Skinfaxi - 01.11.1911, Blaðsíða 5

SKINFAXI
85
Bókafregn.
J. P. Mtiller: Min aðferð.
Dr. Björn Bjarnnrson þýddi.
Kostnaðarm.: Sigurjón Pét-
ursson og Pétur Halldórs-
son. Rvík 1911.
Þessi bók á erindi til allra heilbrigðra
Islendinga; hún er um sjálfsuppeldi. Hún
sýnir, hvernig má með litlum kostnaði efla
og styrkja manninn andlega og líkamlega.
Hún kemur meir en flestar bækur inn á
starfssvið Ungmennafélaganna, okkar sem
viljum leggja hönd að hverju drengilegu
verki til viðreisnar Islendingum. Við þrá-
um meira heilbrigði, meiri dómgreind meira
siðgæði. Við notum öll meðul, sem við
þekkjum og leiða að ]>ví takmarki. 1
þeirrri grein, sem hér er um að ræða, höf-
um við útbreitt sund, skíða- og skautaferð-
ir, glíniur og margskonar aðrar íþróttir.
Þó eru þessar íþróttir ekki við allra hæfi,
því miður. Þær eru stað- og tímabundn-
ar: glímurnar fyrir unga og hrausta karl-
menn, sundið á sumrin, skiðaferðir í snjó,
en skautar í þurfrosti, flokkaleikfimi í þétt-
býli og þar sem áhöld eru við hendina.
Allar þessar iþróttir eru sjálfsagðar,
ágætar og lifsnauðsynlegar ætíð og alstað-
ar, þar sem þeim má við koma. En hjá
okkur líða oft langir tímar, sem náttúra
landsins og lífshæ.ttir okkar gera okkur
ómögulegt að stunda þær. Þetta er skað-
legt, því að engir, hvorki iðjumenn né let-
ingjar mega án íþrótta vera, og sú íþrótt,
sem er tímabundin, hefir minna uppeldis-
legt gildi, en sú sem ætíð má æfa. Það
stafar af þvi, að ef við gerum eitthvað
daglega, lengi, missirum og árum saman,
þá verður sú athöfn okkur ósjálfráð, part-
ur af lífi okkar, sem við getum ekki né
viljum án vera. Og sé athöfnin góð og
lífvænleg, þá erum við menn að betri.
Þá vinnum við altaf umhugsunar- og þján-
ingarlaust verk, sem lengir og fegrar líf-
daga okkar.
En ef athöfnin hættir, ef fellur úr einn i
dagur, ein vika, einn mánuður eitt ár,.
þá hefir meira spilst, en við getum bætt
á sjöföldum tíma. Þá er vald vanans
brotið, þá er marfalt eríiðara og vonminna
að hyrja að nýju. Þá er orusta í manns-
sálinni, þar sem gagnlegu áformin biða
ekki sjaldan ósigur. Af þessum „lögum
vanans“ leiðir, að sú íþrótt, sem hest get-
ur náð til allra, hvernig sem kjörum þeirra
er háttað, hún er sterkust og líkust til að
sigra.
í þessu efni er „Mín aðferð“ flestum
aðferðum hetri; hún kemur til allra: karla
og kvenna, öldunga og harna, veikra og
hraustra, ríkra og fátækra. Hún býður
öllum kjarakaup. Hún býður heilsu, aíl,
meira ’lífsmagn, sterkari vilja, meiri lífs-
fylli en menn þektu áður. En í staðinn
heimtar hún 15 mínútur hvern morgun,
svikalaust goldnar, og sé refjast um þær,
þá synjar hún kaupsins.
Hvernig fær nú „Min aðferð“ áorkað
svo miklum hlutum? Með því að sam-
eina margbreytta líkamlega áreynslu hollri
húðræstingu, vatnsbaði og lofthaði- Þegar
maður fer úr rúminu á morgnana er best
að gera æfmgarnar. Þær eru fáar, og
auðveldar, en þó svo haglega hugsaðar og
niðurraðað, að þær reyna á og æfa allan
líkamann, víkka brjóstholið, gera manninn
í einu sterkari og mjúkari i hreyfingum.
Þá kemur baðið. Þarf þar helzt dálítinn
bala, og vatnskönnu, og hellir maður yfir
sig köldu vatni, þurkar sig og strýkur síðan
snarplega með lófunum um alt hörundið.
Eru þá vöðvarnir og lungun æfð, húðin
hert og styrkt og síðan hituð með hand-
strokunum. Streymir þá blóðið ört og
hratt um líkamann, færandi aíl, fjör og
lífsgleði.
„Mín aðferð“ er góð hók og frá góðum
kominn. Höfundurinn er snjall heilsufræð-
ingur og íþróttamaður; hefir þetta rit hans
breiðst út um viða veröld, svo langt sem
nokkur menning nær. Þýðandinn er i
einu afburða islenskumaður og iþróttavin-
i ur. Og útgefandinn er sá Islendingur, sem