Ísafold - 19.08.1903, Blaðsíða 4

216
hefir undanfarið verið norðangarður,
með súld og hreti. Töður manna liggja
því þar áti enn yfirleitt, og aumstaðar
farnar að hrekjast til muna. Stafar
þessiótíðþar af hafísnum, sem sagður
er þar skamt undan landi.
Eftirmæli.
Hinn 13. febrnar þetta ár andaðist^merk-
isbóndinn, hreppstjóri Marteinn Ólafsson, í
Merkinesi i Hafnahreppi; hann var fæddur
25. apríl 1823 í VallarhjAleign í Fljótshlíð,
og fluttist þaðan frá foreldrnm sinum 8
ára gamall að Eyvindarmúla i Fljótshlið,
og dvaldi hann þar i 11 ár. Þaðan flutt-
ist hann að Kirkjuvogi í Hafnahreppi og
dvaldi sem vinnumaður i 9 ár hjá merkis-
bóndanum Vilhjálmi Kr. Hákonarsyni heitn-
nm. Þann 24. nóvember 1851, giftist hann
eftirlifandi ekkju sinni Guðbjörgu Jónsdótt-
nr, og bjuggu þau allan sinn búskap í
Merkinesi. Þau eignuðust 3 börn en tvö
lifa, Erlendur og Rannveig, sem eru bæði
gift og búa í Höfnunum.
Hann var hreppstjóri í Hafnahreppi frá
1883 til 1889, og stundaði það eins og
annað með mestu samvizkusemi. Hann var
jarðsettur í Kirkjuvogi 24. febrúar af sira
Brynjólfi Gunnarssyni á Stað i Grindavik,
sökum forfalla Útskálaprestsins. Sá, sem
þetta ritar, var í æsku mjög kunnugur og
handgenginn Marteini sáluga, og þekti hann
því mjög vel; hann finnur sér því bæði
skilt og Ijúft að minnast hans helztu æfi-
atriða, lyndiseinkunnar og lifs kringum-
stæða.
Marteinn sál. var meðalmaður á hæð,
þreklega vaxinn og sterkur; þéttur i lund,
en þó bliður og mjög glaðlyndur, enda
átti hann ágætis konu, sem var mjög vel
að hans skapi. Hann var mjög vel hæfi-
legleikum búinn, en söknm þeirra tíma, sem
hann ólst upp á, gat hann ekki að neinum
mun aílað sér mentunar; hann aflaði sér
þess sjálfur sem hann kunni, eins og flestir
af vorum eldri beztu mönnum i bændastétt.
Hann var lengi forraaður, bæði fyrir sig
og aðra, og hepnaðist ætíð vel; hann var
aldrei rikur en komst vel af; hann 'var
mjög reglusamur, trúr og samvizkusamur í
öllum sínum verkum, tryggur í lund og
vinfastur.
B. Þ.
Pórn Abrahams.
(í'rh.
Eg er hræddur um að við komumst
í hann krappan.
Veiztu nokkuð, vinur minn? spyr
hinn gamli maður.
Merkisvaldurinn gaut hornauga til
Kennedys lautinants; honum var mið-
ur gefið um návist hans.
Ekki neitt áreiðanlegt, segir hann
hægt. Og það er einmitt það, sem
vekur mér grun. Við sáum ný skeifna-
för 8VO sem mílu vegar vestur af ár-
farveginum. þar hafði verið riðið um
í hæsta lagi þrem stundum áður en
við komum að bugnum. Nú er að
vita, hvort þeir hafa farið yfir gilið og
og haldið áfram í landnorður, þá . . .
f>á . . . ? segir tráboðinn.
f>á koma þeir fram nálægt Koop-
mansgarði um sama leyti og við; og
með því hestarnir okkar eru þegar
uppgefnir, þá eru ekki miklar líkur til
að við höfum undan þeim.
Og ef þeir hafa ekki farið yfir gilið?
f>á erum við komnir fram hjá þeim
og ár allri hættu.
Hvað meira, vinur minn?
Ekkert. Ná verðum við að halda
þá leið. f>að sparar okkur fyrst og
fremst tvær dagleiðir, og í annan stað
hefi eg sent Huys, unga Zimmer og
Jan á undan til að njósna. Ef þeir
hitta oss ekki við garðinn, hver veit
þá hvað verður um þá?
f>á heldur þá að orusta sé í nánd?
Já, en það skiftir ekki miklu, ef
þeir rauðálfarnir hafa skipað sér í
skarðið milli hæðahraukanna fyrir
norðan garðinn, þá tek eg að mér að
tefja fyrir þeim heilan dag með svo
sem 50 mönnum.
Mannavígenn, mælti hinn gamli mað-
ur, og stundi við; hve nær ætlar þetta
að enda?
Spurðu mig ekki anzaði merkisvald-
urinn þungbúinn, eg geri skyldu mína;
látum hvern gera hið sama.
Skyldu 1 segir hinn gamli maður í
beiskum róm og snýr sér bæði að
honum og Kennedy lautinant. Mundi
til vera nokkurt vanbrákaðra orð en
það? Og er það ekki léleg huggun,
sem skyldan ykkar veitir ykkur, þótt
þið rækið hana báðir, hver á sinn
hátt? Ó, vér menn, vér menn? Af
hverjum prédikunarstól í hverju Iandi
er flutt boð bróðurkærleikans, og vér
erum ekki óðara komnir ár kirkjunni
en vér förum og brjótum það, svo
hjartanlega sem vér höfum samþykt
það á samri stundu. Hvers vegna
brjótum vér það? Af því að skyldan
býður 088 að gera það. Vér muudum
aldrei gera hver öðrum neitt ilt, ef
skyldan neyddi oss ekki til þess. Hve
margs konar skylda er til? Ein er
sá að vega menn; önnur að græða sár.
Hvor þeirra er rétt? f>eir þarna frá
eyríkinu handan um haf eiga sér
stjórnvitringa, sem hafa þá skyldu að
láta mannsblóð flóa um alt; og hér
hittið þið fyrir fólk, sem skyldan kall-
ar eftir að vega menn, hvað ofan í
annað. Hvernig getið þið nefnt orðið
skylda öðru vísi en að fá samvizku-
sting? Skylda, segir hann við sjálfan
sig hvað eftir annað í hálfum hljóðum,
og skalf allur af geðshræringu.
Já, hver hefir rétt fyrir sér? segir
van der Nath loksins, og varpaði mæði-
lega öndinni.
Hvað er sannleikur? spurði hann
Pílatus líka einu sinni. Hann mun
hafa þózt gera skyldu sína við það
tækifæri.
f>að var lautinantinn, sem þetta sagði,
og var auðséð að hann vissi ekki,
hvað hann var að fara með.
Merkisvaldurinn var hnipinn að sjá.
Hann hafði annað um að hugsa, og
var samtalinu ekki haldið áfram.
Ekki var linað á ferðinni. Sólargeisl-
arnir voru farnir að verða skáhallir,
og breiða forsæluskugga lagði af hæða-
hraukunum, sem þeir stefndu að.
Van der Nath keyrði . hest sinn
sporum og reið fram fyrir fylkinguna.
Hann hélt aftur af hestinum cg brá
hendinni fyrir augu sér. En hvernig
sem hann blíndi, sá hann ekkert votta
fyrir því, að þar væri aðrir menn á
ferð nærri, fyr eu ait í einu heyrist
skothvellur langa leið norður undan,
og olli því, að Báar staðnæmdust
flemtraðir. A fáum augnablikum var
alt liðið sarnan komið í þyrpingu um-
hverfis fyrirliðann.
V eðurathttganir
í Reykjavík, eftir aöjunkt Björn Jensson.
1903 ágást Loftvog millim. Hiti (C.) Þ- Cf ct- <1 ct> c* p cr 8B Skýmagn Urkoma millim. Minstur hiti (C.)
Ld 8.8 760,0 8,3 W i 4 6,3
2 760,1 13,7 NW i 5
9 758,1 10,2 NE i 5
Sd. 9.8 757,6 9,2 N 2 4 5,5
2 758,1 8,8 N 2 7
9 756,3 8,0 N 2 6
Mdl0.8 754,7 5,8 N 3 4 4,4
2 753,8 7,1 N 2 5
9 752,4 6,6 N 1 6
Þdll.8 752,2 7,3 0 10 3,9
2 761,2 10,6 N 1 10
9 750,7 9,4 NE 1 9
Mdl2.8 751,3 10,3 E 1 4 6,9
2 752,0 12,3 WNW 1 7
9 752,2 752,8 11,6 0 8
Fd 13.8 9,3 0 8 0,1 8,0
2 753,3 10,6 WNW 1 9
9 752,4 9,7 WNW 1 7
Fd 14.8 751,7 9,8 N 1 5 6,6
2 751,9 12,4 N 1 9
9 751,5 9,7 NE 1 6
I leðurverzlun
Jóns Brynjólfssonar
Ausiurstræti 3.
komu ná með Ceres fleiri hundruð háðir af söðlasmiðaleðri ásamt sauðskinnum,
kálfskinnum, svínaskinnum, stramborða, hringjum, nálum, sýlum og margs-
konar saum, silkitvist, saumgarn, undirtvinna og bólum.
Hvergi hér á landi meiri birgðir af ÖLLU sem tilheyrir skósmíði og söðlasmíði.
Selst meö sama verði og menn fá, með því að
panta sjálfir.
DPPBOÐ.
Laugardaginn 22. þ. m. kl. 11 f. m.
verður haldið uppboð hjá verzlunar-
hásum verzlunarinnar »GODTHAAB«
og þar selt um 5 0 8 t k. af g ó ð n m
birkiplönkum.
Fiskikútterar
til sölu.
Undirritaðir hafa til sölu nokkur
vönduð eikarskip. Stærðin er: 42, 52,
60, 80 og 86 smálestir.
Skip, segl og aunar átbánaður er í
bezta standi, albáið til notkunar.
Verðið mjög sanngjarnt.
Væntanlegir kaupendur ættu að
snáa sér sem fyrst til undirskrifaðra,
sem gefa allar upplýsingar og leið-
beiningar.
cfl. cflLassay& Go.
Hull. England.
Styrk
úr alþýöustyrktarsjöði
í Reykjavík, hjer um bil 300 kr., verð-
ur áthlutað fyrir lok októberm. næst-
komandi. Beiðni um styrk ár sjóðn-
um skal senda bæjarstjórninni fyrir
septembermánaðarlok. Skulu beiðn-
inni fylgja upplýsingar um, að beið-
andi hafi rjett til að njóta styrks ár
sjóðnum og vottorð málsmetandi manns
um, að þær upplýsingar sjeu sannar.
Bæjarfógetinn í Rvík, 18. ágást 1903.
Halldór Daníelsson.
Bezta teg-nnd af
vagntijólum
fæst hjá
Th. Thorsteinssou.
Telefónstöðvarnar í Reykjavík
(frá Hafnarfirði) eru ná fluttar í sölu-
báð Jóh. kaupm. Bjarnesens í Aðal-
stræti 6.
Góður vagnhestur til sölu. Rit-
stjóri vísar á.
þeir, sem vilja taka að sér kveik-
ingu og hirðingu götuljóskera bæjar-
ins á komandi vetri, geri svo vel og
snái sér annaðhvort til undirritaðs eða
landritara Jóns Magnássonar fyrir
mánudag 24. þ. m.
Rvík 14. ágást 1903.
Sig. Thoroddsen.
Laufásveg 4: til leiga 5 lóftherbergi
auk eldhúsB og geymslnpláss frá 1. oktober.
Lögtak
á ógreiddum áföllnum uppboðsskuld-
um í Reykjavík verður þeim tafarlaust
birt, sem ekki greiða þær innnan
viku frá útkomu þessa blaðs.
^orzíunarmaéur.
Lipur verzlunarmaður, reglusamur,
duglegur og samvizkusamur, vel reikn-
andi og skrifandi, getur fengið atvinnu
innan skamms. Tilboð í lokuðu um-
slagi, merkt »verzlun« ber að afhenda
á afgreiðslustofu ísafoldar sem fyrst.
Árslaun til að byrja með 800 kr.
hef undanfarin ár þjáðst af tauga-
veiklun og slæmri meltingu og brákað
ýms lyf, árangurslaust. Eg keypti
mér Joksins 4 glös af I. Paul Liebes
Maltextrakt m e ð k í n í n og
j á r n i, og brákaði þau í röð; hafa
þau styrkt mig svo, að eg er ná miklu
heilbrigðari en áður, og get ná geng-
ið til almennrar vinnu, sem eg áður
átti mjög bágt með, þó að eg gerði það.
Langholti í Flóa 11. sept. 1902.
Einar Bjarnkéðinsson.
Einkasölu á íslandi hefir
Björn Kristjánsson.
Verksmiðjan Álafoss tekur að sér
að kemba ull, spinna og tvjnna; að búa
til tvíbreið tau úr ull; að þíefa einbreitt
vaðmál, lóskera og pressa; að lita vaðmál,
band, ull o. fl. — Utanáskrift er: Verk-
smiðjan Alafoss pr. Reykjavíl:.
Þrifln og dugleg kona óskast í hús
eitt i Þingholtsstræti til þess að sækja vatn,
og hirða og mjólka eina kú.— Ritstjóri
þessa blaðs visar á.
THE EDINBURGH ROPERIE
& SAILCLOTH
Co. Ltd. Glasgow
stofnsett 1750,
búa til fiskilínur, hákarla-
línur, kaðla, netagarn, segl-
garn, segldáka, vatnsheldar
presenningar o. fl.
Einkaumboðsmenn fyrir ísland og
Færeyjar:
F. Hjorth & Co.
*
Kjobenhavn. K.
Stórmerkilegasti dagur
á æfi yðar
verður dagurinn, er þér skrifið til »Nord-
iska Affíirsbyran i Málmey. Þer fáið þá
þægilega og hreinlega viðhafnar-sýslan,
er getur gefið af sér þúsundir króna. Fyr-
ir vora milligöngu hafa fjöldamargir, bæði
karlar og konur, fengið góðar tekjur. Græt-
ið þess, að sá, er slær hendi við þessu vis-
gjarnlega boði voru, er sjálfum sér verstur.
Útgefandi Björn Jónsson.
Ábm. Ólafur Bósenkranaí.
Isafoldarprentsmiðja