Skinfaxi - 01.06.1917, Blaðsíða 3

SKINFAXI
43
Hann er enskur hershöfðingi, reifur og
röskin', djarfur og duglegur Hann tók
patt í Búastríðinu i Suður-Afríku, og gat
sér þar hinn besta orðstír. En þegar hann
kom aftur til Englands, þá leist konum
ekki á blikuna. Fólkið þusti unnvöpum
úr sveitunum í borgirnar; við það kom
rotnun í landbúnaðinn, og alt varð öfugt.
Alveg sama sýkin og eyddi rómverska
keisaradæmið á dögum Ciceros; tálandi
,þjóð, fyrir starfandi þjóð. Alstaðar rak
hann sig á þröngsýni, lítilmensku, sér-
.plægni og sjálfrœði fram úr hófi. Hann
vissi líka að nokkru áður hafði orðið að
minka bæði hæðar og brjóstmálið, sem áð-
ur var krafisl, á þeim sem gengu í herinn;
mennirnir voru að minka; þjóðinni var að
hnigna; eitthvað þurfti að gera til að
ireisa rönd við þe3su. — Baden-Powell
á ði höndum saman við Vesturheimsmann:
Ernest Seaton sem hafði fundið svipaða
ágalla heima hjá sér, og reynt að ráða
foót á þeim. Hann fræddi Baden-Powell
um aðferðir sínar, og niðurstaða þeirra
varð sú, að helst væri reynandi að taka,
«f svo mætli segja, niður fyrir skemd-
irnar, láta fullorðna fólkið eiga sig úr því
sem komið var, en breyta til með
uppeldis-aðferð æskulýðsins. Baden-Powell
hófst þegar handa. Hann sagði lausri
stöðu sinni í hernum, til að geta gefið
43Íg allan við þessari nýju hugmynd. Hann
■undirbjó sig af kappi, og haustið 1907
var hann tilbúinn. Hann safnaði að sér
drengjum úr borgunum, skifti þeim í smá-
deildir, og kendi þeim ýms merki og bend-
ingar, sem þeir áttu að skilja. og hlýða.
Hann fór með þá út í sveitir, lét þá haf-
ast við í tjöldum og kendi þeim að sjá
aér sjálfir farborða. Hann nefndi þá „Boy
scouts“ þ. e. „Njósnardrengi11 eftir hinum
djörfu njósnurum er hann hafði kynst í
•ófriðnum og jiaðan hefir myndast þetta
nýyrði: SkáV; en Baden-Powell leggur alt
aðra merkingu á það otð; þeir áttu sífelt
að vera á varðbergi, og njósna um það
hvar og hvað þeir gætu látið gott af sér
leiða.
Hver drengur sem gengur i félagið,
skuldbindur sig, með eiði til að gera þetta
þrent:
1. Þjóna guði og ættjörðinni.
2. Hjálpa eftir megni þeim sem með þOrfa.
3. Hlýða skátalögunum.
En i skátalögunum er meðal annars þetta:
Aldrei rjúfa orð sin.
Skyldugur að vera til gagns og hjálp-
ar öðrum. — Vertu vinur allra, í hverri
stétt og stöðu sem er.
Vera sparsamur en aldrei nískur.
Góður við skepnur,
Hlýða viðstöðulaust skipunum yfirboð-
ara sinna. — Og að síðustu eru einkun-
arorð skátans þessi: Vertu viðbúinn!
Hann á altaf að vera viðbúinn, andlega
og líkamlega, að gera skyldu sína. —
Það sem skátadrengir einkum lœra er
þetta: Alt sem lýtur að því að haf-
ast við á mörkum úti; læðast að veiðidýr-
um og rekja för þeirra. Þekkja nöfn og
einkenni fugla og dýra. Þekkja tré og
jurtir, rata eftir sólinni á daginn og stjörn-
um á nóttunni. Leggja vel á hest. Hnýta
hnút. Gera skyndikofa, skyndibrýr. Alt
sem að björgun lýtur: Frá eldsvoða, drukn-
un, fælnum hestum. Stöðva blóðrás. Gefa
merki með flöggum. Hitta í mark. Elda.
Gera brauð. Allskonar leikir úti og inni,
og ótal margt fleira. Og því má ekki
gleyma, að hvort sem drengirnir eru að
vinnu eða leika sér, þá skemta þeir sér
heilsusamlega og hjartanlega, og strax
þykjast menn finna hvað skáta-drengir
eru röskari, þolnari, kátari og umfram alt
ábyggilegri en aðrir drengir. Ef einhver
þarf að fá dreng í vinnu, þá þykja það
meðmæli, ef hann er skáti.
Dálitil skátadeild er i Reykjavík, i sam-
bandi við K. F. U. M. — Umsjónarmaður
hennar er Axel Tulinius, lögmaður, vildis-
maður hinn mesti, og prúðmenni. Annars
veit eg ekki hvað sú deild hefir fyrir staf-