Skinfaxi - 01.05.1910, Side 1

SKINFAXI
8. TBL.
HAFNARFIRÐI, MAÍ 1910
I. ÁRO.
Ætlunarverk
ungmennafé laganna.
Efni: 1. Inngangur. 2. Þjóðrækni. 3. Plöntu-
rækt. 4. íþróttir oglistir. 5. Bindindi. 6. Trúrækni.
7. Frelsi. S. Skemtanir.
6. Trúraekni.
VIII.
Menning Japans er ekki bygð á trúleysi.
Trúlaus menning er ónýt.
O er vitnað í Japan og sagt: »Þar er
þó mikil menning og talsverð mannúð, og
Japanir eru þó heiðingjar.« Satt er þetta.
Og skal eg í þessu máli sleppa því, að einn-
ig í Japan er kristindómurinn farinn aðbæta
þjóðlífiö. En á liitt vil eg heldur minna. að
menuíng Japans er alls ekki bygð á trúleysi.
Þeir hafa Búddatrú. Þeir hafa siðfræði
Konfúsiusar. Þeir hafa sína fallegu ættjarð-
arástartrú. Þetta er eitthvaö annað en guð-
leysi það, sem sumir halda, að eigi að taka
við stjórninni þegar kristtndómurinn er úr-
eltur orðinn! Og menning Forn-Grikkja,
Kíriverja og allra þjóða 'annara er bygð á
einhverri guðlegri trú. Þegar trú fornþjóð-
anna féil, þá fór menningunni að lialla. Og
eins mun verða enn, eða þá verra. Því
meira vald og hylli sem trúin hefir haft,
þess hættulegra er fall hennar. En fall þetta
er mikið mönnunum að kenna, þeir leita
Guðs oflítið. Þeir vanda sig oflítið. Sið-
leysið slökkur trúarljósið. Misti Evrópa og
Ameríka trúna á Krist, þá yrði það stí allra
voðalegasta allsherjar blekking, sem yfir mann-
kynið hefir komið. Og blekking sú eyði-
legði alla sannaandausmenning. Sannkristnu
mennirnir, sem nú oftast eru þóskárstu inenn--
irnir, blekktust þá allra mest. Og öll blekk-
ing spillir voðalega, gerir flesta menn annað-
hvort kærulausa, eða þáörvæntingarfulla, eða
og sárreiða við alt. Það vita þeir best, sem
blektir hafa verið að marki. Annaðhvorí
jólaljósið, eða eilíft myrknr!
7. Freisi.
I. Oóð œskufélög efla stjórnsenii.
Þótt sérhver óspilt. æska elski frelsið og hati
harðstjórnina, þá er henni sárilla við stjórn-
leysið. Sönn æska vill eimnitt liafa góða
og reglusama stjórn yfir sér. Óspiltum börn-
um og unglingum þykir oft mjög vænt um
nokkuð stranga foreldra og húsbændur, ef
þeir þá að öðru leyti eru góðir. Góðum
ungmennum þykir einmitt verst að vera þar
sem allir og enginn stjórnar.
Láti enginn sér detta í hug, aðþað sé stjórn-
semi lnísbændanna, sent fælir nýt hjú frá
vistunum. Nei, það er eitthvað annað! Það
er einkum andlegi fjörleysið, félags- og glað-
værðarleysið í sveitunum. Oóð œsknfélög
munu einmitt bœta lír þessu og hœna fólkið
að sveitalífinu.
Þau munu líka kenna æskulýðnum stjórn-
senii. Því æskufélög þurfa einmitt stjórn
og liana duglega. Norsku æskufélögin hafa
mjöggóða, enda talsvert stranga stjórn. Réttlát
og regluföst stjórn og viðskifti eru lífstaug-
ar alls félagslífs, hvert sent það er smátt eða
stórt. Og hlýðni við þvílíka stjórn er sjálf-
sögð dygð.
Stjórnsemin er leiðarsteinn frelsisins. Hún
sýnir veginn, sent frelsið á að fara. Stjórn-
leysið er vegleysa. Og í vegleysu er ferða-
maðurimi oft óviss um, livert stefna skal. En
óvissa er ófrelsi. —- En sá munur, að ferðast