Tíminn - 14.09.1994, Blaðsíða 9

Miövikudagur 14. september 1994
fflmtom
9
jóhann Pétur á flokksþingi Framsóknarflokksins.
mikið gagn og hægt er.
Jóhann Pétur náöi ekki aö
vinna landinu sínu þegar
kveldaði að dögunum, en í
blóma lífs síns vann hann því
eins mikið gagn á allan hátt
eins og margur sá sem á sér
langra lífdaga auðib.
Við vottum eiginkonu Jó-
hanns, móður, systkinum og
öðru skylduliði okkar dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning vinar okk-
ar, unga baráttumannsins Jó-
hanns Péturs Sveinssonar.
Ásgerður Ingimarsdóttir
Hann Jói vinur minn er dáinn.
Þegar mér var tilkynnt andlát
Jóa, trúði ég ekki mínum eigin
eyrum.
Margar góðar minningar
hrönnubust upp. Kynni mín af
Jóa hófust fyrir um það bil 13
árum, þegar ég fluttist í Dvalar-
heimili Sjálfsbjargarhússins þar
sem Jói bjó fyrir. Milli okkar
myndaðist strax einlæg vinátta,
því að auövelt var að laöast ab
persónuleika hans og glaðlegri
framkomu. Þab leyndi sér ekki
þegar hann var ab koma eftir
ganginum í heimsókn til mín,
því þá heyrði ég nálgast kraft-
mikinn skagfirskan söng, sung-
inn við undirspil mótorhljóðs-
ins í rafmagnsstólnum.
Jói eignaðist yndislega konu,
Hörpu Ingólfsdóttur, og bjuggu
þau fyrst um sinn í Sjálfsbjarg-
arhúsinu. Þar átti ég og kona
mín margar skemmtilegar
stundir með þeim. Mér er sér-
staklega minnisstætt eitt atvik,
þegar þau komu til okkar og til
stób að fara út að skemmta sér
saman. Sonur okkar, þá tveggja
ára, hafði uppi mótmæli þegar
hann átti að fara að sofa og
bauðst Jói til að koma stráksa
inn í draumalandið. Var það
auðsótt mál og síðan heyrðum
vib óma lagið „Soföu unga ást-
in mín" með hans dimmu en
mjúku rödd. Kom Jói síðan
fram frá stráksa og sagði þetta
hafa nú verið lítið mál, því sá
litli væri steinsofnaöur.
Greiðvikni Jóa var einstök, því
þrátt fyrir að hann væri ofur-
setinn vinnu, þá átti hann allt-
af tíma fyrir vini sína og stönd-
um við hjónin í eilífri þakkar-
skuld við hann.
Komið er ab því að kveðja vin,
sem alla mína ævi verður eftir-
sjá og sjónarsviptir að.
Við vottum aðstandendum og
öllum öðrum, sem eiga um sárt
ab binda, okkar dýpstu samúð
vib þennan mikla missi.
Megi minningin um góöan
dreng lifa.
Hér mœtast vinir sem helst vilja
gefa,
hugga og lcekna og binda um sár,
fyliast afkvíða, og 'angist og efa; ,
er ástvinur nákominn deyr fyrir
ár.
Hvert á að leita og hvers á að
spyrja?
Hvar er sú von er svo snögglega
brást?
Hvemig skal lifa og hvar á að
byrja?
Hvers vegna eru svo margir sem
þjást?
Unnt er að groeða með huga og
höndum
héluna þýða í mannlegri sál,
tengja og vefja með vináttu-
böndum
viðkvaema strengi um hugsjónar-
mál.
Láta þá finna sem lifa í skugga
leið til að bera sinn þungbcera
hann,
bjóða sig fram til að hjálpa og
hugga
hannþrungna vini með tárvotan
hvann.
Kcerleikans máttur er aflið sem
eyðir
andvökustundum um heldimma
nótt,
mildar og styrkir og laðar og
leiðir,
lífgar og ncerir og veitir ossþrótt,
umbreytist ekki þótt bmnnin sé
borgin,
brostin sé vonin og.lífið sé kvöl.
Kemur sem engill er sverfur að
sorgin,
sameinar hjörtun og lœknar allt
böl.
(Hjálmar Gíslason)
Víðir Þorsteinsson og
Sigríður Sóley Friðjónsdóttir
Fallinn er frá einn mesti bar-
áttumaður fyrir málefnum og
hagsmunum fatlaðra.
Jóhann Pétur Sveinsson var
einn ötulasti stuðningsmaður
Samtaka endurhæföra mænu-
skaddabra og leituðu forsvars-
menn félagsins oft á tíöum til
hans og var aðstoö hans ávallt
auðfengin. Þessi samtök sem og
mörg önnur samtök fatlaöra
hafa misst ötulan, ósérhlífinn
og fórnfúsan baráttumann, sem
ávallt hafði sanngirni og rétt-
læti að leiðarljósi í öllu því sem
hann tók sér fyrir hendur.
Okkur félögum í S.E.M.-hópn-
um er efst í huga innilegt þakk-
læti þegar við kvebjum þennan
glaðværa og góða dreng.
Við vottum öllum aðstand-
endum og vinum Jóhanns Pét-
urs okkar dýpstu samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé loffyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Samtök endurhcefðra
mcenuskaddaðra
Dauðinn kemur ætíð á óvart og
hann spyr ekki að aldri.
En þegar hann sækir heim
ungan mann á miðri starfsævi,
verður bara spurt: Hvers vegna
nú og hvers vegna þú?
Þegar við skildum snemma
morguns eftir stjórnarfund nor-
ræna bandalagsins í Finnlandi
fyrir nokkrum vikum, voru
kvebjuorðin: „Viö heyrumst".
Viö ætluðum ab halda áfram
umræðunum um norræna sam-
starfið og hvað við þyrftum að
gera til þess að fá norræna
stjórnmálamenn til ab skilja
sjónarmið okkar á því hvernig á
að skapa skilyrði fyrir því að
hreyfihamlaðir geti lifað eðli-
legu lífi. Við vorum líka að
skipuleggja norræna þingið,
sem veröur haldib hér á íslandi,
og þú varst fullur hugmynda
um hvernig það ætti að halda
og hvernig við ættum að halda
upp á 50 ára afmælið. Því mið-
ur, Jóhann, við lukum aldrei
þessum umræöum.
Jóhann Pétur!
Þú sast í stjórn Bandalags fatl-
aðra á Norðurlöndum frá 1988
og varst formaður síðustu tvö
árin. En þú byrjaðir löngu áður
að taka þátt í norrænni sam-
vinnu á þessu sviöi.
Þú komst inn í stjórnina eins
og frískur vorvindur. Þú spurðir
nýrra spurninga, þú komst með
tillögur, þú varst vítamín-
sprauta í norræna samstarfinu.
Þú komst með margar hug-
myndir um hvernig við gætuin
bætt starfið, og sem formabur
fylgdir þú þínum málum eftir
af krafti. Þú tókst snemma fyrir
þörfina á því að láta unga fólk-
ið taka þátt í starfinu og þú sást
ætíb til þess að fulltrúi þess
væri með á fundum okkar.
Annaö mál, sem þér var annt
um, var réttaröryggi hreyfi-
hamlaðra, sem í sjálfu sér þarf
ekki að koma á óvart meb tilliti
til starfs þíns. Þú sást snemma
að alþjóðlegt samstarf væri
mikilvægt fyrir hreyfingu okkar
og þú lést þab oft í ljós, ekki
síst hjá samstarfsfélögum okkar
á alþjóbavettvangi.
En, Jóhann Pétur, þú varst
ekki aðeins fulltrúi Sjálfsbjargar
í norrænni samvinnu. Þú varst
vinur og félagi, sem alltaf varst
fús að ræða málin. En þú gast
líka hleypt fjöri í þöglar sam-
komur með söng þínum, og
löngum vinnudegi lauk oft
s.eint á kvöldin.
í starfinu hlífðir þú þér aldrei
og oft undruðumst við hvernig
þú megnaðir að sinna öllum
verkefnum þínum. Við héldum
að þú hefðir sem mottó í lífi
þínu: „Lítið afl, rétt notað, er
mikið afl" og þannig tókst þér
að ná markmiðum þínum.
Norrænu félögin — Dansk
Handicapforbund, Invalidför-
bundet í Finnlandi, Norges
Handikapforbund og De handi-
kappades riksförbund — þakka
þér fyrir það starf sem þú
vannst hreyfihömluöum. Þú
hlífðir þér aldrei. Þætti þínum
gleymum við aldrei.
Bo Fogelberg,
framkvcemdastjóri
Bandalags fatlaðra
á Norðurlöndum
(Jón Thordarson þýddi úr sænsku)
Hann var fæddur að Varmalæk
í Lýtingsstaðahreppi í Skaga-
firði 18.9. 1959. Foreldrar hans
voru Herdís Björnsdóttir kaup-
maður, fædd 23.12. 1925 á
Stóru-Ökrum í Akraneshreppi
og Sveinn Jóhannsson bóndi
og kaupmaður, sem fæddur var
7. júní 1929 ab Mælifellsá í Lýt-
ingsstaðahreppi og dáinn 17.9.
1987. Systkini hans voru þau
Lovísa húsmóðir f. 23.12. '50,
Björn bóndi f. 10.10. '52, Gísli
húsasmiður f. 27.12. '60, Sigríð-
ur nuddari f. 27.12. ‘60, og Ól-
afur Stefán verslunarstjóri f.
7.3. '66. Svo þeim Herdísi og
Sveini varð því 6 barna auðið
og eru nú 5 á lífi.
Jóhann Pétur Sveinsson lauk
stúdentsprófi frá MH '78. Emb-
ættisprófi í lögfræði frá HÍ
1984, prófi í norskum félags-
málarétti frá Óslóarháskóla '85.
Héraðsdómslögmaður varð
hann '88. Lögfræðingur Bjarg-
ráðasjóös '84. Fulltrúi í þinglýs-
ingardeild Borgarfógetaembætt-
isins '.85-'86. Rak eigin lög-
fræðistofu frá 1986 og Öryrkja-
bandalags íslands frá '87. Ritari
Sjálfsbjargar, félags fatlaðra í
Reykjavík og nágrenni, '80-'82.
í stjórn íþróttafélags fatlaðra í
Reykjavík og nágrenni og fatl-
aðra ungmenna á íslandi '86-
'88 og formaður frá '88. í for-
mannaráði Alþjóöasambands
fatlaðra frá '88. í samstarfs-
nefnd Norræna félagsins og
Æskulýðssambands íslands. I
miðstjórn Framsóknarflokksins
frá '88, í landsstjórn frá 1989.
Formaður Framsóknarfélags
Seltjarnarness frá '90. Hafbi
skrifað greinar í blöb og tímarit
um málefni fatlabra. Þýddi
tvær barnabækur ásamt Ólafi
Garðarssyni. Hlaut styrk úr
minningarsjóði Gunnars Thor-
oddsen 1988.
Maki hans var Jóninna Harpa
Ingólfsdóttir, f. 8.12. '69 og er
þetta mikill missir fyrir hana,
þar eð fyrirvinnan er ei lengur í
lifandi manna tölu. En Guð
mun þerra þau tár sem niður
kunna að streyma.
Ég vil svo bibja Guð, sem alla
hluti hefur skapað, að blessa
alla þá ríkulega er eiga um sárt
að binda. Hann gefi þeim að-
eins það eitt er Hann einn veit
að þeim er fyrir bestu.
Steingrímur Kristjónsson
Það er áfall að frétta af óvæntu
andláti kærs vinar. Mánudags-
kvöldið 5. september hringdi
Harpa og færbi þær sorgarfréttir
ab Jóhann Pétur hefði orðið
bráðkvaddur fyrr um daginn.
Það er erfitt að trúa því að Jó-
hann skuli ekki vera enn meðal
okkar, hann sem var svo fullur
af lífsþrótti og dugnaði. Maöur
situr sleginn yfir fráfalli hans.
Þab var um miðjan ágúst sem
ég hitti Jóhann síbast. Við fór-
um samferða á fund framsókn-
armanna inn í Kópavog'. Á leið-'
inni ræddum viö saman um
barneignir og ungbarnastúss,
en hann átti von á sínu fyrsta
barni með konu sinni Hörpu.
Það er sorglegt að hann skuli
vera kallaður burt nú svo
óvænt og langf fyrir aldur fram.
Það var mikil lánsemi að
kynnast Jóhanni. Fólki leið vel
í návist hans. Hann var glaö-
lyndur, ráðagóður og réttsýnn.
Vegna mannkosta sinna eign-
aðist hann mjög marga vini á
lífsleiðinni. Jóhann var félags-
sinnaður og tók virkan þátt í
ýmsum félagsstörfum. Hæst bar
brautryöjendastörf hans í þágu
fatlaöra. Hvert sem hann fór
hafði hann augun opin um
hvað mætti betur fara gagnvart
aðgengi og aðbúnaði fatlaöra.
Jóhann starfaði á fleiri víg-
stöövum, s.s. aö málefnum
æskufólks á vegum Æskulýös-
sambands íslands. Við Jóhann
störfuðum saman í nokkur ár í
Samstarfsnefnd um æskulýðs-
mál á vegum Norræna félagsins
og Æskulýðssambandsins
(SNÆ). í þeim norrænu sam-
skiptum, sem nefndin átti í, var
eftirtektarvert hve fljótt Jó-
hanni tókst að kynnast heilu
hópunum af norrænum ung-
mennum og komast vel inn í
þau mál sem til umræðu voru.
Hann talaði góða norsku og var
málefnalegur. Hann var verð-
ugur fulltrúi íslands. Við, sem
unnum með Jóhanni í SNÆ,
kynntumst honum náið, bæöi
vegna nefndarstarfanna og
þeirra ferðalaga erlendis sem
þeim fylgdu. Jóhann var
skemmtilegur ferðafélagi. Hann
vakti jafnan athygli hvert sem
hann fór, ávallt jákvæður og
brosandi. Við, sem unnum með
honum í SNÆ, syrgjum góðan
félaga.
Jóhann starfaði ötullega að
framgangi stefnu Framsóknar-
flokksins. Á þeim vettvangi átt-
um við náið samstarf síðustu
árin. Jóhann var mjög virtur
innan flokksins og fékk jafnan
góða kosningu í þau störf sem
honum voru falin. Hann hlaut
t.d. bestu kosningu inn í mið-
stjórn á síðasta flokksþingi.
Hann sat í miðstjórn á síðasta
flokksþingi. Hann sat í mib-
stjórn frá 1988 og í Landsstjórn
frá 1989. Jóhann var formaður
Framsóknarfélags Seltjarnarness
1990-1993 og reyndist okkur
einkar vel í þeim störfum. Það
eru ófáir fundirnir sem maöur
mun minnast frá íbúð þeirra
Hörpu í Eiðistorginu. Við fram-
sóknarmenn munum minnast
Jóhanns með djúpri virðingu
fyrir þau góðu störf sem hann
vann meðal okkar. Jóhann tók
einnig virkan þátt í Bæjarmála-
félagi Seltjamarness, félagi sem
vinnur að bættu mannlífi á Sel-
tjarnarnesi. Þar lagði hann líka
sitt lóð á vogarskálina.
Jóhann fékk barnaliðagigt á
unga aldri, sem olli honum
mikilli líkamlegri fötlun. Með
þrautseigju tókst honum að lifa
nánast eðlilegu lífi, þrátt fyrir
fötlunina. Hann var sönnun
þess ab með jákvæöu hugarfari
og dugnaöi má yfirvinna þrösk-
ulda lífsins. Hann menntaði
sig, stofnaði lögmannsstofu
ásamt vini sínum Ólafi Garð-
arssyni, gifti sig, keypti íbúð og
átti von á sínu fyrsta barni.
Honum gekk allt í haginn er
hann var kvaddur á brott okkur
öllum að óvörum.
Elsku Harpa, ættingjar og aðrir
aðstandendur. Ég votta ykkur
mína innilegu samúð vegna
fráfalls Jóhanns Péturs.
Þab er einkar sárt ab kveðja
trúnaðarvin sem fellur frá svo
snögglega í blóma lífsins. Jó-
hanni þakka ég einlæga og gef-
andi vináttu. Blessuð sé minn-
ing hans.
•. • • • Siv Friðleifsdóttir