Skinfaxi - 01.07.1911, Blaðsíða 4

52
SKINFAXl
O ' ' ' ....-=0
S K I N F A X I
—mánaðarblað U. M. F. í.—kemur út íHafnarfirði
og kostar 1 kr. árgangurinn.
Útgefandi:
Sambandsstjórn U. M. F. í.
Ritstjórn:
Helgi Valtýsson. Guöm. Hjaltason.
Pantanir og blaðgjöld sendist
AFQREIÐSLU ,,SKINFAXA“, HAFNARFIRÐI
O-....... -.........-T—=0
„Rökkurhugsanir.“
^Mig hryggir svo margt,
sem í huga mér felst.«
Það er svo sárt að Iiugsatil þess, að sólin
er farin að lækka á lofti, og dagarnir að
styttast, áður en sumar sjálft er byrjað. Stutta
sumarið okkar íslenska, sem vér þráum —
og elskum — og söknum. Svo erog með
mannslífið. Dauðinn er því samferða alla
leið.
Núna um þessar mur.dir eru næturnar mátu-
lega bjartar til »rökkurhugsana«. Of bjartar
fyrir myrkfælnina, en liæfilega skuggsýnar
til þess að þagga hið andlausa eilífa hjal og
stöðva liina munnstóru hlátra. Um miðnætur-
skeið ríkir kyrð og friður á lög og láði.
Logn. Stafar í sjóinn. Síðustu glæð-
ur kvöldsólarinnar blikna og kulna á vestur-
himninum, en samstundistakaskýin að roðna
í norðaustri. Kvöld og morgun ná enn þá
höndum saman. Æðarkolla með sex unga
vappar upp á bryggjusporðinn beint fram-
undan glugganum mínum. Ungarnir stinga
höfði undan væng og sofna. En móðirin
vakir. — Friður ríkir. Friður sem allir þrá,
en fáir finna. — Draumljósa íslenska sumar-
nótt! Hve þú ert þrungin af friði! — AI-
vara lífsins leggst yfir sál mínaeinsog frjófg-
andi dögg yfir græna grund. Sælar eru al-
vörustundir lifsins. Þærauðga mannandlega
og gera mannlífið að lífi, sem vert cr að lifa.
Að dýrmætri og mikilvægri gjöf Guðs. Al-
varan er kjölfesta sú, er liver maðurþarf að
eiga ungur sem gamall. Hún er hljómgrunn-
urinn, sem bergmálar alla sanna gleði og
gerir hana að frjófgandi nautn mannssálar-
innar. Hún er undirrót hugsana þeirra, sem
auðga líf vort og gera oss að mönnum.
Margur maður lifir svo langa æfi, að
hann verður aldrei var auðœfa þeirra,
sem falin eru í hverri mannssál. Hann
gefur sér aldrei stundir til að sókna í
hugardjúp sjálfs sín, — til að vera einn
með sjdlfam sér — og læra að þekkja sjálf-
an sig. Og æfin verður tómleg, efnislítil
og dauf. Skuggi að eins af því, er hún
átti að vera og gat verið. Ó, hve sárt oft
og einatt að hitía »efnilega« unglinga og
ungmenni, sem aldrei hat'a hugsað alva.lega
á æfi sinni, og virðast hvorki vilja það né
geta! Þeir hafa glatað »dýrustu perlunni«.
Mannsæfin er svo stutt. — Eins og sunt-
arið okkar íslenska, sem vér þráum og elsk-
um — og söknum.
/-/. V.
FyrirlGstrar í Dalasýslu.
Sýslumaður Björn Bjarnarson heyrði, ásamt
nokkrunt fleirum Dalasýslubúunt, fyrirlestra
mína í Stykkishólmi í velur. Talaði svo
um þá við sýslubúa, og varð þetta til þess,
að hann fyrir hönd sýslunefndar fékk mig
til að halda 10 fyrirlestra í sýslunni í júlí
og júní.
Voru þeir lialdnir á Sauðafelli, Snóksdal,
Hjarðarliolti Hvammi, Staðarfelli og Skollhól í
Saurbænum, í kirkjunni á stöðum þessum.
Aheyrendur um 30 á virkum dögum, en
70 á sunnudögum. Efnin voru alloftast
þessi: Til æskulýðsins og Trygð við ættjörð
og hugsjónir. Vel var þeim tekið, en ann-
ríki hamlaði mörgum frá að sækja þá.
Tvö æskufélög varð eg var við á leiðinni.
Annað þeirra er í Hjarðarholti, og heitir
»ÓIafur Pái«. Er Páll sonur séra Ólafs
prófasts fyrir því. Það er búið að girða
dagsláttu og planta í hana og sá reynivið,
lævirkjatrjám og fleiru. Það gaf 50 kr. til
minnisvarða Jóns Sigurðsonar. Það á silf-
urskjöld, sem er ætlaður besta glímumanni