Réttur - 01.09.1938, Síða 9

þá missum við atvinnuna og fáum ekkert kaup. Ætli
það sé betra? Nei, þeir eru góðir til að sprikla og
sprella, þessir stráka-angurgapar, og heimta og
heimta hærra kaup, sem þeir gera svo ekki annað við,
en svalla á dansleikjum og kaffihúsum, og ganga svo
í fátækrasjóðinn hvað lítið sem út af ber. Nei, við
þurfum tryggingu fyrir því, að atvinnan beri sig. Það
er meira virði en uppskrúfað kaup, sem endar í at-
vinnuleysi.
Ólafur: Já, en hvað veizt þú um það, góður mað.ur,
hvernig atvinnureksturinn ber sig? Ekki hefir þú
rannsakað rekstursreikningana, ekki einu sinni litið
þá augum. Og ert svo að tala um að reksturinn beri
sig ekki!
Helgi: Hefir þú kannske rannsakað þá reikninga?
Nei, jeg býst við ekki. Við stöndum víst líkt að vígi
þar.
Ólafur; Þetta er að vísu rétt hjá þér. En eitthvað
má nú ráða af líkunum, og það erum við nú vanir að
gera í því sem öðru vísi er. Manstu ekki eftir fyrir
tíu árum, þegar við fengum kauphækkun, og hana
verulega, eftir mikið stímabrak, — ekki varst þú á
móti kauphækkun þá —. Var því ekki haldið fram
þá, að kauphækkunin yrði bara til að eyðileggja at-
vinnuna? Og hver hefir reyndin orðið? Hætti kann-
ske atvinnureksturinn? Nei, ekki alveg? Ég veit ekki
betur en útsvarið á þessu fyrirtæki hafi stórhækkað
svo að segja árlega síðan. Einhverju hefir verið af að
taka. Ekki borga þeir hátt útsvar ár eftir ár með
tapinu einu saman.
Helgi: O, sei sei. Ég ætla að ég viti þetta, sem ég
segi, alveg eins vel og þið, og betur. Forstjóhinn
hefir sagt mér það sjálfur. Hann sagði mér það sein-
ast í gær. Og ætli hann viti ekki alveg eins vel um
hag fyrirtækisins eins og þú? Ég býst við því. Hann
segir blátt áfram að þeir verði að hætta, ef þessi kaup-
hækkun verður þvinguð fram. Og hvað verður þá um
17 T