Skinfaxi - 01.01.1918, Qupperneq 6

6
SKINFAX1
tóku 5 manns ])átt í því. Sá er fyrstur
varð að markinu komst það á 50 sek,,
og hlaut hann sundskiðldinn; var það
Guðjón Jónsson í Hallgeirsey (Dagsbrún).
Þá var kappglíma háð og voru kepp-
endur 6 að tölu.
Fyrstu verðlaun, glímuskjöldinn, hlaut
Magnús Gunnarsson á Hólmum (Dagsbr.).
Næst var kapphlaup 100 m. Fljótastur
varð Sighvatur Andrésson frá Hemlu
(Njáll), rann hann skeiðið á 14 sek.
Þá var sýnt hástökk. Hæst stökk
Magnús Gunnarsson 100 cm. Næstur
honum var Sighvatur Andrésson með 150
cm.
Að lokum reyndu menn sig í langstökki
og varð Sighvatur Andréssoú hlutskarp-
astur, stökk 5 J/2 m.
Að því búnu skemtu menn sjer við
ræðuhöld, söng og dans. Ræðumenn voru :
Sigurður Vigfússon frá Brúnum og séra
Þorsteinn Benediktsson i Lundi o. íl.
Mótið sóltu yfir 500 manns og má það
fjölment kalla til sveita, enda var veður
hið ákjósanlegasta.
Mótið hófst kl. 10 árdegis og stóð yfir
til miðnættis og fór að öllu leyli hið besta
fram,
Veitingar voru nógar á boðstólum og
þótti mörgum gleðiefni að sjá, að félög
þessi ekki létu dýrtíð og ýmsa erfiðleika
hamla sér frá að halda kappleika þessa,
sem bæði halda við áhuganum á íþrótt-
unum innan félaganna og flytja hressandi
og fjörgandi blæ yfir héraðið um mesta
annatíma ársins.
Viðstaddur.
Fjórðungsþírig
ungmennafélaganna í Sunnlendingafjórð-
ungi verður haldið i Reykjavík 10. maí
næstkomandi.
Fjórðungssljórnin.
Kynnisf arir.
[Niðurl.]
Langþægilegast er það fyrir ferðamann-
inn, að hann eigi heimboð á ákveðnum
heimilum, þegar hann kemur á fjelags-
svæðið. Og til þess að hann þurfi ekki
beinlínis að ganga eftir heimboðinu sjálfur
hefi eg hugsað mjer að kynnisfararáð-
stafanir yrðu best gerðar á þenna hátt.
í Reykjavík, eða annarstaðar þar sem
póstgöngur eru greiðar í allar áttir, situr
nefnd á rökstólum. Fyrst í stað gæti það
verið stjó.in sambandsins, eða öllu heldur
gestanefnd Reykjavíkurfélaganna, síðar
yrði ef til vill að skipa sérstaka nefnd, ef
mikið verður að gera. Þegar einhver ung-
mennafjelngi vilt ferðast, skrifar hann
þessari kynnisfaranefnd, segir henni hvert
hann helst vill fara og hvenær hann getur
ferðast. Nefndin svarar honurn um hæl
og fræðir hann um fjelög og fjelagsmenn.
sem á vegi hans verða, en skrifar sam-
stundis sljórnum þeirra fjelaga og lætur
þær vita um komu þessa fjelagsbróður eða
fjelagssystur. Stjórnirnar bera það stðan
undir fjelagsmenn sina, og þeir sem vilja
taka á móti ferðamanninum á heimili sitt
senda honum sjálfum skriflegt heimboð.
Að því loknu þarf maðurinn ekki annað
en segja til nafns síns, ]>egar hann ber að
garði. Honum verður þá fagnað eins og
boðsgesti, og öll óþægindin við það, að
koma mönnum í skilning um hver hann
sje og til hvers hann sje kominn eru í
burtu numin. — Menn ættu ekki að gleyma
því, að senda manninum sjálfum lieim-
boðið, það er til mikilla þæginda fyrir
hann, að hafa fengið það beina leið frá
þeim sem ætla að taka á móti honum.
Ef ástæða þykir til, geta fjelögin stilt svo
til; að þessir ferðalangar geti verið á fund-
um eða samkomum. Getur það oft verið
til gagns fyrir fjelögin, engu siður en fyr-
ir ferðamanninn sjálfan.