Morgunblaðið - 27.06.2006, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnar Sigurðs-son fæddist á
Akureyri 4. septem-
ber 1916. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni, 15. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigurður
Sigurðsson bóksali,
f. 24. júlí 1874, d. 23.
maí 1923, og Soffía
Stefánsdóttir hús-
móðir, f. 9. nóvem-
ber 1891, d. 25. febr-
úar 1973. Gunnar
átti tvær systur,
Önnu, f. 3. júlí 1907, d. 18. ágúst
1995, og Elínu, f. 24. febrúar 1910,
d. 29. maí 1992, og tvo bræður Stef-
án, f. 1917, lést ársgamall og Geir, f.
30. september 1927, d. 7. ágúst
1972.
Gunnar kvæntist 15. janúar 1944
Elinborgu Sigurðsson, f. 16. sept-
ember 1920, d. 27. júlí 2003. For-
eldrar Elinborgar voru Jakob
Thorarensen rithöfundur og skáld,
f. 18. maí 1886, d. 26. apríl 1972, og
Borghildur Thorarensen húsmóðir,
f. 24. júlí 1897, d. 23. janúar 1996.
Gunnar og Elinborg eignuðust þrjú
Gunnari og Elinborgu varð 14
barnabarnabarna auðið.
Gunnar ólst upp á Akureyri og
útskrifaðist sem gagnfræðingur frá
Menntaskólanum á Akureyri árið
1936. Árið 1942 hélt Gunnar til
náms í Bandaríkjunum og lauk
námi í stjórn og rekstri flugvalla og
flugfélaga og flugtækni frá Parks
College of of Aeronautical Techno-
logy of St. Louis University í Mis-
souri í Bandaríkjunum árið 1944.
Hann var settur flugvallarstjóri
Reykjavíkurflugvallar árið 1946–
1947 og Keflavíkurflugvallar 1947–
1948 og gegndi störfum sem
fulltrúi flugmálastjóra ríkisins frá
1949–1951 og sem skrifstofustjóri
flugmálastjóra frá 1952–1956.
Gunnar var skipaður flugvallar-
stjóri Reykjavíkurflugvallar árið
1956 og gengdi þeirri stöðu í lið-
lega 40 ár eða til 1. febrúar 1987.
Gunnar sat í flugráði um nokkurra
ára skeið, m.a. sem varaformaður.
Hann var í stjórn Íslensk-ameríska
félagsins frá 1954 og formaður frá
1961–1963. Gunnar hlaut ýmsar
viðurkenningar vegna starfa sinna
að flugmálum meðal annars ridd-
arakross hinnar íslensku fálkaorðu.
Gunnar og Elinborg áttu heimili í
Reykjavík og bjuggu lengst af á
Ljósvallagötu 10.
Útför Gunnars verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
börn, þau eru: 1)
Borghildur húsmóðir,
f. 7. desember 1945,
maki Jón Aðils fyrrv.
sérfræðingur hjá
Landsvirkjun. Börn
þeirra eru Elinborg
fulltrúi, f. 2. sept.
1965, Jón Gunnar
rekstrarhagfræðing-
ur, f. 30. okt. 1966, og
Jakob landfræðingur,
f. 14. maí 1970. 2)
Gunnhildur, f. 28.
október 1949. Barns-
faðir Gunnhildar er
Jónas Hermannsson og dóttir
þeirra Soffía Guðrún barnalæknir,
f. 30. ágúst 1966. Maki Gunnhildar
var Sigurður Jónsson sjómaður,
þau skildu. Börn þeirra eru Gunnar
byggingatæknifræðingur, f. 24. júlí
1970, Ingibjörg Salóme viðskipta-
fræðingur, f. 18. apríl 1973, Jón,
nemi í Tækniskóla Íslands, f. 7. des.
1977, og Andri Björn, f. 14. ágúst
1989. 3) Jakob umhverfisfræðingur
hjá Skipulagsstofnun, f. 19. nóvem-
ber 1954, maki Þuríður Árnadóttir
skrifstofumaður. Dóttir þeirra er
Íris Björk, f. 11. maí 1989.
Elsku afi minn, þá er komið að
leiðarlokum hér á þessari jörð, en þið
amma eruð þó sameinuð á ný. Afi! Þú
varst mikill jafnlyndismaður og ég sá
þig aldrei skipta skapi. Þú varst alltaf
svo ljúfur og hlýr og mér þykir svo
vænt um þig og ég mun sakna þín
sárlega.
Fyrsta minning mín um þig er ég
sitjandi í fanginu á þér í „græna
stólnum“ og þú dregur upp Tópas í
munninn, varst alla tíð með Tópas í
buxnavasanum. Það má heldur ekki
gleyma að minnast á öll barnaafmæl-
in sem þú mættir alltaf í, sama hvort
það var haldið á virkum degi eða um
helgi, þú lést þig aldrei vanta. Þú
varst sannkallaður afmæliskóngur!
Það var mikill ævintýraljómi yfir lífi
ykkar ömmu, þið ferðuðust um allan
heim, bæði í embættiserindum og til
skemmtunar og fróðleiks. Við barna-
börnin nutum góðs af og voru þær
ófáar sögurnar sem við fengum að
heyra um ævintýri afa og ömmu.
Einnig fengum við oft mjög spenn-
andi og flottar gjafir sem voru keypt-
ar erlendis og fengust ekki hérna
heima á Íslandi. Einnig var voða
gaman að fá „útlenskt“ páskaegg um
páskana og svo var „grái skápurinn“
yfirleitt fullur af alls konar „útlendu“
nammi. Það var alltaf hægt að koma
á Ljósvallagötuna og ef þið voruð
ekki inni, þá var bara að arka út í
kirkjugarð og þar voruð þú og amma
sitjandi á ykkar prívat bekk að njóta
friðarins sem var ávallt til staðar í
kirkjugarðinum. Afi, þú varst ákaf-
lega laglegur og mikill sjarmur, alveg
eins og kvikmyndastjarna. Enginn
var rómantískari en þú, alltaf að sýna
ömmu hvað þú elskaðir hana mikið
og í hverri viku fórstu út og keyptir
handa henni rósir. Þið voruð alla tíð
svo sæt saman, samrýmd og ástfang-
in og nú eruð þið sameinuð á ný.
Ég er ákaflega þakklát fyrir að
börnin mín skyldu ná að kynnast þér,
þau munu búa að því alla ævi. Ég
mun sjá um að halda áfram að segja
þeim frá þér og ömmu og lífi ykkar.
Elsku afi minn, þú varst svo sann-
arlega elskaður. Ég kveð.
Þín
Elinborg.
Látinn er í Reykjavík sómamað-
urinn Gunnar Sigurðsson, fyrrv.
flugvallarstjóri. Eiginkona Gunnars
var Elínborg Thorarensen, æskuvin-
kona mín.
Við Elínborg eða Ella eins og hún
var kölluð héldum báðar til Ameríku
á stríðsárunum. Ég starfaði í New
York en ákvað síðan áður en ég sneri
aftur heim til Íslands árið 1943 að
heimsækja Ellu til Los Angeles þar
sem hún var þá búsett.
Forlögin eru stundum einkennileg.
Meðan á heimsókninni stóð komum
við Ella auga á smáfrétt í dagblaði
um að þrír Íslendingar frá Akureyri
hefðu innritast í flugskóla í Los Ang-
eles. Við veltum fyrir okkur hvort við
ættum að reyna að komast í samband
við þessa landa okkar. Það varð úr og
ákváðum við að hittast og urðu þeir
góðir vinir okkar. Einn af þeim var
Gunnar Sigurðsson og þar með voru
örlög Ellu og Gunnars ráðin. Þau
gengu í hjónaband aðeins fjórum
mánuðum síðar, 15. janúar 1944. Var
því stutt í 60 ára brúðkaupsafmæli
þeirra þegar Ella lést 27. júlí 2003.
Þegar Gunnar hafði lokið námi
1944 fluttu þau til Íslands og tók
Gunnar til starfa hjá Flugmálastjórn
ríkisins en var ráðinn fluvallarstjóri
Reykjavíkurflugvallar 1956 og
gegndi því starfi til starfsloka 1987.
Einar, maðurinn minn, og Gunnar
urðu miklir mátar og tengdumst við
þeim hjónum órjúfanlegum vináttu-
böndum. Áttum við saman ánægju-
legar samverustundir bæði innan-
lands og utan. Ella og Gunnar voru
sérlega samrýnd hjón og glæsileg.
Það var yfir þeim einhver töfrandi
blær sem mótaðist ef til vill af veru
þeirra í námunda við kvikmynda-
borgina Hollywood. Eignuðust þau
þrjú mannvænleg börn og mörg
barna- og barnabörn, allt hið gjörvu-
legasta fólk. Þau bjuggu mestan
hluta ævinnar á Ljósvallagötu 10 en
á seinni árum áttu þau bæði við
heilsubrest að stríða og fluttu þá á
Hjúkrunarheimilið Sóltún.
Gunnar var mikill mannkostamað-
ur og sérstaklega fróður um menn og
málefni. Hann var glæsimenni og
hélt reisn sinni fram eftir öllum aldri.
Ég heimsótti hann alltaf öðru hvoru í
Sóltún og var mjög skemmtilegt að
ræða við hann. Hann hélt næstum
óskertu minni, var ætíð hress í bragði
og jákvæður og naut þess að rifja upp
skemmtileg atvik frá liðinni tíð enda
gæddur ríkri kímnigáfu. En fyrst og
fremst var hann mikill drengskapar-
maður og sannur vinur.
Ég sendi börnum hans, Borghildi,
Gunnhildi og Jakobi, og þeirra fjöl-
skyldum innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Gunnars Sig-
urðssonar.
Margrét Thoroddsen.
GUNNAR
SIGURÐSSON
 Fleiri minningargreinar
um Gunnar Sigurðsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Jón
Gunnar; Soffía Guðrún Jónasdóttir;
Jón Sigurðsson; Ingibjörg Salóme;
Borghildur; Þorgeir Pálsson.
✝ Jóhann Sveins-son fæddist í
Reykjavík 27. sept-
ember 1921. Hann
lést á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 18.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sveinn Jónsson sjó-
maður og seinni
kona hans, Jóna Jó-
hannsdóttir. Systur
Jóhanns eru Helga,
f. 1923, og Kristín
Sigríður, f. 1926.
Hálfsystkini hans
samfeðra eru Rósant Óskar, f.
1903, Karólína Margrét, f. 1905,
Jóhanna, f. 1907 og Sveinn, f.
1911. Kristín Sigríður er ein eft-
irlifandi af systkinunum.
Hinn 17. nóvember 1945 kvænt-
ist Jóhann Guðrúnu Bjarnadóttur,
f. 15. desember 1923. Þau eiga
fjóra syni, sem eru: Bjarni Haf-
steinn, f. 1945, kvæntur Sigríði J.
Jónsdóttur, þeirra börn eru Guð-
rún og Jón Eyvindur; Magnús, f.
1947, kvæntur Særúnu Garðars-
dóttur og eiga þau dæturnar
Kristínu Jónu og Rúnu; Sveinn, f.
1954, kvæntur Önnu Haraldsdótt-
ur og eiga þau
Gunni og Jóhönnu;
og Jóhann, f. 1958.
Barnabarnabörn Jó-
hanns og Guðrúnar
eru sjö.
Jóhann ólst upp í
Reykjavík til 9 ára
aldurs en flutti þá
með foreldrum sín-
um til Hafnarfjarð-
ar og átti heima þar
síðan. Hann byrjaði
ungur á sjó á togara
og hóf síðan nám við
Stýrimannaskólann
í Reykjavík árið 1943 og lauk það-
an prófi árið 1945. Hann var stýri-
maður og síðan skipstjóri hjá Bæj-
arútgerð Hafnarfjarðar og seinna
skipstjóri hjá Tryggva Ófeigssyni.
Jóhann var farsæll skipstjóri alla
tíð og síðasti togarinn sem hann
var fastur skipstjóri á var St. Otur
frá Hafnarfirði. Sjómennsku
stundaði hann til ársins 1980, þá
fór hann í land og vann m.a. í
vörugeymslu Eimskipafélagsins í
Hafnarfirði.
Útför Jóhanns verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Afi minn er látinn. Barnabörnin
kölluðu hann afa Jóa ef aðgreining-
ar var þörf. Við afi fylgdumst saman
með söngvakeppni Evrópu kvöld
eitt á spítalanum. Hann smeygði sér
út á svalir stundarkorn til að anda
léttar og sagði glaður í bragði þegar
hann kom inn aftur: „Þessu var
maður búinn að bíða eftir í allan
dag.“ Afi var hörkutól. Hraustur,
þrælduglegur og ætíð liðtækur þeg-
ar hjálparhönd vantaði. Hann var
vel greindur og lesinn og minnugur
þess sem hann hafði lært. Hann
heilsaði mér ávallt brosandi og
hvort sem hann var kátur eða dapur
sýndi hann alltaf mikla gæsku.
Hann var sjaldnast opinskár um til-
finningar sínar en það gerðist þó
einn góðan veðurdag þegar við sát-
um við sjónvarp og útvarpað var
stjórnmálaþætti. Einn viðmælandi
þáttarins minntist á „skrímslið frá
Hriflu“. Afi hrópaði af innlifun og
skyldurækni á móti sjónvarpinu, svo
að mér brá við: „Skammastu þín!“
Svo var látið sem ekkert væri og við
héldum áfram að horfa.
Afi kenndi mér að meta frelsið
sem ég hef í fæðuvali. Það gerði
hann bæði með því að lifa heilsu-
hraustur við sykursýki og með sög-
um af matarkosti fortíðarinnar. Í
skötuveislu einni sagði afi: „Ég man
að í sveitinni í gamla daga þótti allt-
af best að bryðja brjóskið.“ Hann
fylgdi þessu ekki alltaf sjálfur og má
því segja að tal hans um sveitasæl-
una hafi verið eins konar ljúfsár
söknuður hins liðna. Talandi um
mat, þá var það eitt dramatískasta
ólán afa á sjómannsferlinum, sam-
kvæmt eigin lýsingu, að hafa þurft
að borða makkarónur á sjó. Það
þótti honum mikil niðurlæging enda
varla um mat að ræða.
Systkini afa fluttu til N-Ameríku
til að hefja nýtt líf. Það er ekki ólík-
legt að viss tegund einmanaleika og
saknaðar hafi verið til staðar í
brjósti hans og útskýri hversu góð-
um vinaböndum hann tengdist
frændmennum sínum sem hann
heimsóttu í stuttan tíma. Í hvert
skipti sem afi bað mig að skila
kveðju til ættingja sinna í Ameríku
endurspegluðust tilfinningar hans.
Ég þakka forsjóninni fyrir að ég
fékk að eiga afa svona lengi. Blessuð
sé minning hans.
Jón Eyvindur Bjarnason.
Kæri Jói minn, blessuð sé minn-
ing þín.
Ég minnist Jóhanns Sveinssonar
yfir 60 ár og alltaf af öllu góðu, alltaf
svo yfirvegaður og fullur af stóískri
ró. Enda til margra ára skipstóri á
íslenskum togurum, hann var stólpi
sinnar kynslóðar sem sótti björg í
bú við Íslandsstrendur. Jói var mjög
myndarlegur maður sem eftir var
tekið hvar sem hann fór, hann lifði
til 84 ára aldurs. Hann gerði allt
eins og við hin, fékk sér smók og í
glas þegar við átti! Og gekk til vinnu
á hverjum degi og leit út eins og
maður á besta aldri, geri aðrir bet-
ur. Ég held að Rúna konan hans hafi
átt stóran þátt í hans góðu heilsu,
svo vel hugsaði hún um þarfir hans
alla tíð. Hann var sykursjúkur til
margra ára og þurfti sérstakt fæði
sem Rúna hugsaði mjög vel um. Þau
áttu mjög fallegt heimili sem gott er
að koma á. Þaðan eigum við Ingi-
mundur margar glaðar, góðar minn-
ingar um að borða góðan mat, spila
bridds og rabba saman. Hans verð-
ur sárt saknað um ókomin ár, því
það þarf fjóra til að spila bridds.
Hjartans kveðjur til allra sem
syrgja Jóa Sveins, strákanna hans
fjögurra og þeirra fjölskyldna. Já,
þakkir fyrir góða umönnun, þakkir
til starfsfólks St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði sem sýndi honum mik-
inn kærleik og góða umönnun í hans
veikindum.
Kveðja
Sjöfn.
JÓHANN
SVEINSSON
Ástkær dóttir okkar, sambýliskona, systir,
mágkona og frænka,
GUÐRÚN GÍSLADÓTTIR,
Arnarhrauni 11,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 28. júní kl. 15.00.
Gísli Sumarliðason, Guðrún M. Jónasdóttir,
Einar B. Pétursson,
Sigrún Erla Gísladóttir, Þorvaldur Svavarsson,
Jón Ari Gíslason,
Arnar Gíslason, Björk Arnbjörnsdóttir
og systkinabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, mágur, afi og
langafi,
LEIFUR SIGURÐSSON
rennismíðameistari,
Sogavegi 168,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum laugardaginn 17. júní,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtudag-
inn 29. júní kl. 13.00.
Guðmundur Ingi Leifsson, Elín Einarsdóttir,
Sigurður Leifsson, Margrét Árný Sigursteinsdóttir,
Elías Halldór Leifsson, Margrét Jónsdóttir,
Guðrún Kristófersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ENGILBERT HANNESSON
fyrrverandi bóndi,
Bakka,
Ölfusi,
sem lést á Landspítala við Hringbraut verður
jarðsunginn frá Hveragerðiskirkju fimmtudaginn
29. júní kl. 15.00.
Jóhanna Engilbertsdóttir, Páll Jóhannsson,
Valgerður Engilbertsdóttir, Garðar Guðmundsson,
Svava Engilbertsdóttir, Gunnlaugur Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.