Morgunblaðið - 03.12.2007, Blaðsíða 2

2 MÁNUDAGUR 3. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
íþróttir
Íþróttir Morgunblaðsins Hádegismóum 2, 110 Reykjavík, sími 5691100, netfang sport@mbl. is
Útgefandi Árvakur hf. Umsjón Sigmundur Ó. Steinarsson, fréttastjóri , sos@mbl. is Auglýsingar
sími 5691111 netfang augl@mbl. is Bréfsími 5691110 Prentun Prentsmiðja Morgunblaðsins
Alfreð Gíslason
og lærisveinar
hans hjá þýska
handknattleiks-
liðinu Gummers-
bach duttu ekki í
lukkupottinn
þegar dregið var
til 8 liða úrslita í
bikarkeppninni í
gær. Gummersbach dróst á móti
HSV Hamburg og fer leikurinn
fram í Color Line Arena í Ham-
borg annaðhvort 19. eða 20. desem-
ber.
  
Heiðmar Felixson og samherjarhans hjá Burgdorf sem kom-
ust svo óvænt í 8 liða úrslit bik-
arkeppninnar eiga erfitt verkefni
fyrir höndum því þeir mæta Rhein-
Neckar-Löwen í SAP-íþróttahöll-
inni í Mannheim. Þá leikur Kiel við
2. deildar liðið Friesenheim og
Düsseldorf fær Nordhorn í heim-
sókn.
  
Logi Geirsson var í leik-mannahópi Lemgo þegar liðið
vann nauman sigur á Århus GF,
33:32, á heimavelli í 32 liða úrslit-
um EHF-keppninnar í handknatt-
leik í fyrradag. Loga tókst ekki að
skora en þetta var fyrsti kapp-
leikur hans í nærri hálft ár. Sturlu
Ásgeirssyni lánaðist ekki heldur að
skora fyrir Århus GF í leiknum.
Lemgo komst áfram í 16 liða úrslit
með samtals tveggja marka mun
eftir að hafa einnig unnið með eins
marks mun í fyrri leiknum.
  
Þýskir handknattleiksmenn söfn-uðu í gær 100.000 evrum, tæp-
lega 9 milljónum króna, í sjóð Joac-
hims Deckarms með góðgerðarleik
í Saarland-Halle í gær. Deckarm
var einn fremsti handknattleiks-
maður undir lok áttunda áratugar
síðustu aldar og leikstjórnandi
vestur-þýska landsliðsins þegar það
varð heimsmeistari 1978. Ári síðar
fékk Deckarm þungt höfuðhögg er
hann féll í gólfið eftir að hafa verið
hlaupinn niður í Evrópuleik í Ta-
tabanya í Ungverjalandi. Deckarm
var meðvitundarlaus í nærri hálft
ár eftir höggið en hefur síðan verið
bundinn við hjólastól, mikið lamað-
ur. Á hverju ári frá slysinu hafa
þýskir handknattleiksmenn leikið
góðgerðarleik og þannig safnað fé í
sjóð sem létt hefur undir fram-
færslu Deckarms.
  
Gro Hammer-seng,
fremsta hand-
knattleikskona
Norðmanna, varð
fyrir því óláni að
fingurbrotna nú
fyrir helgina, að-
eins fáeinum
dögum áður en
heimsmeist-
aramótið í handknattleik hófst í
Frakklandi. Hún fékk sérstakt
leyfi til þess að leika með nýja teg-
und af spelku í keppninni en sækja
þurfti um undanþágu til þess hjá
Alþjóðahandknattleikssambandinu.
Hammerseng mætti galvösk til
leiks í gær með norska landsliðinu
þegar það vann Angóla, 32:26, í
upphafsleik sínum á HM. Norð-
menn eru ríkjandi Evrópumeist-
arar.
  
Alfreð Jóhannsson, markahæstileikmaður Njarðvíkur í 1.
deildinni í knattspyrnu í sumar,
gekk í gær til liðs við 1. deildar lið
Víkings úr Ólafsvík. Alfreð, sem
skoraði 6 mörk í 20 leikjum fyrir
Njarðvíkinga í sumar, á að baki 36
leiki með Grindavík í efstu deild.
Fólk sport@mbl.is
Eftir Sigurð Elvar Þórólfsson
seth@mbl.is
Ragna segir að áhugi hennar á bad-
mintoníþróttinni hafi vaknað þegar
hún var í 3. bekk í Langholtsskóla en
á þeim tíma var öllum í þeim árgangi
boðið að æfa hjá TBR án þess að
greiða æfingagjöld. Það var stutt fyr-
ir Rögnu að fara á æfingar úr Sól-
heimum þar sem hún bjó og hún hafði
einnig góða fyrirmynd á heimilinu
hvað badmintonið varðar.
„Bróðir minn sem er þremur árum
eldri hafði farið í gegnum þetta ferli
og hann hélt áfram að æfa. Ætli ég
hafi ekki horft það mikið upp til bróð-
ur míns að ég gerði bara eins og hann.
Ég var einu ári á undan í skóla og
byrjaði því í badminton tveimur árum
eftir að hann byrjaði,“ segir Ragna en
hún var einnig með hugann við
áhaldafimleika og stundaði hún fim-
leika fram undir fermingu.
Fimleikar góður grunnur
„Ég er handviss um að fimleika-
þjálfunin er besti grunnur sem ég
hefði getað fengið fyrir badmintonið
og það gildir að ég held um allar
íþróttir. Mér sýnist að þeir krakkar
sem fara úr fimleikum og í aðrar
íþróttir nái oftar en ekki betri árangri
en margir aðrir. Fimleikaþjálfunin
reyndist mér vel og ég held að það séu
mun fleiri sem geti tekið undir það.“
Það er greinilegt að Ragna er vel
skipulögð og gefur sig alla í íþróttina.
Hún stundar háskólanám í heimspeki
og sálfræði og hún telur sig einnig
eiga „líf“ fyrir utan badmintonið. „Jú,
þetta tekur allt mjög mikinn tíma, æf-
ingar og skólinn eru í forgangi, en ég
les mikið af bókum og skrepp með
vinum mínum út á lífið af og til,“ segir
Ragna. Hún þakkar foreldrum sínum
og eldri bróður það að hún tók með-
vitaða ákvörðun um að drekka ekki
áfengi. „Mér fannst það bara eðlilegt.
Og ég fer oft út að skemmta mér með
vinum mínum en vinahópur minn
stundar ekki badminton. Katrín Atla-
dóttir er eina vinkona mín sem spilar
badminton eins og ég.
Auðvitað hafa margir reynt að
setja pressu á mig og boðið mér að
drekka, en ég hef ekki haft áhuga á
því. Í dag er þetta ekkert efni í skáld-
sögu. Það vita allir sem ég þekki
hvernig ég vil hafa hlutina og það eru
allir hættir að „bögga“ mig með ein-
hverri pressu. Sumir hafa talið það
kost að eiga vinkonu sem er alltaf á bíl
og „bílstjóranafnið“ hefur fest við
mig. Ég kann ekkert allt of vel við
þann stimpil en ég get alveg sagt að
það er mikill kostur að geta sest undir
stýri um hánótt í miðborg Reykjavík-
ur og keyrt heim í stað þess að bíða
eftir leigubíl.“
Á ferð og flugi
Á undanförnum árum hefur Ragna
ferðast út um allt og komið við í flest-
um heimsálfunum. Hún segir að löng
ferðlög geti vissulega sett allt úr
skorðum hjá íþróttafólki sem ætlar
sér að ná góðum árangri í keppni er-
lendis og þá sérstaklega ef ferða-
félaga eða þjálfara vantar með í för-
ina. „Fyrir síðustu Ólympíuleika,
2003-2004, fór í allar þessar ferðir ein.
Það var alveg á mörkunum að ég
þyldi sjálfa mig því ég talaði bara við
sjálfa mig ef mér leiddist. Það er ekki
gott til lengdar,“ segir Ragna og
hlær. Hún setti fram þá ósk að fá
þjálfarann Jónas Huang með í ferða-
lögin fyrir þessa törn sem nú stendur
yfir og það gekk eftir. „Jónas er með
konu og barn hérna á Íslandi en hann
lifir fyrir badmintonið og var til í slag-
inn. Hann þekkir mig líka frá a til ö.
Ég hef ekki haft annan þjálfara frá
því ég var 11 ára gömul og hann kann
sitt fag. Jónas fór líka með Elsu Niel-
sen á Ólympíuleikana árið 1996 í Atl-
anta og hann veit því hvernig allt
gengur fyrir sig.“
Ragna segir að þrátt fyrir að hún
hafi farið víða á undanförnum árum
hafi hún nánast ekkert getað kynnt
sér staðhætti og skoðað sig um. „Ég
hef sett mér það markmið að komast
á Ólympíuleikana og ég er því ekki að
eyða orku í að versla eða skoða ferða-
mannastaði. Það er bara ekki hægt en
ég mun eflaust gera slíkt síðar meir
þegar markmiðin verða kannski önn-
ur. Í raun eru þessi keppnisferðalög
öll eins. Flug, hótel, keppnisstaður,
hótel, flug og heim. Ég hef sagt það
að ég gæti í raun alltaf hafa verið á
Akureyri í þessum keppnisferðum.
Það er lítill munur á þessum ferðalög-
um – nema þau eru mislöng að sjálf-
sögðu.“
Of mikið af því góða?
Á undanförnum árum hefur Rögnu
staðið það til boða að fara í ýmsar
badmintonakademíur í Evrópu og á
Norðurlöndunum. „Ég hafði séð
marga krakka fara í slíka skóla og
þeir hafa margir alveg misst áhugann
á íþróttinni eftir að hafa farið í gegn-
um þetta ferli. Ég vil frekar einbeita
mér 100% að badmintoníþróttinni í
stuttan tíma í einu á hverjum degi og
geta gert eitthvað allt annað þess á
milli. Ég hugsaði mikið um þetta á
sínum tíma, að fara út og stunda nám
í svona íþróttaakademíu, en ég sá að
ég var ekki tilbúin í að hugsa um bad-
minton í 6-8 tíma samfellt á hverjum
degi. Ég valdi því að fara í Háskóla
Íslands, og ég byrjaði í sjúkraþjálfun
en valdi síðar heimspeki og sálfræði.“
Fær mikinn stuðning
Ragna æfir eins og oft hún getur og
segir hún að forráðamenn TBR hugsi
um sig eins og prinsessu. Ég get alltaf
gengið að því að fá aðstöðu og ég fæ
mikinn stuðning frá mínu félagi. Ég
þarf að æfa snerpuna mikið, enda er
það minn helsti veikleiki að ég er ekki
eins fljót og margar aðrar stelpur, en
ég tel að það sé einnig minn styrkur.
Ég er rétt um 1,80 m á hæð og get því
slegið boltann frá andstæðingum
mínum áður en hann nær hæstu
Á líka líf fyrir
utan badmintonið
 Ragna Ingólfsdóttir ætlar að láta ólympíudrauminn rætast  „Ég var ekki
tilbúin í að hugsa um badminton í 6-8 tíma samfellt á hverjum degi“
ÁRIÐ 2007 verður án efa eft-
irminnilegt hjá hinni 24 ára gömlu
Rögnu Ingólfsdóttur en hún hefur
glímt við mótlæti og jafnframt
fagnað sigrum á alþjóðlegum mót-
um í badminton. Ragna er í hópi 60
efstu á heimslistanum í badminton
og stefnir hún á að tryggja sér sæti
á Ólympíuleikunum í Peking á
næsta ári. Ragna hefur á und-
anförnum fimm árum fagnað sigri í
einliðaleik á Íslandsmótinu og er
hún í sérflokki hér á landi í keppni
við aðrar konur. Hún æfir tvisvar á
dag flesta daga vikunnar og þess á
milli er hún á ferðalögum og keppir
á alþjóðlegum mótum. Hún hefur
náð ótrúlegum árangri á þessu ári
þrátt fyrir að glíma við slitið kross-
band og fáir einstaklingar sem
stunda afreksíþróttir hafa valið þá
leið sem Ragna hefur valið.










 





 

 

 


 


 
 

  
 


 
!"#

 
$%

 
&'(
 
)*%
  
 !+
 
'# *
 
,*%
  
'%-,

 
& 


 


',#%

 

!.##

 

 */( 
 

  
 

 


        
































!

"




#





&
'
(

!
)







*


001 002
ÞEIR sem slíta fremra krossband í
hné og fara í aðgerð til þess að fá bót
meina sinna verða oftar en ekki að
sætta sig við 6-9 mánaða endurhæf-
ingu áður en hægt er að hefja keppni
að nýju. Fjölmargir þekktir íslensk-
ir íþróttamenn hafa náð frábærum
árangri í sinni íþrótt þrátt fyrir að
hafa slitið fremra krossband en
margir hafa þurft að draga úr æfing-
um og jafnvel hætt eftir slík meiðsli.
Ragna Ingólfsdóttir sleit fremra
krossband í keppni í Hollandi í maí á
þessu ári og segir að hún hafi ekki
fundið meiri sársauka á lífsleiðinni.
„Ég var búin að slá boltann og
vinstri fóturinn á mér rann til hliðar
en keppnisgólfið var frekar sleipt.
Ég fann eitthvað smella í hnénu og
gríðarlegur sársauki fylgdi á eftir.
Ég fékk meðhöndlun hjá lækni strax
og hann taldi að ég væri ekki með
slitið krossband. Það var gríðarlegur
léttir á þeim tíma en þegar ég kom
heim og fór í myndatökur kom í ljós
að fremra krossbandið var slitið. Ég
vildi ekki trúa því en þetta var mikið
áfall. Þeir læknar sem ég talaði við
sögðu að ég þyrfti að fara í aðgerð –
og að það væri vonlaust að reyna að
halda áfram án þess að láta laga
krossbandið,“ segir Ragna. Hún
heimsótti 6-7 bæklunarskurðlækna
og alls staðar fékk hún sömu svör.
Slit á fremra krossbandi í hné eru
mjög alvarleg meiðsli en Ragna vildi
ekki gefa upp drauminn um að kom-
ast á Ólympíuleikana í Peking á
næsta ári og hún fékk svörin sem
hún vildi heyra hjá einum lækni.
„Ég hitti lækni hérna úti í lækna-
miðstöðinni í Glæsibæ og hann var
sá eini sem sagði að samkvæmt
rannsókn væru 30% líkur á því að ég
gæti haldið áfram að æfa og keppa
án þess að fara í aðgerð. Og án þess
að skemma hnéliðinn. Þetta svar var
allt sem ég þurfti og ég ákvað þarna
inni hjá lækninum að ég ætlaði mér
að vera ein af þessum 30% sem gætu
haldið áfram án þess að fara í að-
gerð. Enda var þetta eina leiðin fyrir
mig ef ég ætlaði mér að halda áfram
og komast á Ólympíuleikana.“
Ragna gerði það sem hún er vön að
gera. Hún æfði meira en nokkru
sinni áður og í 4-6 klukkustundir á
dag gerði hún ýmsar styrktaræf-
ingar fyrir hnéð. „Ég sat bara fyrir
framan tölvuna eða horfði á sjón-
varpið til þess að drepa tímann og á
meðan gerði ég æfingarnar sem
lagðar voru fyrir mig. Þessar æfing-
ar gerði ég tvisvar sinnum á dag og í
Slitið krossband stöðvar ekki Rögnu