Ísafold - 15.05.1889, Blaðsíða 4

156
liggja undan sól. Á Hjeraði er jörð örísa að
sagt er. Kaupskip eru komin til beggja
verzlananna á Eskifirði; sömuleiðis á Djúpa-
vog. Sýslufundur var haldinn á Eskifirði
10.—11. þ. m. þar var meðal annar rætt
frumvarp til fiskiveiðasamþykktar, er gilda
skal fyrir Mjóafjórð, Norðfjörð, Eeyðarfjörð,
Fáskrúðsfjörð og Stöðvarfjörð, og samþykkt
með litlum breytingum».
AUGLÝSINGAR
i samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. J a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg; út í hönd
Marstrands Lageröl.
Einungis einn kaupmaður í bænum hefir
nú til sölu
þetta ágæta öl-
1 hinu nýja mánaðarblaði, sem hið sænska
bruggarafjelag gefur út, minnist formaður
fjelagsins, hr. A. Bjurholm, þannig á
Marstrands Lageröl:
«f>að er ugglaust hið bezta öl, sem bruggað er
í Danmörku, næst gamla Carlsberg. f>að
gengur næst hinu ekta og bezta bajerska öli,
bæði að því hversu hreint það er og krapt-
gott. — I þýkza blaðinu «Bráu-Industrie»
19. aug. 1888, er þess getið, að
Marstrands Lageröl
hafi verið sú eina öltegund, sem þjóðverjum
þótti líkjast sínu bezta heimagjörða bæjerska
öli, og drukku því ekki annað öl þegar þeir
komu til Khafnar til að sjá sýninguna þar.
Marstrands Lageröl
heg jeg nú fengið aftappað frá bruggeríinu og
sel 10/2 fl. fyrir 1 kr. 70 a.
Marstrands Lageröl
hefi jeg einnig fengið á tunnum sem jeg
tappa af með mínum nýju af-töppunarvjelum,
og sel 10/2 fl. fyrir 1 kr. 50. a.
Marstrands Lageröl
hefir á sýningunum í Edinborg og Antverpen
öðlast 4 medalíur og 6 heiðursskjöl.
Marstrands Lageröl
geta veitingamenn og aðrir er þurfa að brúka
öl, fengið beint frá bruggeríinu, með þeim
prís, er bruggeríið selur sínum viðskiptamönn-
um erlendis, og geta menn fengið upplýsing-
ar viðvíkjandi prísnum hjá mjer eða brugg-
eríinu sjálfu.
Evík, Aðalstræti 3.
Helgi Jónsson.
Söngæfing Í Good-Templarahúsinu
fimmtudaginn 16. maí kl. 7 e. m. Allir mæti!
CONCERT kóngsbænadag kl. 6 e. m.
Steingr. Johnsen.
Tombóla.
Samkvæmt fengnu leyfi viðkomandi yfir-
valds verður haldin tombóla til ágóða fyr-
ir hina nýbyggðu ldrkju á Lágafelli í Mos-
fellssveit, sem er prýðilega vandað hús, en
vantar nú því miður fje til að verða full-
ger, leyfir því undirskrifuð forstöðunefna
sjer hjer með, að skora á sjerhvern þann,
er villstyðjaað framför ættlands síns, að rjetta
hjálparhönd til að fullkomna nefnda kirkju.
I Lágafellssókn eru flestir bændur, sem taka
á móti gjöfum í þessu skyni; í Eeykjavík
veita þeir kaupmennirnir þorh Ó. Johnsson
og Björn Kristjánsson, og enn fremur lögreglu-
þjónn Pjetur Pjetursson, og trjesmiður
Hjörtur Hjartarson mótöku gjöfunum, er
kynnu að gefast. I Hafnarfirði ogþar í grend-
inni veitir kaupmaður Chr. Zimsen móttöku
öllu því er gefast kann til áðurnefndrar kirkju.
Tombólan verður haldin seinast í næstkom-
andi í júnímánuði, sem seinna verður nákvæm-
ar auglýst.
Lágafelli 5. maí 1889.
Guðmundur Magnússon, í Elliðakoti.
Halldór Jónsson, í þormóðsdal.
Finnbogi Árnason, á Suður-Eeykjum.
Hjer d póststofunni er óíitgengin peninga-
sending (póstdvtsan) frá Winnipeg í Ameríku
til Guðrúnar Gísladóttur i Reykjavík.
Keykjavíkurpóststofu, 15. maí 1889.
O Finsen.
BRÚNIí HESTUR, vetrara-frakaður, aljárnað-
ur með skaflaskeifum, mark; stýft hægra, biti fr
stýft vinstra, biti apt., tapaðist hjeðan nálægt
miðjum einmánuði; hann var keyptur að norðan
í fyrra vor. Hvorn sem hitta kynni þennan hest,
bið eg hann verði hirtur og mjer sendur mót
borgun.
Hofi í Garði 10. maí 1889.
Einar Jónsson.
Capt. JOHN COGHILL, sem er
kominn hingað til lands fyrir nokkru,
kaupir í sumar hross og sauðfjenað
víðsvegar um land eins og að und-
anförnu.
V ífimn 1 Að jeg hefi fengið í hendur hr.
» 111 iltlUl kaupmanni P. J. Thorsteinsson
á Bíldudal einkasölu á mínum góðkunnu vínum
og áfengum drykkjum á Bíldudal og nálæg-
um hjeruðum, gerist hjer með kunnugt heiðr-
uðum almenningi.
Peter Buch.
Halmtorv. 8. Kjöbenhavn.
þar eð sýslan yflrkennarans við barnaskót-
ann á Eyrarbakka er nú laus, verða þeir sem
vilja sœkja um það starf, að hafa sent bónar-
hrjef sín þar að lútandi til skólanefndarinnar
fyrir lok næstk. júlím.
Kennslutíminn er að minnsta kosti 5 mán-
uðir ár hvert, eða frá 1. oktbr. til febr.mán,-
loka; samt getur skeð, að kennslan byrji í
miðjum septbr.mdn., og verði þannig 5\ mdn.
Laun kennarans eru 60 kr. iim mdnuðinn,
en sjálfur sjer hann sjer fyrir fœði og hús-
næði.
Kennarinn verður að hafa leyst af hendi
burtfararpróf við latínuskólann eða realskóla.
Eyrarbakka, 13. mai 1889.
Skólanefndin.
Almanak Þjóðvinafjelagsins 1889
er til sölu á afgreiðslustofu ísafoldar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. i—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. i—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 4—5
Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
Maf Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mælir(millimet.) Veðurátt.
ánóttu|um hád. fm. em. fm em.
Ld. 11. + 91 +12. 754 4 76^.0 A h d Sa hv d
Sd. 12. + 7 I + 9 764.5 767.1 O d Sa h d
Md, 13. + 9 I +15 769.6 769.6 Sa O b
f>d. 14. + 4 +10 769.6 769.6 O b O b
Mvd.15. + 3 1 769.6 O b
Undanfarna daga hefur verið staðviðri og blíðasta
sumarveður; mánudagin var hjer óvenjulega hlýtt, nfl.
15 stiga hiti um hádegi.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phd.
Prentsmiðja ísafoldar.
an og þorði ekki annað en halda áfram að
skrifa:
«Jeg ljet stela barninu. Jeg þóttist hafa
gjört það kænlega, en hún rakti glæpinn
þangað til, að öll bönd bárust að mjer. Hún
kom og bar það á mig. Jeg varð svo ótta-
slegin, er jeg sá að jeg mátti eigi dyljast, að
jeg gaf henni inn eitur. Fólk hjelt að hún
hefði misst vitið af harmi og söknuði eptir
barnið sitt, og fyrirfarið sjer af því. Jeg ein
vissi hinn voðalega sannleika. Faðir hennar
fjekk eigi borið harm sinn eptir dóttur sína;
hann tók sótt og andaðist. Hann hafði lát-
ið gjöra leit eptír barninu og haldið því á-
fram til síns dánardægurs. Hann hafði þá
trú, að barnið væri á lífi, og arfleiddi það að
öllum eigum sínum og niðja þess um aldur
og æfi. Jeg gróf arfleiðsluskrána undir trje
í garðinum, og bjó sjálf til aðra arfleiðsluskrá
í manns míns nafni, þar sem mjer voru á-
nafnaðar allar eignirnar um mína daga. Jeg
lifði svo í allsnægtum og góðu gengi það sem
eptir var æfinnar, þar til er dauðinn kippti
mjer burtu snögglega; eptir það gengu eignir
manns míns til útarfa hans. Ekki spurðist
neitt til barnsins, sem hafði verið. stolið; en
drengurinn lifði samt og kvæntist síðar meir,
og dóttir hans þrælar nú fyrir daglegu
brauði — dóttir hans, sem er rjettur eigandi
alls þess, sem þú, John Thunder, ert nú
kallaður eigandi að. Jeg segi þjer frá þessu
til þess, að þú getir tekið þjer fyrir hendur
að leita uppi stúlku þessa, sem svo rangt er
gjört til, og sleppt við hana því, sem þú ert
ólöglegur eigandi að. Undir þrítugasta trjenu
á árbakkanum neðst í garðinum muntu finna
hina rjettu arfleiðsluskrá Lúkasar Thunders
riddara. þegar þú ert búinn að finna hana og
lesa, þá gerðu það sem rjett er, ef þú
vilt sálu þinni vel. Til þess að þú þekkir
barnabarn Maríu Thunders, þegar þú finnur
það, muntu sjá svipinn hennar —».
Nú dimmdi og gat jeg naumast lesið síð-
ustu orðin. Ljósin dofnuðu öll og hurfu að
lokum, og varð almyrkt, nema á einu petti á
veggnum beint á móti mjer. Á þann blett
bar skíra birtu og þó mjúklega. Brátt sá jeg
bera í vegginn þar einhvern svip, óglöggan
fyrst í stað, en hann skírðist smátt og smátt
og varð loks að mannlegri mynd í fullu líki.
það var ung stúlka, dökk-klædd og viðhafnar-
laust, bjartleit og broshýr, með glóbjart hár,
er var brugðið í lausa ‘fljettu yfir enninu.
Hún hefði getað verið tvíburi við stúlkuna
fölleitu, er jeg hafði sjeð lúta ofan yfir barns-
vögguna tveim nótturn áður, en hraustari út-
lits en hún, og glaðlegri og blómlegri. þeg-
ar jeg var búinn að horfa á haná stund-
arkorn, leið sýnin burtu smátt og smátt, eins
og hún kom; síðasta glætan hvarf af veggn-
um, og jeg var aptur staddur í kolsvarta-
myrkri. Jeg var eins og agndofa fyrst í stað
eptir þessi sviplegu umskipti, og beið þess í
einhverri leiðslu, að birtan kæmi aptur og
svipirnir; en það varð ekki. Augun vöndust
smámsaman við dimmuna, og sá jeg glampa
í heiðan himininn bak við glugga- kytruna, sem
jeg hafði skilið eptir opinn. Jeg gat brátt
greint skrifborðið rjett hjá mjer, og hirti jeg
brjefsneplana, sem lágu á því. Síðan fetaði
jeg mig út að glugganum. Jeg sá roða fyrir
degi þegar jeg var að klifra niður stigann, og
þakkaði guði, er jeg andaði enn á ný að mjer
hressandi morgunlopti og heyrði fjörugt fugla-
kvak og hanagal.