Skinfaxi - 01.05.1910, Síða 3

SKINFAXI
5Q
til fjórðungsstjórnar, hvert í sínum fjórðungi,
í stað sambandsstjórnar, virðist auðsætt, þeg-
ar maður íhugar, hversu langur tími hlýtur
að líða frá því félagið beiðist upptöku í
sambandið, þa* til fjórðungsstjórn hefir feng-
ið tilkynningu um það frá sambandsstjórn-
inni.
Auk þess eiga félögin að snúa sér til
fjórðungsstjórnar með þetta sem alt annað,
eins og síðar verður á minst.
Til þess að sambandsstjórnin viti ávalt,
hver félög eru í sambandinu, þarfaðskylda
fjórðungsstjórnirnar til að senda henni til-
kynningu um hinn nýju sambandsfélög.
Því vil eg láta bæta nýjum málslið aftan við
9. gr., sem hljóði þannig: »Fjórðungsstjórn
skal senda sambandsstjórninni tilkynningu
um ný sambandsfélög jafn óðum og þau
ganga í sambandið.«
Þegar eg byrjaði á þessari grein minni
hafði eg hugsað mér að koma fram með
nokkrar fleiri ákveðnar lagabreytingar, og
biðja Austfirðinga og Norðlendinga um að
taka þær til umræðu á þessa árs f órðungs-
þinguin hjá sér. Ef þingin svo hefðu orð-
ið sainmála um breytingarnar, skyldu þær
leggjast fyrir sambandsstj. (sbr 22. gr. sbl.).
Nú eru Norðlendingar búnir að halda sitt
þing, og þessar línur munu ekki berast
Austfirðingum fyr en um eða eftir þeirra
þing. Ef einhverjar lagabreytingar verða
samþyktar á fjórðungsþingi Sunnl.fj., vérða
þær lagðar fyrir hina fjórðungana að ári.
Úr því sem komið er ætla eg því aðeinsað
fara nokkrum orðum um fáein atriði, sem
eg hef orðið var við að hafa verið skilin á
ýmsan veg. Misskilningur sá, sem eg hefi
orðið var við, er sprottin af ónákvænmi
sambandslaganna, og því, að aldrei hafa|þau
verið skýrð — engin skýring fylgdi með
þeim er þau voru samin. — Það hefði því
átt að vera eitt með fyrstu verkum Skinfaxa
að skýra fyrir félögunum fyrirkomulag sam-
bandsins, eöa í það minsta, hvernig sam-
bandsstjóri hefir hugsað sér að fyrirkomu-
lagið yrði samkvæmt sambandslögunum.
Hefði þetta verið gjört, hefði sambandsstjóri,
að mínu áliti, ekki haft eins geysimikið starf
og hann segist hafa (sbr. Skinfaxa 5. tbl.).
Ank þess vissu félögin þá betur,hvert þau eiga
að leita, þegar um sambangsmál er að ræða.
Mín skoðun á fjórðungaskiftingunni er sú,
að félögin í fjórðungi hverjum eigi að
leita til fjórðungsstjórnar með alt, sem þau
þurfa að fræðast um, eða að öðru leyti
lýtur að samstarfi voru.
Á meðan félögin ýmist snúa sér til sam-
bandsstjórnar eða fjórðungsstjórnar, verður
samstarfið svo örðugt og óreglulegt, og get
eg þar til fært eitt Ijóst dæmi. — Stjórn
Sunnlendingafj. komst að því, að sum félög
fjórðungsins vóru óánægð með ákvæði sain-
bandslaganna um fjárðungsþingtímann; fjórð-
ungsstjórnin leitaði því álits hjá fálögunum
um annan þingtíma. En jafnhliða þessari
málaleitun fjórðungsstjórnarinnar barst fé-
lögunum auglýsing frá sambandsstóra um
flutning pingtínians (sbr. 1. tbl. Skinfaxa).
Hvernig stóð nú á þessu? Þannig, að
félögin höfðu snúið sér beint til sambands-
stjórnarinnar ineð tillögur s:nar, án þess að
fjórðungsstjórn væri það kunnugt. Það, se'm
fjórðungsstjórnin hafði hugsað sér í þessu
máli, var því óþarfi, og þær bréfaskriftir, er
iiún hafði um það, hefði betur verið varið
til annars. Þetta má eigi svo til ganga. Við
verðum að hafa það hugfast, að alt starf
fyrir sambandið og félögin er unnið í tóm-
stundum. Hver verður því að hafa sitt ákveðna
starf. Sambandsstarfið, unnið í tómstundum
og af áhuga lyrir málefninu, álit eg meira
virði en ef það væri keypt fyrir peninga.
Um deilumálin er hið sama að segja. Þau
skulu borin undir fjórðungsstjóra (sbr. 10. gr.).
Úrskurði fjórðungsstjóra rná skjóta til fjórð-
ungsþings (sbr. 8. og 10. gr.). Úrskurður
fjórðungsþings er (skv. 19.gr., fyrri málslið)
borinn undir sambandsstjórnina. Stríði úr-
skurður fjórðungsþings eigi á móti lögurn
eða samþyktum sambandsins, samþykkirsam-
bandsstjórn úrskurðinn, og er það mál þá
útrætt. Komi úrskurður fjórðungsþings þar
á móti í bága við samþykt um sama efni,
sem annað fjórðungsþing heftr úrskurðað,