Alþýðublaðið - 07.09.1922, Blaðsíða 2

I
SkattalSgin nýjn.
(Aðsent)
Þegar verið var að samþykbja
nýju skattalögin á Alþingi, munu
fáir af almenningi hafa gert sér
fuiia grein fyrir, hvað var að geratt.
Álmeoningur viisi fyr&t hvað lögín
voru ómöguleg, þegar farið var
að framlylgja þeim. Þegar farið
var að jafna niður sköttunum. —
Eg var eina af þeim, sem vissi
lítið hvað var að gerast fyr en
skattanefndin sendi mér stórt og
mcrkilegt skjal til útfyllingar. —
Skjal, sem er merkilegt fyrir það
hvað það er ( raun og veru
heimskulegt.
Eg gaf upp tekjur mfnar, sem
ekki voru meiri en það, að þær
nægðu alls ekki til þeis, að eg
gæti lifað sómasamlegu lífi af þeim.
Munu fleiri geta sagt þá sögu,
sem eru að læra einhverja iðn,
að þeir fá ekki nálægt því nógu
mikið kaup til þess að lifa af,
auk heldur til þess, að borga skatt
af þvi.
En þessi nýju skattalög voru
svo úr garði gerð, að þessar litlu
tekjur mínar (1200 kr) gátu ekki
Orðið skattfrjilsar. Skatturinn var
að vísu ekki hár, en hann var þó
of hár fyrir þann, sem vinnur alla
virka daga ársins, og fær ekki
svo mikið kaup, að það hrökkvi
fyrir fæði og húsnæði, hvað þá
fleiru.
Hvernig gat þeim mönnum, rem
bjuggu þessi skattalög til, dottið
það í hug, að menn, sem ekki
með nokkru móti geta unnið fyrir
nauðsynlegu Kfsviðurhaldi sínu og
sinna getl borgað skatt tii þess
opinberaí
Það sji aliir, hvflík (jarstæða
það er, að menn, sem verða að
taka máske '/3 hiuta af sfnum
lífeyrir til láns léu lítnir borga
skatt Það þýðir ekki annað en
það, að menn, sem þannig er á
statt fyrir (sem þvf miður eru mjög
margir), verða að taka lán til þess,
að borga skattinn með, lán, sem
varla hugsanlegt er, að þeir geti
borgað.
Það getur engum manni bland-
ast hugur um, hvíllk eyðilegging-
aralda er hér upprisin með þessum
lögum; lögum, sem vafalaust eru
meðal til þess, að gereyðileggja
efnabag hinna fátækari stétta.
ALÞYS0BLAÐIÐ
Skattalögin eru lög, sem hafa
orðið til ( óþökk pllrs, nema ör
fárra auðmanna, sem að réttu lagi
áttu að bera mestan skattinn, en
tókst að velta honum af sér og
yfir á herðar alþýðunnar, sem ekkí
undir neinum kríngumstæðum er
fær að taka við sllku.
Eg veit, að mér er óhætt að
fuilyrða, að mikill meiri hluti þjóð
arinnar er óaamþykkur þessum
vithusa oy skaðlega Iagabálki.
Þ. ð er alveg v st, að við næstu
kosningar þotir ekkert þingmanns
efni að bjóða slg fram an þess,
að játa slg fyrir fram andstæðan
þessum Iögum, hvernig svo sem
þelr efna það, þegar þeir koma
ina á þlnglð
Það er v(it, að þær hefðu verið
hálfu færri þær (áráðu sálir, sem
kusu Jón Mignússoa við nýaf.
staðið landskjör, ef þeim hefði
verið kunnug stefna hans f skatta
málunum, og e( þeir hefðu verið
búnir að fá einhver kynni af skatta
lögunnm ( þeirri mynd, sem þau
biitast almenningi.
Það er ótrúlegt, að hjá þvf geti
farið, ef allir aiþýðumenn leggjast
á eitt, að ekki sé hægt að fá
ögunum breytt.
Leerlingur.
Jil bújræðingsins.
Þökk fyrir að þér viljið halda
málinu vakandi og bæta við al-
veg réttum leiðbeiningum um að
óþarft sé að hafa hana, ef hænsn
in etu ekki ætiuð til undaneldis.
Reyndar segja sumir, að hænun-
um þyki skemtilegra Og haldi
betur hópinn þann tlma, sem þær
eru frjálsar, ef hani er með, eiak
um ef hanar eru með nágranna
hænmunum. Hitt var misskilning-
ur, ef þér hafið faaldið að ég
héidi, að .fallegur haniM eða hani
af hreinu, góðu kyni hefði nokk
ur sérstök áhrif til eggjafjöiguaar
fyrsta árið, sem hann væri ( hópn-
um. Ég var auðvitað að hugsa
um framtlðarkynstofninn, og veit
ekki annað en sérfræðingar ( þess
um eínum telji foreldra hafa þar
svipuð áhrif bæði um ungana að
bæta eða skemma kynið, og að
þeir telji sömuleiðis skaðlegt af
komendunam að haninn sé ná-
skyldur hænunum, sem styður
mfna tiiiögu. En auðvitað er ég
ecginn sérfræðingur ( þessum efn-
um, og gleðst af þvf að heyra álit
þeirra. — Væri þí meðal annars
gott að heyra álit fróðra manna
um, hvaða hænsnakyn mund hent-
ast á voru iandi. Það er stóratrlði,
þar sem ýmsir hafa áhuga á
að gera hænsnaræktina betur arð-
berandi en viða er vor á meðal.
Bið ég yður að víkja að þvf §
næstu grein.
5. A. Gislason.
Hollasta hreyfingin.
Blaðamaður spurði hsilaufræð-
ing að þvf, hvaða hreyfingar væru
hollastar af, þeim sem daglega
mætti iðka.
— Erfitt er að gera mjög ákveð-
inn greinarmun, sagði hann, en
þær sem ég þekki holiastar af
eigin reynslu eru bjólreiðar og
skautiferðir.
— En hvernig stendur þá í
þvl — var aítur spuit — að hjól>
reiðar ná ekkl almennari útbreiðslu,
ef menn alment könnuðast við
þetta?
— Þetta er rojög skiljanlegt.
Reiðhjólin ( sinni núverandi mynd
eru ekki nema 25 ára gömul, og
það er blátt áíram eðlilegt að
msnnkynið sé ekki til fulis búið
að átta sig á þvl hvílikt afbragðs
þing þau eru.
— Þetta kannast ég rojög vel
við sjáifur. Ég ætlaði Ifka að'
hætta. Mín stærsta löngun á m(n-
um yngri árum hafði verið sú
að eignast reiðhjól tii þess að
geta þotið áfram með þeim feikna
hraða sem ég sá aðra fara. ösk-
in : ættist og ég vatð brátt talinn
( fyrrtu röð hjólreiðamanna, en
ég uppgötvaði smátt og smátt að
þetta stal frá mér miklum krafti,
og fór að trénast upp. Fór svo
að ég snerti ekki hjólið ( nokkur
ár. Af tilviljun fór ég að reyna,
og uppgötvaði nú að bjólið er
hollasta farartækið þegar menn
hafa læit að nota það rétt.
Hver er þá sú rétta notkun?
— Ég ætla fyrst að segja yð-
ur hver er sú skakka, þvi.að hún