Skinfaxi - 01.04.1911, Blaðsíða 5

SKINFAXI
29
sér. Látum lífið vera stráið á bakka
Iækjarins,”n það strá ætti þá að lyfta
sér upplitsdjarft og ófeimið svo hátt sem
rót þess framast leyfði, til þess að geta
teygað sem mest og sem heilnæmast loft,
sem sterkastan yl og sem bjartasta geisla.
Þá gæti það ókvíðið leyft haustvindun-
um að varpa sér í bylgjufang dauðans,
geiglaust vaggað sér í örmum þess út í
ómælið, eilífðardjúpið. Þá hefði það að
förunaut þá meðvitund, sern sælust er
sköpuð, en hún er sú, að hafa notað
tíman rétt.
Hver okkar, sem þannig getur lifað.
Hver okkar sem elskar víðsýnið, ylinn
og Ijósið í tilverunni, hann eflir óhjákvæmi-
lega þroska þjóðar vorrar, og honum auðn-
ast áreiðanlega að taka undir með Páli
sál. Melsteð, þegar hann af síðustu sjónar-
hæðinni hérnamegin landamæra lífs og
dauða, leit yfir hartnær aldarvegferð að
baki sér, hartnær aldar sorgir og gleði
og starf í þarfir fósturjarðarinnar, en þau
orð eru þannig:
>Blessað landið, hvað það er fallegt.
Blessað lífið, hvað það var ánægjulegt.
Blessaður Guð, hvað hann er miskunn-
samur og góður*.
Eg hygg, að ekkert ykkar heimti fyllri
sannanir fyrir gildi heilbrigðar lífskoðun-
ar en þessi orð hins valinkunna öldungs
eru.
Valdimar Sigmundsson.
Bréf
iil Ungmennafélaga íslands.
Ungmennafélagar!
Um það leytí sem hin fyrstu Ungmenna-
félög vóru stofnuð hér á landi, var bjart
yfir frelsis og sjálfstæðisvonum landsmanna.
Þá dirfðust menn í fyrsta sinn að hugsa svo
hátt, að ísland ætti að eignast sérstakan fána,
sem merki þjóðernis og sjálfstæðis. Fána-
hugmyndin fékk brátt góðan byr hjá þjóð-
inni, og menn af öllum stjórnmálaflokkum
virtust fylgja henni samhuga. En brátttóku
menn að deila um aukaatriði — gerð fánans
— og upp úr þeirri deilu skipuðust menn
í flokka, með og móti fánanum sjálfum, þótt
undarlegt megi virðast.
Samkvæmt eðli sínu og tilgangi hlutu
Ungmennafélögin að styðja fánahugmyndina
af alefli, enda gerðu þau allmikið að því að
útbreiða hana.
Sem kunnugt er, vildi Ungmennafélag
Akureyrar hafa gerð fánans öðruvísi, en
upphafsmenn fánamálsins höfðu lagt til, en
er það hafði leitað álits þjóðarinnar og fann,
að tillaga þess hafði minna fylgi, þá tók
það hana aftur og veitti hinni upphaflegu
hugmynd óskorað fylgi sitt. — Ekki hafa kom-
ið fram tillögur um neina aðra fánagerð,
5em nefna megi, svo telja má að hún sé
nokkurnvegin fastákveðin.
Á fyrsta sainbandsþingi Ungmennafélag-
anna, seni haldið var á Þingvöllum 1907,
var íslenksa fánanum veifað. Um sama leyti
var konungur vor staddur þar, fóru þá nokkrir
alþingismenn þess áleitvið Ungmennafélag-
aua, að fáninn yrði dreginn niður, en því
var fastlega neitað, og blakti hann þar meðan
sambandsþingið stóð yfir.
Enda þótt Ungmennafélögin og ýmsir aðr-
ir veiti fánamálinu fylgi, þá hefir þó all-
nijög dofnað áhugi þjóðarinnar á því nú á
síðustu tímum. En þetta má ekki lengur
svo til ganga, fánamálið er virðingar- og
velferðarmál fyrir þjóð vora, sem á engan
liátt má falla í þagnargildi..
Ungmennafe'/ag Reykjavíkur skorar því
fastlega á öll Ungmennafclög /andsins að
taka fánamálíð til rœkilegrar athugunar og
vinna það fyrir fánann,sem þeim er framast
auðið.
Fyrir þessari áskorun færum vér þessar
ástæður:
1. Eins og frelsi einstaklingsins er sjálf-
sagt og viðurkent, þannig hlýtur óg sér-
hver þjóð að eiga rétt til að sýna þjóðerni
sitt og sjálfstæði með sérstöku merki. En
sé þjóðinni á einhvern hátt þessa réttar varnað,