Alþýðublaðið - 12.09.1922, Side 1

Q-eftö ftt af Alþýdafloklamm
OL, , - J.L I J—
xpa* Þriðjudaginc 12. sept. 209 tölnblad
$ears'
:
♦
♦
*
THOMAS BEAR & SONS, LTD., í
ELEPHANT
CIGARETTES
SMÁSÖLUVERÐ 50 AURA PAKKINN
Ví|ilssta!ahœli8.
í sunnudagsbliði »MorgunbIaðs
ins* öslar einn af gæðÍDgutn þess
írsm á sjónaraviðið froðufellandi
af bræði yfir móðgunum þeim,
sem kunningjakons hans, ungfrú
Varanke, hsfir orðið fyrir.
Maður þessi, sem virðist vera
læknafræðlsnemi, líklega hvers-
dagslega heldur meinlaust grei,
flanar þarna fram með aftur aug
nn, og tvíhendir hið alkunna vopn
faeimskingjans, — kveður öll mis-
jöfn ummæli um hælið einbera
lýgi og vitteysu og höfunda þeirra
múyndismenn, bæði vitgranna og
illviljaða.
Skrifar hann langa grein tii
þess að hrekja sagnir þeirra, en
kveður sig þó I. byrjun allhátt
yfir það hafinn að eyða málskrúði
sinu við slika menn.
Er öll grein hans skrifuð af
ókunnugieika og vesalmannlegri
gremju, rótast hann f síðustu grein
minni eins og naut i moldarbarði
og rekur hjá honum hver stað
leysan aðra. • Ssgir hann meðal
annars að ( grein minni hsfi ver
ið dylgjur um, að yfirhjúkrunar-
konan hafi flýtt fyrir dauða barns.
Eru það rakslaus ósannindi, eins
og hver, er les grein mína gétur
séð, því þar er aðeins hinn skjóti
dauði barnsins tekinn til sönnun
ar fyrir þvi hvað aðframkomið
barnið var þegar hinn umtalaði
atbirðar gerðist
Og að matcum hafi verið neytt
ofan i barnið þýðir þsssum lækna
nérna ekki að neita þvf, svo marg-
ir eru sannleikatium kunnir ( máli
þessu og munu sanna hann ef til
kemur
Meðii annars neitar kann þvf
er ég sagði um óoóg tæki til
hjúkrunar, (byndi, meðöl og fl)
og; komst þar svo að otði. »Þetta
eru hin heimskustu ósannindi, eins
og allir sjá Msetti ég spyrja,
favernig sjá allir það Segist hsnn
sjálíur hafa alhugað þetta og sé
það í brztu reglu. Verð ég að
álfta þessi orð hans eins og hvert
annað gaspur út í loftið, því bjúkr
unarkonurnar etu þessu víst mik
ið kunnari en hann.
Mjög er þessi maður hrlfinn af
ung^rú Varancke; sér hann f henni
bjargvætt lands og þjóðar, sem
ómetanlegur skaði væri að missa.
Set ég hér tii gamans ofuriitla
klausu úr ummælum hans, er
hljóðar þannig:
— Hún. er framúrskarandi dug
leg og stjórnsöm, vel liðin af yf
irboðurum sfnum, undirsátum og
nemendum, og alúðlegasta msnn*
eskja í umgengci (III), Hún má
ekki missast frá Vlfilsstaðahælinu “
Læknaneminn hefði vfst hugsað
sig um tvisvar að koma með þessa
klausu, ef hann vissi hve mikið
er brosað að henni, einkanlega af
þvf að hún er hin sama og yfir
lækcir hælisins hafði að niorgun
bæn, á stofugangi einn dag ( sumar,
og vakti hún þá almennan hlátur.
Munu kunnugir geta séð hvar
Iæknaneminn hefir lært og mundi
eg í hans sporum kunna Sigurði
óþokk fyrir að láta mig hlaupa
með slíkt.
Máli sínu til sönnunar kemur
svo þeisi maður með eftirfarandi:
— Flestir félígar míair, lækna
nemar, sem verið hafa á Vffils-
stöðum, mundu skrifa undir þesxi
umccæli rnfn — Við þvf er það
að segja, að það eru sjúklingar
hælisins, acm njóta hjúkrunar og
annars aðbúnaðar á Vifiisstöðum,
en ekki læknanemar, sem koma
þangað einu sinni í mánuði, og
sjá þeir þvi ekki ástandið eins
og það er.
Höf getur um að missættir sén
milli ungfrú Varancke og einnar
hjúkrucarkoaunnar og i sambandi
við það kemur hann með þetta
spakmæli: — Og það skal sagt
þeirri hjúkrunarkocu til maklegs
lofs, að hún veit, að hún á að
vikjai — Vill ekki lækoaneminn,
eða hvað hann er þessi greinar
höf segja rrér og öðrum forvitn-
um hvers vegna hún á að víkja,
og hvernig á því stendur, að yfir
lækni hælisins hefir borlst áskorun
undirrituð af 65 af sjúkiingum
hælisins, um að iáta þcssa sömu
hjúkrunarkonu alls ekki víkja
Að öðru leiti vekur þessi grein
mannsins bæði aðhlátur þeirra
sem þekkja og meðaumkvun með
honum sjálfum. Hann segir sifelk
að þetta og þetta sé lýgi, en
færir engar sannanir fyrir þvf.
.Rauði þráðurinn" i grein háns
virðist eigi vera atmað en vesai-
mannlegt og uppþembingslegt yfir-
klór hins óvitra manns.
En hversvegna svarar ekki stjórn
hæiisins fyrir sig f-Jáif?
Það ætti hún þó að g:ra,
áður en framhirypnir drengir
spilia um of málstað hennar i
„Mogga“.
Greinarhöf, kvartsr yfir þvf sð
fá ekki að vita cöfn vor. Maður