Skinfaxi - 01.08.1917, Side 3

SKINFAXI
59
um sinumóa, mýrarsund og höll
og mela ræktað fagran töðuvöll.
Þó lífið reynist strið við eld og ís
og öll mín lárber: krækiiyng og hris.—
Þú verður Island minna draum dís
og dáð mín sú: að þér eg lifa kýs!
Noregi 8. maí 1917
Arni óreiða.
Stephan G. Stephansson
hjá ungmeunafélöcjum i Reykjavík.
Það var Jónsmessukvöldið er ungmenna-
félagar í Reykjavik höfðu valið til þess að
vera með Klettafjallaskáldinu Stephani G.
Stephanssyni. Efndu þeir þá til sanikvæmis
og var skáldiö heiðursgestur. Varð úr
þessu hinn besti fagnaður og mátti ekki í
milli sjá, hvort skáldið var gestur ung-
mennafélaga eða þeir gestir skáldsins, svo
voru allir sem heima hjá sér.
Var mikið um söng og ræðuhöld: Stein-
þór Guðmundsson, Inga Lára Lárusdóttir,
Ásgeir Ásgeirsson, Ingibjörg Benedikts-
dóttir, Ársæll Árnason og síra Jakob Ó.
Lárusson íluttu ræður, en Helgi Hjörvar
hafði yfir tvö kvæði eftir skáldið. Þá tal-
aði Stephan tvívegis og fór með kvæði
um hafið, sem hann hafði ort á heimleið-
inni
Guðbrandur Magnússon stjórnaði sam-
kvæminu og fer hér á eflir ávarp hans í
samkvæmisbyrjun og síðan ræða Ásgeirs
Ásgeirssonar. ILefðu fleiri ræðurnar átt
það skilið að verða birtar, en oflangar
yrðu þær Skinfaxa flestar.
Ávarpið.
Vertu velkominn Stephán G. Stepháns-
son, og verið þið öll velkomin.
Þú veist ]>að Stefán að nú ertu gestur
ungmennafélaga í Reykjavík.
En veistu nokkuð hverskonar fólk þess-
ir Ungmennafélagar eru. Viltu leyfa mér
að segja þér frá því með nokkrum orð-
um.
Óhræddur þori eg að fullyrða að í
rauninni erum við besta fólk. En eg vil
ekki að þú haldir okkur betri en við
erum. Eg held að við séum svona eins-
konar meðaltal af íslensku þjóðinni. Ef
hér er er enginn af iestu mönnunum
hennar, þá er hér áreiðanlega enginn af
verslu mönnunum hennar, svo þetta kem-
ur til að jafna sig.
Þú munt hafa heyrt ungmennafélögin
nefnd. Það væri langt mál að lýsa kost-
um þeirra og göllum. En þó meira verk
að lýsa kostunum
Þau eru í stuttu máli einskonar and-
leg hræring með þjóðinni, einskonar land-
skjálfti, sem stafar frá eldfjalli sem heitir
Eldmóður.
Þegar Eldmóður tók að gjósa þá urðu
ungmennafélögin til.
Og Eldmóður er ekki hættur að gjósa,
ekki nema sumir gígirnir.
En þegar hann hættir að gjósa, þá skil-
ur hann, eins og öll önnur eldfjöll, eftir
hraun, og sú er trú mín, að i því
hrauni þrífist aðeins góður gróður.
Við hérna erum að verða hraun, við
erum gamalt gos, svo að í okkur lifir
Eldmóður nú aðeins í verkum sínum.
Eg veit að þú skilur þetta Stephán.
........Þú munt hafa látið þér þau
orð um munn fara, að Reykjavík sé hlýj-
asti bærinn sem þú hefir gist — eg vona
að þér kólni ekki hérna hjá okkur í kvöld.
Ilæfta Ásgeirs Ásgeirssonar.
I tilefni af heimkomu Stefáns kemur
mér í hug eitt af be?tu kvæðunum hans;
eg á við „Týnda soninn“. Mér kæmi
ekki á óvart, þó Stefán hafi haft sjálfan
sig í huga þegar hann orti það kvæði.