Ísafold - 15.01.1910, Blaðsíða 2

8
I8AF0LD
Þessir voru afreksmennimir, siðbót-
armennirnir, sem tókust á hendnr að
endurfæða eða endurreisa blaðamensk-
una i landinu.
Og hvemig tókst f>eim?
Gestur svarar því sæmilega glögt
og rétt. Það munu flestir við kann-
ast, nema eý það em þeir sjálfir.
Það munu flestir kannast við, að
aldrei hafi þjóðin verið meira göbbuð
í slíkum efnum eða þvílíkum. Eg
skal ekki lýsa því frekara. Hann hef-
ir gert það viðunanlega að sinni. Og
er óskemtilegt að rif|a upp aftur þá
lýsingu.
Hitt fýsir mig að vita, ef hægt er,
hvernig á þeim stendur, þessum hrap-
allegu vanefndum. Eru þær vísvit-
andi gerðar eða óviljandi ? Var það
vanaleg kaupendaveiðibrella, algeng
vörugylling óvandaðra prangara, boðs-
bréfið þeirra tólfmenninganna um nýja
strauma, er fteyttu að landi öðram
eins reka og Lögréttu og Norðra?
Þvi á eg bágt með að triia um
æðsta kennimann landsins, sem nii
er orðinn, æðsta lækni landsins og
loks héraðsdómarana í 2 virðulegustu
embættunum í þeim flokki.
Eg skil það vel, að þeir hafi fegnir
viljað bæta úr mjög tilfinnanlegum
málgagnaskorti höfðingja síns og al-
úðarvinar, ráðgjafans, sem þá var. Og
engan veginn láandi, þótt t. d. biskups-
e f n i og landlæknis- e f n i hefði ver-
ið óbágari á að leggja til muna á sig
til að kosta hin nýju málgögn, held-
ur en ef þeir hefði e k k i átt þá
upphefð i vændum, einmitt hjá þeim
höfðingja.
Slíkt á alls ekkert skylt við mútur
eða þess konar.
Hitt get eg ekki látið koma heim
við hugmyndir mínar um menn í jafn-
háum og göfugum embættum, að þeir
hafi farið að lofa af ásettu ráði og
beint í ginningarskyni upp í ermina
sína miklu betri blöðum í alla staði
en þjóðin hefir áður átt.
Eg veit það og þekki það, að oft er
efndanna illa vant, þá er heitið er unnið.
Eg hefði ekki furðað mig neitt á því,
þó að misbrestur hefði orðið á borði
á því, sem heitið var í orði. En ann-
ari eins háðung og hér hefir orðið
raunin á hefði eg aldrei við búist.
Nú fýsir mig að vita, hvort satt
er eða ekki satt, að biskup landsins
sé enn viðriðinn útgáfu Lögréttu t. d.
Mig rekur minni til, að hann hafi
einhvern tíma, fyrir 2—3 missirum
eða svo, auglýst sig hafa ekki framar
á hendi yfirritstjórn blaðsins (ásamt 2
öðrum). En er það nóg? Er hann
ekki alt um það einn af útgefendum
(kostnaðarmönnum) þess? Og getur
hann ekki eftir sem áður verið sá
andi, er svífur þar yfir vötnunum,
ræðurstefnu blaðsins og háttsemi, og
ber þann veg siðíerðislega ábyrgð á
þvi ?
En þá vil eg spyrja: er til margt
meira hneyksli í kristinni kirkju?
Mér finst kennimannastéttin íslenzka
eiga heimtingu á að vita þetu, vita,
hvort yfirhirðir kirkjunnar á landi voru
og útgefandi Kirkjublaðsins er einnig
útgefandi annars eins blaðs og Lög-
réttu.
Pastor,
Sjálfsmorð.
Maður skaut sig til bana á Hjalt-
eyri þ. 21. des. Hann hét Magnús
Þorkelsson, miili tvítugs og þrítugs.
(Norðurl.).
jSnjókyngi og sleðaferðir
er um þessar mundir mikið um hér
Bunnanlands — og hið sama er sagt
af Akureyri og ísafirði, þar um slóð-
ir. — Hér í Rvik er snjófærðin all-
mjög notuð til sleða- og skiðaferða.
Það skortir á, að engin verulega góð
jkiðabrekka er hér nærlendis. Skíða-
braut Ungmennafélagsins í Öskjuhlíð
þvi miður ékki eins góð og skyldi —
segir Norðmaður einn oss, vel fróður
um þessa hluti. —• Reglulega góðar
skíðabrekkur kváðu þær vera brekk-
urnar fyrir ofan Ártún.
Hvers vegna gerði hann það ?
Um fátt mun vera meira talað nú
manna á milli, en tiltæki bæjarfógeta
í Landsbankanum þ. 4. þ. m., er hann
kom með innsetningarúrskurð sinn
með forsendum innfærðan í dóma-
bókina, þ. e. kveðinn upp áður en
hann hafði heyrt eins orðs mótmæli
og ástæður frá hálfu landsstjórnarinn-
ar og bankastjórnarinnar gegn gjörð-
inni, — hafði við samningu úrskurð-
arins heima hjá sér, áður en gjörðin
fór, fram tekið eingöngu tillit til máls-
skjala Kristjáns Jónssonar.
ísafold sagði frá þessu tiltæki fógeta
í síðasta laugardagsblaði. Andþófsblöð-
in höfðu þagað yfir þessu eins og
mannsmorði og gera enn. Ingólfur
siðavandi og óhlutdrægi líka; hann,
sem þó segist prenta alt, sem máli
skifti frá báðum aðilum 11
Margir áttu í fyrstu erfitt með að
trúa þvi, að fógeti hefði í rauninni
framið það, sem sagt var frá. En
það er svo áreiðanlegt, að þetta fór
fram, að um það þarf eigi neinn að
efast.
Fyrsta spurningin, sem varð fyrir
mönnum, var þessi:
Hvers vegna gerði hann paðl
Þessi spurning kveður við hjá nær
hverjum manni, sem um málið talar.
Ýmsar tilgátur hafa borist oss til
eyrna. Ein þeirra, sem vér höfum
heyrt úr fleiri en einni átt, gengur
svo nálægt sæmd bæjarfógetans sem
dómara, að vér getum eigi haft hana
eftir.
Vér treystum oss eigi til að leysa
úr spurningunni. Vér getum eigi
ímyndað oss, nvers vegna fógeti gerði
petta eina, sem hann mátti alls ekki
gera, að kveða upp úrskurð á þann
hátt, að útilokað var, að tekið yrði
tillit til málsástæðna annars aðilans.
Andþófsblöðin treysta sér sýnilega eigi
til að leysa úr spurningunni.
Hver getur það?
Hvers vegna gerði hann pað?
Mannnlát.
Þorvaldur Björn Böðvars-
s o n (kaupmanns Þorvaldssonar) andað-
ist á Akranesi á gamlársdag síðastliðinn,
rúmlega 22 ára að aldri, fæddur 18.
nóv. 1887.
Björn sál. var fyrst við verzlun hjá
föður sinum, en síðar við Duus-verzlun
í Keflavík og í Reykjavík.
Haustið 1907, fór hann til Kaupmanna-
hafnar til þess að afla séi mentunar í
verzlunarfræðum, og gekk hann þar á
verzlunarskóla; en eftir tæplega mánað-
ardvöl á skólanum sýktist hann af misl-
ingum, og upp úr þeim fekk hann snert
af lungnatæringu; lá hann fy*st all-
lengi á Öresundsspítala í Kaupm.höfn,
en síðar nokkra mánuði í Silkiborg-
heilsuhæli á Jótlandl, en fekk þar þó
ekki fulla heilsubót. Kom hann svo
hingað upp til Islands í febrúar síðastl.
ár, en hafði nálega enga fótavist upp
frá því þangað til hann dó. Hann fekk
brjósthimnubólgu rótt fyrir jólin og leiddi
hún hann til bana 31. des. síðastliðinn.
Björn sál. var mjög vel gefir.n bæði
að sálar- og líkamsatgervi, fjörugur og
tápmikill og að öllu hinn mannvænleg-
asti. — Hin langvinnu veikindi sín bar
hann með frábærri stillingu og þolin-
raæði.
Guðm. skáld Magnússon hefir ort eft-
ir hann erfiljóð þau, er hór fara á eftir.
Amicus.
Hans lif var oss ljós yfir lífsins þnngu spor,
það skein af honum yndi og æska og vor.
Hans lif var oss morgun, svo mildur og hýr,
þar brosti við oss vonin, svo vegleg og skýr.
Hans lif var oss geisli af guðlegri náð —
en enginn getur skilið hið alvisa ráð.
Þvi sakleysi’ og hreinleik i svipnum hann bar,
og æðri heima eldur i augum hans var.
Hans þrá var að fræðast og framanum ná,
og hðrfa engum hindrunum hálfunnum frá.
Og kappið var eldheitt — þótt kinnin yrði föl
og bjartað berðist sárþreytt við sjúkdóm og
kvöl.
Guð blessi þig andaðan, hjartahreini sveinn I
þitt lif varð stntt, en allur þess himinn var
hreinn.
Guð blessi þá minning, sem mæt hér eftir skín,
og mýkir oss nú sárin, sem blæða vegna þin.
Sá himinn er fagur, sem hóf þig til sin,
i helgri trú og von gegnum tár oss hann skin.
Sjukrasamlög.
Sjúkrasamlaga-hugmyndin hefir farið
sigri hrósandi um Norðurálfuna á síð-
ustu áratugum. Nú erum vér íslendingar
að komast í hóp framsóknarþjóðanna,
einnig í þessari grein.
Sjúkrasamlög eru tryggingarfélög
efnalítilla manna gegn veikindakostn-
aði. Þeir, sem í samlögunum eru,
greiða dálítið árs- eða mánaðargjald
og eiga svo fyrir þetta gjald visa
læknishjálp, lyf, spítalavist o. s. frv.
fyrir sig og sína, hversu mikil sem
veikindabrögðin eru og þar að auki
dagpeninga, meðan á veikindunum
stendur.
Fátækur fjölskyldumaður, sem ekk-
ert á nema það, sem hann vinnur
sér inn á degi hverjum, má illa við
þvi að verða fyrir langri legu með
miklum lækniskostnaði og lyfja — og
fara þar að auki á mis við daglaun
sin.
Trygging gegn efnalegum bágindnm
og basli, trygging gegn því, að fjölskyld-
an fari á sveitina vegna veikinda
fyrirvinnunnar, veita sjúkrasamlögin.
Svo mikið leggja Þjóðverjar upp úr
því, að efnalítið fólk sé í sjúkrasam-
lagi, að verkmönnum er, nær undan-
tekningarlaust, gert að skyldu með
lögum, að vera í sjúkrasamlagi. —
Annars staðar, t. d. í Danmörku veit-
ir ríkissjóður ógrynni fjár (1906: 3V2
miljón kr.) til stuðnings sjúkrasam-
lögum.
Eitt sjúkrasamlag hefir verið hér á
landi hingað til. Það er sjúkrasamlag
prentara, sem starfað hefir full 10 ár,
og gefist mjög vel.
En upp á síðkastið hefir Oddfellowa-
félagið íslenzka verið að bollaleggja
hvernig almennum sjúkrasamlögum
yrði bezt komið á fót um land alt.
Yfirmaður félagsins, Guðm. Björns-
son landlæknir, hefir ritað einkargóðar
hugvekjur um málið i 2. og 4. hefti þessa
árg.Skírnis. Til þeirra vísum vér þeim,
er vilja kynna sér málið til hlitar.
Þær fást ókeypis hjá Oddfellowa-
félaginu.
Þá hefir og Oddfellowafélagið átt
upptök að því, að hér í Rvík var
stofnað sjúkrasamlag i haust. Það
kallar sig: Sjúkrasamlag Reykjavikur.
Innganga í það er aðallega þessum
skilyrðum bundin: Samlagsmenn
verða: 1) að eiga heima í Rvík, 2) að
vera á aldrinum 15—60 ára, 3) hafa
ekki árstekjur, er fari fram úr 1200
kr., að viðbættum 100 kr. fyrir hvert
yngra en 15 ára, 4) eiga ekki skuld-
ausar eignir, er nemi meiru en 5000
kr., 5) hafa ekki árlangt þegið af
sveit, 6) hafa engan ólæknandi sjúk-
dóm viðloðandi.
Réttindi samlagsmanna í Rvíkur-
samlaginu eru þessi: 1) ókeypis lækn-
ishjálp handa sér og sínum, 2) ókeypis
lyf, 3) ókeypis sjúkrahúsvist, 4) dag-
peningar handa þeim sjálfum, meðan
þeir eru veikir, frá 0,50—2 kr. á dag,
eftir þvi hvað samlagsmaður greiðir
mikið mánaðargjald.
Skyldur samlagsmanna, hinar helztu,
eru þessar: 1) inntökueyrir 1 kr.,
2) mánaðargjald frá 75 aurum upp í
1,75 og fer eftir því hvað mikla dag-
peninga samlagsmaður vill fá greidda
meðan á veikindum stendur (sbr. rétt-
indin). Séu menn á aldrinum
45—60 ára er mánaðargjaldið 10—20
aurum hærra.
Formaður samlagsins er sem stendur
Jón Pálsson organisti. Hjá honum
er hægt að fá allar nánari upplýsingar.
Læknar samlagsins eru: Guðm.
Björnsson, Guðm. Hannesson, Guðm.
Magnússon, Matth. Einarsson, Sæm.
Bjarnhéðinsson og Þórður J. Thor-
oddsen.
Hver einasti ejnalítill Reykvíkingur
œtti að telja pað skyldu sína sjáljs sín
vegna, og ékki slður jjölskyldu sinnar
vegna, að gerast jélagi í ^Sjúkrasamlagi
Reykjavíkur«. Veikindin geta alveg
eins að höndum borið í dag eins og á
morgun. Gcetið pess, að verða ekki oj
seinir.
í febrúarmánuði verður haldinn aðal-
fundur í samlaginu. Þá verður ráð-
inn gjaldkeri þess, en á honum hvíiir
mesta starfið.
BaiiDsókiiin
gegn
Birni Líndal.
Norðurland frá. 23. des. skýrir
frá einu atriðinu í því máli, sem sé
ferð hr. Líndals sumarið 1907 með
skipinu Perwie út Eyjaíjörð til að
handsama sek síldveiðaskip.
Hr. Björn Lindal gerði landsstjórn-
inni reikning fyrir fargjaldi á Perwie,
er nam 100 kr.
En þá peninga hefir Lindal aldrei
borgað, segir Norðurland. Hann samdi
um far með skipinu við réttan hlut-
aðeiganda, Ckr. Havsteen kaupstjóra,
sem ekki ætlaðist til neinnar borgun-
ar, enda ómak skipsins lítið sem ekk-
ert.
En rétt nm það Ieyti, segir NL., sem þessi
opinbera rannsókn var fyrirskipnð, fær Otto
kaupmaðnr Tnlinins reikning frá herra Lindal
og er þar fært Tnlinins til inntektar
frá árinu 1907 100 kr. fyrir leign á Perwie.
Tulinius brást strax óknnnnglega við þess-
ari færsln hr. Lindals, þvi hann átti ekkert
í útgerðinni, eins og flestum hér i bæ mun
vera kunnugt. Svo hafði Lindal aldrei
minst á það við Tulinius, að hann ætlaði
að borga honum neitt fyrir þetta far með
skipinu, eða gert neina samninga við hann
um það fyr eða siðar. Þessar 100 kr. koma
eins og skollinn úr sanðarlegg inn i reikn.
ing Tulininsar, óviðkomandi manns. En
hvernig þetta kann að lita út í höfnðbók
berra Lindals, er blaðinn ekkert knnnugt
um, eða hvort það hefir verið rannsakað.
Ennfremur hefir hr. Ragnar Olajs-
son, er var verzlunarstjóri Gránufélags-
ins 1907, gefið Norðurlandi yfirlýs-
ingu og segir þar m. a.:
— Ennfremur er mér kunnngt nm:
1) Að Chr. Havsteen ætlaðist ekki til,
hvorki þá né siðar, að neitt yrði borgað
af hálfu hins opinbera fyrir þetta, sem held-
ur ekki voru nein sérleg útgjöld fyrir skipið
eða útgerðina.
2) Að Chr. Havsteen þá ekki var boðin
nein borgun fyrir þetta af Lindals hálfu.
3) Að Chr. Havsteen nú BÍðastliðið sum-
ar sagði mér, að hann hefði frétt hér,"’að
Lindal hefði átt að setja á reikninginn til
landsjóðs leigu fyrir Perwie, og spurði
hann mig hvort þetta mundi vera satt og
hvort eg hefði heyrt nokkuð um það. —
Eg játaði þvi, að eg hefði.heyrt þetta. —
Nokkru siðar gaf hann að gefnu tilefni
vottorð um það, að hann sem »disponent«
skipsins og útgerðarinnar ekki hefði tekið
á móti neinni borgun fyrir þetta, né heldur
ætlast til þess.
Norðurland hefir enn leitað upplýs-
inga hjá hr. Guðm. Guðlaugssyni, er
var fylgdarmaður Líndals á þessu ferða-
lagi, og spurt hann um álit hans á
skýringu þeirri, er hr. B. L. hefir
um fargjaldið á Perwie (d: að hann hafi
fært Otto Tuliniusi fargjaldið til reikn-
ings). Guðm. Guðlaugsson svaraði
svo meðal annars:
Eg álit, að hún sé ekkert annað en aum-
asti kattarþvottur — tilraun til að breiða
yfir sannleikann 1 þessu efni. Mér er kunn-
ugt um, að Lindal bað Chr. Havsteen leyfis
að mega fara með skipinu þenna umrædda
leiðangnr og fekk það, eftir að hafa fundið
hann að máli i þeim erindum oftar en einu
sinni. Mér er ennfremur kunnugt um að Chr.
Havsteen ætlaðist aldrei til neinnar borgun-
ar til handa útgerðinni fyrir þetta leyfi;
bæði hefir hann sagt mér það sjálfur og
auk þess i sumar gefið vottorð um þessi
atriði, og mun það vottorð nú vera í
Btjórnarráðinu.
Mér dettur ekki i hug að ætla Lindal
þann aula, að hann álfti að sér geti borið
að borga Tuliniusi, eða öðrum óviðkom-
andi þriðja manni fé fyrir það, sem hann
fær hjá Chr. Havsteen fyrir ekki neitt.
Enn skýrir næsta blað Norðurlands
frá 3 öðrum ferðum, sem Björn Lín-
dal er talinn hafa gert landsjóði rang-
an reikning fyrir — og skýrum vér
frá þeim í ágripi eftir Norðurlandi.
í eina ferðina notaði hr. B. L. ís-
firskt skip, Guðrúnu, og gerði lands-
sjóði reikning fyrir 160 -f- 20 kr. leigu
eftir skipið, en skipstjórinn Jón Bryn-
jólfsson segir, að ekki hafi verið borg-
aðar nema 6© kr. fyrir skipið. Skipið
var í ferð þessari frá hádegi til kl.
7—8 næsta morgun. En fylgdar-
mönnum sínum gerir B. L. dagkaup
í 4 d a g a, 32 kr. alls hverjum þeirra,
og segir þá hafa verið 4. En Norðurl.
ber brigður á, að fylgdarmenn hafi
verið svo margir. Þeirra á meðal er
t. d. talinn Eggert kaupmaður Laxdal,
er Norðurl. telur hafa farið ferð þessa
aðeins til að kaupa sild þá, er upptæk
yrði gerð, og eitthvað af henni keypti
líka Laxdal.
Aðra ferðina fór hr. B. L. með
þýzku síldveiðaskipi, og segir Norðurl.
að þau skip séu vön að flytja menn
hafna á milli fyrir alls ekki neitt —
og þótt eitthvað hefði þurft að borga,
nái það lítilli átt, að borga 30 kr. í
fargjald fyrir ferð út á Hjalteyri, eins og
B. L. segist hafa borgað, þar sem fylgd-
armenn B. L. muni ekki hafa verið
nema 2 eða í hæsta lagi 3, en alls
ekki 4 eins og hr. B. L. segir þá
hafa verið, og reiknar þeim 8 kr.
í 2 daga, alls 64 kr.
Aukakostnað í för þessari telur B.
L. hafa verið greiddan fyrir m ó t o r-
b á t, er þeir félagar hafi farið á til
Akureyrar aftur, en, segir Norðurl.,
þeir komu a 11 s ekki á mótor-
b á t.
Þriðju ferðina fór hr. B. L. til
Siglufjarðar á norsku síldveiðaskipi og
reiknar fargjaldið á því 80 kr. Hvort
það er rétt, er ókannað enn, en Norð’
urlandi finst það í meira lagi hátt
fargjald á skipi, sem ætlaði hvort eð
var til Siglufjarðar. — Llndal telur
fylgdarmenn sína hafa verið tvo, en
Norðurl. segir, að aðeins einn maður
hafi verið með honum. Þessum 2
mönnum, sem ekki voru nema 1,
gerir svo hr. B. L. 8 kr. dagkaup í
9 daga, alls 144 kr. — Aukakostnað
í ferð þessari telur hr. B. L. 80 kr.
fyrir bátslán og vöktun skipa, en um
annan kostnað en 4 kr., er aðstoðar-
maður B. L. borgaði, ekki fyrir eitt,
heldur mörg bátslán, hefir Nl. ekki
heyrt.
Þingmalafuudur.
Á Sauðárkrók var haldinn þing-
málafur.dur þ. 8. þ. mán. til að ræða
bankamálið. Þingmenn Skagfirðinga
höfðu kvatt til fundarins. Eftir lang-
ar umræður var samþykt svohljóðandi
tillaga: •
Með því að það er álit fundarins,
1. að landstjórnina eftir lögum um stofnun
Landsbanka bresti heimild til að vikja
gæzlustjórunum frá til fullnaðar, eða skipa
gæzlustjóra til langframa að fornspurðu
alþingi, sem eitt hefir rétt og skylau til
að kjósa menn í þá trúnaðarstöðu.
2. að slikt vald, og þar af leiðandi ótak-
mörkuð yfirráð eins manns yfir bankan-
um, sé viðsjárverð, og þannig lagað vopn
gæti verið hættulegt vopn i hendi hverr-
ar stjórnar.
3. að þjóðin eigi örðugt með að komast að
réttri niðurstöðu i málinu, meðan öll rök
fyrir frávikningu bankastjórnar eru ekki
lögð fyrir þingið til rannsóknar, — tel-
ur fundurinn nauðsynlegt, að alþingi gef-
ist sem fyrst kostur á að kynna sér alt,
sem bankastjórnin er sökuð um, meta
gildi þess, og kjósa gæzlustjóra, ef þörf
krefur.
Eundurinn skorar á ráðherra, að hlutast
til um að kvatt verði til aukaþings, hið
bráðasta.
Aukaþing mundi kosta 20—30,000
kr. Það, sem það ætti um að fjalla,
er hvort gæzlustjórunum hafi verið
vikið frá með góðum og gildum á-
stæðum eða ei — hvort þeii hafi
verið ranglæti beittir eða ei. — Að
fara að leggja svo mikla aukabyrði á
þjóðina að eins til þess að láta hina
fráförnu gæzlustjóra fá úrskurð alþingis
nokkrum mánuðum fyrr — virðist
oss fijótráðið,
Setjum nú svo, að þeim væri rang-
lega vikið frá — mundi það þá ekki
litlu máli skifta, hvort dómur þingsins
kemur nokkrum mánuðum fyrr eða
síðar. — Verða ekki margir að bíða
réttar síns enn þá miklu lengur, —
fyrir dómstólunum ?
En hafi frávikning þeirra verið ó-
hjákvæmileg, svo sem er stjórnarinnar
óbifanlegt álit — væri þá eigi því fé
algerlega á glæ kastað, er varið væri til
kostnaðarsams aukaþings, þegar hið
reglulega alþingi á að koma saman
nokkrum mánuðum síðar.
Fjárspurningin er af gæzlustjóranna
hálfu: Hafa ranglega verið af oss
hafðar 1000 kr. hverjum á ári? Það
yrði í mesta lagi um nál. 1200 kr.
að tefla, ef beðið er hins reglulega
alþingis.
Er vit í að kosta beinlínis tugum
þúsunda, fyrir utan óbeinan kostnað,
til þess að fá úrskurðarsvar um þetta
atriði nokkrum mánuðum fyrr eða
ella?
Væri það ekki með öllu óverjandi
af stjórninni að gera slíkt?
Veðrátta
vikana frá 9. jan. til 15. jan. 1910.
Rv. íf. Bl. Ak. Gr. Sf. Þh.
Sunnd. —9,6 -7,5 -8,8 -4,0 —H,C 0,3 8,5
MAnud. -3,4 -10,8 -7,8 -60 —12,5 -4,1 1,0
Þriðjd. -6,7 -8,6 -4.0 -60 -9.0 —5,1 0.6
Miövd. -4,7 —6.7 -6,5 -8,0 -90 -3,1 0,8
Fimtd. —2.5 -5,6 -4,0 -6.5 —9.5 -6,4 6.1
Fðstd. -0,5 0,6 -16 -0,8 -4,0 -0,4 4,7
Laugd. 1,2 -4,5 —5,2 -5,0 -8,0 1,1 5,3
Rv. = Reykjavik; íf. = Isatjörður;
Bl. = Blönduós; Ak. = Akureyri;
Gr. = Grimsstaöir; Sf. = Seyöisfjörður;
Þh. = Þórshöfn l Fœreyjum.