Tíminn - 28.12.1952, Qupperneq 1

Ritstjóri:
Þórarinn Þórarinssoa
ITéttarltstjóri:
Jón Helgason
Útgeíandi:
Framsóknarflokkurlim
r--—
Skriístofur i Edduhúsi
Fréttasímar:
81302 og 81303
j Afgreióslusíml 2323
i Auglýsingasimi 81300
\ Prentsmlðjan Edda
36. árg.
Revkjavík, snnnudaginn 28. desember 1952.
294. blað.
„Ég vildi ég væri silfurrefaskinn"
I»e5r eru hlýlegír og fallegir þessir refabeigir, og mörg konan
mundi gjarnan vilja eiga einn eða tvo núna að vetrinum.Þótt
vegur refaskinna hafi heldur minnkað hin síðari ár, eru þau
enn hin dýrmætasta vara. __-
Önfirðingar fá snjó-
bíl til mjólkurferða
Nú fyrir jólin fengu bændur í Önundarfirði snjóbíl vestur,
og á að nota hann til mjólkurílutninga innfjarðar, þegar
snjóalög hamla mjólkurfiutninga með öðrum hætti.
Þetta er sænskur bíll á stál-
beltum, og fyrsti snjóbíllinn
með belti úr stáli, er hingað
kemur. Er af þeim sökum
betra að nota hann, þótt auð-
ir blettir séu á milli, þar sem
hann fer yfir.
Beitt fyrir flutningasleða.
Snjóbílnum á að beita fyrir
sleða, sem hlaðnir verða mjólk
urbrúsum og öðrum varnlngi,
eftir því sem þörfin kallar.
Með þessum hætti eru tryggð-
ir mjólkurflutningar bænda í
Innbrot í mjólk-
urbúð
f fyrrinótt var innbrot fram
ið í mjólkurbúðina að Nes-
vegi 42, og var stolið þar ná-
lægt 200 krónum í peningum
og nokkru af varningi.
Onundarfirði, þótt fannfergi
sé.
Ekki fjarða á milli.
Þótt beztu vonir séu bundn-
ar með þetta farartæki inn-
íjarðar, er ekki við bví buizt,
að unnt verði að fara á því
fjarða á milli í snjóalög-
um á vetrum. Veldur því, að
fjöllin á milli fjarðanna eru
yfirleitt mjög há og brött og
I víða svo mikill hliöarhalli, að
snjóbillinn kemur þar ekki að
notum.
Eign bænda og kaup-
félagsins.
Snjóbíll þessi er sameign
bænda í Önundarfirði, sem
hann þurfa að nota við mjólk-
urflutninga, en lítils háttar
lagði Kaupfélag Örifirðinga
i fram til kaupanna á þessu
| nauðsynjatæki.
Jólapóstur í gær eins
mikill og á aðfangadag
Það mun sannasi mála,
að jólapósturinn hér á landi
er alltaf að aukast, og þótt
afgreiðslumenn og póstþjón
ar hafi verið önnrnn j^afnir
fyrir jólin og orðið haíi að
bæta við hundrað manna
liði til að bera út póstinn
liér í bænum, var engu
minna að gera í gær við
jólapóst, heldur en á að-
fangadag.
Var unnið af fullum krafti
við að bera út þennan síð-
búna jólapóst í gssr, sem
kom úr pástkössum hér í
bænum.
Sett í pósi yfir hitíðina.
1 Þessi siðbáni jólapóstur
hefir vérið seítur í péstkass-
ana á jóladag og annan í
jólum, en nú er allt úíllt
fyrir að þessarl póstskriðu
fari að linna, enda óhætt að
segja að máliö sé komið í
eindaga.
Engir brunar og engin alvarleg
slys í Reykjavík um jólahátíðina
Um þessi jól, sem nú eru nýliðin, varð ininna válegra tíð-
incla í Revkjavík en oft hcfir áður verið um jólahátíðina.
Enyin meiri háttar umferðarslys urðu og engar teljandi
vkviknanir. þegar undan er skilinn bruninn í Múlabúðum
fyrir hátíðina.
Lært að varast voðann.
J'n Otídveir Jónsson, full-
Það er ánægjuelni, að rólk
skuli þannig vera farið að
sk'la séi ^í;ku þakklæti til lög læra betur en verið hefir að
rrúi h;á Slysavarnafélaginu,
bað hh, Mð í þersu tiJefni að
1 itígi'uhnár fvrir gcða stjörn á
ío.ur, úti, biíreiðrstjrra fyrir
væi'Iegán aks ur og almenn-
ins-s fyrir varúð um meðferð
ljðsa.
Sjaldaii önnur eins umferð.
— Þegar verkfallinu lauk,
var sem allt losnaði úr hel-
greipum, og skyndilega varð
svo mikil umferð bifreiða á
götum bæjarins, að sjaldan
eða aldrei hefir hún verið
meiri en hún var á aðalum-
ferðargötunum suma hluta
| dags síðustu dagana fyrir jól
in. En bifreiðastjórarnir
1 sýndu mikla gætni, og fjöl-
mennt lið lögregluþjóna var
i
á gatnamótum og götuhorn-
um til þess að stjórna um-
ferðinni, er tókst með þeirri
prýði, að engir meiri háttar
járekstrar urðu.
Eldsvoðar nær ætíff.
— Fyrir nokkrum árum,
sagði Jón Oddgeir ennfrem-
ur, mátti ganga að því nær
vísu, að eldsvoðar yrðu í sam
bandi við jólahátíðina. Að
þessu sinni var sáralítið um
íkviknanir í Reykjavík og eng
ir brunar, er rekja má til jóla
þaldsins, Og utan af landi hef
ir ekki heldur frétzt um neina
slíka atburði. Þetta er mikil
breyting, og má af bessu
draga þá ályktun, að meiri
Miklar jólaskreyt-
ingar á Akureyri
Frá fréttaritara Tiínans á AkureyrL
Jólatré, sem Björgvinjar-
búar gáfu Akureyrarbæ, kom
til Akureyrar seint á að-
fangadaginn, og var það
reist þegar á jólanóttina á
hæðinni við Matthíasar-
kirkjuna. Á jóladag afhenti
vararæðismaður Norðmanna
á Akureyri, Sverrir Ragnars,
jþað bænum með nokkurri
forðast slysin. Það er vafa-
laust árangur þeirrar við-
leitni, er höfð hefir verið í
frammi til að kenna fólki
slysavarnir. Þann lærdóm ætti
fólk að tileinka sér í auknum
mæli á öllum sviðum. svo að
ekki fækki aðeins óhöppum
í sambandi við stórhátíð- 'Viðhöfn.
ir eins og jólin, heldur sé slysa j Kaupfélag Eyfirðinga lét
hættan mönnum jafnan svo reisa annaö jólatré á torginu
ríkt í minni brennt, að þeir framan við gistihúsið, og
gæti jafnan fyllstu varúðar sömuleiðis kom það fyrir
við öll störf, því að mikill jólastjörnu yfir torginu og
fjöldi slysa, er verður, orsak-
ast fyrst og fremst af ónógri
aðgæzlu og forsjálni, en ekki
því, að þau séu óumflýjanleg.
jólabjöllu yfir Hafnarstræti.
Þessar j ólaskreytingar
hafa gefið bænum hátíðleg-
an jólasvip.
Leitin að þýzka tog-
aranum er nú hætt
Björgunarflugvélar og þýzkir togarar leituðu um jólin aff
þýzka togaranum N. Ebeling, sem hvarf á Þorláksmessu suff-
vestur af Látrabjargi, eftir aff neyðarkall heyrðist frá honum.
varkárni sé nú gætt um með-
: ferð ljósa en áður var.
Þessi leit bar þó engan á-
rangur, og er nú hætt að leita
togarans, þar eð fullvíst þykir,
að hann hafi farizt með allri
áhöfn þennan morgun.
Töldu sig sjá brak.
Menn í flugvél, sem flaug
yfir svæðið í leit að einhverju,
er gæti gefið til kynna örlög
togarans.og skipshafnarinnar,
töldu sig þó hafa séð á sjón-
um eitthvað brak og var það á
svipuðum slóðum og álitið var,
að togarinn hefði sokkið á —
um þrjátíu mílur suðvestur af
Látrabjargi.
Skyggni var þó svo slæmt,
að ekki varð séð með fullri
vissu, hvað þarna var að hrekj
ast á sjónum.
Brezkir togarar sagðir stunda
mjög veiðar í grænlenzkri landhelgi
Dönsk yfii*v«h! vtillu Bretnin ámiimiiigii
í sninar, cn lienni var í engu sinnt
íslenzkir togsrasjómenn,
sem stundað hafa veiðar við
Crænlancl í sumar og haust
segja, að brezkir
séu mjög ágenglr í
lenzkri landhelgi og
botnvörpuveiffar mjö
landi, jafnvel innan
og eyja. Hefrr þa:
il fiskigengd og
haft þar mokafla.
Landhelgin þrjár míiur.
Fiskveiöalandhelgi Græn-
lands er þrjár sjómílur frá
landi og fylgir landhelgis-
línan strandlínunni, en er
ekki dregin frá skerjum eða
eyjum. Innan skerja og eyja
er betra í sjó og þægilegra
að stunda veiðarnar.
vilja ráðast í það stórræði |
að taka brezka togara í
srænlenzkri landhelgi og
láta þá óáreitta, enda sinna
Bretar þeim erigu.
Aðvörun í sumar.
Dönsk yfirvöld munu
hafa sent brezkum togur-
um aðvörun og mælzt til
þess að þeir létu af land-
helgisveiðum sínum, en
Bretar sinntu því engu og
héldu áfram landhelgisveið
um sem fyrr, og Danir hafa
ekki látið til skarar skríða
gegn þeim. Suður undir
Hvarfi mátti oft sjá brezka
togara að veiðum alveg uppi
í landhelgi innan skerja í
haust.
Aðrir togarar úii á bönkum.
Það er talið mjög sjald-
gæft að togarar annarra
þjóða en Breta stundi veiff-
ar í landhelgi við Grænland,
til dæmis munu íslenzkir
togarar aldrei gera þaff. —
Halda þeir sig úti á bönk-
unum, en þar er örðugra aff
stunda veiðarnar. Danskir
varðbátar hafa og stundum
tekið annarra þjóða skip,
einkum hin smærri, er þau
hafa veitt í landhelgi.
togarar
græn-
stundi
nætri
Þora þeir ekki að taka Breta?
Varöbátar Dana, sem eru
fáir og litlir, virðast ekki
■ verið mik
togararair