Tíminn - 31.01.1986, Blaðsíða 15

Föstudagur 31. janúar 1986
MINNING
Gerður Ólafsdóttir
Fædd 30.3.1943
Dáin 24.1.1986
„Drottinn erminn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum læturhann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína
leiðir mig á rétta vegu,
fyrir sakir nafns síns. “
(23. Davíðssálmur)
Þessi voru einkunnarorð þeirrar
ungu konu, sem ég vil minnast og
þakka fyrir að hafa átt að vini um lang-
an aldur.
Hún var bara 9 ára þegar ég sá
hana fyrst á heimili foreldra hennar
Ölafs Tómasson, stýrimanns og
Benediktu Þorláksdóttur, og eldri
systur hennar, Ólafíu Hrannar.
Níu ára með stór augu, feimin og
hlédræg í fyrstu, en í næstu andrá
hljómaði dillandi silfurskær hlátur,
ef henni fannst eitthvað skondið, og
persónuleikinn opnaðist og lífsgleð-
in kom í ljós, sem í ríkum mæli fylgdi
henni alla tíð.
Svo liðu árin, Gerður lauk við
Kvennaskólann og síðan Kennara-
skólann og stundaði kennslustörf af
samviskusemi og alúð, sem henni var
einkar lagið, og tók virkan þátt í
störfum í K.F.U.K. og kristilegum
samtökum.
Ástin kvaddi dyra er hún kynntist
eftirlifandi eiginmanni sínum Ás-
geiri Markúsi Jónssýni, flugvél-
stjóra, og voru þau gefin saman hinn
3. júní 1964, og settu saman sitt
fyrsta heimili í vesturbænum. Börn
þeirra Gerðar og Ásgeirs eru Ólafur
Jón f. 3.6. 1965 og Gerður Rós f.
1.10. 1972.
Síðar lá leið þeirra til annarra
landa, er atvinnuhorfur flugvirkja
breyttust og bjuggu þau í Luxem-
burg í nokkur ár, eða þar til tækifæri
gafst til að hverfa til Islands að nýju.
Er heim kom bjuggu þau sér fagurt
heimili í Mosfellssveitinni, ræktuðu
garðinn sinn og nutu þess að vera
ung og vera til.
Jafnhliða ráku þau hjónin verslun-
ina Kirkjufells.f. umárabilogsinntu
þar þörfum kirkjunnar og kirkjunnar
þjóna, við góðan orðstír og myndar-
skap.
Fyrir rúmurn tveimur árum gerði
vart við sig sjúkdómur sá, sem ekki
varð við ráðið, og hól'st þar hin langa
og stranga barátta, sem Gerður háði
af aðdáanlegum andlcgum styrk.
Hin mikla og einlæga trú á Guðdóm-
inn sem hún bar í hjarta sínu, ásamt
hugarorku hennar, létti henni og að-
standendum lífið, og hún þakkaði
Guði fyrir hvern dag sem hann gaf
henni, og hún útdeildi öðrum styrk
og hugarró og sætti þá við örlögin.
Gerði var mikið gefið, hún var
falleg, gáfuð og velviljandi öllum, sem
hún mætti á lífsleiðinni, og lagði lið
málefnum hinna smáu og mun lengi
lifa í minningu samferðamanna sina.
Blessuð sé minning hennar.
Kærum vinum okkar, eiginmanni,
börnum, móður og systur ásamt fjöl-
skyldu, votta ég samúð fjölskyldu
minnar, og bið að minningin og hið
góða létti þeim hinn mikla missi.
Gerði bið ég sællar farar og góðrar
heimkomu.
Hreinn Bergsvcinsson
Green On Red - No Free Lunch
ÁGÆTT, EN...
í skrifum um State Of Our Union
með The Long Ryders var talað um
hallærislegt plötuumslag, en það
verður módern og flott við hliðina á
óhugnaðinum sem umlykur No Free
Lunch, plötu hljómsveitarinnar
Green On Red. En við látum það
ekki á okkur fá, það er nefnilega tón-
listin sem skiptir öllu máli, eða er
það ekki?
Green On Red er fimm manna
sveit sem flokka verður undir banda-
ríska nýbylgju með sterku kántrý-
ívafi. Það væri mikil lygi að segja
söngvarann Dan Stuart raddmikinn
og kröftugan, en rödd hans fellur vel
að tónlistinni, temmilega kærulaus
og veik. Á köflum minnti hann mig á
Gram Parsons, sérstaklega í rólega
laginu Honest Man og píanóhljómur
Chris Cacavas minnir enn frekar á
Parsons.
Chuch Prophet IV er ágætur gítar-
leikari og jafnvígur er hann á kass-
ann og rafmagnið. Kassinn gefur
tónlistinni skemmtilegan blæ og
frfskar oft upp á frekar þunglamaleg-
an takt sveitarinnar. Og þar erum við
komin að veika blettinum, rokkinu
sem stundum verður helst til þungt.
Tonlistin sem Green On Red leikur
þolir einfaldlega ekki mjög þungan
takt. Léttari lög plötunnar standa
upp úr, ég nefni titillagið, No Free
Lunch, Time Ainf Nothing, já bara
alla fyrri hliðina. En einhvern neista
vantar í síðari hlið plötunnar, þar er
tónlistin ekki nægilega lifandi. Text-
arnir standa hinsvegar allir fyrir
sínu, hnyttnir og oftar en ekki með
ádeilubroddi.
Green On Red er hljómsveit sem
gaman verður að fylgjast með í fram-
tíðinni og þessari tónlistarstefnu um
leið. Þarna er að þróast ný tónlistar-
stefna sem byggir á gömlum banda-
rískum merg og þessi tónlist má svo
sannarlega heyrast í bland við breska
poppið.
En Green On Red verður aðeins
að taka sig saman í andlitinu og velja
milli þyngra rokks eða þessa nýja
kántrýs ÞGG
íllllllllllllllllilllllllll LESENDUR SKRIFA llllllllllllllllllllllllllllilllllllilllllllll
Þegar Reykvíkingar
vildu ekki síma
I síðasta hefti Freys 1985 var ágæt
grein eftir Björn S. Stefánsson um
suðurreið bændanna 1905 og Reyk-
víkinga sem ekki vildu síma.
Því hefur verið haldið fram af
miklum ákafa, til að ófrægja
bændur, að þeir hafi verið á móti
síma. Þótt þessu hafi margsinnis ver-
ið mótmælt lítur út fyrir að þessi
sögufölsun sigli hraðbyri inn í ís-
landssöguna.
Nú þegar sjálfstæði þjóðarinnar er
fengið eigum við erfitt með að átta
okkur á þeirri hörku sem var í pólit-
íkinni fyrir áttatfu árum. Þá vissu
menn ekki hver framvinda mála yrði
á næstu árum og áratugum. Það er
auðvelt að vera vitur eftir á og
hneykslast á mönnum, sem efndu til
upphlaups út af miklu hitamáli, sem
að sjálfsögðu var sjálfstæðismál.
Samningurinn við Mikla norræna
símafélagið var yfirvarp. Þótt því
væri haldið fram, að betra væri að
semja við Marconi-félagið heldur en
Mikla norræna munu fáir trúa því að
bændurnir hefðu riðið suður um há-
sláttinn til mótmæla vegna máls, sem
hlaut að vera smámál í samanburði
við sjálfstæðismálið.
Hverjir skipulögðu þessi mót-
mæli? Það voru að sjálfsögðu pólit-
ískir forsprakkar í Reykjavík. Eng-
inn trúir því að Björn Jónsson, Val-
týr Guðmundsson, Skúli Thor-
oddsen og Einar Benediktsson hafi
verið á móti síma. Þetta voru menn,
sem ekki voru mjög orðaðir við
afturhald. Einar hafði þá sérstöðu,
að hann vildi nota loftskeytasam-
band við útlönd.
Björn S. Stefánsson skýrir frá því í
grein, sinni, að Rangæingar hafi ver-
ið fjölmennastir í suðurreiðinni en
svo vildi til að Einar Ben. var nýorð-
inn sýslumaður í Rangárvallasýslu.
Var það aðeins tilviljun að Rang-
æingar skyldu fjölmenna þarna?
Saga hinna hörðu pólitísku átaka
eftir aldamótin verður sennilega
aldrei skrifuð til gagns. Sá sem veit
hver framvindan varð, getur ekki
skrifað söguna frá sjónarmiði þeirra
sem stóðu í eldinum og skammt sáu
aftur en ekki fram. fyrir áttatíu
árum.
Þessa ágætu grein B.S.S. þarf að
endurprenta í víðlesnu blaði og birta
hana síðan aftur og aftur með stuttu
millibili, eins og DV hefir það með •
landbúnaðargreinina sína.
Steinar Pálsson
leikamyndir
í sjónvarp
Rósa Stefánsdóttir, 11 ára, hringdi:
Hún vildi koma því á framfæri til
sjónvarpsins að sýna fleiri tónleika-
myndir, sérstaklega af tónleikum
með Madonnu, Söndru og Rikshaw,
og hafa þessar tónleikamyndir eftir
fréttir.
Rósa sagði að það væri allt of lítið
að hafa bara Skonrokk og þar væri
hvort eð er bara sýnt eitt og eitt lag
með hverjum.
Tíminn 15
Að undanförnu hafa hreindýr víða komið niður að bæjum meðal annars á
Jökuldal.
Víða sést til
HREINDÝRA
á Austurlandi
Veturinn sæmilegur fyrir þau þaö sem af er
Nokkuð hcfur orðið vart við
hreindýr í byggð austanlands í
vetur eins og undanfarin ár.
Á Jökuldal hafa dýrin komið
heim á tún á nokkrum bæjum og
sagði Rannveig Sigurðardóttir
húsfreyja á Mælivöllum á Jökul-
dal að 200 til 300 dýr hefðu komið
inn á tún og væri mönnum ekkert
alltof vel við það. Ef skyndileg
styggð kemur að svo stórum hóp-
um geta þau farið illa með girð-
ingar auk þess sem dýrin eru mjög
dugleg við að krafsa sig niður í
gegnum snjóinn til að ná sér í _
gras.
Dýrin sem hafa haldið sig í
kring um Mælivelli eru misjöfn og
mikið um ungviði og virtust mörg
hver heldur rýr.
Jón Sveinsson á Hvannstóði,
Borgarfirði Eystra, sagði að sér
virtist dýrin haga sér á svipaðan
hátt og undanfarna vetur. Að
vísu hefðu þau ekki verið eins
mikið niðri í byggð og áður þar
sem það hafi verið betra til jarðar
þegar kemur upp til fjalla en oft
áður.
Nokkur hundruð hreindýr hafa
undanfarin ár haldið sig allan árs-
ins hring í Borgarfjarðarhreppi
og Eiðaþinghá og Hjaltastaða-
þinghá.
„Dýrin virðast vera sæmilega
haldin eftir því sem ég veit best en
því er ekki að leyna að bændum
þykir nokkur plága af dýrunum
þegar þau spæna upp gróður al-
veg niður í mold. Þau sækjast
gjarnan eftir landi sem oft er
mjög viðkvæmt til dæmis þar sem
lyng og fléttugróður er, en fléttur
eru áratugi að jafna sig aftur og þá
er hætt við landfokiT
Skarphéðinn Þórisson hrein-
dýraeftirlitsmaður á Egilsstöðum
segir að ekki sé nákvæmlega vitað
hversu stór hreindýrastofninn sé
hér á landi en rcikna megi með
um þrjú þúsund dýrum.
í stórum dráttum megi tala um
tvö svæði sem þau halda sig á en
það er annars vegar hálendið
norður og austur af Vatnajökli en
þau dýr sækja austur að sumrinu
til.
Hins vegar eru hreindýr sem
halda sig í fjalllendi austfjarð-
anna allt sunnan frá Hornafjarð-
arfljóti og norður í Þistilfjörð.
Dýrin bera fyrstu vikuna í maí
og stærsti hluti þeirra heldur sig þá
í hinum svokallaða Kringilsár-
rana aústan við Snæfell, en auk
þcss bera dýrin víða þar sem þau
hafa fengið að vera í friði niður
við víkur og firði á austfjörðum.
Svæðið austan við Snæfell virð-
ast þau hafa valið fljótlega eftir að
þau voru flutt á Austurland fyrir
um 200 árum og það hefur nú ver-
ið friðlýst.
Flestar kýrnar bera í sömu vik-
unni og skiptir þá miklu máli
hvérnig viðrar en kálfarnir þola
verst bleytu og kulda fyrstu dag-
ana. Einnig skiptir miklu máli
hvernig tekst til um fengitímann
sem er síðustu vikuna í septem-
ber og í byrjun október.
Ef hreindýrin fá ekki að vera í
friði á þessum tíma dregst úr
fengitímanum og þá seinkar
burði og það getur svo aftur haft
það í för með sér að kálfarnir eru
ekki orðnir nægilega vel undir
veturinn búnir þegar veður fara
að versna. I því máli skiptir mestu
að kálfinum hafi tekist að mynda
fituhúð sem er eins konar forða-
búr fyrir veturinn og ver hann
jafnframt fyrir kulda.