Ísafold - 24.03.1900, Blaðsíða 3

59
totnverpingar líka búnir að kynna sér.
Þarf þvi varla a<5 efast um, að þeir leita
hingað aftur. Hér liafa þeir lika mjög
lítið að óttast með þeirri strandgæzlu, sem
nú er. »HeimdaU hefir mjög litla viðdvöl
hér fyrir Yestfjörðum. þó að hann skreppi
um 2—8 ferðir einhvern tíma á sumrinu.
Hér veitti ekki af að skip væri stöðugt við,
einkum þegar á líður sumar. Þá sækja
þessir ránsseggir mest hingað, þvi þa er
bezt aflavon.
Verzlun var með fjörugasta móti hér í
sumar. Talsverð aðsókn af utlendum, eink-
um T’rökkum og Færeyingum, sem höfðu
hér aðalstöðvar sinar til að skifta um
farm, og gekk liéðan gufuskip i hverri viku
frá Tæreyingafélaginu til Englands með
aflann allan ísvarinn. Hvort þetta félag
heldur afram með sama fyrirkon.ulagi
nsesta sumar, vitum vér enn ekki með
vissu.
hlutafélag það, er rekur verzlun á
Geirseyri, færist talsvert í fang, bæði með
húsagerð og eins skipaútgerð. Á þeim
tæpum 2 arum, sem það hefir rekið verzl-
un hér, hefir það látið reisa ishús og stórt
vórugeymsiuhús, tvær lofthæðir, 40X30 al.,
lugt vagnbrautarteina um 800 al. á lengd
meðfram fiskiverkunarplássinu, og hefir nú
i smíðum hafskipaklöpp eða bryggju, sem ætl-
að er að hvert gufuskip geti lagt að, hvort
heldur er með flóði eða fjöru. Einnig hefir
verið lagt mikið í kostnað, að gera hér
fiskverkunarreiti, sem lítið var hér um áð-
ur og einkaróhentugir. Má þvi segja, að
Geirseyrar-verzlunarstaður sé nú fyrst að
líta upp. Að vísu hefir verið rekin þar
verzlun um mörg ár undanfarin, en alt af
eldur i smáum stíl, lítið verið lagt í
ostnaðinn og ekki ráðist í stórfyrirtæki,
®n eigandinn búið vel að sínu.
Einkum er það sjávarútvegurinn, sen
félagið hugsar til að stunda aö stærstun
mun. Siðastliðið sumar hélt það út un
tima einum botnverping, sem það lét smíði
í fyrra vetur. Það hefir og 6 þilskip
sem stunduðu þorskveiðar, og eitt, sem ein
göngu stumlaði kolaveiði. Nú kvað þa?
hafa selt botnverpinginn; þóttist vist liti<
á honum hafa grætt; en ætlar sér víst a<
auka þilskipaútgerðina; enda mun hún verði
notadrygst veiðiaðferð fyrir íslendinga
Enda liggur Patreksfjörður verulega ve
fyrir samgöngum og sjávarútvegi i miklun
mæli, þ. e þilskipaútgerð. Þar e
skipalægi gott, bæði sumar og vetur, stut
innsigling og hrein leið, og fiskimið gó<
undir eins og út af firðinum er komií
yrir þvi eru mikil líkindi til, að þess
fjorður eigi álitlega framtið fyrir sér, efti
þvi, sem við verður búist um hafnarstæð
hér.
Loks ætla eg þá ag minnast litið eitt
verzlun her, einkum hlutafélagsverzlunina
faeirseyri, sem herra B. Sigurðsson veiti
forstöðu, af þvi að kalla má, að hún s
ný ai nalinni. Meginregla hennar er ai
lana að eins um stundarsakir, þannig, S'
jafnan sfe skuldlaust við áramót. Þett
virðist og vera góð og hyggileg verzlunai
aðferð. Með þvl lagi er helzt von un
einhvern tíma, að menn ieysist af skuldí
klafanum. Eg held lika að mönnum s
farið ajð skiljast, að þetta sé réttari o
eðlilegri verzlunaraðferð en hin takmarks
lausa lánsverzlun, því þrátt fyrir það, þói
önnur verzlun sé rekin jafnhliða, þ e.
Vatneyri, og hafi lánað meira, þá niu
falsvert hafa aukist verzlun á Geirseyri ái
að T'" le'^' ^enn Það betur og betu
a, ilDsverzlunin er átumein, og að hv<
■ , .TUn' sem e^hi lánar, getur lika sta<
m, T T gefa betra verð. Það er ei
nninni S't ^ afleiðing at' lánsverz
umn , , þar verður alt að vera dýran
trl þess að verzlunin geti staðist, og sv
mun þetta vera við þir tvajr ver;4Íam
sem hér eru. Reyndar ef til vill ekki sv
mikill munur a vöruverðinu sjálfu Þ
mun samt dýrara á Vatneyri en Geir:
eyri, einkum nú í vetur.
. , . , , , . ^11 mununn
felst meira í þvi, að Geirseyrarverzlu
gefur hetri °/0, af því að hún lánar ekl
nema um stuttan tíma. Yfirleitt gera men
gér góðar vonir um, að þessi tilbreytin
með verzlun hér verði til að bæta heldr
hag manna og beina viðskiftalífinu i rét
ara og eðlilegra horf en verið hefir.
Af ófriðinum
er það frekast að frétta, til 10. þ. m.,
að Búar hafa orðið að hopa enn á
hæl fyrir Bretum cg lítið viðnám veitt
af þeirra hálfu. f>eir draga að líkind-
um saman lið sitt að höfuðborg Ór-
aníuríkis, Bloemfontein, og ætla
að verjast þar til þrautar. Fullyrt
nú orðið, að her þeirra hafi aldrei
verið meiri en 30,000, eða helmingi
minni en látið var. En hersafn Breta
þar syðra nær hundr. þúsund nú
orðið.
Aðrar útl. fréttir
heldur fáar og smáar. Leikhúsbruni
mikill í París, »Théatre Francaise*, 8.
þ. mán. Branu til kaldra kola. Mann-
tjón ekki, nema ein leikkona brann
inni. Skaðinn mikill, einkum í dýr-
mætum listaverkum þeim, er inni
brunnu.
Bæarbruni mikili í Esbjerg á Jót-
landi. Urðu 23 fjölskyldur húsnæðis-
lausar.
Stórlán tóku Bretar fyrir skömmu
til ófriðarins, þótt óvanir séu slíku nú
orðið, 35 milj, pd. sterl. eða 630 milj.
kr. Búast eftir því ekki við að hafa
bitið úr nálinni enn við Búa.
Embættispróf
við Khafnarháskóla hafa þeir leyst
af hendi í vetur, Magnús Arnbjarnar-
son frá Selfossi í lögum með I. eink-
unn, og Knud Zimsen í mannvirkja-
fræði með II. eink. betri.
Af stranduppboði
í Hraunum í gær á Gauntlet er það
að segja, að skipskrokkurinn eða von-
in í honum fór fyrir 13 kr. Annað
brak og lausir munir af skipinu komst
í fullhátt verð.
Útlend vara
heldur að hækka í verði erlendis, t.
d. kaffi og sykur til muna.
Laust brauð.
Staður í Súgandafirði í Vestur-ísa-
fjarðarprófastsdæmi, stofnað á ný með
lögum nr. 34 frá 5. desbr. 1899, með
300 kr. uppbót úr landssjóði; metið
(með uppbótinni) kr. 608,42. Prest-
setrið er í góðri byggingu nú og næsta
fardagaár. Veitist frá næstu fardög-
um.
Auglýst 19. marz; umsóknarfrestur
til 12. maí.
Fisbiskútan Sleipnir,
sem rak upp í Njarðvík um daginn
og brotnaði gat á, hefir orðið bætt svo
til bráðabirgða, að tekist hefir að fleyta
henni hingað inn eftir, og má þá lík-
lega gera við hana hér til fulls.
Saltíisksverðið
sem getið er um hér að framan, er
miðað við Khöfn eingöngu, eins og
þar segir. En á Spáni og annarsstað-
ar þar syðra hefir verðið hrapað stór-
kostlega, um 16—17 kr., að sagt er,
ýmsum íslenzkum kaupmönnum til
stórtjóns, þeim er mikla fiskverzlun
hafa. Orsökin á að vera sú meðal
annars, að páfinn hafi veitt undan-
þágu frá kjötneyzlubanninu um fö3t-
una, með því nú er fagnaðarár mikið
um hinn kaþólska heim, síðasta árið
í öldinni.
Konsúll nýr.
Kaupm. Th. Thorsteinsson í Eeykja-
vík er orðinn sænsk-norskur vísikon-
súll, í stað Guðbr. heit. Finnbogasons.
Laura
ókomin enn k). 4.
V eðurathuganir
i Reykjavik eftir landlækni l)r J.Jónas-
sen.
Hiti
I- VeöuráU.
6 nóttu | umhil Ard. sió<A. Aid. síftd.
17. -12 — 10 j76i.l r<62 0 n hv b n bv b
18. -12 -4- 7 702 0 761.5 n hvb n hv b
19 -10 — 5 1767.1 ! 769.6 o b o b
20. - 8 -f 1 777 2 1777.2 a h b a h b
21. - 1 + 4 ,'777.2 777.2 s h d s h d
22. - 1 + 2 777.2 Í777.2 o b o b,
23. - 3 4- 4 777 2 |'<77.2 o d o d
Norðangarðurinn hætti aðfaranótt h. 19.;
hefir síðan mátt heita veðurhægð og fag-
nrt veður. Loftvog óvenjulega hátt og
stöðug.
Vendetta.
Eftir
Arcliibald Clavering Gunter.
XXXVIII.
Edvin Gerard Anstruther er virðu-
legt sýnishorn þeirra manna, sem um
marga, marga mannsaldra hafa haldið
uppi sóma brezka fánans á sjó og
landi í alls konar andstreymi, alls
konar loftslagi og alls konar hættum.
Hann er vandaður, vel mentur Eng-
lendingur, og þó að Enid telji hann
fyrirmynd allra ungra manna, hefir
hún réttari skoðun á lyndiseinkunn
hans en títt er um systur.
Hann er ekki alveg eins ljós á hár
eins og frk. Anstruther, og það kemur
ef til vill til af því, að hann hefir
mikinn hluta æfi sinnar verið úti í
stormum og sólarhita. Svipurinn er
frjálsmannlegur og göfugmannlegur og
vekur þegar hlýan hug hjá öðrum
mönnum. |>ó að kynlegt megi virðast
um jafn-ungan mann, er ekki eins
mikill ánægjublær yfir brosi hans og
búast hefði mátt við.
Enid tekur líka eftir þessu og seg-
ir :
»Hvað er orðið af glaðlega hlátrin-
um þínum?«
»Hlátrinum? Eg er hræddur um að
hann hafi orðið eftir á Egiptalandi.
»Á Egiptalandi?«
»Já! Maður geturekki horft á þján-
ingar, eymd, ófrið og dauða alt í kring
um sig og haldið jafnframt áfram að
vera drengur og haldið sér ósnortnum
af áhyggjum lífsins eins og drengur.
En sem stendur finst mér eg vera
rétt eins og eg var áður«.
»En í hvaða erindum ertu eiginlega
kominn, Edvin ?«
»Framar öllu öðru til þess að hitta
þig og Burton þinn. I öðru lagi af
því, að mér hefir viljað það happ til
að fá heimfararleyfi, og mér þótti
skemtilegra að verða ykkur samferða
heim aftur til Englands með járn-
braut en að vera enn á sjónum tvær
vikur«.
Enid er yfirkomin af fögnuði. »Nei,
hvað þetta er dæmalaust gaman«, seg-
ir hún. Hann er ekki nema einni
dagleið á undan okkur; við skulum
leggja á stað á morgun, og þá náum
við honum innan 28 klnkkustunda!«
»Bravó! því fyr því betra!« segir
sjóliðsforinginn.
»En ef við eigum að leggja á stað
á morgun, þá verð eg að fara að segja
stúlkunni mmni að koma dótinu okk-
ar fyrir og eíns láta lafði Ghartris
vita það«.
Og hún flýtir sér út til þess að
gegna þessum erindum.
Bróðir hennar horfir á eftir henni
og tautar fyrir munni sér : »Ástin
hefir gerc nýjan mann úr benni« —
og svo bætir hann við og andvarpar:
»og líka úr mér!« Svo stendur hann
stundarkorn í raunalegum hugleiðing-
um, þangað til hann segir: »En til
hvers er að syrgja? Eina ráðið er að
bera það svo vel, sem auðið verður«.
Að svo mæltu kveikir hann sér í vindli
og fer ofan í Kasínó-garðinn.
Hann fer upp á flötina, sogar tölu-
vert af sjólofti ofan í lungun, sezt á
bekk og lætur hugann róika víða.
Hann horfir, eins og hann viti þó
ekki, á hvað hann er að horfa, á
unga stúiku, sem stendur spölkorn frá
honum, snýr sér að sjónum og lýtur
áfram. Hann tekur eftir því, að það
er einhver vonleysisblær yfir stelling-
unum, sem hún er í og tautar fyrir
munni sér : »Aumingja stúlkan ! |>að
er eins og henni líði enn ver en mér!«
Á næsta augnabliki hrekkur hann
saman. Hann stendur upp, færir sig
nær stúlkunni og mælir hljótt fyrir
munni sér:
• Marína ! Loksins !«
Sextándi kapítuli.
Barátta.
f>egar unga stúlkan snýr andlitinu
að honum, er líkast því, sem allur
heimurinn breytist fyrir augum henn-
ar og verði bjartari.
Og þessi hugarhræring kemur fram
í andliti bennar.
Anstruther virðir hana fyrir sér og
í augnaráði hans er auðsæ undran og
aðdáun : »¥ður þykir vænc um að
sjá mig aftur?« segir hann.
»Hvort mér þykir vænt um!-----------
Gerard!«
Marína sór þegar, að það að hann er
kominn, — þessi maður, sem gæti gert
hana að lánsmanneskju, ef hún hefði
ekki staðráðið, að láta hann ekki gera
það — muni ekki hafa önnur áhrif en
að gera baráttu heunar og örvænting
enn beiskari en hún hefði annars
orðið.
•Fyrirgefið mér; eg gerði yður víst
hrædda«, segir hann.
Hún svarar ekki tafarlaust. Svo
segir hún hægt og fálega :
»f>ér komuð mér á óvart! f>að er
langur vegur milli Alexandríu og Monte
Carló, og eg mundi ekki í svipinn eft-
ir því, hvað fljótir þið eruð í ferðum
Englendingar. f>ér komið hingað að
líkindum til þess að hitta systur yð-
ar, hr. Anstruther ?« Henni gengur
hálf-illa að nefna nafnið, eins og hún
hafi sjaldan gert það.
»|>ér misþyrmið ættarnafninu mínu«,
segir hann. »Yiljið þér ekki minnast
liðinna tíma og nefna mig gamla nafn-
inu mínu ?«
»Gamla nafninu?«
»Já, nafninu, sem þér voruð vön að
nefna mig um það leyti, sem þér kom-
uð á hverjum morgni í egipzka spítal-
ann, til þess að forvitnast um, hvort
eg væri dauður — nafninu, sem þér
nefnduð nú, í sama bili, sem þér sá-
uð mig — Gerard!«
Endurminningin um Egiptaland
bræðir nokkuð af þessum uppgerðar-
klakahjúp, sem stúlkan hefir yfir sig
varpað. Hún svarar: »Já —Gerard!
Eg man vel eftir því«.
»Nú lofið þór mér vonandi að kalla
yður Marínu, eins og eg gerði á þeim
dögum í Alexandríu?« segir hann lágt.
Korsíkustúlkan ákvarðar sig rösklega;
hún vill flýja aftur frá þessum manni,
sem kann að geta komið henni til að
gleyma eið sínum. Hún lítur upp,
horfir djarfmannlega framan í hann og
segir, þó að augun flói i tárum: »Nú
verðið þér að sleppa mér; eg fer á
stað með járnbrautarlestinni seinni
hluta dagsins. Eg ætla burt frá Monte
Carlót.
»Hvað eruð þér að segja ? Nú,
þegar eg er nýbúinn að finna yður,
eftir að hafa leitað yðar heilt ár«.
»Eg má tiL.
»Einmitt það! Svo það er eg, sem
rek yður burt.
»0 — talið þér ekki svona ! Verið
þér sajlir — Gerard!« '
Viravirkisnæla fundin. Ritstj. vísar á.