Ísafold - 07.06.1878, Blaðsíða 3

ÍSAFOLD.
55
róstulýöinn, og urðu þar margir særðir,
en þess er ekki getið að neinn hafi
hlotið liftjón. pegar seinast frjettist,
var verið að leita sætta, buðust og
verkmenn til að taka upp aptur vinnu
sína, ef hinir vildu láta sjer nægja að
draga 5 af hundraði af kaupinu, en
þeim boðum var ekki tekið.—A þ> ý z k a-
landi lá við fyrir eigi löngu, að það-
an yrðu ill tíðindi að fregna. Laugar-
daginn 11. ók Vilhjálmur keisari með
dóttur sinni, konu hertogans af Baden,
eptir strætinu Unter den Linden í Ber-
lín, en vissi ekki fyrri til, en að sjer
riðu 3 pístóluskot. Hvorugt þeirra sak-
aði að vísu, en borgarmönnum varð
heldur en ekki hverft við svo ljóta sögu,
og allt varð á tjá og tundri, og fólkið
skundaði til hallar keisarans og tjáði
gleði sína með miklu fagnaðar-ópi, að
keisarinn slapp svo úr sýnni hættu.
Menn höfðu skjótt hendur á tilræðis-
manninum, og var hann þegar hafður
fyrir rannsókn. Nafn hans var Hödel
og var pjátursmiður frá Leipzig. Hann
sagðist vera atvinnulaus maður og úr-
ræðalaus, og því hefði hann útvegað
sjer pístólu til að vinna á sjálfum sjer.
Hann neitaði, að hann hefði miðað
henni á keisarann, en sá framburður
var hrakinn af vitnum. f>að sannaðist
á ýmsu, að maðurinn var af flokki jafn-
aðarmanna (sósíalista) og í herfórum
hans fundust blöð þeirra og rit, eða
myndir af sumum forustumönnum þeirra.
Afleiðingar slíks atburðar voru, sem
hægt er til að geta, að þykkjumóður og
gremja fólksins snerist í gegn sósíalist-
um, prestarnir töluðu um tákn tímans,
spillinguna og guðleysið á f>ýzkalandi,
og, það sem mestu skipti, að keisarinn
bauð stjórn sinni að setja lagaráð til,
að sósíalistar yrðu aptur settir, heptar
samkomur þeirra og fjelagsskapur, og
vandlega gætt til, hvað prentað væri í
blöðum þeirra og ritum. Við þá menn
er sóttu á fundhans ítrekaði hann það
optsinnis, að svo væri stjórn sinni skylt
að taka í taumana, að fólk sitt yrði
ekki svipt kristinni trú sinni. Fyrir
sambandsráðið var lagaboð framborið
um að takmarka funda- og rit-frelsi
sósíalista í nokkur ár, og fór það það-
an breytt í sumu til alríkisþingsins.
Hjer urðu allir frelsisflokkarnir á móti
þeim lögum, og jafnvel miðflokkurinn
(í honum kaþólskir þingmenn) fylgdi
þeim að máli. p>etta var í þinglok, og
þegar 1. grein laganna var felld fneð
miklum íitkvæðafjölda, voru þau aptur
tekin. Rjett á eptir var þingi slitið.—
Frá Danmörku er ekkert markvert
að segja. Veðráttan er góð, og gefur
því vel til ferða fyrir „vinstrimenn“
eða klofninga þeirra, semnúhasla hver
öðrum völl á ýmsum stöðum til óvægi-
legrar samgöngu. Krónprinzinn og
kona hans hafa um hríð verið í París í
miklum fagnaði og stórveizlum hjá for-
seta ríkisins og ýmsu stórmenninu. —
Síra þorvaldur Bjarnarson fer nú heim
að afloknu verki sínu, er svo mun af
hendi leyst, sem hann er flestum fær-
ari til slíks starfa. f>að væri óskanda,
að íslendingar legðu eitthvað fram opt-
ar til áþekkra fyrirtækja, að vjer ætt-
um ekki svo mikið undir öðrum eða
þeim að þakka, þar sem máli skiptir
um útgáfur fornbóka vorra.
Frá Yesturlieimi. Svo fara sögur
af ástandinu í Bandaríkjunum (norður),
að menn óttist þar upptök sama ófrið-
ar og usla, sem reis upp á svo mörg-
um stöðum í fyrra sumar af hálfu verka-
manna við járnbrautimar, en var í raun-
inni af jafnaðartoganum spunninn. Nú
er talað um, að uppreisnin fái meira
allsherjarblæ, og fyrir henni beitist
þeir forustu- og formælis-menn verka-
mannastjettarinnar, sem flytja kenning-
ar jafnaðarmanna. f>að er sagt, að stjórn-
in sje við því búin, að ganga í gegn
þessum fjöndum með svo miklum krapti,
sem á þykir ríða; og því er bætt við,
að hún ætli að hafa 70 þús. hermanna
til taks, ef á óeirðum tekur að brydda
til meiri muna. — í Suður-Ameríkurík-
inu Venezuela kom sá jarðskjálfti, að
hvert hús í bæ einum litlum, er Cua
heitir, hrundi niður, og varð það 200
manna að líftjóni og miklu fleirum til
lemstra.
Embættaskipan. Hinn 3. þ. m. setti lands-
höfðingi Jón ritara Jónson bæjarfógeta i Reykjavík
frá 6. þ. m., og Guðmund yfirrjettarmálfærslumann
Pálsson sýslumann í Gullbringu- og Kjósarsýslu.
Farþegar með póstskipinu Phönix hingað. Frá
Khöfn síra J>orvaldur Bjarnason á Melstað, kaup-
mennirnir konsúl Smith og W. Fischer og Chr. Möl-
ler veitingamaður. Frá Skotlandi Coghill hestakaup-
maður, Krieger vesturflutninga-agent, enskur barón,
og ferðamaður frá Vesturlieimi.
AUGLYSINGAR.
gflp- Skrifstofa Kjósar- og Gull-
briníí'usýslu verður til ágústmánaðar-
loka í íbúðarhúsi yfirrjett&rmálsfærslu-
manns Guðm. Pálssonar.
Með því að sýslumaður minn, L. E.
Sveinbjörnsson, sem nú mun vera að
kveðja okkur, er eigi enn farinn að
svara áskorun minni í ísafold 15. f. m.
um að gjöra grein fyrir, hvað jeg hefði
unnið til aðferðar hans við mig á strand-
uppboðinu á Hvalsnesi g. apríl þ. á.,
hlýt jeg að virða þögn hans svo, að
hann hafi enganveginn góða samvizku
í því efni, og vil jeg óska honum þess,
að hann láti sig eigi henda það optar,
að setja á sig embættisrögg til að sýna
saklausum manni ójöfnuð, sem engu yf-
irvaldi fer vel, en sízt því, er þarf að
láta hreppstjóra sinn vera að minna sig
á í heilt ár að gegna embættisskyldu
sinni með því að tala fyrir áríðandi
nauðsynjamáli fyrir heilt sveitarfjelag.
Brunnastöðum, 1. júnf 1878.
J. J. Breiðfjörð.
Jeg undirskrifaður hefi nú byrjað
litla verzlun hjer í bænum í Robbshús-
unum gömlu, og bið jeg góða og
gamla skiptavini mína að unna mjer
lítilla viðskipta; um mikið er jeg ekki
fær, því byrjunin er lítil.
Reykjavík, 7. júní 1878.
þorf. Jónathansson.
Fjármark Stefáns Jónssonar á Syðra-
Seli í Ytra- Hrepp (gamallt erfða-
mark): stýft hægra, tvírifað í sneitt
aptan vinstra og biti framan.
gert eins og Sigurður málari vor: að
hjálpa konum til að notahina þjóðlegu
fegurð; og þess vegna getur ekki hinn
norski kvennbúningur verið eins fagur
og smekkhreinn eins og vor íslenzki.
Hjeðan fór eg til næstu sveitar
sem heitir Bæir. f>ar sá eg 500 ára
gamla kirkju; hún var falleg; á fram-
kirkjuloptinu, beint á móti altarinu,
voru myndaðir helztu viðburðir biflíu-
sögunnar, frá Eden til dómsdags.
G. H.
dal. Hjer hitti eg 5 af piltum þeim,
sem voru mínir skólabræður í Gausdal,
enda fjekk jeg heldur en ekki góðar
viðtökur. Eins og annarstaðar hafði eg
engan frið fyrir spurningunum um ís-
land; höfðu þeir þó nokkuð heyrt þar
um áður. Hlaut eg því að segja þeim
margar sögur. þ>areð menntun var hjer
mikil, eggjuðu menn mig á að halda
fyrirlestra. Eg gerði það ; en þegar eg
eptir i1/* tíma, eins og vant var, ætl-
aði að hætta, þá kölluðu þeir: „meira“!
Hlaut eg þvf að vera að i fjóra tíma
og var það þakklátt verk.
En nú þótti mjer mest varið í að
sjá þá mörgu og merkilegu þjóðgripi
á bæjunum; var eg hjer því nokkra
daga í hinu bezta yfirlæti — allt var
svo heimamannlegt; — einnig fjekk eg
að sjá, hvílík áhrif lýðháskólinn hefir á
ung hjörtu; þeir sem áður voru fávísir
og gáskafullir, voru nú eins og mennt-
aðir menn. Enda hef eg vitað það
optar en einu sinni bæði í Norvegi og
Danmörk, að piltar, sem hafa komið
til skólans með hroðahátt og kjaptæði,
hafa lagt það algjörlega niður.
Hjer sá eg vagna, hús og verkfæri
útskorin og stundum máluð með marg-
litum, fögrum og skáldlegum myndum.
(Enda er J>elamörk haldin hin skáld-
legasta byggð Norvegs, og hjer hitti eg
einnig skáld). Undir lopti einu var
máluð sól og himinský; útmálaðir ein-
trjáningsstólar af fururótum og allir
spænir, áklæði og áhöld og ílát máluð
og útskorin. Húsin geirnegld af stór-
trjám. Matbúrið stóð á fjórum stólpum
renndum, til að verja þau músum. (f>etta
er og víðar í Norvegi). Matur var til
búinn góður hjer sem annarstaðar í
Norvegi, og voru kökur gjörðar þunnar
en seigari en á Upplöndunum; þar eru
þær brotnar niður í smámola. Að öðru
leyti var heimilisbragur svipaður vorum.
Hjer sá eg fagran brúðarbúning,
glæsta silfurkórónu, rauða og græna
silkiskikkju (samfellu) með gullnum vira-
virkisborðum, glæstum silfurbeltum,
brjóstskjöldum og hvelfdum hnöppum.
Kona ein klæddi sig í búning þenna
til að sýna mjer. J>ótti mjer það all-
fögur sjón. Og hversdagsklæði kvenna
hjer voru svipuð þeim í Vesturfjarðar-
dal, en fóru miklu betur. En sorglegt
er, að Norvegs listamenn ekki hafa