Ísafold - 14.06.1893, Síða 3

147
regluþj., P. og 13 N. N. 2 kr. hver; J. B.,
Magnús Guðbrandsson, T. J., Hjörtur Hjörts-
son, Bjarni Jónsson snikkari, A. Bjarnason
og 8 N. N. 1 kr. hver; 3 N. N. 50 a. hver.
Samtals i peningum 249 kr. 50 a.
B. Með innskript: Björn Jónsson ritstj.,
Guðbr. Finnbogason konsúll og útvegsb. Þórð-
ur Guðmundsson í Glasgow 25 kr. hver; A.
Frederiksen bakari 24 kr. 48 a.; Guðm. bóndi
Einarsson í Nesi 15 kr.; Húkon Eyjólfsson b. á
Stafnesi, Ingj. hreppstj. Sigurðsson á Lambast.
og Pjetur b. Sigurðsson í Hrólfskála 10 kr.
hver; síra Kjartan Jónsson á Elliðavatni 8 kr.
frú K. A., Erl. Arnason snikkari, Þórður bóndi
Jónsson í Ráðagerði, Brynj. b. Magmísson í
Nýjabæ, Ólafur b. Ingimundarson í Byggarði,
Einar b. Hjartarson í Bollgörðum og Sigurð-
ur Sigurðsson barnakennari í Mýrarhús. 5 kr.
hver; Ásbjörn b. Jónsson í Nýlendu 4 kr.;
Eilífur b. Guðmundsson í Gesthúsum 3 kr.;
Sigurður b. Ólafsson í Nesi, Þ. Tómasson>
Jón í Lambhól og Magnús í Lambhól 2 kr.
hver; N. N. 1. kr. Samtals i innskript 203 kr.
48 a.
C. í matvöru. W. Christensen kaupm. í
Rvik 600 pd. af matvöru, W. Christensens
verzlun á Eyrarb. 600 pd., G. Zoega & Co
600 pd., Eyþ. Felixson kaupm. 200 pd., H. Th.
A. Thomsens verzlun 200 pd.. Ólafur Ámunda-
son faktor 200 pd., Guðm. Thorgrimsson kaupm.
100 pd., Björn Guömundss. múrari 100 pd.,
Páll Hafliðason, Pjetur Þórðarson og Þórar-
inn Árnason skipstjórar 60 pd. hver. Samtals
2650 pd. matvöru.
II. Afhent á skrifstofu Isafoldar og áður
auglýst 104 kr. Ennfr. frá konu i Rvik
5 kr., frá kaupm. Hjálmari Jónssyni í
Kaupm.höfn 50 kr., frá alþm., cand. mag.
Boga Melsteð 10 kr. og frá ónefndum (áheit)
25 aur. Samtals hjd ritstj. Isaf. 169 kr.
25 a.
Samskotalistinn verður látinn liggja á-
fram hjá kaupm. W. Christensen til áskript-
ar, og s'ömul. veitir ritstj. Isafoldar viðtöku
samskotum í peningum.
Lieiðarvísir ísafoldar.
1251. Jeg tek lán hjá kaupmanni, umtals-
laust nær borga skal, og við nýár skulda jeg
honum 3 krónur, svo stefnir hann mjer fyrir
gestarjett, og býðjeg fram skuldina í pening-
um, en kaupmaður neitar að sættast nema
hann fái málskostnað líka. Er það rjett og
lögum samkvæmt, að jeg borgi málskostnaö ?
Sv.: Spyrjanda ber að borga þann máls-
kostnað, sem áfallinn var, þegar hann bauð
fram borgunina.
1252. Hvað ber stefnuvott fyrir að birta
gestarjettarstelhu, ef hann þarf að fara eina
rnilu til þess ?
Sv.: I flestum málum er þessi borgun 2
kr., en Lhjúamálum og smá-skuldamálum (sem
ekki nema 50 kr.) 1 kr. 50 aura.
1253. Jeg skulda kaupmanni 14 kr. við
nýár, sem jeg borga helming af haustið eptir;
verður þá 7 kr. skuld við næsta nýár. Síðan
er mjer stefnt fyrir gestarjett og býð jeg að
borga skuldina strax; er það rjett að dæma
af mjer málskostnað?
Sv.: Já, þann kostnað, sem áfallinn var
þegar spyrjandi bauð fram borgun eða borg-
aði skuldina.
1254. Er það rjett af' útgerðarmanni fiski-
skútu, að leggja margarín sjómönnum til
smjörs ?
Sv.: Já, nema sprjandi hafi beriega tekið
annað fram, er hann rjeðst til skips.
1255. Jeg Ijæ hjú mitt um tíma af árinu
öðrum manni og vil hafa kaup fyrir það, en
hann vill ekki borga mjer það; get jeg ekki
látið taka það lögtaki?
Sv.: Nei, en spyrjandi getur höfðað mál til
borgunar á þóknun þeirri, sem um var samið.
1256. Er jeg skyldur að vinna kauplaust
í út- og aðflutningi á skipinu, eptir að jeg er
lögskráður upp á premíu?
Sv.: Já.
1257. Er mjer ekki leyíilegt að selja lóð,
sem mjer heíir verið útmæld undir bæ og kál-
garð, ef jeg get fengið kaupanda?
Sv.: Já.
1258. Er það leyíilegt að gipta hjón { kirkj-
unni fyrir læstum dyrum, sem lýst hefir ver-
ið með ?
Sv.: Já.
1259. Hef'ur vinnustúlka rjett til að segja
upp vist, sem hún er ráðin í f'rá næstu kross-
messu, þó hún ætli til Ameríku?
Sv.: Nei.
1260. Jeg bið mann að geyroa hlut fyrir
mig í hálf'an mánuð, sem er svo gott sem öðr-
um seldur; nú tekur hann hlutinn sem sína
eign og selur öðrum, en lofar að borga mjer
hann eptir sinum hentugleikum. Hverju varð-
ár þetta?
Sv.: Það varðar sektum, sbr. almenn hegn-
ingarlög.
1261. Jeg bað mann i fyrra sumar að selja
f'yrir mig vasaúr f'yrirþað verð, er hann gæti,
en í haust skilar hann mjer úrinu aptur, en
heimtar borgun fyrir viðgerð og hreinsun á
því. Er mjer skylt að borga það?
Sv.: Nei, ef' ekki hefir upphaflega verið svo
um samið.
1262. Er vinnumaöur skyidur að greiða
ljóstoll, þó að' hann eigi nokkrar kindur, og
kynni að geta tíundað hálft eða heilt hundr-
að, en sveitarnefndin þess vegna leggur á
hann útsvar til fátækra? Eða getur kirkju-
haldarinn, sem líka er lögreglustjóri, heimtað
ljóstollinn, ef vinnumaður tíundar. ekki?
Sv.: Vinnumenn og húsmenn, sem tíunda
V2 hundrað, eiga að greiða ljóstoll, sbr. op.
br. 21. maí 1817.
S t ó r y e r z 1 u n
með frimerki handa söfnum
A. CHAMPION
GENF (Schweiz)
vill fá fallegar úrvalssendingar af íslenzkum
frímerkjum í skiptum.
Verðskýrsla ókeypis og án burðargjalds.
Horfinn úr högum dökkjarpur hestnr,
fremur smár, þýður,) klárgengur, fornjárnaður,
vetrar-afrakaður, klipptur, með mark : tjöður
fr. hægra. Ferðamenn, smatar eða liver sem
hittir hestinn er beðinn að hirða og koma
að Elliðakoti eða Mosfelli gegn borgun.
ólafur Bjarnason.
F.TÁRMARK P. Vídalíns í Laxnesi Mosfells-
sveit Sýlt i hamar h., sneitt apt. biti fr. v.
Brennim : Vidalin.
XST Nærsvoitainenn eru lieðnii- að
vitja „ÍSAFOLDAR“ á afgreiðslustofn
hennar (í Austurstræti 8).
72
ingum og börnin. En það fór á sömu leið. Þau voru
eins og börnin, þau skildu ekki eitt orð af því, sem
hann sagði.
»En hvaða mál er það þá, sem hann hefir kennt
ykkur?« spurði liðsforinginn.
Börnin fóru nú aptur á móti að spyrja liðsforingjann
nokkrum spurningum á þvi máli, sem kennarinn hafði
kennt þeim, og jafnvel foreldrarnir fóru að leggja orð í
helg á sömu tungu. En nú mátti liðsforinginn til að
glenna upp skjáina. Núskildi hann ekki eitt orð af því,
sem þau sögðu.
í þessum kröggum kom Pelle Dubb inn.
»Herra minn!« kallaði húsbóndinn til hans, »hvað
hafið þjer kcnnt hörnunum mínum ? Er það franska ?
Ha, er það franska?«
»Það ímynda jeg mjer«, mælti Pelle Dubb.
»Nú, þjer ímyndið yður það; þjer bara imyndið yð-
ur það. Það er svo !«
vMonsieurU tók nú liðsforinginn til máls, og sneri
sjer að kennaranum; »avez-vous, en effet, donné des legons
de langue frangaise á mes jeunes parents ? (Hafið þjer í
raun og raun og veru kennt hinu unga frændfólki mínu
frönsku, herra minn ?«
»Oui« (já) svaraði Pelle Dubb.
»Eh bien« mælti foringinn ennfremur, »comment se
69
eisir og góðgjarnir. En hvílíkir mundu þeir eigi verða
ef þeir hefðu stjórnfrelsi? Jeg mæli ekki fram með okk-
ar sænsku stjórnarskipun; því fjórskipting þingsins er
ekki eptirbreytnisverð. En hvað segið þjer um norsku
stjórnarskrána, göfugi herra? Mjer virðist að yðar tign
geðjist að norsku kerrunni, en hún er þó ekki neitt í
samanburði við norsku stjórnarskrána, með sínu takmark-
aða neitunarvaldi, sem reyndar hefði gjarnan mátt ná
lengra, því« . . .
Pelle Dubb þagnaði svo litla stund, því honum sýnd-
ist Orloflf greifa síga býrnar.
»Yðar tign líkar ef til vill ekki, að jeg, sem er sænsk-
ur maður, skuli ekki hrósa föðurlandi mínu«, mæltiPelle
Dubb enn fremur, »og til þess að vera rjettdæmur, hlýt
jeg að viðurkenna, að prentfelsið hjá oss er dýrmæt ger-
semi, og það væri til ómetanlegs gagns, ef það væri lög-
tekið á Rússlandi. Hve ómælilega mikið hefði prentfrels-
ið að gera hjer! Hve hægt ættuð þjer ekki með það,
sem eruð önnur hönd keisarans. . . .«
Pelle Dubb þagnaði á ný; hann sá, að greifinn tók
i bjöllustrenginn, og kom þjónn hans inn að vörmu spori.
»Farðu óðara með þenna mann heim í veitingahús-
ið, sem hann gistir í«, skipaði greifinn, »og segðu, að það
eigi að veita honum sem allra bezta hjúkrun, því hann
er mjög veikur«.