Ísafold - 16.03.1904, Blaðsíða 3

r.i
úr yfirhöfn sinni og færði hana í, og
lánaði henni af sér stígvélin.
»|>ér getið kannske ekki gengið
lengra?* segir hann við mig, heldri
baupmaðurinn eða sveitaverzlarinn í
Skálavík, er förunautur minn kom með
Eoig þangað, niður við sjóinn.
Hann var búinn að taka til sín 7 af
oss félögum, er á undan voru komnir.
Spurningin þýddi það, að hann ætlaði
að bæta mér við, hinum áttunda, ef
eg væri stein-uppgefinn.
Eg svaraði og sagði sem var, að því
fór fjarri, sízt er eg hafði svo óbilugt
föruneyti sem fyr segir, og auk þess
nú eftir góðum vegi og sléttum að
ganga innan þorps, eina upphleypta
veginum þar. Við skírðutn hann síð-
ar í böfuð á Auaturgötu í Khöfn.
Hann sagði, kaupmaðurinn, fyrir
um, hvernig vér skyldum skifta oss
niður, skipbrot8menn, á heimilin í
Skálavík.
•Tveir og tveir í hvert hús«, kvað
hann á, »eða þá einn þar sem þrengst
er fyrir«. Sjálfur hafði hann tekið 7;
en það gilti ekki aðra.
»Til hans Antons bróður, eða #ans
Ka8mus bróður« vísaði hann þeim, sem
fylgdu okkur B. Kr.
Við lentum hjá »Rasmusi bróður#.
Eg gat frætt h a n n á því, er hann
kom heim stundu síðar, — hann var
einn af leitarmönnum — að þeir bræð-
ur þrír og þeirra fólk væri voldugusta
ættin og helztu menn þar í bygðinni.
|>að hafði eg þá þegar fræðst um í
«graunastefnut-fundarbók, er lá þar á
stofuborðinu og náði yfir 40 árin síð-
ustu. f>ar var getið þeirra bræðra
allra, og föður þeirra og afa á undan
þeim. Ættarnafnið er Dalsgaard.
Kaupmaðurinn, sem við komum fyrst
til, heitir Valdimar Dalsgaard.
f>að er lítið timburhús og laglegt,
sem Rasmus Dalsgaard á heima í.
f>að var konan, sem tók á móti okk-
ur, — auðvitað eins og úr helju heimta
um, — og vfsaði okkur inn í ofnhitaða
stofu. Við fengum von bráðara beztu
góðgjörðir, höfðum fataskifti, fengum
færeyska sokka, sem náðu upp fyrir
hné, svo þykka og heita, að það var
eins og við værum í tvennu. Og tré-
skó á fæturna. Okkar skór voru vit-
anlega haugblautir.
Eftir svo sem 2—3stundirkoma þar
inn til okkar tveir ungir Færeyingar,
laglegir og vasklegir, í mórauðum ull
ar jökkum einhneptum og með færeyska
sauðskinnsskó á fótum.
f>eir ávarpa okkur á liðugustu
Khafnar-dönsku.
f>etta voru þá ekki ótíndir 'Færey-
iugar, heldur stvrimaðurinn okkar,
I igidius8en, og fyrsti vélstjóri frá Scot-
landi, Nielsen. f>eir voru búnir að
hafa alfataskifti uppi á lofti og komn-
ir í al-færeyskan búning. Húsbóndinn,
Rasmus Dalsgaard, hafði komið með
þá heim með sér. Hann vissi þá ekki
af okkur. Við B. Kr. buðumst til að
fara eitthvað annað; meira en nóg að
tveir væru í hverju húsi. En það
mátti fólkið ekki heyra nefnt. f>að
vann það til, að ganga alt úr rúmum
fyrir okkur og liggja í flatsæng á eld-
húsgólfinu. f>að stóð til fyrst, að eg
væri annarsstaðar á nóttunni, í öðru
húsi skamt frá, þar sem eg gat fengið *
svefnherbergi x\t af fyrir mig. Alt af
þurfti að fara með mig eins og sjúk-
ling, þótt alfrískur væri eg raunar.
En eg þurfti að vaka fram á nótt við
bréfaskriftir, með því að póstur átti
að fara annan dag eftir frá f>órshöfn
til Skotlands og Ivhafnar. Fyrir það
fór svo, aS þegar eg var loks tilbúinn
að hátta, aftóku hjónin það í alla
staði, að eg hreyfði mig hót út, held-
ur létu mig hafa einan svefnherbergið
þeirra sjálfra. Eg vissi ekki fyr en á
eftir, að svo var.
f>etta var á mánudag.
En miðvikudaginn næstan eða að-
faranóttina, þá átti Skálholt að leggja
á stað £rá f>órshöfn, áleiðis til Khafn-
ar. f>að er póstskip þar í milli á
vetrum, en strandferóabátur hér á
sumrum. -
Nú þótti oss skipbrotsmönnum afar
áríðandi að ná í Skálholt með bréf og
símskeyti, er senda mætti frá Leith.
Til þess þurfti tvent: að vera öt-
ull að skrifa þá þegar, stranddaginn,
og að koma bréfunum til f>órshafn-
ar daginn eftir.
Það var yfir sjó að fara, en bálviðr-
ið sama enn.
Eg gerðist nokkurs konar bréfhirð-
ingarmaöur: bréfunum var öllum kom-
ið til mín, og eg útvegaði flutninginn
eða fekk Rasm. Dalsgaard til að út-
vega hann.
f>að var ekki árennilegt, í þeim
veðraham.
Beinu sjóleiðinni frá Skálavík alls
ekki undir eigandi. f>að er lík vegar-
lengd og hér upp á Akranes.
En það m á 11 i komast og gat verið
fært aðra leið, — líkt og hér má fara
landveg upp á Kjalarnes og komast sjó-
veg yfir Hvalfjörð, þótt hitt sé ófært.
f>að mátti senda landveg norður yf-
ir evna, norður á Sand, og þaðan aft-
ur norður á eyjarenda, í bygð, sem
þar er og heitir Skaapen (Skápur).
f>aðan er ekki 'nema rúm vika sjávar
yfir í Straumey, að Iiirkjubæ. En frá
Kirkjubæ yfir háls að fara til f>órs-
hafnar.
Sjaldan ófært sundið milli Skáps og
Kirkjubæjar. f>ví treystum vér.
f>etta mátti komast á dag með lagi
og harðfylgi.
Bréfin voru send fyrir dag, norður
að Sandi. Frímerki þraut óðara í
Skálavík; þar var bréfhirðing hjá Valdi-
mar kaupmanni Dalsgaard. Eg skrif-
aði á hin ófrímerktu bréf, hvað fara ætti
á þau, og var allur bunkinn sendur
síðan prestinum á Sandi, og bann beð
iun að frímerkja. Hann er bréfhirð
ingarmaður þar.
Sent var á stað með bréfin fyrir
dögun. f>eir fóru tveir saman; einum
ekki hættandi út í myrkrið og illviðr-
ið. Alt gekk vel. Bréfin komust
skilvíslega norður í Skáp, og hreppandi
veður þá yfir sundið. Þau voru kom-
in til f>órshafnar fyrir kveldið.
En þá var raunar Skálholt alls ekki
þar komið, og kom ekki fyr en viku
síðar; var orðið þetta á eftir tíman-
um.
f>etta kapp að koma bréfunum staf-
aði meðfram af hræðslu > oss farþeg-
um um, að berast kynni á skotspón-
um einhver missögn af strandinu.
En næsta póstferð frá eyjunum út
ekki fyr en 18. marz.
Stýrimaður okkar sagði okkur sögu
af því, að einu sinni var stýrimaður á
strönduðu skipi, þar sem varð fullkomin
mannbjörg, sem símritaði heim til sín:
»Jeg er reddet«, og nafnið; annað
ekki.
f>etta lögðu þeir, sem heyrðu, svo út,
sem allir aðrir á skipinu hefðu drukn-
^ að, og hörmuðu þá látna.
f>að sýndi sig og síðar, að hræðsla
vor hafði ekki verið um skör fram.
Sagan um strandið hafði borist fyr
en varði til Fuglafjarðar, austast í eyj-
unum (Færeyjum), og kaupmaður þar
tekiö sig til og sent með enskum botn-
vörpung símskeyti svolátandi að sögn:
»Dampskib Scotland totalt forlist
ved Sand^*.
f>etta varð varla öðruvísi skilið en
að eugin mannbjörg hefði orðið. Og
vorum vér á glóðum um, að svona hefði
fréttin ef til vill borist til Danmerkur
löngu á undan bréfunum með Skál-
holti.
En viðtakandi símskeytisins, einhver
viðskiftamaður færeyska kaupmanns-
ins í Khöfn, sem hann hefir beðið um
að senda aftur sömu vörurnar og með
Scotlandi, hefir verið svo varfærinn;
að láta ekki fréttina berast út svo
lagaða.
Vér vorum einnig hræddir um, að
viðlíka missögn kynni að hafa hingað
borist á undan okkur, með botnvörp-
ung. En svo var ekki, til allrar ham-
íngju.
Hér höfðu menn að vísu undrast
um Scotland. En huggað sig við það,
að brugðið hefði til muna út af áætl
un um burtför skipsins frá Khöfn.
f>eir bættu því við, að fólk hér mundi
hafa verið orðið alveg frá sér af hræðslu,
ef þetta hefði verið eitt af skipum
Sameinaða-fólagsins, með því að þau
fylgja svo vel áætlun jafnan.
B. J.
AflabrÖRð
mjög líkleg nú í vertíðarbyrjun í
Garðsjónum. Finnbogi G. Lárusson
fekk 150 fiska í 5 net í fyrra dag. —
I Grindavík fengust 20 —30 í hlut um
síðastliðna helgi; helmingur þorskur. —
I Höfnum og á Miðnesi er afli miklu
ryrari.
Austanfjalls, í Aruessýslu-veiðistöðun-
um, kornnir ll/2 hundraðs hlutir, lang-
mest ýsa.
Af þilskipaflotanum hafa 2 skip
komið inn nylega, Fríða (eign G. Z.),
skipstj. Guðm. Kr. Gkfsson með 4600,
og Sigga (úr Keflavík), skipstj. Þorv.
Eyólfsson, með 5200 fiska.
Trésmíðaverksmlðju
er verið að konra á fót hér í höfuð-
staðnum um þessar mirndir. Það á að
vera hlutafélag og var stofnféð ákveðið
upphaflega 12000 kr., er skiftist í 40
hluti, en þeir hlutir eru þegar seldir
allir og eftirspurn eptir fleirum. Verður
því að auka stofnféð.
Það eru helztu trésmiðir bæjarins,
sem geugist hafa fyrir stofnun þessa
nj’ja t'élagsskapar, og eru í stjórn hluta-
fjelagsins kosuir trésmiðirnir Hjörtur
Hjartarson, Magnús Blöndal og Sigvaldi
Bjarnason.
Félag þetta hefir keypt allar timbur-
leifar og lóð af fólaginu M. Blöndal &
Co., og ætlar að reisa hús á 2 stöðum,
verksmiðju og geymsluhús með hús-
gagnabúð.
Ymsar vélar ætlar félagið að nota við
smíðarnar og eiga þær að ganga fyrir
gufuafli.
Af ófriðinum
einum degi yngri fréttir en með
Laura, eða til 8. marz.
Segir svo í síðasta blaðinu enska, að
birzt hafi frekari embættislegar skýrslur
rtissneskar um skothríð Japana á
Vladivostock, en að þær hafi ekkert
nýtt í fróttum að færa annað en það,
að japanski flotinn var enn á sama staðn-
um á mánudagsmorguninn 7. þ. m. eins
og á sunnudaginn (sbr. síðasta bl.). —
Því or bætt við, að skothríðin á borg-
ina (Vladivostock) hafi litlum skemdum
valdið.
Onnur frótt segir, frá Moskva, að
þar sóu menn hræddir um, að Japanar
hafi einangrað Vladivostock-flotadeild
Rússa. Og enn önnur, að nún muni
vera á vakki með fram landnorðurströnd
Kóreu og eiga að halda þar hlífiskildi
fyrir landher Rússa á göngu hans þar
suður eftir.
Hlutabankinn.
Það er nú loks komið í kring, að
meðbankastjórarnir fslenzku við hluta-
bankann verðá tveir, þeir P á 11 B r i e m
amtmaður og .Sighvatur Bjarnason
landsbankabókari. Amtmaður hefir
gengið að því. En ekki tekur hattn
við fyr en í haust, 1. okt., er hann
losnar við amtmannsembættið. Ráð-
herrann mun hafa þvertekið fyrir, að
sleppa honum fyrri.
Ekki eru amtmanni P. Br. neinir
skilmálar settir, svo sem um þingmensku-
bindindi eða því um líkt.
Póstgufuskip Vesta, skipftj. Gottfreds-
sen kom hér í fyrra dag norðan nm land og
vestan, með strjáling af farþegum, þar á
meðal Egyert Briem, sýslumann Skagfirð-
inga, er verða á einn skrifstofustjórirm hjá
ráðherranum.
Fiskiflotanuin héðan gefur mætavel
þessa dagana. Eitt skipið kom inn fyrir
fám dögum, Georg (Þorst. Þorst.) vegna
hilunar á eldavél; hafði fengið 2500 af
vænttm þorski, mestalt i Jökuldjúpi á 1
degi.
1
Aðalstræti 10.
_____fc b h
Kranzar.
Nú fást kranzar úr Thuja, hjá
mér, er seljast mjög ódýrt.
Ragnheiður Jónsson,
10. Grjótagötu 10.
Tekex o| Kaffibrauð
er bezt hjá
Jes Zimsen.
Sykuptangip 3 teg.
hver anuari betri m’komnar til
ÖUÐM. ÖDjSÍKN.
Kranzar.
Nú fást kranzar úr Thuja, hjá
mér, er seljast mjög ódýrt.
Guðrún Clausen,
16. Hafnarstræti 16.
Kartöflur
eru beztar og ódýrastar í verzlun
Valimars Ottesen.
íslenzkt gulrófufræ fæst á
Skólavörðustíg 8.
eru beðnir
að vitja Isa-
foldar í af-
greiðslustofu blaðsins, Austurstræti 8,
þegar þeir eru á ferð í bænum,
cffiorcj fíús
af ýmsri gerð á góðum stöðum í bæn-
um t i I s ö 1 u. — Semja má við
snikkara
Bjarna Jónsson,
Vegamótum. Reykjavík.