Tíminn - 11.08.1990, Blaðsíða 6

14
HELGIN
Laugardagur 11. ágúst 1990
SAKAMAL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Kókaínvíman geröi
„góölynda risann“
aö villimanni
Denise Duerr var 21 árs og að mörgu leyti ólík flest-
um jafnöldrum sínum. Hún var einkar samviskusöm
og stundvís, lét alltaf vita og baðst afsökunar ef henni
seinkaði um nokkrar mínútur.
Þess vegna urðu fjölskylda hennar og vinir meira en
lítið áhyggjufull þegar Denise fór til vinnu sinnar
mánudagsmorguninn 16. apríl 1989 og sást ekki upp
frá því. Það síðasta sem sást til hennar var að hún ók
bíl sínum, Pontiac Fiero 1984, niður Monroe-stræti í
Garden Grove í Suður-Kaliforníu. Þá var hún að
koma að heiman frá sér þar sem hún var í sambúð
með Scott nokkrum Brady. Þau höfðu veríð saman í
sex ár.
ók hann út af hraðbrautinni og nokk-
uð upp malarslóða þar sem hann
stöðvaði bílinn og hleypti hundunum
út. Þá var sólin að setjast og nær alger
þögn ríkti nema hvað hundamir gáfu
frá sér hljóð öðru hvoru. Skyndilega
þögnuðu þeir þó líka og tóku að
snuðra í ákafa. Eigandinn gekk að
þeim til að aðgæta hvað þeir hefðu
fundið og gerði ráð fyrir að það væri
dýrshræ.
í staðinn stóð hann yfir hálfnöktu
líki ungrar konu sem flugur sveim-
uðu yfir. Pilturinn sá i svip að dökkir
blettir, líkastir ryði voru á blússu og
höfði stúlkunnar. Einnig voru litlar
Denise og tók að leita í húsinu og bíl-
skúmum að vísbendingum. Það var
svo sunnudagsnóttina tæpri viku eftir
hvarf Denise að Scott var leiddur út
handjámaður. A leiðinni út að bíln-
um ávarpaði hann nágrannakonu og
bað hana að læsa húsinu og gera fjöl-
skyldu hans viðvart.
Brady sem hafði grátið fogrum tár-
um þegar honum var tilkynnt að
Denise hefði fundist myrt, hélt ákaft
fram sakleysi sínu. —Hún var eina
stúlkan sem ég hef bundist og ég
elskaði hana svo heitt, kveinaði hann.
Lögreglan tilkynnti hins vegar að
fimdist hefðu blóðug rúmfot í ibúð-
— Við héldum grillveislu í garðin-
um á sunnudagskvöld, sagði Scott
lögreglunni. —Vinafólk okkar kom
og það var reglulega gaman. Eg útbjó
stóra samloku sem hún tók með sér í
vinnuna. Hún fór ekki með neitt ann-
að, hvorki fot, snyrtivömr eða neitt,
bara nokkra dollara í veskinu. Hún
gisti aldrei annars staðar en heima og
þess vegna urðu allir svo hræddir.
Hún hefur aldrei látið sig vanta í
vinnu og henni dytti ekki í hug að
fara neitt nema láta mömmu sína
vita. Samband þeirra var mjög náið.
Þegar Denise kom ekki til vinnu
sinnar i tölvubankanum í Orange,
hringdi áhyggjufullur yfirmaður
hennar heim til Scotts sem kvaðst
heldur ekki vita hvar Denise gæti
verið. Foreldrar hennar vissu ekki
neitt og eftir að allir höfðu borið
saman ráð sín var ákveðið að kalla
lögregluna til. Phil Mason lögreglu-
foringi sagði að engin ástæða væri til
að ætla að svo stöddu að eitthvað illt
hefði hent Denise.
A þriðjudagsmorgun þótti ástæða til
að hafast meira að og allsheijarleit
var fyrirskipuð að smávöxnu, ljós-
hærðu fegurðardísinni. Lögreglu-
menn ljósmynduðu íbúð hennar og
leituðu i henni en fundu engar vís-
bendingar. Gengið var í hús við
Monroe-stræti og fólk spurt hvort
það hefði orðið vart við eitthvað en
eins og einn lögreglumanna orðaði
það: —Engu var líkara en að stúlkan
hefði gufað upp eða verið numin á
brott af geimverum.
Um morguninn þegar birti var feng-
in þyrla til frekari leitar og sporhund-
ar kallaðir á vettvang. Jafnframt
fréttu vinir og kunningjar Denise um
hvarf hennar og tóku að leita á eigin
spýtur, ýmist akandi, gangandi eða
bara með því að nota símann. Á
þriðjudagskvöld vissu allir sem
þekktu Denise að hún var týnd. Ekki
var einsdæmi að stúlkum væri rænt á
leið til vinnu, þeim ekið á afskekkta
staði þar sem þeim var nauðgað og
þær síðan myrtar. Tilhugsunin um að
Denise hefði hlotið þau örlög var
óbærileg og allir gerðu það sem þeir
gátu.
Hundar finna líkiö
Enginn gat komið með nokkra rök-
rétta skýringu á hvarfi Denise aðra en
Denise Duerr og unnusti hennar skutu
skjólshúsi yfir gamlan skólafélaga. Hann
þakkaði fyrir sig á næsta óvenjulegan hátt.
þá að eitthvað hefði komið fyrir
hana. Engin tilkynning barst um að
bíllinn hennar hefði átt aðild að um-
ferðaróhappi því þá hefði fjölskylda
hennar fengið að vita það strax.
Reyndir lögreglumenn voru svo
sem ekki óvanir því að fást við svip-
uð mál en í nánast öllum tilfellum
hafði viðkomandi stungið af frá alls
kyns vandræðum heima fyrir. Hér var
því hins vegar ekki til að dreifa og
allir sem þekktu Denise luku upp ein-
um munni um að hún væri óliklegust
allra til að stinga af.
Lögreglumenn spurðu mörg hundr-
uð manns, bæði ættingja, kunningja
og vinnufélaga. Að vísu voru Scott,
unnusti Denise og nánustu ættingjar
svo harmi lostnir að þeir treystu sér
ekki til að ræða málin.
Kona nokkur sagðist hafa séð svarta
Pontiac-bílinn aka út úr bílskúmum á
mánudagsmorgun en treysti sér ekki
til að staðfesta að Denise hefði verið
undir stýri. Lýsing á bílnum var birt í
útvarpi. Hann var auðþekktur
óbreyttur og númerið var CEEYA 3.
Denise hafði sjálf málað með skær-
bleiku orðið „Fiero“ á skottlokið og
púðann milli framsætanna vantaði.
Hann hafði þjófur tekið með sér um
leið og hljómtækin. Alls staðar leit-
aði lögreglan að bílnum en allt kom
fyrir ekki. Hann virtist ekki vera á
ferðinni.
Leitinni að Denise var jafhframt
haldið áfram fram i myrkur og enn
bættust sjálfboðaliðar við á miðviku-
dagsmorgun. Tilkynningar bámst um
að svarti bíllinn með bleiku stöfunum
hefði sést í Riverside og Los Angeles
og loks barst leitin til San Diego.
Þyrlur sveimuðu yfir kjarri vöxnum
hlíðum en hvergi sást tangur né tetur
af bílnum eða eiganda hans.
Þá var það að ungur maður frá Bu-
ena Park ók út með hunda sína til að
leyfa þeim að hlaupa um. Rétt við
umdæmismörk Orange og Riverside
stungur hér og þar um líkamann sem
blóð var storknað yfir. Þegar ungi
maðurinn gerði sér ljóst á hvað hann
var í raun að horfa á, rak hann ósjálfr-
átt upp langdregið kvein og stífur af
hryllingi brölti hann af stað að bíln-
um með hundana á hælunum.
Unnustinn
handtekinn
Það var orðið dimmt þegar lögregl-
an kom á staðinn með kastljós. Líkið
lá á bakinu og augun störðu upp i
loftið. Blússan var toguð upp undir
hendur og líkið var nakið fyrir neðan
mitti. Lítill vafi lék á hvert morð-
vopnið var. Likaminn var nánast þak-
inn stungum eftir ísbrodd.
Líkið var flutt i líkhúsið í Riverside
og þar skáru fingrafor þess úr um að
hér var komin Denise Duerr. Ljóst
var að henni hafði verið nauðgað.
Talsmaður lögreglunnar sagði að
þegar fómarlamb væri jafn fallegt og
Denise væru strax athuguð viss at-
riði; svo sem óánægður elskhugi, af-
brýðisamur aðdáandi eða jafnvel öf-
undsjúk vinkona.
Aðgengilegasta skýringin var að
Denise hefði hitt morðingja sinn
milli heimilis síns og vinnustaðar.
Hann hefði myrt hana og síðan ekið
líkinu út í kjarrlendið. Nær fullvist
var að hún hefði ekki verið myrt þar
sem líkið fannst. Þar vom engin
merki um átök í hávöxnu grasinu.
Rannsóknin beindist nú opinberlega
að þekktum kynferðisglæpamönnum
og vandræðaseggjum sem gengu
lausir á svæðinu en svo lítið bar á
snem nokkrir lögreglumenn sér að
því að athuga nánar Scott Brady,
unnusta Denise. Fundist höfðu leifar
af blóði í íbúð hans og margt gat bent
til að þar hefðu verið átök.
Nágrannar gægðust meðfram
gluggatjöldum þegar skari lögreglu-
manna birtist á heimili Scotts og
inni sem vel gætu tengt Scott morð-
inu á unnustu hans. Talið var nánast
víst að Denise hefði verið stungin til
bana með ísbroddinum, líkinu vafið í
rúmfotin og síðan ekið út í kjarrlend-
ið í Riverside.
Bíllinn kemur
í leitirnar
Scott Brady varð að bíða í fangels-
inu meðan lögreglan raðaði saman
brotunum. Næsta vísbending var
símtal. Millie Anderson og Donna
móðir hennar hringdu í neyðarsíma
lögreglunnar þegar þær heyrðu lýs-
ingu á bíl Denise, rétt eftir að tilkynnt
var að líkið hefði fimdist. Donna
mundi eftir bílnúmerinu á bílnum
sem stjúpsonur eiginmanns hennar
var á þegar hann kom í heimsókn
daginn áður. Hann var enn á heimil-
inu þegar tilkynningin kom. Donna
læddist út og athugaði bílnúmerið en
síðan læstu mæðgumar sig inni í
svefhherberginu og hringdu til lög-
reglunnar.
Ekki voru nema nokkrar mínútur
liðnar þegar lögreglumenn komu á
staðinn og handtóku heimilisgestinn,
grunaðan um morðið. Hann hét Cam-
eron Seaholm, var 22 ára og hafði
verið félagi Scotts Brady i skóla.
Þegar Scott var sagt að Cameron
hefði verið handtekinn, grunaður um
að hafa verið samsærismaður hans
við morðið, hafði Scott meira að
segja.
—Hann var hjá okkur, sagði Scott.
—Hann kom illa til reika og kvaðst
ekki hafa neinn samastað. Við bjugg-
um um hann i sófanum. Hann sagði
að ættingjamir sem hann bjó hjá
kærðu sig ekki um hann lengur og
hefði skipað honum að fara.
Scott átti erfitt um mál þegar hann
sagði lögreglunni að svo hefði Cam-
eron bara horfið skyndilega. —Hann
var kunningi minn síðan úr skóla og
Cameron Seaholm var fálátur einfari
sem flæktist um.Hvemig stóð á að hann
ók bíl hinnar myrtu?
kom aldrei nálægt Denise. Við höfð-
um verið saman síðan við vom 15
ára. Mér datt ekki í hug að hann væri
viðsjárverður enda hefði mér þá ekki
dottið í hug að skjóta yfir hann
skjólshúsi.
Scott gat sagt lögreglunni að Cam-
eron væri nánast umrenningur sem
stundum dveldi hjá föður sínum á
Long Beach en þegar honum væri
vísað á dyr þar færi hann til móður
sinnar i Santa Ana. Scott kvaðst
furðu lostinn yfir að Cameron skyldi
vera bendlaður við morðið á Denise.
—Þau rifust aldrei, sagði hann.
—Við reyndum að hjálpa honum.
Svo finnst hann á bílnum hennar.
Hvemig komst hann yfir bílinn?
Þann 1. maí vom bæði Scott og
Cameron formlega ákærðir fyrir
morðið á Denise Duerr. Vegna blóð-
ugu rúmfatanna á heimilinu og bíls-
ins þótti nánast vist að þeir hefðu
báðir staðið að verknaðinum.
—Hvomgur segir sannleikann, full-
yrti Dave Weiss, lögreglustjóri Ri-
verside.
Vitni sagöi ósatt
Þá var enn hringt til lögreglunnar og
við það þrengdist snaran um háls
Scotts. Vitni sem áður hafði sagt lög-
reglunni að það hefði séð Scott
heima fyrir klukkan hálfátta að
morgni dagsins sem Denise hvarf,
dró nú framburð sinn til baka.
—Ég laug fyrir hann, sagði maður-
inn. —Það var heimskulegt af mér.
Hann hringdi til mín daginn eftir að
Denise hvarf og bað mig að segja
þetta ef lögreglan spyrði. Svo kom
lögreglan en trúði mér ekki. Ég á erf-
itt með að segja ósatt.
Réttarhöld vora ákveðin 26. maí og
þar sem enginn greiddi 500 þúsund
dollara tryggingu sátu báðir þeir
granuðu inni.
Þrátt fyrir þau sönnunargögn sem