Réttur - 01.11.1968, Qupperneq 9

Nýsköpíinarstjórnin 1944—47 á ríkisráðsfundi. F. v.: Emil Jónss., Finnur Jónss., Ólafur Thors
(standandi), Sveinn Björnsson forseti, Pétur Magnússon, Aki Jakobsson, Brynjólfur Bjarnason.
við kunnum að stjórna efnahagsmálum okk-
ar".
Það er eðlilegt að svona efasemdir komi
upp hjá fulltrúum íslenzkrar borgarastéttar,
ekki sízt þegar afleiðingar af stjórnleysi ríkis-
stjórnar hennar koma fram eins og nú. En
þessum fulltrúum hættir við að líta á borg-
arastéttina sem alla þjóðina og yfirfæra hæfi-
leikaleysi þeirrar stéttar og pólitískrar for-
ystu hennar á þjóðina í heild, — rétt eins og
ríkisstjórnin er vön að gera, þegar um skuld-
ir eða áföll er að ræða.
Islandi er hægt að stjórna sem efnahagslega
sjálfstæðri heild, ef því er stjórnað sem einni
einingu, — og af viti og réttlæti. Það verður
að vera heildarstjórn á framleiðslukerfinu og
utanríkisverzluninni, jafnvel þótt rekstrar-
form og eignaryfirráð séu margvísleg. Full-
komin skipulagning er skilyrði við alla stjórn
á framleiðslukerfi nútímans, stjórnleysi er
dauðadómur — og stjórnleysið hefur verið
stefna íslenzkrar borgarastéttar í áramg
(„frjáls" verzlun, „frjáls" fjárfesting o.s.frv).
Island hefur 35.000 verkamenn, álíka og 15.
eða 23. stærsta iðnaðarhlutafélag í Banda-
ríkjunum eða eins og ASEA, sem er 105.
stærsta auðfélag heims utan Bandaríkjanna.
— Það er hcegt að stjórna Islandi sem sjálf-
stæðri heild og það hefur verið sannað.
GETUR HÚN ?
En spurningin er: Getur horgarastéttin gert
það? Kann íslenzk borgarastétt að stjórna
efnahagsmálum vorum ein?
Reynslan sýnir að það getur borgarastéttin
ekki. Og helztu pólitískum fulltrúum hennar,
jafnt á höfuðbóli sem hjáleigu, er það ljóst.
Þessvegna stefna þeir nú inn í EFTA, „binda
doríuna aftan í hafskipið".
173