Ísafold - 23.08.1890, Síða 4

272
ENSKT-ÍSLENZKT FJÁRKADPAFJELAG.
Sem umboðsmaður fyrir nefnt fjelag og aðra kaupi jeg í haust fje bæði fyrir
norðan og hjer fyrir sunnan.
Markaðsdagar verða auglýstir siðar.
Reykjavik 23. ágúst 1890.
Greorg Thordahl.
LACASAFtt
HANDA ALþÝÐU,
útgefendur Magnús Stephensen landshöfðingi
og Jón Jensson yfirdómari,
I. hin d i.
árin 1672—1840,
fæst nú, eptir þessa strandferð Thyru, hjá
öllum bóksölum landsins.
Kostar innbundið 3 kr.
(í viðh.-bandi 3 kr. 25 a.j.
Síðari bindin, II.—III., hafa útsölumenn
Bóksalafjelagsins og meðlimir þess einnig til
sölu handa nýjum kaupendum fyrir sama
verð.
Aðalútsala í ísafoldar-prentsmiðju.
Fundnir munir.
Peningabudda uieð nokkrum aurum, og
fáein ónotuð almenn frímerki í umslagi og
hjólbörur hefur nýlega fundizt á götum bœjar-
ins, og geta eigendur vitjað þessara muna hing-
að, ef þeir borga auglýsivgarlcostnað og fund-
arlaun innan 8 daga.
Bæjarfógetinn í Kejkjavik, 21. ágústmán. 1890.
Halldór Daníelsson.
jpg” Hjer með læt jeg undirskrifaður al-
menning vita, að jeg hefi gjört samning um
sölu á Barnalærdómskveri Helga Hálfdánar-
son hjer á landi, og verður því það að fá,
eða menn geta framvegis pantað það hjá
bóksölum Bóksalafjelagsins, eða hjá mjer
sjálfum, gegn borgun út í hönd.
Kverið kostar 60 a. innbundið
Keykjavík 22. ágúst 1890.
Sigfús Eymundsson-
Jös* |>eir sem hafa leigt laxveiði í
þverá, Grímsá eða Haffjarðará til Bnglend-
inga, og ekki enn hafa fengið borgun, geta
sent ávísanir upp á leiguua til undirskrifaðs,
sem borgar þær út nær þeim er framvísað.
Reykjavík 22. ágúst 1890.
Sigfús Eymundsson.
Fundizt hefur.
Rarlmanns-vetraryfirfrakki nýtega. Eigandi
getur vitjað hans hingað gegn því að borga
fundarlaun og auglýsingarkostnað; en sje það
eigi gjört innan 8 daga verður frakkinn seld-
ur sem óskilafje.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 22. ágúst 1890.
Halldór Daníelsson.
Viö undirskrifaðir, íyrirbjóöum aila, rjúpnaveiöi,
í okkar landi.
Asbjörn Magnússon Sigurður þorðarson.
4 Árdal G'jóteyrartungu.
Kristján Gamalíelsson
Grjrtteyri
Saumavjelin »Peerless«-
þeir, sem hafa keypt af þessum vjelum
með nýjasta laginu á skyttinni, geta nú fengið
prentaða leiðbeining um að þræða hana, sem
gjörir hana mjög auð þrædda.
M. Johannesscn.
I hereby give notice, as agent for the late
lcelandic trading Coy, that Capt. Williams of
Liverpool has bought George Thordahls debb
to tbe said Company, amounting to £ 1091.
Itvik 22. Aug. 1890.
John Coghill.
VASAÚR geta menn nú fengið keypt fyrir
hvaöa verö sem þeir óska hjá Teiti. Th. íngi-
muudarsyni Nr. 9 Aðalstræti.
Cigaraveski nýtt hefir týnzt á fimmtudagskvöldið.
Finnandi er beðinn að skila þvi til ritstjóra ísafoldar
gegn sanngjörnum fundarlannum.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbrtkasafnið opið hvern rúmheigan dag kl. 12—2
útlán md.., mVd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn !. mánud. í
hverjum mánuði kl. 5— 6
Veðurathuganir i Reykjavik, eptir Dr. J. Jönassen.
Á?. Hiti (áCeLius) Loptþyngdar- mælirjinillimet.) Veðurátt
á nrtttn | mi hád. t'rn. etn. fm em.
Mvd.io. + b +12 751.8 749.3 Sa h b O b
Fd. 21 + 6 + IT 749. s 749. s Sv h b Sv h b
Fsd. 22 + 5 + 9 7 5 1.8 756.9 N hv b N hv b
Ld. 23. + 4 762.0 N h b
Hinn 10. var hjer hægur iandsynningur og bjart
veður að morgni en fór að rigna eptir hádegi af út-
suðri og var næsta dag með skúrum af útsuðri en
biiti upp aptur siðari part dagsins. Að moigni h.
22. var hjer rjett logn en fór þegar að gola á norðan
og varð bráðhvass úti fyrir um tíma. I dag {23 )
: norðan bjart veður.
Ritstjóri Björn Jóusaon, cand. phil,
Prentsmiðja ísafoldar.
engan mannaveg, heldur afskekkt einstigi,
til þess að vera óhultir um að rekast ekki
á hermenn lögreglustjórnarinnar, og stigurinn
var svo mjór og hættulegur og varð svo háll
í rigningunni, að við áttum á hættu að hest-
arnir hröpuðu þá og þegar með okkur níður
í gljúfrin fyrir neðan okkur. Yið urðum að
taka á allri aðgætni okkar; ýmisc að halda
fast í tauminn til þess að hestinum skrikaði
ekki fótur, eða þá að lemja þá eða klappa
þeim til að fjörga þá upp. A þennan hátt
urðum við að klöngrazt áfram margar stundir;
jeg fann að jeg átti fjörvi að forða og þó
leiðtogi minn hefði ekki getað fengið mig til
að gleyma þeim, sem mig ofsóttu, þá gleymdi
jeg þeim vegna hættunnar sem jeg var nú
staddur í.
þegar komið var kvöld komum við loks
gagndrepa og dauðþreyttir að einskonar sælu-
húsi, sem kölluð eru venta. Stóð það upp
við klettahnúk einn og var nærri þakið í
viðarkjarri, svo það sást ekki fyr en að því
var kornið, og yfir höfuð lýktist það fremur
fylgsni fyrir ræningja, en hvíldarstað þreyttra
ferðamanna. J>að stóð þar sem vegir mættust
I
og lá annar, sá er við höfðum farið fengra
suður í fjöllin, en hinn sem var breiðari lá
niður heiðina út á breiða sanda, en hinum
megin við þá sást á turna á allstórri borg.
Af gatnamótum þessum mátti ímynda sjer,
að húsið ætti þó heldur að vera sæluhús en
ræningjabæli, þótt það sjálft og allt í kring
um það væri svo skuggalegt, sem hugsazt
gat. Loptið var þungt og skuggalegt og öðru
hvoru komu smáskvettir úr loptinu. Allt
var dapurt og drungalegt í kringum mig og
þó kippti jeg ósjálfrátt í taumana á hestinum.
Bn þess hefði ekki þurft, því hann stóð kyr
í sömu sporum og hengdi niður höfuðið alveg
uppgefinn.
»Yíð verðum líklega að vera hjer í nótt ?«
mælti jeg við förunaut minn, með þeim mál-
rómi, að auðsjeð var að jeg ætlaðist til að
hann samþykkti það.
Svo leit líka út, sem hann hefði ekki ætlað
sjer að neita því, því hann svaraði óðara :
»Já hvar ætla að við gætum verið óhultari
um okkur ? Hjer mun enginn leita okkar«.
»Nei, hjer leitar enginn að okkur«, svaraði
jeg, »ekki hjerna!« og mjer flaug í hug, að
aðra hefði jeg átt æfina áður. Jeg leit allra
snöggvast á borgiua, sem sást óglöggt út við
sjóndeildarhringinn, þar sem voru ugglaust
nægtir af öllu því, er jeg hefði haft ánægju
af í lífinu og — jeg stundi þungan. Eu í
sömu svipan hjet jeg því með sjálfum mjer,
að þetta skyldi verða síðasta andvarpið, og
það efndi jeg. Herti jeg nú upp hugann,
gleymdi öllum raunalegum endurminningum
og sneri djarflega heim að sæluhúsinu.
Stór og sterklegur hundur, eins og þeir
eru þar í fjalllendinu, kom geltandi á móti
oss, og gömul kona og karlmaður um fimmt-
ugt komu út úr dyrunum. Var konan ófríð
yfirlitum og töturlega til fara, en karlmað-
urinn hár og herðabreiður, harðlegur og
skuggalegur útlits, með hrokkið og grátt yfir-
skegg og gulan og rauðan klút vafinn um
höfuðið. Voru þau hvorugt skemmtileg útlits,
þar sem þau komu út frá eldstónni, sem
glórði í fyrir aptan þau ; en þau hæfðu vel
híbýlum þessum.
»Hafið þið rúm fyrir okkur«.
Húsráðendur litu snöggvast hvort framan
L