Tíminn - 11.08.1990, Blaðsíða 8

16 Tíminn
Laugardagur 11. ágúst1990
í TÍMANS RÁS ■HIWP

STEFÁN ■ BL ■M
EIRÍKSSON M
Undirheimar útvarpsstöðvanna
Það vekur ofl furðu manna hvað
fólk sem vinnur við þjónustustörf
getur oft verið óliðlegt og
beinlínis ókurteist við það fólk
sem til þess leitar. Sem betur fer
eru dæmi um slíkt aðeins undan-
tekningar en þegar slíkt gerist
kemur það fólki oft í opna
skjöldu.
Félagi minn sagði mér heldur
óskemmtilega sögu af viðskipt-
um sínum við einn plötusnúðinn
á óneíhdri útvarpsstöð í borginni.
Þessi félagi minn reyndi síðla
kvölds að hringja í þessa útvarps-
stöð og biðja um óskalag þar sem
áðumefhdur snúður var að bjóða
hlustendum það í gríð og erg. Fé-
lagi minn ákvað að notfæra sér
þetta höfðinglega boð og náði
sambandi eftir nokkrar tilraunir.
Snúðurinn tók fremur fálega í
beiðnina um að spila lagið, sem
félagi minn bað um, en hann
skyldi samt reyna að spila það
skörhmu síðar.
Síðan líður og bíður og ekki
kemur lagið. Félagi minn verður
þá heldur órólegur og heldur
jafnvel að snúðurinn hafi gleymt
laginu því slíkt kemur nú fyrir
bestu snúða. Hann tekur því upp
tólið og hringir í stöðina og spyr
snúðinn kurteislega hvort hann
hafi nokkuð gleymt óskalaginu
sem hann bað um. Kom þá ein-
hver snúður á snúðinn og sagði
hann að hann þyldi ekki svona
fólk sem væri sífellt að hringja og
biðja aftur og afitur um sama lag-
ið og hann nennti ekki að hlusta á
röflið í einhveijum leiðinda
ffekjudollum. Félagi minn vissi
hreint ekki hvaðan á hann stóð
veðrið og spurði þennan afundna
snúð hvort hann væri virkilega að
meina það sem hann segði því
hann hafi einungis verið kurteis-
lega að gá að því hvort hann hefði
nokkuð gleymt óskalaginu sem
hann bað um. Snúðurinn hélt
áffam að agnúast út í ffeka og
leiðinlega hlustendur og félagi
minn spurði hann þá mjög kurt-
eislega hvort hann væri að spila
lög á útvarpsstöðinni fyrir sjáífan
sig eða fyrir hlustendur og benti
honum síðan vinsamlega á að
hann hafi hvatt hlustendur til að
hringja inn og biðja um óskalög.
Snúðurinn fór þá alveg í hnút og
hreytti í félaga minn að hann
skildi bara stilla yfir á aðra stöð
og skellti þar með á. Félagi minn
var að vonum óánægður með þá
afgreiðslu sem hann fékk hjá
þessum súra snúð.
Einhvemveginn fmnst manni að
það ætti að vera kappsmál út-
varpsstöðvanna að fá sem mesta
hlustun og einnig finnst manni að
plötusnúðar eigi að standa við sitt
þegar þeir bjóða fólki að hringja
inn og velja óskalag.
Þessi miður góði snúður sem fé-
lagi minn lenti í útistöðum við
hlýtur að hafa þverbrotið allar
þær reglur sem settar em plötu-
snúðum sem og allar almennar
kurteisisreglur. Að minnsta kosti
ætti það að koma ffam i hlust-
endakönnunum ef þetta er með-
ferðin sem allir hlustendur þess-
arar ákveðnu stöðvar fá þegar
þeir hringja og biðja um óska-
lög.
Þess ber að geta að félagi minn
fór að ráðum snúðsins og snéri
sér til annarrar útvarpsstöðvar og
fékk þar mjög svo viðunandi
þjónustu og vonandi er þessi
óskemmtilega reynsla hans að-
eins undantekningin sem sannar
regluna.
Gettu nú
Vafalaust hafa einhverjir
heimsótt Veiðivötn á Amar-
vatnsheiði um Verslunar-
mannahelgina en þau vom
einmitt myndefriið sem lagt
var fýrir lesendur Tímans í
síðasta helgarblaði.
í þetta sinn er á hinn bóginn
spurt um jökul. Svæðið um-
hverfis hann er eitt hið feg-
ursta og fjölbreytilegasta á
landinu en flöllin í kring
munu öli vera úr líparíti.
Ýmsar kvíslar falla ffá jöklin-
um og jarðhitasvæði eru
mikil í kring.
BE
E
sta
B
EB
HS
ES
□a
c
Eta
HHHB
I BFIFil
BE E3
KROSSGÁTA