Tíminn - 14.07.1988, Side 19

i » i, i. », i. v- . , f t r.• ' ......
Fimrntudágur 14. júlí 1988 Tíminn 19
UMFERÐARUPPELDI
í þeirri umræðu um umferðarmál, sem nú er í gangi, ber
mest á tali um hraðakstur og ölvunarakstur og aðgerðir til
að stemma stigu við slíkum brotum. Lögreglan tekur undir
þetta, a.m.k. virðist starf hennar aðallega beinast að því
að koma í veg fyrir, eða öllu heldur að ná hraðakstursöku-
mönnum og ölvuðum ökumönnum. Fréttir lögreglunnar
benda til þessa, því á nær hverjum degi er tíundað í blöðum
hversu margir hafi verið teknir fyrir of hraðan akstur
og/eða ölvunarakstur.
Þrátt fyrir að ég skilji nauðsyn
þess að stöðva ökufanta og ölvaða
ökumenn, þá er ég ekki viss um að
þetta sé rétt löggæsla eða árangurs-
rík. Ég tel líklegra til varanlegs
árangurs, að skapa með ökumönn-
um þá virðingu fyrir lögum og
reglu að slík brot verði fátíð, eða
með öðrum orðum, ég tel áhersl-
una við löggæslu vera við öfugan
enda.
Ég vil nefna dæmi. Fimmtudag-
inn 7. júlí um miðnætti var lögregla
við hraðamælingar hjá Þjóðminja-
safninu við Hringbraut. Hugsan-
legt er að þar hafi einn og einn
ökumaður verið tekinn á of mikl-
um hraða enda er löglegur hraði
þarna aðeins 50 km á klukkustund,
þó hæfilegur og eðlilegur hraði
þarna í þurrviðri og á þessum tíma
sólarhrings sé svona um 70 km. Á
sama tíma og þetta var, þá óku
ungu ökumennirnir stöðugt móti
bannmerki inn á Hótel Islands-
planið, á móti bannmerki norður
Aðalstræti frá Herkastalanum, óku
númerslausir að framan, óku með
þokuljós kveikt og stöðvuðu á
miðri götu á leið um rúntinn og
lögðu í hópum ólöglega. Öllum
þessum brotum var í engu sinnt.
Enn má reyndar nefna eitt
smábrot, lúmskt og yfirvegað, en
það er að aka með afturnúmer á
annars tandurhreinu mótorhjóli,
svo óhreint að alls ekki er læsilegt.
Tilgangurinn er augljós.
Eins og ég nefndi, virðist mér
lögreglan alls ekki skifta sér af
öllum þessum smábrotum sem ég
taldi upp hér að framan. Slík brot
eru framin stanslaust og stöðugt,
alla daga og öll kvöld vikunnar.
Rétt enn dæmi: Síðastliðið þriðju-
dagskvöld var ég í Aðalstræti um
hálftíma. Á þeim hálftíma sá ég
þrjá lögreglubíla aka um svæðið,
en ég sá líka tvö mótorhjól og tvo
bíla aka móti bannmerki inn á
Hótel íslandsplanið, eitt mótorhjól
aka með ólæsilegt afturnúmer og
einn bíl númerslausan að framan.
Þar fyrir utan og svona meðal
annarra orða fjölda fólks koma út
úr Fógetanum með áfengisglös í
höndunum, en allir vita að ekki er
leyfilegt að selja áfengi til neyslu
utan dyra.
Áfram um umferðarmálin. Ég
tel að lögreglan eigi að leggja
áherslu á að uppræta hin minni
brotin, ekki endilega með sektum,
heldur aðeins áminningum og þá
sektum ef þær ekki duga. Lögregl-
an á að stjórna umferð um rúntinn
með harðri hendi, koma í veg fyrir
að ungu ökumennirnir stöðvi um-,
ferðina að ástæðulausu. Ekki að
loka rúntinum heldur nota hann til
að ala ökumennina upp í því að
fara eftir lögum og reglu og sýna
öðrum vegfarendum tillitssemi.
Lögreglan á að fara með ökumenn
sem aka númerslausir að framan
inn á Hlemm og láta þá geyma
bílinn þar uns númerið er komið á.
Sekta ekki, en skrá atburðinn í
ökuferilsskrá og beita þá sektum ef
um ítrekað brot er að ræða. Fara
með mótorhjólamenn með óhrein
afturnúmer á næsta þvottaplan og
láta þá hreinsa númerið. Þá ber að
gæta þess að ekki sé ekið gegn
bannmerkjum svo sem sést oft við
Hótel íslandsplanið, við Gauk á
Stöng og út af ESSO planinu við
Hafnarstræti. Þá ber vitanlega að
athuga að lögregluþjónar sem
koma akandi um þessar slóðir
verða ekki vitni að þessum brotum
nema fyrir tilviljun. Gangandi lög-
regluþjónar er sú löggæsla sem
nauðsynleg er til þess uppeldis-
starfs sem ég er að fjalla um.
Ég er sannfærður um að ef tækist
að koma í veg fyrir öll þessi
smábrot, sem flcst eru lítilvæg, þá
fækkaði verulega hinum stærri og
verri umferðarlagabrotum. Ég
verð að segja að mér blöskrar satt
að segja sá aragrúi smábrota sem
ég verð vitni að á skammri stund í
miðbæ Reykjavíkur. Til þess að
fyrirbyggja misskilning, þá skal
það tekið fram að bílar með utan-
bæjarnúmerum virðast ekki láta
sitt eftir iiggja við lögbrot þessi. Ég
skora á lögregluna að huga vand-
lega að því hvort virðingarleysi
Aldur skiptir engu
Penelope Keith, sem er orðin
okkur góðkunn fyrir leik sinn í
gamanþáttum í Sjónvarpinu, fyrst
Ættarsetrinu og nú „Basl er bóka-
útgáfa", segir að engu máli skipti
fyrir persónuleika, visku, um-
hyggjusemi og brjóstgæði, hve
mörg ár manneskja hafi lifað. Ef
maður elski einhvern, athugi mað-
ur ekki fæðingarvottorð viðkom-
andi, áður en maður tilkynni það.
Henni finnst hlutverk Audrey í
Ættarsetrinu hafa fest við sig og að
líklega sé það vegna þess hve
hávaxin hún sé. Auk þess haldi
flestir, að háar konur séu undan-
tekningarlaust skapvargar. - Það
er mesti misskilningur, fullyrðir
hún. - Ég er nánast skaplaus.
Penelope er gift Rodney Timson
og þau fluttu frá London til Surrey
fyrir níu árum. Þar segist hún ætla
að vera það sem eftir er, hún sé
búin að fá nóg af flækingi.
í „Bókaútgáfunni" leikur Geof-
frey Palmer eiginmann hennar og
svo vill til að þau fá bæði háar
stöður hjá sama fyrirtæki, en reglur
þess kveða svo á um, að Itjón megi
ekki starfa þar bæði. Allt snýst því
um að láta sem þau þekkist ekki
meira en sem vinnufélagar og það
gengur brösuglega á stundum.
Hjónakornin í bókaútgáfunni eftir annir dagsins. Þau urðu að fá sér sitt hvort símanúmerið.
Þannig muna margir eftir Penelope, sem Audrey í Ættarsctrinu, ásamt
Peter Bowles.
UM STRÆTI OG TORG
KRISTINN SNÆLAND
gagnvart hraðakstri og ölvunar-
akstri sé ekki sprottið af þeirri
einföldu staðreynd að hin smærri
brotin eru látin nær afskiftalaus.
Allir þekkja máltækið Af mjóum
þvengjum læra hundarnir að stela.
Kringlumýrarbraut
• Það varvíst ífyrrasemunniðvar
við breytingu á Kringlumýrarbraut
niður við Suðurlandsbraut. Enn
hefur umferðarskerið, scm
skemmdist við aðgerðina, ekki ver-
ið lagað. Þar að auki vantar svona
einn og hálfan fermetra af steypu í
gangstéttina í skerinu neðan við
Suðurlandsbrautina. Það er svona
máttleysi eða hálfkák eða hugsun-
arleysi í vinnubrögðum við gatna-
gerð og frágang gatna í borginni
sem mér finnst svo leiðinlegt.
Blessaðir reynið að taka ykkur á.