Réttur - 01.06.1934, Blaðsíða 23

vík annað en að snópa eftir eyrarvinnu? — Aldrei
hefi ég gengið á eyrina og hefi þó alltaf komizt
af með mig og mína. Og það ætla eg að segja þér, að
þér þýðir ekkert að ætla að liggja upp á mér.
Karli fannst allt jafn fráleitt:
a) að liggja upp á konunni,
b) að selja landa,
c) að gerast lögregluþjónn.
Hann hafði vanizt því að vinna, fara úr einni vist-
inni í aðra og vinna með sínum sinasterku höndum, og
honum hafði aldrei dottið í hug að annað ætti fyrir
sér að liggja í höfuðborginni en að vinna. Hann botn-
aði ekkert í atvinnuleysi eða öðrum atvinnuvegum en
venjulegri daglaunavinnu.
Þessa nótt var óvenjulega mikill umgangur um her-
bergi Karls af mönnum, sem stóðu í sambandi við
landabrúsana að austan og komu bakdyramegin að
finna konuna. Hann varð því í fyrsta skipti á æfinni
andvaka eins og reglulegur borgarbúi og tók að hugsa
.sitt mál. Hann sá það, að svona gat hann ekki haldið
áfram að lifa, peningalaus varð hann á því, heilsuna
mundi hann missa á því, úr höfuðborginni yrði hann
að fara heim aftur eins og sveitalimur, sem sendur er
milli tveggja óvinahreppa. Hann ætlaði að ræða þetta
mál við konuna strax um morguninn, því hann fann
að hún hafði vit á því hvernig lífið var í höfuðborginni.
Af því hann var óvanur því starfi að hugsa, taldi
hann á fingrum sér það sem hann þurfti að fá að
vita en skildi ekki:
1) Hvers vegna ráðlagði konan honum að verða lög-
regluþjónn, þar sem hún seldi sjálf landa svo
hann vissi?
2) Til hvers voru allir þessir lögregluþjónar, ef þeir
áttu ekki að koma í veg fyrir þessi og önnur laga-
brot?
3) Var svo mikið af glæpamönnum í borginni, að
það þyrfti þess vegna allan þennan sæg af lög-
reglumönnum?
71