Ísafold - 22.02.1890, Qupperneq 4
K4
I Sjöniula bindi (1889). 320 bls. Verð 2 br.
Ritstjórn: Björn Jónssou. 'Jóu Olafssou. Stgr. Ihorsteinsou.
f>essi síðasti árgangur hins ágæta, mjög vinsæla tímarits, fær hinn bezta orðstír hjá kaupendum og lesendum.
Hann er fullur af merkilegum fróðleik, sögulegum —- frá vorum tímum — og náttúrufræðislegum, mjög alþýðlega rituðum
og með vönduðu orðfæri, auk skemmtisagna og kvæða.
Fyrsta ritgjörðin, „ Wjálpr(cðisherinn“, er saga hinnar merkilegustu og nýstárlegustu trúarbragðahreifingar á þessari
öld, sem er enn í sem mestum uppgangi, og manna þeirra, er hana hafa vakið og fyrir henni standa.
þá er œfisaga Cavours, hins mikla stjórnskörungs og ágætismanns (*j- 1861), er Italir eiga manna mest að þakka
frelsi sitt og upphefð. jþað er og jafnframt saga frelsisstríðs þeirrar ágætu þjóðar, hin merkilegasta þjóðlausnarsaga á þess-
ari öld, en þar standa þeir Viktor Emanúel konungur og frelsishetjan Garibaldi við hlið Cavours.
í næstu ritgjörð mun almenningi þykja ef til vill einna mest varið. f>að er Dáleiðsla og svefngöngur, alþýðleg
og mjög skilmerkileg lýsing á þeim náttúru-kynjum, sem á útlendu máli nefnast Hypnotisme og Somnambulisme. f>ar má lesa
um ýms mikil býsn, er áður mnndu hafa verið kennd við megnustu fjölkyngi, en eiga þó við eðlileg rök að styðjast, og eru
þau skýrð eptir því sem beztu vísindamenn hafa getað næst komizt.
Nefna má enn fremur æfisögu H. M. Stanleys og frásögn um hinar miklu og mjög merkilegu landkannanir hans
í Afríku.
pk er Yfirlit yfir sögu Astralíu, hinnar nýju heimsálfu, er fáir þekkja hjer á landi stórum meira en að nafninu
einu.
Enn fremur Norðurheimsskautið. Greptrunarsiðir eldsdýrkonda, o. fl., o. fl.
Skemmtilegra og fróðlegra tímarit en Iðunn hefir aldrei til verið á Islandi.
Iðunn fæst á afgreiðslustofu ísafoldar (Austurstræti 8) og hjá bóksölum o. fl. víðsvegar um land. 2 kr. árg
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og o. br.
4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
pá, sem til skulda telja i dánarbúi Bjarna
sál. Hinrikssonar frá Naustakoti í Vatns-
leysustrandarhreppi, sem varð úti hinn 11.
desember f. á., að tilkynna skuldir sínar
og sanna þœr fyrir mjer innan 6 mánaða
frá síðustu birtingu auglýsingar þessarar.
Með sama fresti skora jeg á þá, sem eiga
óborgaðar skuldir til dánarbúsins, að borga
þær til mín.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 12. febr. 1890.
Franz Siemsen.
Uppboðsauglýsing.
Laugardaginn 8. marz nœstkomandi
verður, eþtir ráðstöfun skiþtaráðandans í
dánarbúi kaupmanns J. O. V. Jfónssonar,
bœrinn „Stafn“ í Ingólfsstræti, eign ný-
nefnds dánarbús, seldur hæstbjóðanda við
opinbert uppboð, ef viðunanlegt boð fæst.
j Bænum fylgir mikil óbyggð Lóð, með 2 i
kálgörðum, og geymsluhús úr timbri með
áföstum hjalli.
Uppboðið fer fram í bœnum sjálfmn og
byrjar kl. 12 nefndan dag. Söluskilmál-\
ar og veðbókarvottorð verða fiL sýnis hjer
á skrifstofunni 3 dögum fyrir uppboðið.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 19. febr. 1890.
Halidór Daníelsson.
Til ferðamanna-
Við undirskrifaðir fyrirbjóðum lijer með ferða- |
fólki, lausríöandi og með lestir, að fara yfir mýr- i
ina frá Ægissíðu að Syðri-Rauðalæk, þvi það spill- {
ir högum og engjum, og lýsir yfirgangi og kæru-.
leysi ferðamanna, þar eð þjóðvegurinn þar á milli [
er í góðu standi.
Að öðrum kosti neyðumst við til, að leita okk-
ur um það dóms og laga.
Ægissíðu. Efri-Rauðalæk. Syðri-Rauðalæk.
F. Guðmundsson. B. Jónsson. S. Jósepsson.
J. Guðmundsson. S. Ólafsson. R. Halldórsson. [
eru til leigu í miðjum bænum frá I. júni þ. 4.
Skrifstofa almennings vísar á.
Forngripasafnið opíð hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. t2—2
útlán md„ mvd. og Id. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn 1. mánud. t
hverjum mánuði kl. 5 — 6
Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti Loptþyngdar-
1 (áCelsius) mælir(millimet.)l Veðurátt.
febr. ánöttu um hád.[ fm. em. fm. , em.
Mv.t.19. + 2 + 2 '/ G-5 759.5 A h d A h d
Fd. 20.I + 3 1 + 6 1 754-4 749.3 ISa h dlSa hvd
Fsd. 21. + 1 I + I 75'-« 759.5 Sv hv djSv hv d
Ld. 22.| +- 1 759-5 j j°d |
Miðvikudaginn var hjer hæg austanátt en dimm-
ur og gekk svo til landsuðurs með reguskúrum
og með úrhellisrigniugu síðri part dags og hvass
h 20. Aðfaranótt h. 21. gekk hann svo í útsuðrið
með jeljum, svo jörö, setn var hjer orðin tnikið til
auð, hvítnaði aptur. Taltvert brim í sjónum. í
morgun dimmur, ýrði regn úr lopti.
TXL XiEIGXJ. 3 íbúðarherbergi ásamt eldhúsi í j Ritstjóri Björn Jónason, cand. phil.
kjallara og fleíri herbergjum innrjettuðum þar í! Frentsmiðja ísafoldar.
stígvjelshælinu upp. Byssur, töskur og Hyks-
ur af einkennisfrökkum og húfur lágu á víð
og dreif innan um líkin. Líkin lágu alla
vega og í ýmsum stellingum; einn lá á hnján-
um og var að miða byssunni; annar hafði
fengið banaskot í því bili, er hann var að
stinga upp í sig tóbakstuggu; höndin með
tóbakstuggunni i hafði staðnæmzt á miðri
leið upp að munninum; aðrir kreystu hend-
ina utan um sendibrjef. þeir höfðu lifað
stundarkorn eptir að þeir fengu banasárið,
og í andarslitrunum náð upp úr vasa sínum
brjafinu frá henni móður sinni eða systur
eða konu eða unnustu, — hinni hinnstu
kveðju heiman að. Sumir hjeldu vatnspel-
anum sínum upp að munninum til að drekka;
aðrir höfðu fallið í því bili, er þeir voru að
hlaða byssur sínar. Sumir hjengu fastir á
rimlagörðum; þeir höfðu ætlað að stökkva
yfir um, en fengið þá banaskot.
Sumstaðar, þar sem bardaginn hafði verið
snarpastur, lágu vinir og óvinir hver ofan á
öðrum í einni bendu eða þvögu; þeir höfðu
níst saman tönnum, fleygt frá sjer vopnum
og tekið til að berjast með hnúum og hnef-
um. þeir höfðu hendur í hári hver ann-
ars eða höfðu tekið hver annan hryggspennu,
og lágu þannig í faðmlögum dauðans. f>að
er hryllileg tilhugsun, að fara þannig burt af
heiminum, og það samlandar hver á móti
öðrum.
Jeg gekk hjá einni slíkri þvögu ; jeg þorði
varla að líta þangað, og fannst þó eins og
jeg mætti til að gjöra það. Mjer sýndist þá
eins og hrúgan bærðist eitthvað. Jeg vissi
ekki, hvort það voru ofsjónir eða ekki, af
hræðslu. Jeg blíndi á þetta vandlega, og sá
þá, að það var eigi missýning; hrugan bærð-
ist örlítið. Jeg þreif í handlegginn á föru-
naut mínum, svertingjanum, og benti þangað
með hendinni. Hann varð heiðgulur í fram-
an, rak upp stór augu og hristi höfuðið. þá
sjáum við loks, hvar mannshönd kemur upp
úr hrúgunni, og þóttumst við heyra stunur.
Við vorum ekki sein á okkur að snara líkun-
um frá. það stóð heima : þar lá mannskepna
með lífí, dysjuð undir þessari líkaþvögu, og
hafði legið þannig alla nóttina. Við sáum
ekki, hvert hann var heldur ungur eða gam-
all, eða af voru liði eða fjandmannanna;
það sá ekki í hann fyrir blóði og ryki; en
með lífi var hann, og það var okkur nóg.
Jeg dýfði njarðarvetti í vatnið, sem við bár-
um með okkur, og þvoði framan úr honum
blóðið ; þá lauk hann upp augunum. Við
drógum hann iit úr þvögunni með hægð;
hann stundi við; en talað gat hann ekki.
Við kölluðum á hjúkrunar-æki og lögðum
hann á börurnar; var hann svo færður til
fjelaga sinna, hinna sáru manna. þeir lágu
þar blóðugir í löngum röðum úti á víðavangi
og fengu enga björg sjer veitt, stundum með
eitthvað af heyi undir sjer, stundum með
ullarteppi vafið utan um sig, og biðu þess,
að röðin kærni að þeim, að verða teknir og
fluttir á vagni annaðhvort í handlæknaskál-
ann þar a vígvellinum eða í einhvern
spítalann í Cattanooga. Jeg sá einn vagn-
inn á leiðinni, þar sem hann hrönglaði3t á-
fram yfir stokka og steina, troðfullur af slík-
um aumingjum. þeirri sjón gleymi jeg aldrei,
þó jeg verði hundrað ára: andlitin náföl,
afskræmd af kvölunum, augnaráðið bænar-
legt — um að stytta eymdarstundir sínar —
varirnar titrandi af viðkvæmni, ef þeir voru