnum og stjórnfræðingum. Á enn fleiri stöðum voru og
hátíðir haldnar eystra til minningar um hið sama. Má þetta
telja sem fyrsta undanfara hundraðáraþjóðhátíðarinnar miklu,
sem halda á að ári; þykir sem margs ágæts sje að minnast
frá þvf fvrst, er frelsisstyrjöld Bandamanna hófst, til þess er
sjálfstæði þeirra var viðurkennt; munu því fleiri en ein og fleiri
en tvær þjóðhátíðir haldnar hjer í landi þangað til að ári; hugsa
sumir það muni draga úr aðalhátiðinni að ári, en það er óvfst.
Víða hafa enn komizt upp ýms póstsvik hjer f landinu á
siðustu tímum. Póstþjónar hafa sumstaðar sjeð sitl óvænna,
er farið var að hreifa þeim málum, og stokkið frá embættum
sínum í skyndi; sumir hafa verið settii fastir, og allt gjört lil
að búa sem bezt um hnútana framvegis. í*að eru ekki ein-
stakir menn, sem fyrir póstsvikum þessum hafa orðið, heldur
ríkissjóðurinn.
Þótt hvorki hafi hitar nje rigningar verið hjer í vor með
meira móti, hafa þó nm langan tíma verið mestu vatnavextir á
á sumum stöðum. Mestnin tfðindum þykir vatnsvöxturinn f
ánni Missouri sæta, sem reyndar er alvenjulegur á vorin, en
kvað nú hafa verið með mesta móti. Stór-fljót þetta, sem er
hin lengri af hinum 2 aðalkvíslum Mississippf, sprettur upp í
þeim hluta Klettafjalla (Rocky Mountains), er gengur um
norður-Wyoming og Montana, í fjölda kvísla *, rennur síðan
suðnr og austur um Dakóta, á landamærum Nebraska og lowa
(æove), meðfram norðaustnr horni Kansas-rfkis og auslan um
Missouri-riki, þar til það fellur I sjálfa Mississippi skammt fyrir
norðan St. Louis. Vatnsmegnið í á þessari v?r svo mikið, að
hún flóði um víðlend svæði beggja megin hennar og ýmist
braut upp stór akurlönd eða bar í þau svo mikla forarleðju,
að tóm eyðimörk er eptir. Þetta hefir einkum átt sjer stað í
Kansas og Nebraska. I bæ þeim, er Sioux (sjú) nefnist, vest-
ast f lowa, braut áin upp kirkjugarð einn og skolaði likunum
viðsvegar, og vlða gjöríust önnur stórspell.
Jeg get ekki leitt hjá mjer að minnast með fám orðum á
nýlendumál íslendinga hjer vestra. Flestir eiga landar vorir
heima í og umhverfis Kinmount í vestra-Kanada (Onlario), einn-
ig nokkrir í borginni Toronto, flest ungar og ógiptar stúlkur.
Ilvort það fólk ætlar sjer að halda þar kyrru fyrir framvegis
er mjer eigi fullkunnugt; hygg jeg að þvf liði allvel siðan í
haust, þá er æðimargir, helzt börn og unglingar, hrundu nið-
ur, og hefir mjer verið ritað þaðan af áreiðanlegum íslendingi,
að manndauða þessum muni illhýsi og annar aðbúnaðarskortur
hafa valdið. Hjer vestra settust nokkrir i haust að í Shawano-
sveit í norður-Wisconsin, og llður vfst þolanlega. Af Alaska-
máU Jóm Ólafssonar er það að segja, að hann sat frá jólum
í Washington og til þingloka í þvf skyni, að reyna að útvega
(slendingum ókeypis flutning til Alaska. En málið situr enn
við sama og áður. Það komst aldrei að á þinginu, auk held-
ur meira. Þar af leiðir, að ekkert \it er fyrir nokkurn mann
að hugsa til Alaskaflutnings á þessu ári. Enginn skyldi held-
ur treysta því, að ókeypis flutningar verði heldur veittir, og
leggja á stað í þeirri \on. Eptir því sem þeir Ólafur Olafs-
son og Páll Björnsson, sem verið hafa á Alaska siðan í haust,
rita, munu þeir koma aptur þaðan jafnskjótt í sumar og þeir
fá skipsferð til San Francisco, og þetta hygg eg verða enda-
lok þess máls. Alaskabæklingur Jóns Ólafssonar mun verða
sýnilega nálægur á íslandi, svo um hann þarf ekki að tala. Eg
skal geta þess, að þeim Ólafi og Páli hefir eigi verið unnt að
koma brjefum hingað austur, frá því f október og til þess f
þessuin mán. (maí). Sýnir það hve fjörlegar eru póstgöngur
eða samgöngur milli Alaska og mannheima. Enginn af lönd-
um hjer vestra hugsar nú til að flytja pangað, f hinn mikla
fjarska. Mjer sjálfum Ifzt nú í engu betur á þetta mál, efþví
skyldi enn framhaldið \erða, heldur en í haust, þá er eg með
fám orðum minntist á það í brjefi til Þjóðólfs. Pess má geta,
að mjög herfilega er látið af rjettarfarsástandi f því landi, svo
að bæði sje eignum manna og lífi hætta búin. Má um það lesa
nóg f blöðunum. Að hve miklu leyti þær lýsingar eru sannar,
ábvrgist eg ekki, en eigi eru þær fjarri likindum.
1) Lengst þeirra er talin Yellowstone-áin, er hefir upptök í norSur-
horni Wyomings. þar í nánd við upptök árinnar or undraland mikið,
með öllu óþekkt þar til fyrir 4 árum eða svo. J>á fundust þar vellandi
vatnshverir margir og miklir, sem enn meira er kitið af en bræðrum
þeirra á voru landi, og þar rennur áin langa Ieið í gljúfri geyeistórkoit-
legu með 2 feiknaháum fossum, sem kváðu einstakir í sinni röð
114