Réttur - 01.06.1934, Blaðsíða 9

girt götuvirki. Brynvagn var látinn rjúfa virkið og
húsið beinlínis skotið í rústir, áður en þeir yfirgáfu
það. —
Auðkennandi dæmi um vélræði sósíalfasistanna er
það, sem nú skal frá skýrt: Þegar sendimenn varnar-
liðssveita þeirra, er vörðu Karl-Marx-Hof, komu í
verkamannabankann og kröfðust fjár til matvæla-
kaupa, fengu þeir þetta svar hjá hinum sósíaldemó-
kratisku broddum, er þar voru fyrir:
„Þið komið of seint. Það er komið fram yfir lokun-
artíma, og við erum að fara. Komið aftur á morgun!“
Daginn eftir var stjórnin búin að loka bankanum og
gera upptækt fé verkalýðsins.
f öðrum borgum Austurríkis var barizt af hinni
sömu aðdáanlegu hugprýði, er einkenndi uppreisnina
í Vín. Slík barátta gat ekki leitt til ósigurs nema fyrir
hin djöfullegustu svik fjandmannanna í herbúðum
uppreisnarmanna sjálfra.
Kommúnistar berjast í fremstu röð.
Þegar hinn 9. febrúar gaf Kommúnistaflokkur Aust-
urríkis út eftirfarandi kjörorð til verkalýðsins:
„Líf og tilvera ykkar er í veði! Kyrkið fasismann,
áður en hann kyrkir ykkur! Leggið niður vinnu!
Hvetjið aðrar vinnustöðvar til verkfalls! Veljið
framkvæmdanefndir, er hafi á hendi forystu bar-
áttunnar á hverri vinnustöð! Út á götuna ! Afvopnið
fasistana! Vopnin í hendur verkalýðsins! Allsherj-
arverkfall! Burt með böðulstjórnina!“
Þegar uppreisnin brauzt út, gaf Kommúnistaflokk-
urinn út kjörorðið um kosningu verkamannaráða,
myndun andfasistiskra liðssveita, færslu baráttunnar
úr vörn í sókn, hernám allra prentsmiðja og þýðing-
armikilla stöðva. Kommúnistar reyndu hvarvetna að
stofna til sameiginlegra baráttusamtaka, gripu sjálfir
til vopna og leituðust við að gefa uppreisninni þá bylt-
ingasinnuðu stefnu, sem ein gat leitt til sigurs. Þeir
57