Skinfaxi - 01.12.1911, Blaðsíða 4

92
SKINFAXl
SKINFAXI
— mánaðarrit U. M P 1. — kemur út i Reykjavik
og koatar 1 kr. árgangurinn, erlendis 1,50 kr.
RITSTJÓRI:
Jónaa Jónsson frá Hriflu.
Skólavörðustig 35.
Afgreiðslumaður:
Björn Þórhallsson Laufási
Ritnelnd:
Agúst Jóseísson, Guðbrnndur Magnússon,
Tr. Þórhallsson.

ai
því fylgjandi öllum flokkum, en kriturnar
milli flokkanna koma þeim ekkert við.
Það er hugsanlegt, og ef til vill líklegt,
að einhvern tíma í framtíðinni muni Ung-
mennafélögin taka beinan þátt í sjálfstæðis-
baráttunni, t. d. á líkan hátt og félögin í
Noregi, en þangað er alllangt í Iand. Og
það verður þá því að eins, að þjóðin öll
þurfi að risa gegn erlendu valdi; gagn-
vart innlendum flokksmálum taka félög-
in aldrei afstöðu.
I þessu sambandi verð eg að minnast
á afskifti Ungmennafélaganna af fánamál-
inu, og eg vil einmitt skýra þau afskifti
út frá þessari skoðun minni um afstöðu
Ungmennafélaganna til flokkanna.
Fáninn er tákn sjálfstæðrar þjóðar. Ur
þvi við keppum að því að verða sjálfstæð
þjóð, keppum við að því að eignast fána.
En okkur Ungmennafélögum finst það vera
ofseint að fara að sjá okkur fyrir fána,
þegar við verðum sjálfstæð þjóð. Við vilj-
um áður vera búnir að fá þegjandi viður-
kenningu fyrir honum. Þessvegna höfum
við þegar kosið okknr fána. Ekki til þess,
að fá hann þegar löggiltan. Ekki til þess
að fá staðarfána. Heldur til þess að hafa
hann sem sameiginlegt tákn, sameiginlegr-
ar baráttu allra Islendinga, um það að
verða einhvern tíma sjálfstæð þjóð.
Við kærum okkur ekkert um að fá hann
löggiltan þegar. Það er hlutur, sem kem-
ur af sjálfu sér, þegar markinu er náð.
En við viljum vinna að viðurkenningu hans
og vinsældum heima fyrir eins mikið og:
við getum. Alsstaðar þar sem við kom-
um saman, eigum við að veifa honum, á
fundum, á íþróttamótum, við skóggræðslu-
og á heimilum okkar, til þess að vinna
fylgi allra íslendinga með honnm. Ogvið-
eigum að vinna miklu meira að því en>
við höfum unnið enn.
Ut frá þessu myndu sumir vilja kalla
Ungmennafélögin skilnaðarfélög. Rétt er
það að vísu, því að þau eru skilnaðarfélög
á Sama hátt og allir Islendingar eru skiln-
aðarmenn. En þau vilja ekki vinna að þvf
með háværum pólitiskum gauragangi. Þau
vilja vinna að því, með því að þroska og
menta félaga sína og með því að græða
og efla landið. Og það er eini vegurina
til þess að ná því marki.
Ir. Þ.
Fjárreiða.
Miklu varðar fyrir hvern sem er, að
hafa glöggar gætur á hag sínum, og það
ekki síður fyrir fátækan en ríkan. En
svo mikils sem það er um vert fyrir ein-
staklinginn, þá er þess þó engu minní
þörf félögum, að alt sé í góðri reglu, er
að fjárhag þeirra lýtur, og alla jafna mun.
það vera hirðuleysið, sem svo endar í fylstu
óreglu, sem verður félögunum að fjörtjóni.
Ungmennafélögin ættu i þessu efni að
sjá að sér í tima, þrífa til ef með þarf,
og gæta þess jafnan, að hafa hreina reikn-
inga.
Því er við brugðið, að íslendingar séu:
óskilvísir, og sé svo, er það ekki hvað
minsta ólánið sem eltir okkur. Og víst er
það, að um óskilvísi vitnar hve alment er
refjast um að greiða andvirði blaða og
félagsgjöld. En á mjóum þvengjum læra
hundarnir að stela, og óskilvísi i smámun-
um leiðir af sér aðra meiri.
Vitur maður heíir sagt, að ef Ungmenna-
félögin gæti tamið félögum sínum skilvíst