Tíminn - 27.04.1986, Side 16

16 Tíminn Sunnudagur 27. apríl 1986
„Hvað um að skreppa nið’rí
líkhús?" spurði Michael Caine.
„Líkhús?“ endurtók ég og leist síður
en svo á hugmynd leikarans. „Já“,
sagði Caine. „Við erum að taka upp
atriði þarna niðurfrá. Af ástæðum
sem ég síður vil taka fram er skítkalt
þarna. Best að klæða sig vel“.
Michael Caine, sem hefur verið
búsettur í Bandaríkjunum um hríð,
er aftur fluttur til heimalands síns,
Bretlands og er þar við upptökur á
nýrri kvikmynd sem kölluð er
„Flautublásarinn" (The Whistle
Blower). Hann leikur hlutverk
áhyggjufulls föður en sonur hans
vinnur í höfuðstöðvum
upplýsingaþjónustu stjórnarinnar í
Cheltenham á Englandi. Þegar
sonurinn deyr við undarlegar
kringumstæður tekur Caine til við að
velta steininum og verður var
leyniþjónustunnar í leynum.
Par sem Geoff Reeve er
framleiðandi myndarinnar og
þekktur fyrir vönduð vinnubrögð,
meðal annars í kvikmynd sinni
„Skotveislunni" (The Shooting
Party) sem James Mason lék í eitt
aðalhlutverka, hefur kvikmyndalið
Flautublásarans lagt undir sig stóran
hluta Cheltenhamspítalans á
laugardegi - meðal annars
rauðmáluðu hættudcildirnar þarsem
vondar veirur eru á sveimi og
líkhúsið þar sem Nigel Havers, sem
leikur soninn, átti að liggja helblár á
bekk undir laki.
Þrátt fyrir langa fjarveru frá
heiðum dölum Bretaveldis hefur
Caine ekki tapað Cockney
skopskyninu. Við biðum í skrifstofu
spítalaráðunautsins og í hvert skipti
sem Caine lét brandara fjúka sem
siðareglur blaðamannsins taka fyrir
að séu birtirá prenti, tók hann ofan
gleraugun og setti þau strax aftur á
nef sér.
Michael Caine hefur búið í
Hollywood síðastliðin sjö ár, mcðal
annars vegna þess að skattar í
Bretlandi voru 98% (nú eru þeir
aðeins 60% og hann getur sætt sig við
það) og einnig vegna þess að stóru
framleiðendurnir búa að sjálfsögðu
í Mekka kvikmyndaiðnaðarins.
„Þá hefur nraður setið til borðs
með þeim yfir málsverði stuttu áður
og maður er þannig mögulegur
kostur, þegar þeir leita að leikurum.
Ef þú býrð í Lundúnum, þá kvarta
þeir yfir því að hafa ekki séð þig í
áraraðir. „Er hann orðinn feitur?"
spyrja þeir“.
Hann hefur keypt sér bóndabýli í
Henley frá fimmtándu öld og verður
alfluttur lieim í vor og er nú
sérfræðingur í hinum niismunandi
hefðum í Bandaríkjunum og
Bretlandi. Caine er frægur safnari
hins sérkennilega. Eftirfarandi
stúfar eru sýnishorn skoðana eins
frægasta leikara í heimi á svona hinu
og þessu, en um þær fjalluði hann á
meðan á undirbúningi stóð niðri í
líkhúsinu.
Um heimili hans í Beverly Hills,
Hollywood: „Heimili mitt er svo að
segja fullkomið. Auk mín búa þar
Shakira, kona mín, og dóttir mín,
Natasha, sem er tólf ára. Shakira
vinnur vel fyrir sér. gerir upp
reikningana þegar þess gerist þörf,
er hörð í samningum og svo rekur
hún skrifstofuna. Hún hefur
afsannað þá kenningu að fallegar
konur séu heimskar. Hún er sterk og
ver heimilisfriðinn!"
Um að lifa lífí auðkýfíngins: „Ég
lifi því ekki! Ég matreiði sjálfur og
sé um garðinn. Ég fer á fætur
klukkan 9.30 ef ég er ekki að vinna
og fæ mér nýjan greipaldinsafa í
morgunverð. Ég á þess vegna í
stöðugum vandræðum með að ljúka
heilum enskum morgunverði -
pylsu, beikoni, eggjum og tómötum
með brauði og smjöri og tei með
mjólkogsykri. Þettaerhjartakastá
silfurbakka í bókstaflegri
merkingu!"
Um enskan mat: „Hjartakast eða
ekki, - það skiptir engu máli. Ég hef
saknað ensku pylsunnar og
beikonsins. Einnig svínabökunnar,
og nýrra kartaflna. Og ensks
grænmetis sem bæði lítur vel út og
bragðast vel.“ Greinilega
munaður sem ekki er veittur í
Hollywood.
sætið og mæli velæfð spakleg orð.“
Um að halda sér í formi: „Ég trimma
ekki, því að ég veit ekki hvert ég ætti
svo sem að trimma. En ég syndi og
ég á æfingtæki í baðherberginu. Ég
leik tennis, tek sólböð og gufuböð
þegar ég er ekki að vinna. En aerobic
er slæmt fyrir heilsuna og skiptir
engu hvað Jane Fonda segir.“
Um bílana: „Ég á fjóra, einn Rolls
Royce Silver Wraith, einn
Volkswagen sendiferðabíl, annan
Volkswagen smábíl og gamlan
amerískan dreka. Ég eignaðist fyrsta
Rollsinn þrítugur að aldri þegar ég
átti velgengni að fagna fyrsta sinni.“
Um flug: „Ef ég þarf að fljúga yfir
Atlantshafið flýg ég alltaf með
breskum Flugleiðum (British
Airways), en áður voru bær lélegar.
Nú eru þær stórfínar. Ég hef mælt
með þeim við alla mína vini og þeir
hafa tekið ráðum mínum. Nú fæ ég
aldrei sæti þegar mig vantar þar!“
Um kvikmyndun: „Fólk sem segir
að ég sé atvinnu-Cockney leikari
hefur ekki farið í bíó síðast liðin
tuttugu ár. Ég hef leikið í 54
myndum ýmist glæpamenn,
geðsjúklinga, fyllibyttur, homma
eða kynskiptinga. Bretar gera
talmyndir en Ameríkaninn
hreyfimyndir. Ef amerísk stjarna á
að fara með þrjár línur í einu,
mótmælir hún kröftuglega og segir:
„Ég segi aldrei þetta allt saman!“
Kaninn vill keyrslu. En Bretinn
segir: „Leikstjóri, þetta er frábær
rulla. Ég fæ að halda margar ræður. “
Ameríkaninn talar djúpum hægum
rómi á meðan Bretinn talar þrisvar
sinnum hraðar þar til hann
uppgötvar að enginn skilur hann. Þá
hægir hann sér eins og ég hef gert.“
Um það að vera stjarna: „Þá er
mikilvægt að taka ekki þátt í
myndum þar sem aðalástæða
velgengni þeirra á að vera
einhverjum öðrum eða öðru að
þakka. Eins og til dæmis
tæknibrellum. Ef þær skolast niður
klóakið fer myndin sömu leið. Þó ég
kæmi bara fram sem gestaleikari í
litlu hlutverki, þá myndu menn eftir
nafninu mínu. Og það getur komið
manni í koll síðar.“
Um veðrið: „Ég saknaði
umhleypinganna í breska veðrinu
þegar ég bjó í Kalíforníu. Og sól,
dag eftir dag, verður þreytandi til
lengdar. Lundúnabúar kvarta út af
veðrinu en þeir gleyma því að
Lundúnir eiga allt til og er þannig
stillt á rás að aðra þurfa menn ekki,
- þeir geta látið sig það sem gerist
annars staðar litlu skipta. Nú, ef
maður fær svo gömlu sólríku dagana
í þokkabót, hefur maður skorað
mörg stig.“
Um að konia heim: „Fyrir um það
bil ári síðan kom Shakira að mér á
vinnustofunni þar sem ég sat að
snæðingi með matarbakkann í
fanginu og horfði á eldgamlan
breskan sjónvarpsmyndaflokk,
Fagra Blakk (The Black Beauty).
Hún varð mjög hissa en ég sagði
henni að það væri sveitasældin
breska sem heillaði mig.
Ég sá af birtunni og sólinni
skóginum að myndin var tekin í
mars. Og Shakira, sem er mjög snjöll
sagði: „Ef þú hefur stillt inn á gamlan
barnamyndaflokk til þess eins að sjá
nokkur tré, er líklegast kominn t ími
til að við höldum aftur til Englands
og kaupum okkur hús.“
Um breytta hætti: „í stríðinu varð
ég að flýja til sveitar og bjó hjá
veiðimanni í litlu skógarhúsi. Mig
hefur alltaf langað til að vera eins og
hann, þrátt fyrir að mér leiðast
veiðar og datt hvað eftir annað af
hestbaki í Zulu. Svo nú munum við
uppfylla aðra ósk. Við munum lifa
sama lífinu og í Beverly Hills. Og
sjálfsagt mun Shakira koma að mér
einhvern tímann við sjónvarpið þar
sem ég horfi á bandaríska sápu-
óperu vegna þess hve fagrar hliðar
finnast í Kaliforníu eða Arizona eða
Kentucky...“
Um leikinn: „Það er einmitt
kominn tími til að taka upp mjög
sorglegt atriði þarna niðri.
Kemurðu?"
„Sama og þegið,“ sagði ég og
skundaði hraður aftur til Lundúna.
(Þýtt úr First Class)
Ég segi vinum mínum að fljúga með breskum Flugleiðum og þeir fara að ráðum mínum. Nú fæ ég aldrei sæti þegar
njig vantar þar.
Um amerískan mat: „Ég hef lagað
mér sallad eða lambasneið í
hádeginu á köldum dögum í
Kalíforníu. Það verður að vera
frosið lambakjöt frá Nýja Sjálandi,
sem fæst í kjörbúðinni hans Hrólfs
(Ralphs Supermarket), þvf að
amerísk lömb lykta af þeim
krásjurtum sem þau eru fóðruð á.
Stundum geri ég kássu og stundum
súpu. Ég elskaði ameríska steik þar
til hin háæruverðuga stofnun sem
allir bera lotningarfulla virðingu
fyrir, - hin ameríska heilsugæslustöð
- ,hélt því fram að af góðgætinu
fengju menn krabbamein. Síðan hef
ég ekki borðað ameríska steik. En
ávextir og sallöd eru fyrirtak.“
Um uppáhalds veitingastaðina: „í
New York er staðurinn hennar
Elínar (Elaine’s) mjög vinalegur og
eins þykja mér ágætir staðir
Rússneska testofan og La Cirque. 1
Beverly Hills fer ég ekki annað en til
Ma Maison.
í Lundúnum mæli ég með
Langan’s Brasserie í hádeginu - ég
er hlutaeigandi - og um kvöldið má
halda til Bombay Brasserie. Ég
drekk Krug kampavín og hætti að
reykja fyrir tuttugu árum síðan.“
Um veisluhöld: „Ég fæ oft
heimboð hjá Hollywood klíkunni
því að mér dettur aldrei í hug að
biðja einhvern um vinnu eða ræða
viðskipti við slík tækifæri - það má
vel vera að Kalifornía sé yfirborðsleg
og að þar sé grunnt á því góða. en
menn veita slíkri hegðun athygli. Og
þegar manni er boðið að borða er
þess vænst að maður bæti á sig
aukakílóum, en setjist ekki aftur í
Cl AIITII
iknviw
BLASARINN
Michael Caine, í köldum stað við töku nýrrar
kvikmyndar, spjallar við William Foster