Morgunblaðið - 17.07.2007, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 2007 29
mannblendnir en líka prúðir og kurt-
eisir og bjóðast til að sýna okkur
gróðurhúsin. Þorbergur, sá eldri, fer
fyrir þeim. Þeir leiða okkur um húsin,
segja okkur ýmsa leyndardóma rósa-
ræktar og benda okkur á alls kyns til-
brigði lita og lögunar rósanna.
Það er jólaboð hjá Imbu ömmu-
systur og Bjarna bónda hennar.
Systkinin Þorbergur, Þrándur og
Þórunn og stóru dætur hennar Birnu
dóttur minnar, Sigrún og María,
þrengja sér öll saman í og í kringum
stofusófann þeirra Imbu og Bjarna.
Sigrún og Þrándur hafa lent saman í
bekk í menntaskóla og öll eru krakk-
arnir vinir. Það er glatt á hjalla í sóf-
anum sem annars staðar í jólaboði
Imbu og Bjarna, og jafnvel þriðju
kynslóðinni finnst það ómissandi liður
í jólahaldinu.
Ömmusystkini og makar í systk-
inapartíi hjá ömmu. Óvænt er dyra-
bjöllunni hringt, inn kemur fríður
flokkur hávaxinna og fallegra ungra
manna. Þar voru komnir bræðurnir
Þorbergur og Þrándur og Einar Roth
frændi þeirra að heilsa upp á ömmu
sína. Þeim bregður hvergi þó frænd-
fólkið sé fyrir. Setjast, eru ræðnir,
frjálsmannlegir og brosmildir við
gamla gengið. Og enn er það Þor-
bergur sem fer fyrir. Eftir hæfilega
setu þakka þeir fyrir sig og kveðja
með virktum út í sumarnóttina að líta
aðeins á mannlífið.
Það er mikil sorg að sjá á bak ung-
um manni sem Þorbergi, svo litfögr-
um rósahnappi að springa út.
Ég bið Guð að blessa elsku Veru
mína, Þránd og Þórunni og Gísla og
alla aðra ástvini Þorbergs. Veri Þor-
bergur Guði falinn.
Sigrún Björnsdóttir
ömmusystir.
Grimmd lífsins getur verið slík og
svo gersamlega ólýsanleg að ekki er
fyrir nokkurt mannsbarn að reyna að
skilja. Eins stutt og bilið á milli lífs og
dauða virðist, þá verða þessir tveir
heimar skyndilega svo óralangt hvor
frá öðrum. Dauðann ber einhvern
veginn alltaf brátt að. Sama þótt hann
hafi staðið yfir hausamótunum á Þor-
bergi oft áður, þá hefði mig aldrei ór-
að fyrir að hann yrði hrifsaður burt
svona allt í einu.
Þegar ég var fimm ára var Bergur
baðaður í brúnum bala í Ráðagerði og
ég fékk að horfa á litla barnið sprella í
vatninu. Þar sem ég er örverpið í
minni fjölskyldu var Þorbergur fyrsta
ungbarnið sem ég umgekkst. Óskap-
lega spennandi að fá að halda á þess-
um litla dreng, grunlaus um að ég
ætti eftir að verða stöðugur heima-
gangur hjá Gísla og Veru næstu 10
árin. Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að eyða stórum hluta æsku minnar á
heimili Þorbergs og fékk að fylgjast
með honum og systkinum hans tveim-
ur vaxa úr grasi og verða að ein-
stökum manneskjum úr skíragulli.
Þorbergur, Þrándur og Þórunn eru
þau albest gerðu börn sem ég hef
nokkurn tímann kynnst, það er óhætt
að segja að þau hafi einungis fengið
það besta frá báðum foreldrum, slíkt
var atlætið og umhverfið yndislegt.
Það var endalaust fjör í kringum
fóninn í Hveramýri, sköpunargleði og
uppátækjasemi einkenndu daglegt líf
og var Þorbergur órjúfanlegur hluti
af þessari skemmtilegu veröld sem
heimili þeirra var. Myndlistin var
ætíð í hávegum höfð og listaverk ým-
iskonar í stöðugri framleiðslu. Þor-
bergur gat setið tímunum saman og
dundað sér við að mála, grafalvarleg-
ur á valdi listamannagenanna sem
hann bar í blóðinu.
Það er óhætt að segja að strax frá
blautu barnsbeini hafi Þorbergur ver-
ið mikill matmaður. Aldrei nokkurn
tímann minnist ég þess að hafa þurft
að dobla ofan í drenginn bita. Eitt
sinn, þegar Bergur var nýorðinn árs-
gamall, sporðrenndi hann heilli
rjómatertu við eldhúsborðið í Dals-
garði, með guðsgöfflunum dundaði
elsku litli kallinn sér við hnallþóru af
gríðarlegri einbeitingu, viðstöddum
til mikillar skemmtunar. Hann lét
ekki hlátrasköll og myndavélasmelli
trufla sig heldur sat rjóður í kinnum,
yfirvegaður og æðrulaus, í rjóma-
tertualsælu. Sú yfirvegun sem tók sér
bólfestu í augum Þorbergs bókstaf-
lega skein af honum alla tíð. Skömmu
eftir að Þorbergur byrjaði að tala
man ég eftir að hann fór mikið að nota
orðið lostæti, hann átti það til að taka
upp hressandi orð og lauma inn í
barnamálið. Með því gat hann gætt
hversdagslegustu hluti miklum hátíð-
arbrag – þegar til að mynda rúg-
brauðssneið með kindakæfu varð að
lostæti. Seinna gæddi Þorbergur
heiminn hátíðleika með því að bera á
borð sitt eigið lostæti, þar sem kokka-
mennskan varð hans líf og yndi.
Yfirvegun og hlýja einkenndi þenn-
an einstaklega ljúfa dreng sem verður
nú sárt saknað í þessum heimi.
Sannkallaður gulldrengur þú ert,
elsku Þorbergur frændi, og efast ég
ekki um að þú munir fá að skína þínu
skærasta þar sem þú ert núna, megi
allt himnaríki njóta góðs af lostæti
þínu og hjartahlýju.
Þín einlæg
Birta Fróða.
Það er þyngra en tárum taki að sjá
á eftir Bergi frænda, þeim góða
dreng. Skarðið sem höggvið var í
frændgarðinn aðfaranótt sunnudags-
ins verður aldrei fyllt, en minningarn-
ar verða ekki frá okkur teknar því
Bergur er hluti af okkar lífi. Alltaf
þegar mikið hefur staðið til var Berg-
ur til staðar – við fermingar, afmæl-
isveislur og áramót. Bergur var með í
mat hjá ömmu Siggu, við laufa-
brauðsskurð og þegar verkin hans afa
Dieters voru sett á sýningu. Við vor-
um með Bergi í Genf og Basel, Kína
og New York. Og á Hellnum og í
Mosó – og þegar ekkert sérstakt var á
seyði annað en að leika sér og vera
saman. Við eigum fleiri myndir af
Bergi en nokkrum öðrum – þær bæta
nokkru við þegar við viljum ylja okk-
ur við minningarnar, sem eru allar
góðar. Sá mikli vinskapur og sam-
heldni sem ríkir meðal fjölskyldunnar
og systkinabarnanna allra er stuðn-
ingur á sorgarstund. Við sendum
Veru, Gísla, Þrándi og Þórunni okkar
innilegustu samúðarkveðjur og sam-
hryggjumst öllum vandamönnum og
vinum Bergs. Hvíli hann í friði.
Solveig, Þórður, Karl og Lára.
Elsku besti Bergur.
Nú sit ég og geri það sem ég hélt að
ég þyrfti aldrei að gera í lífinu. Ég sit
og ætla að skrifa nokkur minningar-
orð um þig, viskusteinninn minn.
Elsku frændi, það ert þú sem hefur
fært mér svo mikla visku, kennt mér
að lifa lífinu.
Þegar ég var að kvarta þá sagðir þú
mér að hætta að væla og njóta lífsins
til fulls eins og þú gerðir hvern ein-
asta dag.
Manstu þegar við vorum heima hjá
þér í Ævintýra-Hveramýri? Þar sem
við ásamt krökkunum í dalnum teikn-
uðum, leiruðum, lituðum og gerðum
alla hina skemmtilegu hlutina sem við
gátum ekki gert annars staðar.
Manstu þegar við bjuggum til heilu
leikritin, tókum þau upp á vídeóvél og
sváfum svo heima hjá þér ásamt
krökkunum í dalnum í risaflatsæng?
Við sofnuðum saman við ævintýrin á
hljóðsnældunum, stóru koddunum og
þykku dúnsængunum.
Manstu þá daga, þær vikur, þau ár
þegar við lékum okkur svo mikið sam-
an í dalnum?
Ég og Helga ætluðum að koma til
þín í óvænta heimsókn á Stóru-Tjarn-
ir, ég hlakkaði svo mikið til að hitta
þig, en gat ekki setið á mér og sagði
þér frá því og við vorum búnir að
ákveða að fara saman í hvalaskoðun
þegar við kæmum.
Leiðinlegt þótti mér að hafa misst
af útskriftarveislunni þinni frábæru,
en ég er svo ótrúlega þakklátur fyrir
það að hafa fengið þig í heimsókn til
Danmerkur, þar sem þú, Siggi og
Diljá voruð hjá okkur í nokkra daga.
Það voru okkar síðustu stundir sam-
an, þar sem við eyddum nokkrum
dögum í að slaka á og njóta lífsins
saman. Ég er svo þakklátur fyrir þær
stundir.
Það sem þú gafst af þér er ómet-
anlegt, allir sem þekktu þig eru upp-
fullir af kærleik og lífsgleði frá þér.
Það var aldrei neitt að hjá þér, sama
hvað bjátaði á. Það var aldrei neitt
leiðinlegt heldur var allt misskemmti-
legt. Ef einhver hafði eitthvað nei-
kvætt í fórum sínum, þá breyttir þú
því í hið jákvæða á örskömmum tíma.
Þú ætlaðir þér að skara fram úr í öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur og það
gerðir þú svo sannarlega elsku
frændi.
Nú er skærasta stjarnan í Mos-
fellsdal farin og engin önnur kemur í
hennar stað.
Stjarnan mun skína tvöfalt í huga
allra sem þekktu hann frænda minn,
Þorberg Gíslason.
Þú munt eiga stóran stað í hjarta
mínu, fullan af visku þinni og góðum
minningum um þig alla mína ævi.
Þinn frændi og vinur að eilífu,
Gísli nafni.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku Bergur frændi. Þú ert far-
inn. Við erum minnt á hve lífið getur
verið hverfult og að hver stund er
okkur svo dýrmæt. Þannig er lífið,
það gerist og stundum harkalega eins
og núna. Það er partur af lífinu, eins
sárt og það er. Þú varst þú sjálfur og
virtist fara þínar eigin leiðir í lífinu.
Fallegur og bjartur. Það hefur verið
höggvið skarð í þinn fallega systkina-
hóp og stóran frændsystkinahóp.
Elsku Vera, Gísli og Helena, Þránd-
ur, Þórunnn, Hrefna og Hildur Krist-
ín, hugur okkar er hjá ykkur. Megi
Guð styrkja ykkur á þessari erfiðu
stundu.
Högni, Ragna og Halla.
Á meðan sumarhitinn sótti okkur
heim dag eftir dag kastaði dauðinn
köldum skugga sínum yfir dalinn.
Andlát Þorbergs Gíslasonar kom
okkur öllum í opna skjöldu og erfitt er
að skilja óréttlæti lífsins á slíkum
stundum.
Þorbergur sleit barnskónum í Mos-
fellsdal, lífsglaður piltur sem voru all-
ir vegir færir, alltaf brosmildur og
prúður. Hann lauk námi sem mat-
reiðslumaður síðastliðið vor og þeim
SJÁ SÍÐU 30
✝
BJÖRN SIGURÐSSON
frá Lækjarnesi í Hornafirði,
sem lést, þriðjudaginn 10. júlí, verður jarðsunginn
frá Hafnarkirkju í Hornafirði, miðvikudaginn 18. júlí
kl. 14.00.
Karl Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
HALLFRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
sjúkraliði,
Jörfagrund 52,
Kjalarnesi,
andaðist á heimili sínu, miðvikudaginn 11. júlí.
Útför hennar fer fram, fimmtudaginn 19. júlí
kl. 13.00, í Grafarvogskirkju.
Innilegar þakkir sendum við til starfsfólks Karítasar, þeim Ásdísi og
Valgerði, fyrir hlýhug og velvild í garð okkar allra.
Karl Jósefsson (Drago Vrh),
Björn Rúnar Sigurðsson, Sigríður Viðarsdóttir,
Davíð Vrh Karlsson, Sonja Karlsson,
María Vrh Karlsdóttir, Donaldur Engley,
Davor Karlsson, Birna Jóhanna Ragnarsdóttir
og ömmubörnin.
✝
VIGDÍS J. R. HANSEN,
Hraunbæ 172,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans Landakoti að morgni laugardagsins
14. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu, föstudaginn 20. júlí kl. 11.00.
Aðstandendur og vinir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
SIGRÍÐUR SKAGFJÖRÐ,
Hraunbæ 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi, föstudaginn
13. júlí.
Útför hennar fer fram frá Árbæjarkirkju, þriðju-
daginn 24. júlí kl 15:00.
Ingimar Guðmundsson,
Sigurður Skagfjörð Ingimarsson, Ólöf Jónsdóttir,
Guðmundur Már Ingimarsson
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæru,
GYÐA SIGVALDADÓTTIR
og
SVANBORG SIGVALDADÓTTIR,
verða jarðsungnar frá Dómkirkjunni í Reykjavík, miðvikudaginn
18. júlí kl. 15.00.
Kristján Guðmundsson,
Hólmfríður Kristjánsdóttir, Jón Eiríksson,
Hólmfríður Guðmundsdóttir, Jón M. Baldvinsson,
Jóhannes Guðmundsson, Sigríður J. Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.