Tíminn - 15.12.1990, Side 9

Laugardagur 15. desember 1990
HELGIN
19
FYRIR 0G
EFTIR fyllirí
Þórarins
Tyrfingssonar
og virtust eiga erfitt með andar-
drátt. Okkur varð ljóst að einhvers
konar duft var komið í umferð á
stofnuninni. Stúlkurnar viður-
kenndu að hafa keypt amfetamín-
duft af sjúklingi á stofnuninni. En
jafnframt kvörtuðu þær yfir því að
amfetamínið væri bæði dauft og
færi illa í nefi. Maðurinn sem um
ræðir var með falskar tennur. At-
hugun leiddi í ljós að hann hafði selt
ungu stúlkunum tannlímið sitt sem
amfetamín. Þegar þær svo sugu
tannlímið upp í nefið og það blotn-
aði hafði það eðlilega hinar óþægi-
legustu afleiðingar. Við urðum auð-
vitað að vísa þessum manni á dyr en
ég neita því ekki að við höfðum
lúmskt gaman af þessu tiltæki hans.
Valdabarátta
innan SÁÁ
Eftir að ég var orðinn formaður fór
ég í ársleyfi sem yfirlæknir á Vogi en
vann þar áfram í hálfu starfi og hélt
áfram að vera yfirlæknir á Staðar-
felli. Jafnframt gegndi ég störfum
sem stjórnarformaður, sem er
ólaunuð staða og þurfti að sinna
störfum framkvæmdastjóra um
tíma. Ég var mjög önnum kafinn í
öllu þessu fjármálavafstri. í mars-
mánuði 1989 verður mér allt í einu
ljóst að menn í kringum mig eru
komnir í harðsvírað valdatafl og ég
leik þar stórt hlutverk og hafði gert
um nokkurn tíma, án þess að hafa
áttað mig á því. Þegar ég áttaði mig
voru þeir búnir að skipta starfsfólki
á Vogi í tvær fylkingar. Önnur fylk-
ingin studdi mig en menn í hinni
fylkingunni voru þeirrar skoðunar
að ég væri orsök allra helstu vanda-
mála sem þeir ættu við að stríða.
Þeir voru líka búnir að koma mér í
minni hluta í framkvæmdastjórn.
Þetta gerðist á sama tíma og ég var
að vinna í því dag og nótt að reyna
að fá hækkun á daggjöldunum,
meiri peninga í starfsemina og
koma bókhaldinu í Iag. Þeir Óttar
Guðmundsson læknir, Jón Magnús-
son lögmaður, þá varaformaður
SÁÁ, og Ingólfur Margeirsson, rit-
stjóri Alþýðublaðsins, voru helstu
andstæðingar mínir í þessum hrá-
skinnsleik. Þeir voru búnir að tala
sig upp í mikinn hita og vildu nú
láta til skarar skríða. Eftir að ég átt-
aði mig á stöðunni tefldi ég leikinn
út fram að næsta aðalfundi. Þar gaf
ég kost á mér sem fórmaður með
þeim skilyrðum að ég gengi að nýju
inn í yfirlæknisstöðu mína á Vogi.
Frá hinum sögufræga aðalfúndi
SÁÁ, þar sem valdabaráttan var
með ósvífhasta móti. Frá vinstri
Óttar Guðmundsson, Þórarinn og
Ingólfur Margeirsson.
Þetta gekk eftir og í framhaldi af því
hætti Óttar störfum hjá SÁÁ. Hon-
um var fyrst boðin staða sem yfir-
læknir á Sogni og við göngudeild-
ina, en hann hafnaði því og fór. Jón
Magnússon og Ingólfur Margeirsson
gengu úr framkvæmdastjórn.
Þessi átök voru um margt óvenju-
leg í SÁÁ. Margir af fyrri forystu-
mönnum samtakanna voru mjög
vissir í sinni sök og það hvein í þeg-
ar þeir áttust við. En alltaf höfðu
menn í huga að málstaðurinn og
samtökin gengju fyrir öllu. Flestir
sem hafa komið nálægt SÁÁ hafa
gætt þess vandlega að skaða ekki
samtökin. Þegar hér var komið sögu
varð þó brestur á hvað það snerti,
þótt e.t.v. hafi menn ekki hugsað
það mál til enda þegar farið var af
stað. Farið var með trúnaðarskjöl út
af fundum og úr bókhaldi og birt í
blöðum, hvað þá annað. Upplýsingar
úr þessum skjölum voru settar fram
á mjög tortryggilegan hátt og meira
að segja dauðsfall eins vistmanns á
Staðarfelli var dregið inn í málið í
þessu skyni. Ég get ekki fært sönnur
á hver gerði þetta en ég gruna þessa
þrjá menn um að eiga þar hlut að
máli. Á Staðarfelli dó sjúklingur og
það sorglega atvik reyndu þeir að
gera mjög tortryggilegt. En sá mál-
flutningur er mjög ósanngjarn. Það
er þvert á móti ástæða til að vera
þakklátur fyrir það hve heppnir við
hjá SÁÁ höfum verið öll þessi ár
hvað þetta snertir.
Það hafa vafalaust margvíslegar
ástæður legið til grundvallar því að
þessir þrír menn tóku sig saman um
að komast í valdaaðstöðu í SÁÁ. Jón
Magnússon hefur átt í nokkrum „til-
vistarvanda" í íslenskum stjórnmál-
um. Líklega stóð hugur hans til þess
að verða formaður SÁÁ og það hefði
hann vafalaust orðið hefði hann
ekki gripið til fyrrgreindra bola-
bragða. ðttar hefur vafalaust viljað
verða yfirlæknir SÁÁ. Ingólfur hefur
alltaf verið einsog hann er. Það var
auðvitað mikil óhamingja fyrir SÁÁ
þegar menn úr hópi helstu forsvars-
manna samtakanna lentu í málaferl-
um vegna Hafskips og Hendrik
Berndsen varð gjaldþrota. Þessir
menn höfðu styrkt SÁÁ ótæpilega,
bæði með vinnu og fjárframlögum.
Þegar svona illa var komið fyrir
þeim kom Ingólfur Margeirsson til
sögunnar. Hilmar Helgason, Björg-
úlfur Guðmundsson og Hendrik
Berndsen höfðu reynst Ingólfi mjög
vel í mörgu tilliti, það veit ég. Meðal
annars hlustaði ég á þegar Björgúlf-
ur lofaði að flytja búslóðina hans
Ingólfs heim frá Noregi. Nokkru síð-
ar fór Helgarpósturinn, þar sem
Ingólfur var ritstjóri, allt í einu að
skrifa af miklum eldmóð um þessa
menn og þeirra málefni í æsifrétta-
stíl. Ekki fannst manni þetta alveg í
anda drengskaparins.
Þórarínn og flölskylda, að undanskildu yngsta baminu, sem er stúlka
fædd 1990.
SPIL 00 SPÁDÓMAR
L_,.

mm:.
—

DULDIR KRAFTAR
• •
• •
OG ORLOG MANNA
í bókinni Spil og spádómar eru lesendum kynntar ýmsar leiðir til að
skyggnast inn í framtíðina, aðferðir sem menn hafa þekkt í aldaraðir.
Hér er fjallað um spilaspár, stjörnuspeki, lófalestur, draumaráðningar
og margt fleira. Stórfróðleg bók um dulda krafta og áhrif þeirra
á örlög manna. í henni eru mörg hundruð myndir.
Óskar Ingimarsson þýddi.
SETBERG